Ο νόμος του υπόπτου και οι… γκιλοτίνες! Ο Τσίπρας ως νέος Ροβεσπιέρος εξοντώνει τους πολιτικούς αντιπάλους

Ο θυμόσοφος Χαρίλαος Φλωράκης συνήθιζε να χρησιμοποιεί την παρακάτω παροιμία: Όποιος κατουράει στη θάλασσα το βρίσκει στο αλάτι… Μέρες της «Μεγάλης Τρομοκρατίας», της βραχύβιας Ροβεσπιερικής περιόδου που ακολούθησε τη Γαλλική Επανάσταση, θυμίζουν οι κυβερνητικές πρακτικές, οι μεθοδεύσεις και τα διαδραματιζόμενα (εντός και εκτός Κοινοβουλίου, κυρίως εκτός) πέριξ του (υπαρκτού κατά τα άλλα) «σκανδάλου Νοβάρτις», που ενέσκηψε -όλως… τυχαίως- από την επομένη του βροντερού συλλαλητηρίου της 4ης Φεβρουαρίου, ως τυφώνας διχασμού, στην αιμορραγούσα και καθημαγμένη Ελλάδα. Ιδού το μακρινό ιστορικό πλαίσιο, (όπως το περιγράφει σε άρθρο του ο πολιτικός επιστήμονας Λευτέρης Κουσούλης), για να γίνει κατανοητή η αντιστοιχία αλλά και το… ηθικό δίδαγμα που το συνδέει με τη λαϊκή ρήση της αρχής και που θα έπρεπε να λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι νεόκοποι Ροβεσπιέροι του Μαξίμου και οι πρόθυμοι υπηρέτες του καθεστώτος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ:

«Γαλλική Επανάσταση. Έτος ΙΙ, σύμφωνα με τη νέα χρονολόγηση. 1794. Η τρομοκρατία βρίσκεται σε παροξυσμό. Η τριανδρία της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας, Ροβεσπιέρος, Σεν Ζυστ, Κουτόν, εκτιμά ότι το Επαναστατικό Δικαστήριο καθυστερεί. Χρονοβόρες διαδικασίες! Έτσι στις 22 Πραιριάλ (Ιούνιος) ο Κουτόν, μάλλον ύστερα από μια ιδέα του Σεν Ζυστ, εισηγείται στη Συμβατική τον περίφημο και τρομερό Νόμο περί υπόπτων. Ούτε κατηγορίες ούτε υπεράσπιση. Διαδικασίες συνοπτικές. Η έννοια του υπόπτου αρκεί. Έτσι, μέσα στον ίλιγγο και στον πυρετό της εποχής, ο Κουτόν στην εισήγησή του υπογραμμίζει: «Προθεσμία για να τιμωρηθούν οι εχθροί της πατρίδας δεν πρέπει να είναι παρά ο χρόνος ώσπου αυτοί να αναγνωριστούν. Δεν πρόκειται τόσο να τιμωρηθούν όσο να εκμηδενιστούν». Με τον Ροβεσπιέρο να αποτελεί ένθερμο υποστηρικτή του, ο τρομερός αυτός νόμος, στίγμα για τη Γαλλική Επανάσταση, βρίσκει γρήγορα τη βάρβαρη εφαρμογή του…». Με συνοπτικές διαδικασίες ο καθένας μπορούσε να κατηγορηθεί ενώπιον του Επαναστατικού Δικαστηρίου ως «εχθρός του λαού» και της Επανάστασης και να οδηγηθεί στη γκιλοτίνα. Πολλές φορές οι πληροφορίες για το κατηγορητήριο ήταν αβάσιμες ή κάποιος απλά ήταν θύμα συνωνυμίας. Σε διάστημα μόλις έξι εβδομάδων, μόνο στο Παρίσι, τη λαιμητόμο αντίκρισαν περισσότερα από 1.400 άτομα! Συνολικά θανατώθηκαν περισσότεροι από 35.000 άνθρωποι. Μεταξύ αυτών ευγενείς, στρατιωτικοί, αντιφρονούντες, βασιλόφρονες, κλέφτες και αναρχικοί, καθώς και όσοι κρίνονταν ύποπτοι, ακόμη και μικρά παιδιά… «Ο οίκτος είναι προδοσία». Το είπε, το πίστευε, το έκανε. Ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος δεν έδειχνε οίκτο ούτε στους πολιτικούς του αντιπάλους αλλά ούτε και στους πρώην συντρόφους του… Ένα μήνα μετά όμως στις 27 Ιουλίου του 1794 εκδηλώνεται το πραξικόπημα της 9ης Θερμιδόρ και η τριανδρία ανατρέπεται. Η Συμβατική Συνέλευση απαίτησε τη σύλληψη του Ροβεσπιέρου ως εχθρού της ενότητας του λαού. Προσωρινά κατάφερε να διαφύγει βρίσκοντας καταφύγιο στο Δημαρχείο του Παρισιού. Εκεί προσπάθησε να εξεγείρει τον λαό σε στάση. Οι εχθροί του τον πολιόρκησαν και ο Ροβεσπιέρος τραυματίστηκε. Επιχείρησε να αυτοκτονήσει για να μην πιαστεί, συνελήφθη όμως μαζί με άλλους οπαδούς του. Την επόμενη ημέρα, στις 28 Ιουλίου, οδηγήθηκε στη λαιμητόμο. Κατ’ εφαρμογή του νόμου Πραιριάλ, δεν υπήρξε δίκη. Το κεφάλι του είχε την ίδια μοίρα με χιλιάδες άλλα που κόπηκαν την εποχή της παντοδυναμίας του…

ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΕ

Ο γνωστός αρθρογράφος (και παλιός Συριζαίος) Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης, υπό τον τίτλο «Κι ο Ροβεσπιέρος έτσι την πάτησε», έγραφε στο liberal.gr την περασμένη Τετάρτη, ανήμερα της πολύκροτης συζήτησης στη Βουλή: «Αναρωτιέμαι αν η αντιπολίτευση -όλη η αντιπολίτευση- έχει συνειδητοποιήσει ότι η υπόθεση Novartis δεν εξελίσσεται ούτε σε κοινοβουλευτικό ούτε σε δικαστικό επίπεδο. Μόνο σε πεζοδρομιακό. Και αναρωτιέμαι, επειδή είναι και παράλογο και ατελέσφορο να αντιμετωπίζεις την χαμέρπεια με όρους κανονικότητας. Το κυριότερο, είναι επικίνδυνο για τη Δημοκρατία. Η οποία απειλείται διαρκώς από το κυβερνητικό πεζοδρόμιο (…).Η δικτατορία τεκμηριώνεται από την απόλυτη περιφρόνηση κάθε φωνής ή πρότασης ή παρέμβασης της αντιπολίτευσης σε όλα τα θέματα. Οι 153, και με τη Θεόπεμπτη Λεβέντισσα 154, δεν αντιλαμβάνονται ότι στην κοινοβουλευτική δημοκρατία η κυβέρνηση κυβερνά υπό τον έλεγχο της αντιπολίτευσης. Δεν τους αφορά άλλωστε. Αυτοί κυβερνάνε μόνοι τους. Ως δικτατορία. Γι’ αυτούς η αντιπολίτευση και κάθε αντιπολιτευόμενος δεν είναι αντίπαλοι. Είναι εχθροί. Κι έτσι, αυτοί είναι εχθροί της ίδιας της Δημοκρατίας. Το δυστύχημα για τη Δημοκρατία είναι ότι η αντιπολίτευση -και όχι απαραίτητα μόνο η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση- δεν αντιμετωπίζει την κυβερνητική δικτατορία και νοοτροπία σαν εκτροπή και αντιδημοκρατία. Την αντιμετωπίζει σαν αντίπαλο και όχι σαν εχθρό. Και δεν φροντίζει ούτε τον εαυτό της να καλυτερέψει ούτε και τη Δημοκρατία να προστατέψει. Ξεμπροστιάζοντας δυναμικά τους δικτατορίσκους (…). Η κυβέρνηση αυτή ξέρει καλύτερα από τον καθέναν να αναδεικνύει τα πιο χυδαία αντανακλαστικά στις μάζες. Να βγάζει τα πιο χυδαία ένστικτα από τον λαό. Είναι μάστορας σ’ αυτό. Γιατί είναι ο εαυτός της. Και είναι ίσως το μόνο πράγμα από κάθε γνώση και ασχολία που ξέρει να κάνει καλά. Και θα τον πάει τον λαό μέχρι εκεί που δεν θα έχει άλλο πάτο χαμέρπειας και χυδαιότητας. Επειδή στη χώρα δεν έχει αναπτυχθεί κανένα σοβαρό υπόβαθρο δημοκρατικής ευαισθησίας και γνώσεων κοινοβουλευτικού και νομικού πολιτισμού. Η κυβερνητική αντιδημοκρατία έχει ακροατές. Ο λαός, στη συντριπτική του πλειονότητα, δεν έχει δημοκρατικές ευαισθησίες και αντιστάσεις. Βλέπει τη χυδαιότητα και την εκτροπή και χασκογελάει. Όλα γι αυτόν είναι καρνάβαλος. Τα ίδια τα θύματα του σημερινού ρωμαϊκού θριάμβου, αντί να εδραιώσουν δημοκρατικούς πολίτες εδραίωναν επί χρόνια ρουσφετολογικές και πελατειακές νοοτροπίες. Με μόνο θεό τα φράγκα.

Ο λαός δεν έχει συνείδηση ότι χωρίς τον νομικό πολιτισμό και τη Δημοκρατία θα σφαζόταν ο ίδιος στους δρόμους. Ότι θα ζούσε σε ζούγκλα αβίωτη. Μπροστά στην οποία η σημερινή του ανέχεια είναι παράδεισος. Ούτε έχει συνείδηση ότι χωρίς αυτό που σήμερα δεν του δίνει καμιά σημασία και που είναι οι νομικοί κανόνες, το Σύνταγμα και οι κανόνες της Δημοκρατίας, η πλατεία Συντάγματος θα ήταν γεμάτη κρεμάλες. Απ’ όπου θα αιωρούνταν οι ίδιοι οι πολίτες! Κατηγορούμενοι από την κατσίκα του κάθε γείτονα. Από πουθενά δεν τα μαθαίνει αυτά ο λαός. Γιατί τα σπίτια του είναι μολυσμένα και τα σχολεία του υπονομευμένα. Από αυτούς που τον κυβερνάνε εδώ και χρόνια. Και οι οποίοι έστρωσαν το δρόμο γι’ αυτόν τον πάτο (…). Η σημερινή ιστορία είναι στημένη. Το ενισχύει και η παρέμβαση της πρωθυπουργικής συμβούλου κας Θάνου, που αποφάσισε, χωρίς να ερωτηθεί και χωρίς να έχει θεσμικό ρόλο και αρμοδιότητα, ότι η υπόθεση δεν μπορεί να ανατεθεί σε εφέτη ανακριτή! Να φύγει δηλαδή από τα χέρια που την έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση και τμήμα της δικαιοσύνης Αφού είχε συναθροιστεί με τους προέδρους των εφετών προηγουμένως και εντελώς συμπτωματικά η κυρία σύμβουλος. Έτσι, το σκάνδαλο Novartis, αντί να είναι διπλό όπως ήταν, έγινε τριπλό. Ένα ως σκάνδαλο δωροδοκίας γιατρών και κρατικών αξιωματούχων. Δύο ως πολιτικό σκάνδαλο ευθύνης των κυβερνητών που επί χρόνια το επέτρεψαν. Τρία, ως σκάνδαλο σκευωρίας της κυβέρνησης κατά των πολιτικών της αντιπάλων. Το έγκλημα αυτής της κυβέρνησης είναι ότι με τη σκευωρία της έχει κουκουλώσει και το ίδιο το σκάνδαλο και την πολιτική ευθύνη των κυβερνήσεων από τη δεκαετία του 1990, μην πούμε και νωρίτερα. Χωρίς να εξαιρείται καμιά κυβέρνηση. Γιατί τα κατηγορητήρια του ΣΥΡΙΖΑ είναι επιλεκτικά! Και αθωώνουν υπουργούς και κυβερνήσεις κατά το δοκούν. Επιπλέον, αφού έχει δώσει στον λαό στο Κολοσσαίο τα κεφάλια των πολιτικών, τι να τα κάνει το πόπολο τα ονόματα των γιατρών και των κρατικών αξιωματούχων, που είναι πραγματικά μπλεγμένοι; Σιγά μη δεν ήξεραν οι πολίτες εδώ και χρόνια ότι οι φαρμακευτικές λαδώνουν! Ούτε μια διαδήλωση δεν έκαναν, που θα ’λεγε κι ο πρωθυπουργός. Τέτοια έγνοια για το σκάνδαλο αυτό καθεαυτό. Η πολιτική ανωριμότητα του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται στο μεγαλείο της και από το γεγονός ότι συμπεριφέρεται λες και θα μείνει για πάντα στην εξουσία. Το τραγελαφικό είναι ότι το κάνει αυτό μέσα στην αγωνία της να κερδίσει και τις επόμενες εκλογές! Και όλες τις εκλογές! Και δεν μοιάζει να φοβάται ότι όλη αυτή η βρομιά που σπέρνει είναι πιθανό να του επιστραφεί από τους πολιτικούς σχηματισμούς που σήμερα υπονομεύει. Και μάλιστα χειρότερα. Αλλά, τότε θα οδύρεται και θα καταγγέλλει ρεβανσισμό. Αν θα υπάρχει σαν κόμμα. Γιατί μόλις χάσει την εξουσία θα διαλυθεί σε περισσότερα κομμάτια από αυτά που αποτελείται. Χωρίς μέλι δεν κολλάνε τα πράγματα».

«Οι μεγάλοι πολιτικοί ακούν πριν από τους άλλους το μακρινό χλιμίντρισμα των αλόγων της ιστορίας», έλεγε ο Γερμανός καγκελάριος (1815-1898) Όττο Φον Μπίσμαρκ, όμως ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας (και οι συν αυτώ) με τους λόγους και τις πράξεις του (όχι μόνο στην υπόθεση Νοβάρτις αλλά και στα εθνικά θέματα και σε όλα), αποδεικνύεται (εκτός από «αρχιερέας του διχασμού») και άφρων αμοραλιστής και μικρός πολιτικός και ανιστόρητος… Γι’ αυτό και επικίνδυνος… Είναι φανερό πια πως υπεράνω όλων βάζει το μικροκομματικό συμφέρον, την πελατοκρατία παλαιάς κοπής και εν τέλει την επιβολή ενός καθεστώτος, ολοκληρωτικού τύπου. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η μόνιμη επωδός: «Έχουμε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία». Γι’ αυτό ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της Κουμουνδούρου και τα παπαγαλάκια του, έπεσαν να τον φάνε και να τον «πνίξουν» κάτω από τόνους λάσπης τον Μίκη Θεοδωράκη που μίλησε ενώπιον του λαού στο Σύνταγμα περί «αριστερόστροφου φασισμού».

ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ…

Την απάντηση όμως τους την έδωσε ένας άλλος πρώην σύντροφός τους, ο σκιτσογράφος Στάθης (Σταυρόπουλος), με την παρακάτω ανάρτησή του που σάρωσε το Διαδίκτυο:

«Μίλησε ο Μίκης για “αριστερόστροφο φασισμό”, μια φράση που ενόχλησε κάποιους αντί να μας πονέσει όλους.

1. Αριστερόστροφος φασισμός ήταν η 17η Νοέμβρη και (είναι) οι δηλητηριώδεις σκωληκοειδείς αποφύσεις της σήμερα. Οι άνθρωποι που το είδαν θεοί (όπως οι φασίστες) και σε συνθήκες δημοκρατίας δολοφονούσαν κατά το δοκούν, εξοπλίζοντας ταυτοχρόνως το σύστημα με αντιλαϊκές πολιτικές και αντιτρομοκρατικούς νόμους. Θρασύδειλοι, που τώρα επικαλούνται τα αστικά δημοκρατικά δικαιώματα (που οι ίδιοι πυροβολούσαν) για να παίρνουν καμιά αδειούλα.
2. Αριστερόστροφος φασισμός ήταν οι μπάχαλοι που έμπαιναν στις μαζικές εργατικές κινητοποιήσεις και τις διέλυαν ή διέλυαν το μήνυμά τους. Αυτοί που έκαψαν τη Μαρφίν, αυτοί που τώρα πια, αφού εργατικές μαζικές κινητοποιήσεις δεν υπάρχουν, το παίζουν «κλέφτες κι αστυνόμοι» στα Εξάρχεια.
3. Αριστερόστροφος φασισμός είναι οι ανεγκέφαλοι που σπάνε τα κεφάλια των άλλων (και των φασιστών) για να τους… βάλουν μυαλό! Είναι εκείνοι που καίνε βιβλιοπωλεία (όπως οι φασίστες), που καταστρέφουν καταστήματα και τρομοκρατούν μεροκαματιάρηδες (καίγοντας βαγόνια του μετρό) για να μην πάνε στη δουλειά τους – διότι, λέει, η δουλειά είναι σκλαβιά και η καριέρα χολέρα.
4. Αριστερόστροφος φασισμός είναι η φρασεολογία «θάνατος στους τάδε», «τσακίστε τους δείνα», «κρεμάλες στους έτσι», «ξύλο στους αλλιώς».
5. Αριστερόστροφος φασισμός είναι η μετατροπή του πανεπιστημιακού ασύλου σε άντρο της βίας, της χυδαιότητας, των προπηλακισμών, της αμορφωσιάς, της ιδιοτέλειας (των κονέ με κοινοβουλευτικά κόμματα) – άτινα περιέχουν φιρφιρίκους που πλασάρουν την πραμάτεια ότι οι μπάχαλοι μπορεί να είναι η σιδηρά χείρ των κομμάτων που οι φιρφιρίκοι λυμαίνονται (κι εκείνα τους ανέχονται).
6. Αριστερόστροφος φασισμός (που μάλιστα ενδημεί και στα ΜΜΕ και τα ΑΕΙ) είναι η κατασυκοφάντηση όσων στοχοποιούν οι πονηροί φιρφιρίκοι. Η «δολοφονία χαρακτήρων» κατά το δικό τους ιδιόλεκτο. Από το βρόμικο στόμα τους ο καθένας μπορεί να φάει τη ρετσινιά του εθνικιστή, του φαιοκόκκινου, του αντισημίτη. Από τον Μίκη ή τον Ελύτη έως τον τελευταίο (τρόπος του λέγειν) ψιλικατζή στα Σεπόλια.

 

ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΟΣ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ

Εκτός όμως από τον αριστερόστροφο φασισμό, υπάρχει και ο αριστερόστροφος εκφυλισμός.

 

1. Αριστερόστροφος εκφυλισμός είναι η σωματεμπορία ανθρώπων μέσω ΜΚΟ. Η καθαίρεση του εθελοντισμού σε προσπορισμό χρήματος. Η μετάλλαξη του ανθρωπισμού της Αριστεράς σε αισχρό εμπόρευμα. Οι σκώληκες που κάνουν αυτήν τη δουλειά είναι ιδιαιτέρως ειδεχθείς. Με τις πλάτες αριστερών οργανώσεων οι ίδιοι συναλλάσσονται με τους πιο σκοτεινούς κρατικούς και διεθνείς μηχανισμούς για να βγάλουν φράγκα από τη διακίνηση του πόνου, της προσφυγιάς, της απελπισίας και του θανάτου. Οι σκώληκες αυτοί φέρονται ωσάν οι αριστερές οργανώσεις να είναι προκάλυμμα της δράσης τους. Χρησιμοποιούν αριστερές οργανώσεις σαν να είναι συγκοινωνούντα δοχεία (το πρωί «σκοτώνονται» μεταξύ τους για το θεαθήναι και το βράδυ αλληλοστρουφουλιάζονται στα ίδια λαγούμια).
2. Αριστερόστροφος εκφυλισμός είναι η πολιτική και πολιτισμική αποδόμηση του λαού ώστε η υποταγή του να είναι πιο εύκολη, είναι η θεωρία της ασυνέχειας του ελληνισμού, οι «συνωστισμοί», η συνταύτιση με τις ανάλογες αντιεπιστημονικές αρλούμπες του νεοφιλελευθερισμού και με την προπαγάνδα της νέας τάξης.
3. Αριστερόστροφος εκφυλισμός είναι τα κολλητηλίκια, τα ρουσφετιλίκια, οι διορισμοί, οι εκμαυλισμοί, η αλίευση κομματικής πελατείας, αλλά και ταυτοχρόνως η υποταγή στους Δυνατούς, οι εκδουλεύσεις, οι συνάφειες, οι «δουλίτσες». Αστέρια σ’ αυτή τη δουλειά αυτοί οι τύποι, πεντάστερα!
4. Οι άρχοντες των τρολ. Ένας ακόμα αριστερόστροφος εκφυλισμός που συναγωνίζεται τον αριστερόστροφο φασισμό. Η διείσδυση στα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο ξεπεσμός σε μεθόδους όμοιες με εκείνες των ακροδεξιών χαλκείων, αποτελούν το «ηθικό πλεονέκτημα», εκείνων που είναι τόσο αδαείς ώστε να επικαλούνται ηθικά πλεονεκτήματα για τον εαυτόν τους – ουδέν πιο αήθες.

 

Αυτός ο αριστερόστροφος εκφυλισμός δεν τρομοκρατεί μόνο πρόσωπα, τρομοκρατεί και τον λαό. Οι Έλληνες ακούνε καθημερινώς απ’ αυτές τις σέχτες που λυμαίνονται την Αριστερά τα εξ αμάξης. Τους πολίτες που έλαβαν μέρος στα πρόσφατα συλλαλητήρια, ο Τσίπρας χαρακτήρισε «ετερόκλητους όχλους».

Γκάφα; Όχι! Όταν του άλλου του κόβεις τον μισθό και του πετσοκόβεις τη σύνταξη, όταν ετοιμάζεσαι να του φας το σπίτι, όταν τον αλυσοδένεις στην επιτήρηση, όταν τον φλομώνεις στο ψέμα, στο τέλος τον περιφρονείς κιόλας. Στο πρόσωπο του λαού βλέπεις «ετερόκλητους όχλους». Εσύ που συγκυβερνάς με αυτούς που ονομάζεις ψεκασμένους, βάζεις τα τσιράκια σου να ονομάζουν τους πολίτες στα συλλαλητήρια (δεξιούς κι αριστερούς) εθνικιστές, έρμαια και αθύρματα της Χρυσής Αυγής.

Καθόλου παράδοξο! Και στα πρόσωπα εκείνων που ψήφισαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα «ετερόκλητους όχλους» θα είδες και τους πέταξες στα σκυλιά της Τρόικας.

Εσύ δεν ζεις με 400 ευρώ, εσύ στέλνεις τα παιδιά σου σε ακριβό σχολείο, άσε τα παιδιά των «ετερόκλητων όχλων» να ξενιτεύονται, σπουδαγμένα και ασπούδαχτα, άσε τους γέροντες να ατιμάζονται που πήγε η ζωή τους στράφι.

Όμως παρασύρθηκα. Οι τελευταίες αυτές αιτιάσεις προς τον Τσίπρα δεν έχουν να κάνουν με τον «αριστερόστροφο φασισμό», έχουν να κάνουν με τον αριστερόστροφο νεοφιλελευθερισμό, την αριστερόστροφη υποτέλεια, τις αριστερόστροφες κωλοτούμπες.

Αριστερόστροφος φασισμός είναι να βάζεις γκαζάκια στο σπίτι του κ. Φλαμπουράρη ή στο κατάστημα της κυρίας Μητσοτάκη. Δεν είναι όταν αποκαλείς τους πολίτες «ετερόκλητους όχλους», ούτε όταν κόβεις τα επιδόματα ανάπηρων παιδιών – αυτό είναι απλώς αριστερόστροφη γλίτσα…»