Η επιστολή Τσακαλώτου κρύβει νέα δεινά για την τσέπη μας

 Του Γ. Παπαδόπουλου – Τετράδη

Η επιστολή Τσακαλώτου στην τρόικα, χωρίς ελληνικές προτάσεις ή ιδέες επί των εκκρεμών θεμάτων για την αξιολόγηση έχει διπλή ανάγνωση. Και οι δύο αναγνώσεις, όμως, έχουν το ίδιο αποτέλεσμα: Νέα δεινά για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους επαγγελματίες, τις εταιρίες.

Πιο συγκεκριμένα:

1. Είτε ο κ Τσακαλώτος δεν ήθελε να καταγράψει τις θέσεις της κυβέρνησης σε χαρτί για να μη διαρρεύσουν στον ελληνικό κοινό οι νέες υποχωρήσεις της στα εργασιακά, το ασφαλιστικό και την νέα περικοπή των δημόσιων δαπανών, προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση.
2. Είτε η κυβέρνηση παίζει για πολλοστή φορά το αγαπημένο «αριστερό» χαρτί της πολιτικής διαπραγμάτευσης, το οποίο μέχρι σήμερα έχει στοιχίσει στο λαό 100 δις ευρώ στο α εξάμηνο του 2015, ένα τρίτο μνημόνιο το β εξάμηνο του 2015 και νέα, πρόσθετα μέτρα το 2016 και το 2017.

Στην πρώτη περίπτωση ο ελληνικός λαός πρέπει να θεωρεί ως δεδομένες νέες περικοπές εργασιακών δικαιωμάτων, ακόμα πιο ακάλυπτους όρους εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας και, το σημαντικότερο, ακόμα μεγαλύτερη σφαγή συντάξεων και μισθών.

Την ίδια ώρα, με τις ήδη εφαρμοζόμενες κουτοπόνηρες νομοθετικές ρυθμίσεις η κυβέρνηση θα διορίζει στο δημόσιο ( τοπική αυτοδιοίκηση, στενό και ευρύτερο τομέα) στρατιές δήθεν συμβασιούχων και ορισμένου χρόνου πελάτες, με την υπόσχεση ότι δεν πρόκειται ποτέ να κουνηθούν από το κράτος, όπως κάνει μέχρι σήμερα, επιβαρύνοντας κι άλλο τη φορολογία όλων των πολιτών με ανύπαρκτη αντίστοιχη κρατική απόδοση.

Στη δεύτερη περίπτωση, ο λαός πρέπει να θεωρεί δεδομένη μια ακόμα πανωλεθρία της επαναστατικής κυβέρνησης, η οποία δια στόματος πλήθους αρμόδιων υπουργών δηλώνουν τις τελευταίες μέρες ότι δεν πρόκειται να δεχτούν νέα μέτρα. Ωχ!

Για να είσαι σε θέση να μη δεχτείς κάτι πρέπει να έχεις μια διαπραγματευτική ισχύ. Η κυβέρνηση δεν έχει καμία. Το μόνο που μπορεί να κάνει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης είναι να απειλήσει με εκλογές. Το πιο πιθανό είναι να πάρει την ίδια απάντηση που πήρε και όταν απείλησε με grexit: «Να τις κάνετε».

Ο υπογράφων έχει την πεποίθηση ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την εξουσία με τίποτε. Είναι άρρωστη με το ιδεολόγημά της και με την νοοτροπία να επιβάλλει την άποψή της. Επομένως, δεν θα ρισκάρει να χάσει την καρέκλα. Έτσι κι αλλιώς έχει υπογράψει και ψηφίσει όσα ανατριχιαστικά για το λαό δεν τόλμησε να ψηφίσει καμιά κυβέρνηση μέχρι σήμερα.

Επιπροσθέτως, δεν δυσκολεύεται καθόλου να σκοτώνει με το ένα χέρι και να λέει ανενδοίαστα στους αυτόπτες ότι το θύμα καρφώθηκε επίτηδες στο μαχαίρι για να την ενοχοποιήσει, ενώ «τα ίδια έχουν κάνει και οι άλλοι». Το επικίνδυνο είναι ότι την πιστεύει τουλάχιστον το 25% των ψηφοφόρων, που κρύβονται. Και η κυβέρνηση το ξέρει.

Το τραγικό για το λαό είναι ότι όσο πιο αδύναμη εμφανίζεται η κυβέρνηση στους δανειστές τόσο πιο μεγάλες απαιτήσεις εγείρουν απέναντί της. Κι αυτό δεν το βλέπει μόνο ο ερασιτεχνικός θίασος που κυβερνά και ο οποίος πηγαίνει από σφαλιάρα σε σφαλιάρα στις διαπραγματεύσεις.

Το ακόμα τραγικότερο είναι ότι οι δανειστές, όπως είναι φυσικό, δε δίνουν δεκάρα για τον ελληνικό λαό. Κοιτάζουν αριθμούς τράπεζες, επιχειρήσεις, κόκκινα δάνεια, και όλα αυτά από την πλευρά του πιστωτή, του άρπαγα και του κερδοσκόπου και όχι με κάποια έγνοια νοικοκυρέματος της χώρας.

Το νοικοκύρεμα είναι δουλειά των τοπικών κυβερνήσεων και αυτή είναι η νοοτροπία και των Γερμανών και των Ολλανδών και των Δανών και των Βέλγων και των Αυστριακών και καθενός είτε κρατάει στα χέρια του το χρέος σου είτε όχι. Στα παιχνίδια ενηλίκων δε χωράνε γκουβερνάντες. Η ζωή είναι σκληρή μετά τα 18, και για αρκετούς και πολύ νωρίτερα.

Η κυβέρνηση νομίζει αμετανόητα, παρά τις μέχρι τώρα σφαλιάρες, ότι βρίσκεται σε αμφιθέατρο ελληνικού πανεπιστημίου, όπου αν δε θέλεις να περάσει κάτι βάζεις διαρκώς θέμα διαδικασίας. Μόνο που, δυστυχώς για το λαό, οι τροϊκανοί την έχουν πάρει από καιρό χαμπάρι. Και αναμένεται και η επόμενη λυπητερή για να γιορτάσουμε τα δύο χρόνια της πρώτης φοράς αριστεράς στην κυβέρνηση. Για την ακρίβεια της πρώτης φοράς τέτοιο ρεζίλι των σκυλιών.

*Αναδημοσίευση από το Liberal.gr.