Γιατί τώρα – Πού έστειλε τα μηνύματα ο Λαλιώτης

Παρέμβαση στις εξελίξεις που συντελούνται στην Κεντροαριστερά πραγματοποίησε το πάλαι ποτέ «θείο βρέφος», Κώστας Λαλιώτης, μέσω εκτενούς άρθρου του, με τη μορφή «πολιτικού μανιφέστου», με το οποίο στοχεύει στην προστασία της «παπανδρεϊκής» κληρονομιάς από την επικρατούσα δεξιά ρητορική.

Το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ αφήνει αιχμές για όσους, όπως αναφέρει, επιδιώκουν να απαξιώσουν ηθικά και πολιτικά το κόμμα και τον ιδρυτή του, ενώ την ίδια στιγμή στέλνει μηνύματα σε όσους προερχόμενοι από την Κεντροαριστερά επιχειρούν να αποδεχτούν το δικό της αφήγημα.

Είκοσι ένα χρόνια μετά το θάνατο του ιδρυτή του κινήματος, αναφέρεται στην πολιτική παρακαταθήκη του και ασκεί δριμεία κριτική στη μόνιμη νεοφιλελεύθερη επωδό, όπως αναφέρει, περί ευθυνών του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ συνοδεύει το άρθρο με ντοκουμέντα και πλούσιο αρχειακό υλικό.

Αποδομεί ένα προς ένα τα αρνητικά στερεότυπα που έχουν αναπαραχθεί κατά καιρούς για τον Ανδρέα και στοιχειοθετεί τις αλήθειες του έργου του, ενώ αποκαλύπτει τα κερδοσκοπικά παιγνίδια του Σόρος.

Υπερασπίζεται με θέρμη το κυβερνητικό πρόγραμμα, της περιόδου 1994-1995, το οποίο, με το «επάρατο» ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον «ολετήρα», «λαϊκιστή» και «αναχρονιστικό» Ανδρέα Παπανδρέου, είχε απόλυτη και αδιαμφισβήτητη επιτυχία, εν αντιθέσει με τις «τραγικές επιδόσεις της Ν.Δ. όπου αντί για σύγκλιση με τους στόχους του Μάαστριχτ είχαμε μεγάλες αποκλίσεις».

Στο άρθρο του, ο κ. Λαλιώτης φέρνει στο φως μετά από 36 χρόνια ένα σημαντικό πολιτικό ντοκουμέντο, την «Έκθεση Αβέρωφ»,  η οποία περιέγραφε με μελανά χρώματα την κατάσταση της οικονομίας λίγο πριν αναλάβει το ΠΑΣΟΚ.

Απαντά για το περίφημο «Τσοβόλα, δώστα όλα» με στοιχεία και αριθμούς, ενώ από το αρχείο του υπενθυμίζει τέσσερις ιστορικές (και προφητικές) ομιλίες – αναφορές του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ: Την ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο το 1993 για το δημόσιο χρέος, την ομιλία στη Βουλή για τη συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992, μια ομιλία του για τις νέες τεχνολογίες το μακρινό 1987 και βέβαια την προφητική του δήλωση για το «ευρωπαϊκό διευθυντήριο» στις Κάννες.

Η δημόσια παρέμβασή του προκάλεσε μάλιστα απορίες για τη σκοπιμότητά της, καθώς μετά από πολλά χρόνια απουσίας του από το πολιτικό προσκήνιο, παρεμβαίνει σε μια περίοδο που οι διεργασίες και οι ζυμώσεις στην Κεντροαριστερά έχουν χτυπήσει «κόκκινο», ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η δημοσίευση του εν λόγω άρθρου συνέπεσε χρονικά με την απόφαση του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη, να διεκδικήσει την ηγεσία του νέου φορέα.

Πολλοί εκτιμούν ότι η παρέμβασή του έχει σαν στόχο, εκτός από την υποστήριξη των πεπραγμένων του Ανδρέα Παπανδρέου, να ξυπνήσει τα αντιδεξιά αντανακλαστικά του κόμματος, αλλά και να ορίσει το πολιτικό πλαίσιο στη μάχη για την ηγεσία της Κεντροαριστεράς. Ταυτόχρονα στοχεύει να κόψει τις γέφυρες και τις προθέσεις για ενδεχόμενη μετεκλογική συνεργασία του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς με τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, αφού τραβάει ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή «προόδου και συντήρησης», στέλνοντας μηνύματα τόσο εντός όσο και εκτός ΠΑΣΟΚ.

Την ίδια στιγμή η Φώφη κυρία Γεννηματά δίνει το δικό της στίγμα δηλώντας «ότι όλοι μαζί μπορούμε να φέρουμε τη δημοκρατική παράταξη στην πρώτη γραμμή, εμπνέοντας και συσπειρώνοντας τον προοδευτικό κόσμο απέναντι στη συντήρηση και τον λαϊκισμό, δηλαδή για μάχη και κατά της σημερινής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ».