Φυτεύουν τον σπόρο της δραχμής

Του Βασίλη Γεώργα

Στην Ελλάδα σκάβουμε πλέον τον λάκκο του Grexit με τα ίδια μας τα χέρια. Η κυβέρνηση εγκλώβισε  μια ολόκληρη χώρα στα δικά της ιδεολογικά αδιέξοδα και πλέον βρίσκεται στο σημείο που όλοι φοβούνταν: να παίζει άθελα της το παιχνίδι του λόμπι της δραχμής και όσων εντός και εκτός συνόρων βολεύονται να εμφανίζουν την Ελλάδα ως το ανίατο καρκίνωμα της Ευρώπης που πρέπει να ξεριζωθεί.

Καθυστέρηση στην καθυστέρηση, τέλμα στο τέλμα, το Grexit έγινε και επίσημα μέρος της προεκλογικής εκστρατείας στη Γερμανία ενώ με το αφήγημα της σύγκρουσης  επιστρέφει από την πίσω πόρτα το «σχέδιο Σόιμπλε».

Η απόφαση του Μαξίμου να αγνοήσει επιδεικτικά το Euro Working Group «αποσύροντας» τον Γ. Χουλιαράκη από τις διαβουλεύσεις για να τονίσει την θέση της περί «πολιτικής διαπραγμάτευσης»,  ήταν μια ακόμη επιθετική κίνηση που κατέστησε δυσκολότερη τη θέση της Ελλάδας απέναντι σε ένα ενιαίο μπλοκ πιστωτών.

Έχει γίνει ξεκάθαρο πως αν συμφωνούν σε κάτι το ΔΝΤ και η ευρωζώνη είναι η πίεση προς την Ελλάδα να ψηφίσει προκαταβολικά μέτρα περικοπών ώστε να εγγυηθεί ότι θα αρχίσει να πληρώνει με ίδια μέσα σημαντικό τμήμα των χρεολυσίων της. Από τη θέση αυτή δεν έχει μετακινηθεί καμία πλευρά και όσο δεν εκπληρώνεται το αίτημα, τόσο μεγαλώνει το ρίσκο να βρεθούμε μπροστά σε καταστάσεις που θα είναι δύσκολα αναστρέψιμες μετά τις 20 Μαρτίου που μετακινείται το «παράθυρο» για μια συμφωνία.

Όλα αυτά συμβαίνουν ενόσω ταυτόχρονα ο γερμανός υπουργός Οικονομικών φυτεύει μπροστά στα μάτια μας τον σπόρο της δραχμής και εμείς καμωνόμαστε ότι δεν το βλέπουμε. Η πρότασή  του («αν θέλετε κούρεμα στο χρέος βγείτε από το ευρώ») είναι το ίδιο διαυγής όσο την πρώτη φορά. Η θέση του επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ επίσης ότι η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα χρέους αλλά μεταρρυθμίσεων  είναι επίσης μια αντίστοιχη προειδοποίηση που απευθύνεται μεν στο ΔΝΤ αλλά έχει ως βασικό αποδέκτη την Ελλάδα.

Η εναλλακτική της οικειοθελούς αποχώρησης από το ευρώ αποτελεί μια υποδόρια ένεση με εύφλεκτο υλικό που αποσκοπεί να δυναμώσει τη φωτιά μεταξύ όσων θεωρούν ότι πηγή όλων των προβλημάτων μας είναι το χρέος και ότι η έξοδος από την ευρωζώνη θα τα έλυνε όλα μια και καλή.

Δύο χρόνια μετά τις κρίσιμες ώρες της Συνόδου Κορυφής του 2017 όταν παίχτηκε κορώνα γράμματα η παραμονή της χώρας στο ευρώ, έχουμε αρχίσει πάλι να ξεσκονίζουμε οικειοθελώς τον φάκελο της δραχμής.

Η χώρα παραμένει σε οικονομικό και αναπτυξιακό αδιέξοδο και αντί να κουβεντιάζουμε για το τι πρέπει να γίνει για να παραμείνουμε στην πρώτη ταχύτητα της Ευρώπης, η συζήτηση περιστρέφεται επικίνδυνα γύρω από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και στη φάκα της διαγραφής του χρέους μας.

Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα δεν φτάνει πλέον ο Αλέξης Τσίπρας να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι δεν θα γίνει Πρωθυπουργός της δραχμής.

Ο λόγος του, ακόμη και αν είναι ειλικρινής δεν αρκεί για να πείσει κανέναν στην Ευρώπη όταν την ίδια στιγμή το μήνυμα που εκπέμπει η κυβέρνηση του είναι πως θεωρεί την Ελλάδα ανεπίδεκτη προσαρμογών και ότι προτιμά την φαινομενικά εύκολη λύση να φορτωθούν οι άλλοι τα δικά μας χρέη.

Αναδημοσίευση από το liberal.gr