Η ώρα της αυτογνωσίας

Του Μπάμπη Γριμπάμπη*

Η κρίση που ταλανίζει την Ελλάδα τα τελευταία έξη χρόνια, έχει αποσαθρώσει την οικονομία, έχει εξουθενώσει την κοινωνία και έχει ρίξει τη χώρα στη γενική ανυποληψία και πολλοί ευρωπαίοι την θεωρούν παρία και ειδική περίπτωση, που αντί να συγκλίνει με την Ευρώπη, αποκλίνει οικονομικά και πολιτικά τον τελευταίο χρόνο.

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι κυρίως πολιτιστικό, το οποίο διαμορφώνει την πολιτική και οικονομική κατάσταση.   Η Ελλάδα στη νεώτερη ιστορία της, δέσμια των ανατολικών επιρροών της, δεν κατόρθωσε ακόμη να δημιουργήσει ένα σύγχρονο κράτος, βασισμένο στις αρχές του ορθολογισμού και της ανοικτής δυτικής δημοκρατίας. Εδώ ακόμη επικρατεί μια καρικατούρα κράτους, βασισμένου στο λαϊκισμό, στις πελατειακές σχέσεις και στην έλλειψη προγραμματισμού, λογοδοσίας και υπευθυνότητας.

Η πολιτιστική υστέρηση οδήγησε στη διαμόρφωση νοοτροπιών και κουλτούρας επιστροφής στο παρελθόν, που δε συνάδουν με τη σημερινή εποχή, η οποία κινείται με γρήγορους ρυθμούς προς το μέλλον, λόγω των εξελίξεων της τεχνολογίας. Αντί για ανταγωνιστικότητα και άμιλλα, προωθούμε την ήσσονα προσπάθεια και την αναβλητικότητα και αντί για την αριστεία, την μετριότητα και την εξίσωση προς τα κάτω. Δημιουργήσαμε την κουλτούρα της ‘’αυτολύπησης’’ και της ‘’θυματοποίησης’’. Η λαϊκιστική ιδεολογία η οποία επικρατεί στην ελληνική κοινωνία, απενοχοποιεί τον αθώο λαό και ρίχνει όλα τα βάρη στο πολιτικό σύστημα και στις οικονομικές ελίτ. Μια βολική ιδεολογία, που οδηγεί στη διατήρηση της σημερινής μιζέριας και απομακρύνει την έξοδο από την κρίση.

Το 2015 ήταν μια ακόμη δύσκολη χρονιά στην αλυσίδα των τελευταίων δύσκολων χρόνων. Μια μερίδα συμπολιτών μας πίστεψε, ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα άλλαζε τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά πράγματα προς το καλύτερο. Σχεδόν ένας χρόνος πέρασε από τις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου και η κατάσταση όχι μόνο δεν καλυτέρευσε, αλλά αντίθετα επιδεινώθηκε δραματικά, με την απώλεια εισοδημάτων και εθνικού πλούτου [capital controls, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών], την υποβάθμιση της αξιοπιστίας της χώρας στο εξωτερικό και τη διάψευση των προσδοκιών όσων πίστεψαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτελέσει μία αξιόπιστη εναλλακτική λύση.

Η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται σε περιδίνηση, ένα χρόνο μετά την άνοδο της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην εξουσία. Ο λαός εμπιστεύτηκε τον ΣΥΡΙΖΑ σε τρείς εκλογικές αναμετρήσεις μέσα στο 2015 και σήμερα παραζαλισμένος και απογοητευμένος βρίσκεται στο κενό και όχι μόνο δεν βλέπει φως στην άκρη του τούνελ, αλλά ετοιμάζεται για νέες θυσίες, που δογματικά θέλουν να επιβάλουν οι δανειστές και κυρίως το Δ.Ν.Τ. Μετά την διάψευση όλων των ανεδαφικών και ανέφικτων προεκλογικών υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται ότι το εκλογικό σώμα δείχνει κάποια σημάδια αυτογνωσίας, αν κρίνουμε από πρόσφατη δημοσκόπηση που δείχνει μεγάλη πτώση στην πρόθεση ψήφου του ΣΥΡΙΖΑ στο 20%.

Ο χρόνος που πέρασε, έδειξε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι οι φαντασιώσεις, οι μεγαλοστομίες και οι ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ περί ριζοσπαστικής αλλαγής της Ευρώπης, δεν είχαν εξ αρχής καμιά τύχη και προκαλούσαν θυμηδία στους ευρωπαίους εταίρους μας. Μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, ο καπιταλισμός επιβάλλει την άποψη του στη διεθνή σκηνή και από ότι φαίνεται θα περάσουν πολλά χρόνια για να μετεξελιχθεί σε ένα πιο δίκαιο και δημοκρατικό σύστημα. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι μειοψηφία στην Ελλάδα και εκπροσωπεί μια μικρή χώρα, να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό της Ευρώπης.

Εκείνο που επιβάλλεται να γίνει τώρα, με την έλευση του 2016, είναι να επαληθευτούν οι τάσεις αυτογνωσίας του πολιτικού συστήματος και του λαού, να υπάρξει συνεννόηση και συναίνεση των δυνάμεων του ευρωπαϊκού τόξου, για να εφαρμοστεί ένα εθνικό σχέδιο ανόρθωσης της χώρας, με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της και να βγει η χώρα από τα Μνημόνια και να επανέλθει στις αγορές. Η εισροή ξένων επενδύσεων, εφόσον υπάρξουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις και μεταρρυθμίσεις, είναι ο μόνος τρόπος ανόρθωσης της οικονομίας και ανάπτυξης, προς όφελος του λαού. Το παράδειγμα συγκρίσιμων με την Ελλάδα χωρών, όπως η Φινλανδία και το Ισραήλ, που επένδυσαν σε νέες τεχνολογίες αιχμής[ επικοινωνίες, internet, λογισμικό ηλεκτρονικών υπολογιστών, νεοπαγείς επιχειρήσεις ‘’startups’’ κ.λ.π.], πρέπει να ακολουθήσει και η Ελλάδα, αν θέλει να βρει τη δική της θέση στην παγκοσμιοποιημένη εποχή μας. Προς το παρόν η Ελλάδα κατέχει την 60στη θέση στον κόσμο, ως προς την φιλικότητα προς την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις.

*Ο Μπάμπης Γριμπάμπης είναι οικονομολόγος, συγγραφέας του βιβλίου «η κρίση και… η κρίση μας», από τις Εκδόσεις Περίπλους.