Ελισάβετ Μουτάφη: Να σκέφτεσαι, να αισθάνεσαι και να ονειρεύεσαι…

«Να αντιλαμβάνεσαι, να σκέφτεσαι, να μπορείς να κρίνεις αλλά πάντα να αισθάνεσαι» δηλώνει στο «Κ» η ηθοποιός Ελισάβετ Μουτάφη.

στην Πέννυ Κροντηρά

Λαμπερή με εξωτερική ομορφιά αντάξια του πλούσιου εσωτερικού της κόσμου έχει γίνει αγαπητή στο κοινό καθώς όπου πρωταγωνιστεί ξεχωρίζει για το ταλέντο και τον επαγγελματισμό της.

Το επάγγελμα του ηθοποιού πως διαφοροποίησε την οπτική σας;

Με ωρίμασε, με έκανε να μπορώ να αλλάζω τις γωνίες από τις οποίες βλέπω τα πράγματα. Ο ρόλος σε κάνει να αλλάζεις θέσεις, να κοιτάς αυτό που βλέπουν όλοι με μία διαφορετική ματιά. Για μία αλήθεια υπάρχουν πολλές απόψεις και είναι καλό, όχι να τις υιοθετείς αλλά, να τις εξετάζεις.

Ποια στιγμή στην καριέρα σας βιώσατε την πιο μεγάλη συγκίνηση και θα την θυμάστε για πάντα;

Ήταν το 1997. Είμαι πολύ τυχερή γιατί αυτή τη στιγμή την έζησα πολύ νωρίς στην καριέρα μου, ως τελειόφοιτη του θεάτρου τέχνης. Ήταν η στιγμή του χειροκροτήματος σε μία κατάμεστη Επίδαυρο στην αναβίωση της ιστορικής παράστασης «‘Ορνιθες» των Κουν, Χατζηδάκι, Τσαρούχη, από τους δασκάλους μου, Γιώργο Λαζάνη και Μίμη Κουγιουμτζή. Στην » επίθεση των πουλιών» όλοι σηκώθηκαν όρθιοι και δεν σταμάτησαν να χειροκροτούν. Είναι στιγμές που δεν μπορείς να ξεχάσεις και ανατριχιάζεις ακόμα και όταν τις περιγράφεις, μετά από χρόνια.

Ο τίτλος του ηθοποιού δίνεται σε κάποιον από τον κόσμο ή λόγω της ενασχόλησής του με το χώρο;

Ευτυχώς έχουμε αρχίσει, ως κοινωνία, να ξεφεύγουμε από το » Ό,τι δηλώσεις είσαι». Η πορεία ενός ηθοποιού πρέπει και καθορίζεται από δύο παράγοντες. Από τις σπουδές του στο αντικείμενο, την συνέπεια και την αδιάκοπη προσπάθειά του να εξελίσσεται. Ο δεύτερος παράγοντας έχει να κάνει με την αποδοχή από τον κόσμο αυτού που έχεις οικοδομήσει. Ο ηθοποιός χτίζει την προσωπικότητά του, την ύπαρξή του. Την προσφέρει και έχει ή δεν έχει την αποδοχή του κόσμου.

Πόσες θυσίες αξίζει ο χώρος;

Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, σε κάθε χώρο, όταν παθιάζεσαι με αυτό που κάνεις γιατί σε εμπνέει και σου δίνει ζωή, αξίζει να θυσιάζεις πράγματα. Αξίζει να αφιερώνεσαι αλλά και να ισορροπείς στην λεπτή γραμμή και τον κανόνα που λέει ό,τι για να μπορέσεις να αποδόσεις σε αυτό που κάνεις και να πιάνουν τόπο οι θυσίες σου, πρέπει να είσαι καλά. Να δίνεις στα πάντα την προτεραιότητα που τους πρέπει την στιγμή που πρέπει. Δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο. Υπάρχει μέτρο για να μπορείς να παίρνεις δύναμη από ότι κάνεις και να την δίνεις όταν απαιτείται.

Ποια τα επαγγελματικά σας σχέδια;

Πρώτα από όλα στο μυαλό μου έχω να πετύχει το έργο «το παιχνίδι του δολοφόνου» που ανεβάζουμε στο θέατρο «ΗΒΗ» την Παρασκευή στις 6 Οκτωβρίου γιατί πρόκειται για μία πολύ καλή δουλειά. Είναι ένα ιδιαίτερο αστυνομικό θρίλερ με υπογραφές Ρέππα-Παπαθανασίου. Είμαι ευτυχής γιατί βρίσκομαι ανάμεσα σε εξαιρετικούς συνεργάτες και γιατί πρόκειται για ένα συγκλονιστικό αστυνομικό θρίλερ που πιστεύω ότι θα αφήσει τους θεατές με κομμένη τη  ανάσα.

Μιλήστε μας για την γυναίκα που υποδύεστε στην παράσταση και το μήνυμα του έργου.

Η ιστορία εξελίσσεται σε μία βίλα της Κηφισιάς το 1959 μετά από έναν φόνο. Εγώ υποδύομαι την «Κλαίρη¨. Είναι η αδελφή του θύματος. Ένα από τα πολλά πρόσωπα της ιστορίας με πολύ έντονο παρελθόν και προσωπικότητα που είναι και αυτή ύποπτη, όπως και οι υπόλοιποι επτά ήρωες. Δεν μπορώ να σας πω περισσότερα γιατί έχει σημασία η κάθε λεπτομέρεια του έργου αλλά μπορώ να σας πω ό,τι έχει αρκετά στοιχεία εκείνης της εποχής και ότι ο κάθε ρόλος είναι αριστοτεχνικά προσαρμοσμένος για ένα έργο που κάθε δευτερόλεπτό του αλλάζει τα δεδομένα. Είναι σημαντικό ότι από την πρώτη μέχρι την τελευταία σκηνή, κυριαρχεί η αγωνία και η ένταση. Εκεί που ο θεατής πιστεύει ό,τι ανακάλυψε τον δολοφόνο, διαψεύδεται…

Φόβος, αγωνία και παγιδευμένος ερωτισμός; Που οδηγούν αυτά τα συναισθήματα που αναφέρονται στην παράσταση όταν υπάρξουν στη ζωή;

Είναι συναισθήματα που έχουμε ή θα βιώσουμε κατά την διάρκεια της ζωής μας. Είναι η πραγματικότητα αλλά τον καθένα τον οδηγούν στην πηγή που του τα προκαλεί. Ο φόβος μπορεί να σε οδηγήσει στην δυστυχία και την κατάθλιψη ή να αποτελέσει τη βάση για μεγάλες και θετικές αλλαγές στη ζωή σου. Το ίδιο ισχύει και για την αγωνία ή τον παγιδευμένο ερωτισμό. Πολλές φορές, όλα τα συναισθήματα, μας οδηγούν εκεί που έχουμε επιλέξει αλλά δεν ξέρουμε ό,τι το έχουμε κάνει.

Πόσο μετράει το συναίσθημα στη ζωή σας;

Πολύ. Και η ζωή, μου έχει αποδείξει ό,τι αυτός είναι ο σωστός δρόμος. Να αντιλαμβάνεσαι, να σκέφτεσαι, να μπορείς να κρίνεις αλλά πάντα να αισθάνεσαι.

Έρωτας… πως λειτουργεί σε εσάς;

«Του έρωτα μέγα κακό, σπαράζεις τους ανθρώπους» έλεγε ο Ευριπίδης στη Μήδεια. Από την άλλη πλευρά όμως, είναι κινητήριος δύναμη. Για μένα, οξυγόνο θα έλεγα. Η δύναμή του έρωτα αποδεικνύεται από το γεγονός ό,τι δεν μπορείς να τον περιγράψεις. Είναι υπέρτατο συναίσθημα γιατί μπορεί να έχει τόσες, διαφορετικές μορφές, θετικές ή αρνητικές στη ζωή ενός ανθρώπου.

Θα μπορούσατε να φανταστείτε τον εαυτό σας εκτός χώρου;

Φυσικά και μπορώ αλλά δεν θα το ήθελα.

Τι έχετε διεκδικήσει και κερδίσει στην προσωπική και επαγγελματική σας ζωή;

Καθημερινή μου διεκδίκηση και κατάκτηση είναι η αξιοπρέπεια. Πάλεψα και συνεχίζω να παλεύω για να την διατηρώ και να μπορώ να απολαμβάνω την εκτίμηση των συναδέλφων μου, της οικογένειάς μου και όσων αγαπώ. Κάποια στιγμή ελπίζω να κατακτήσω την συνέπεια άλλων απέναντί μου. Ευτυχώς είναι λίγοι.

Θεωρείτε ότι γίνονται αξιόλογες κινήσεις όσον αφορά το πολιτιστικό κομμάτι της χώρας;

Σε μία χώρα που βιώνει την κρίση, ο πολιτισμός δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστος. Ο πολιτισμός σου δίνει όταν του δίνεις και παίρνουμε αυτά που του δίνουμε, λίγα. Δεν μπορώ όμως να πω ότι δεν γίνονται σημαντικές προσπάθειες ανθρώπων που παλεύουν για να δημιουργήσουν.

Ποια τα όνειρα και οι στόχοι που έχετε;

Να μπορώ να συνεχίσω να ονειρεύομαι, όπως κάνω μέχρι σήμερα.

Αλήθεια – ψέμα: ποια η άποψή σας;

Ο καθένας ψάχνει την δική του αλήθεια αλλά βολεύεται και με το κατάλληλο ψέμα. Βασικά συστατικά της ζωής.

Ποια τα διδάγματα που έχετε λάβει στη ζωή και στην καριέρα σας;

Να παλεύω και να απολαμβάνω τις αποτυχίες μου όσο τις επιτυχίες μου.