Η διαδρομή της Κεντροαριστεράς

Άρθρο του Παναγιώτη Ν. Κρητικού

Στην μετά Ανδρέα περίοδο (εποχή Κων/νου Σημίτη), κυριαρχούσε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο όρος «εκσυγχρονισμός», με στόχο να αποκτήσει ο όρος αυτός ιδεολογικό περιεχόμενο. Προσωπικά δεν αποδέχθηκα τον όρο «εκσυγχρονισμός». Και δεν τον αποδέχθηκα για έναν απλό λόγο: Επειδή είμαι σοσιαλιστής.
Ο εκσυγχρονισμός, έχει τεχνοκρατικό περιεχόμενο, δεν είναι ιδεολογία και υπ’ αυτή την έννοια αφορά στον εξωραϊσμό υπαρχουσών καταστάσεων και πραγμάτων. Αφορά δηλαδή στην αποσκωρίωση της συντηρητικής μηχανής. Έτσι ο εκσυγχρονισμός είναι παρακολουθηματική έννοια του συντηρητισμού και φυσικά έννοια προσοσιαλιστική. Γιατί ο σοσιαλισμός είναι μετασυντηρητικό και αυτοτελές ιδεώδες. Έχει το στοιχείο του εκσυγχρονισμού μέσα του, στη φύση του, στη συνείδησή του, στη φιλοσοφία του και στη δυναμική του και μάλιστα στο πλέον εξελικτικό του στάδιο.
Κυριαρχεί όμως με ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο και ο όρος «Κεντροαριστερά».
Η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα, όχι ως όρος, αλλά και ως έννοια, έχει ως πολιτική έκφραση, την αφετηρία της στον Ελευθέριο Βενιζέλο και, στα πλαίσια των τότε κοινωνικών συνθηκών, χαρακτηρίζεται, σε αντιδιαστολή με το συντηρητισμό εκείνης της εποχής, από τις μεγάλες κοινωνικές και αγροτικές μεταρρυθμίσεις, τις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις στη διοίκηση και τους θεσμούς, καθώς και από την άσκηση εξωτερικής πολιτικής εθνοκεντρικού χαρακτήρα. Στη συνέχεια, η Κεντροαριστερά με τον Αλέ¬ξανδρο Παπαναστασίου αποκτά βαθύτερο κοινωνικό περιεχόμενο και αργότερα με τον Νικόλαο Πλαστήρα απέκτησε ευρύτερο πολιτι¬κό πλάτος και μεγαλύτερο κοινωνικό βάθος, με τα μέτρα ειρηνεύσεως και κατευνασμού μετά από τις τραυματικές εμπειρίες του Εμφύλιου Πολέμου.
Στην εποχή του Γεωργίου Παπανδρέου η Κεντροαριστερά παίρνει τα αδρά χαρακτηριστικά μαζικού λαϊκού κινήματος και μέσα από τους Ανένδοτους Αγώνες έχει για στόχους την απο¬κατάσταση των θεσμών, την απρόσκοπτη λειτουργία της Δη¬μοκρατίας, τις πολιτικές ελευθερίες, οι οποίες είχαν παραβιαστεί. Συνέχεια αυ-τής της αγωνιστικής έκφρασης της Κεντροαριστεράς, υπήρξε η παθητική και ενεργητική αντίσταση κατά της δικτατορίας από τις δυνάμεις της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης, η οποία έδωσε εκατοντάδες στελέχη στον Αγώνα (διάβαζε το βιβλίο μου «ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ 1967-1974»,
Εκδόσεις Καλέντη, σε μορφή pdf δωρεάν, https://kalendis.gr/product/antistasi-diktatorias/).
Η Μεταπολί¬τευση έδωσε στην Κεντροαριστερά την πολιτική έκφραση με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και κυρίως με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Σήμερα οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις εκφράζονται από το ΠΑ.ΣΟ.Κ-ΚΙΝ.ΑΛ και μέσα από αυτό, αναζη¬τούν την πολιτική τους έκφραση. Τον φιλολαϊκό της χαρακτήρα πρέπει να τον επιβεβαιώνει με πράξεις και όχι με λόγια, καθώς και με εθνοκεντρική εξωτερική πολιτική στην αντιμετώπιση των εθνικών μας θεμάτων.
Η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα λειτούργησε πολιτικά κατά της μισαλλοδοξίας, υπέρ της λήθης και υπέρ της συμφιλίωσης.
Οικονομικά λειτούργησε υπέρ της δικαιότερης κατανομής του εθνικού εισοδήματος, με κύριο στόχο τη διασφάλιση του εισοδήματος του μισθωτού και του συνταξιούχου, με την Αυτό¬ματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή και υπέρ της ισόρροπης και ισόμετρης ανάπτυξης. Λειτούργησε με στόχο την δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών και σε κοινωνικό και σε γεωγραφικό επίπεδο.
Κοινωνικά, η Κεντροαριστερά λειτούργησε στον τόπο υπέρ μιας προνοιακής πολιτικής, με κύριους άξονες την προστασία των αναξιοπαθούντων και τη δημιουργία της κοινωνίας της Αλληλεγγύης. Κορυφαία επίτευξη-προσφορά και κατάκτηση του Λαού το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ).
Εθνικά, η Κεντροαριστερά λειτούργησε στην Ελλάδα με αίσθημα υψηλού πατριωτισμού και σθεναρή υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων με τους αναγκαίους τακτικούς ελιγμούς της συγκυρίας, αλλά χωρίς ενδοτισμούς και υποχωρητικότητες επί της ουσίας.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ – ΚΙΝ.ΑΛ, δηλαδή η σημερινή Κεντροαριστερά, είναι εναρμονισμένη στην πράξη με αυτές τις θέσεις. Μόνο έτσι θα καταξιώνεται στη συνείδηση της Δημοκρατικής Παράταξης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, ούτε ιστορικά, ούτε ιδεολογικά, ούτε πολιτικά, έχει σχέση με την Δημοκρατική Παράταξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, είναι ασύνδετος και απόμακρος χώρος για την Δημοκρατική Παράταξη η οποία έχει κοινωνικό και ιστορικό βάθος. Όποιοι τυχοδιώκτες, φυγόστρατοι, θεσιθήρες, γεφυροποιοί, «μετακόμισαν» στον συριζοχώρο, δεν του προσφέρουν ούτε νομιμοποίηση ούτε άλλοθι.