Η νεκρανάσταση του καβαλιέρε

 

Της Μαλένας Παππά

Σε προεκλογικό ντελίριο βρίσκονται τα πολιτικά κόμματα της Ιταλίας μια βδομάδα πριν τις κάλπες καθώς όλα δείχνουν ότι πρόκειται για τις πιο απρόβλεπτες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών. Οι δημοσκοπήσεις δεν δίνουν σε κανένα κόμμα αυτοδυναμία, οπότε μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού θα είναι μονόδρομος, ενδεχόμενο, που τα περισσότερα κόμματα έχουν ήδη αποκλείσει. 

Σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα πρώτο κόμμα είναι το Κίνημα 5 Αστέρων, με αρχηγό τον Λουίτζι Ντι Μάιο με ποσοστό 27-29% και δεύτερο το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα του Ματέο Ρέντζι, με 22-24%. 

Ωστόσο, μόνο η κεντροδεξιά συμμαχία που περιλαμβάνει τα κόμματα Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι και Αδελφοί της Ιταλίας, μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση αυτοδυναμίας, με ποσοστά 35-38%. 

Το ποσοστό των αναποφάσιστων ανέρχεται στο 30-45%, που αντιστοιχεί σε περίπου 10 εκατομμύρια Ιταλών, γεγονός που καθιστά τις εναπομείνασες μέρες ιδιαίτερα κρίσιμες. 

Υπό τον φόβο ενός νικητή Μπερλουσκόνι, το Κίνημα 5 Αστέρων ξέθαψε φαντάσματα σε μια ύστατη προσπάθεια να πλήξει τον πολιτικό του αντίπαλο. Ηγετικό μέλος του Κινήματος υπενθύμισε στον κόσμο μέσω Twitter, τους ισχυρισμούς για σύνδεση του Μπερλουσκόνι με την μαφία. 

Συγκεκριμένα ο Αλεσάντρο Ντι Μπατίστα αναφέρθηκε σε μια δικαστική απόφαση κατά του Μαρτσέλο Ντελ Ούτρι, ιδρυτή του κόμματος του Μπερλουσκόνι, Φόρτσα Ιτάλια, ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή κατηγορούμενος για σχέσεις με την Κόζα Νόστρα. Από την πλευρά του ο Μπερλουσκόνι αρνείται κατηγορηματικά οποιαδήποτε σχέση του με τη μαφία και χαρακτήρισε τον 31χρονο Λουίτζι Ντι Μάιο, που ηγείται του Κινήματος 5 Αστέρων, “αγόρι με μηδέν εμπειρία”, υπονοώντας ουσιαστικά ότι θα είναι ανίκανος να κυβερνήσει, άποψη που παρά τη δημοτικότητά του, συμμερίζονται πολλοί Ιταλοί. Αντιθέτως, ο Μπερλουσκόνι έχει πολύχρονη εμπειρία ως πολιτικός και με 9 χρόνια πρωθυπουργικής θητείας.

Ταυτόχρονα ο Μπερλουσκόνι έχει το προφίλ του αυτοδημιούργητου επιχειρηματία που έχτισε μια αυτοκρατορία, κάτι που όπως και στην περίπτωση του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, βρίσκει απήχηση σε μέρος των ψηφοφόρων. 

Επιπλέον, πολλοί καταλήγουν και στο συμπέρασμα ότι ως δισεκατομμυριούχος, δεν κυνηγάει την… καρέκλα για να πλουτίσει, αλλά από πραγματικό ενδιαφέρον για τη χώρα.

Φυσικά το Κίνημα 5 Αστέρων, όπως και οι υπόλοιποι πολιτικοί αντίπαλοι του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν, καθώς ο Καβαλιέρε όχι μόνο έχει επανέλθει στην πολιτική αρένα δριμύτερος, αλλά όπως όλα δείχνουν θα καθίσει και στον πρωθυπουργικό θώκο.

Πολλοί ήταν εκείνοι που μετά την πολιτική κρίση που ξέσπασε το 2011 και οδήγησε τον Μπερλουσκόνι σε παραίτηση και την Ιταλία σε κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού υπό τον τεχνοκράτη Μάριο Μόντι, του “έψαλλαν” τον επικήδειο πιστεύοντας ότι μια επιστροφή θα ήταν αδύνατη, ωστόσο ο Μπερλουσκόνι έδειξε σημάδια “ανάστασης” αφήνοντας στο μακρινό παρελθόν σκάνδαλα και φήμες που τον επισκίασαν κατά τη διάρκεια της περιπετειώδους πρωθυπουργικής θητείας του. 

Η ρητορική του μπορεί να μην έφερε τις απαραίτητες ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις στην Ιταλία, ωστόσο σε περιόδους έντονου λαϊκισμού, και μάλιστα ελλείψει αξιόλογων εναλλακτικών, φαίνεται η μόνη αξιόπιστη επιλογή. 

Ο καβαλιέρε έχει μεγάλη απήχηση τόσο στους Ιταλούς όσο και στους Ευρωπαίους εταίρους, καθώς αποτελεί μια επιλογή που θα εξασφαλίζει την πολυπόθητη πολιτική σταθερότητα που αποζητούν τόσο οι εγχώριοι όσο και οι ξένοι επενδυτές που κατέχουν το 40% του δημόσιου χρέους της χώρας, που ανέρχεται στα 2,2 τρις ευρώ. 

Επιπλέον ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται μετριοπαθής, φιλελεύθερος και υπέρ του ελεύθερου εμπορίου, χαρακτηρισμούς που κατά καιρούς απέδειξε στην πράξη, ενώ έχει και το ταλέντο να πιάνει και τον… παλμό του κόσμου και να απαντάει στέλνοντας τα ανάλογα μηνύματα. 

Στην κορυφή της ατζέντας του κεντροδεξιού συνασπισμού έχει συμπεριλάβει τον περιορισμό της γραφειοκρατίας, την προσαρμογή της κατώτατης σύνταξης στα 1.000 ευρώ, τον ενιαίο φόρο,την αντιμετώπιση της παράτυπης μετανάστευσης, ενώ έταξε και νέες θέσεις εργασίας για να πολεμήσει την ανεργία που ανέρχεται στο 11%. 

Ταυτόχρονα έχει καταφέρει να εξαλείψει ακραίες θέσεις από τα δεξιά κόμματα με τα οποία έχει σχηματίσει τον κεντροδεξιό συνασπισμό, όπως τη Λέγκα, που παλαιότερα τάσσονταν ακόμα και υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πλέον τα συχνά υπονοούμενα ότι αποζητά την “καρέκλα” για να προωθήσει την προσωπική επιχειρηματική του ατζέντα – καθότι μεγαλοεπιχειρηματίας, πέφτουν στο κενό αφού οδήγησαν τον Μπερλουσκόνι σε προσεκτικότερους χειρισμούς στην πολιτική του καριέρα και δε μένουν παρά λίγες μέρες για να διαφανεί και το πολιτικό μέλλον της Ιταλίας.