«Όλα ξεκινάνε και τελειώνουν στον έρωτα! Στην κατάσταση που βρίσκεται ο κόσμος στις μέρες μας μονάχα αν ζήσουμε σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι ίσως και να τη βγάλουμε καθαρή, αλλιώς δεν πρόκειται.» δηλώνουν στο «Κ» η τραγουδίστρια Ελένη Δήμου και ο τραγουδιστής-συνθέτης και στιχουργός Βαγγέλης Γερμανός. Με μία άκρως αισιόδοξη συνέντευξη μας προϊδεάζουν για τις όμορφες μουσικές βραδιές που πρόκειται να μας χαρίσουν τις Παρασκευές του Νοέμβρη στη «Σφίγγα».

Συνέντευξη στην Πέννυ Κροντηρά

 

Ποια η αποτίμηση του μουσικού χώρου με τόσα χρόνια πορείας;

ΒΓ: Ο μουσικός χώρος έχει από όλα. Ο καθείς μπορεί να διαλέξει αυτό που ταιριάζει στην προσωπική του αισθητική, στον χαρακτήρα του. Από όλα έχει ο μπαξές καλά, κακά και μέτρια. Μόνο που σε όλα τα είδη και σε όλους τους χώρους  τα καλά που υπάρχουν δεν είναι πολλά. Σήμερα που η πληροφορία έρχεται κατά κύματα, χρειάζεται να ξοδέψει κανείς πολύ χρόνο στο ψάξιμο για να βρει αυτό που αξίζει. Το πρώτο που πρέπει να ενδιαφέρει τους νέους είναι οι ίδιοι και η δουλειά τους και μετά το πώς αυτό θα κυκλοφορήσει προς τα έξω.

ΕΔ: Εγώ θα διαφωνήσω με τον Βαγγέλη σε κάποια σημεία, αν και έχει το δικαίωμα σαν δημιουργός να εκφράζεται διαφορετικά από έναν ερμηνευτή. Νομίζω ότι περάσαμε από πολύ κακές δεκαετίες. Περάσαμε μία εικοσαετία αδιαφορίας ως προς το μουσικό πολιτισμό και σε αυτό βοήθησαν τα μέσα και οι εταιρίες που συνταξιοδότησαν νωρίς καλλιτέχνες που είχαν να δώσουν ακόμα, ποντάροντας στα νέα παιδιά. Δεν θα με κατηγορήσει κανείς γιατί και εγώ πρότεινα πολλά νέα παιδιά. Ποντάρανε όχι σε ταλαντούχα παιδιά αλλά σχεδόν σε κουτσά άλογα είτε ερμηνευτικά είτε δημιουργικά. Και δεν μιλάμε για τις ζωντανές εμφανίσεις και το πολύ «λαμαρινάτο», γιατί και η λαμαρίνα γυαλίζει όπως ξέρετε. Ωστόσο, νομίζω πως η περίοδος της οικονομικής κρίσης αρχίζει και βάζει κάποια πράγματα στη θέση τους. Κόβουμε το να φαινόμαστε πολύ λεφτάδες με πούρα και σιλικόνη και αρχίζουμε πια και βλέπουμε κατάματα το είδωλό μας και ποιοι είμαστε. Η ποιοτική αξία γίνεται επιλογή, όσο τσιμέντο και αν πέσει πάνω στη λίρα μόλις ρίξεις νερό αρχίζει να καθαρίζει και η αξία της θα φανεί. Νομίζω λοιπόν ότι είμαστε σε αυτό το επίπεδο και το λέω με χαρά.

Για τι είστε περήφανοι και για τι μετανιώνετε στην επαγγελματική  πορεία και τη ζωή σας;

ΕΔ: Για πολύ λίγα πράγματα έχω μετανιώσει στη ζωή, δισκογραφικά δε καθόλου. Χαίρομαι που τραγούδησα νέους δημιουργούς  στην ενορχήστρωση και στο λόγο. Είμαι πολύ περήφανη για τις συνεργασίες μου. Ίσως να έχω μετανιώσει για κάποιες συνεργασίες μου στις ζωντανές εμφανίσεις, να είναι μία ή δύο. Χαίρομαι πολύ για ότι έκανα και που δεν πρόδωσα τη δουλειά μου. Στάθηκα τυχερή και έγιναν πραγματικότητα πολλά από τα όνειρα που είχα μικρή.

ΒΓ: Περηφάνια και μετάνοια, λοιπόν γίνεται καλό στιχάκι. Δεν νομίζω ότι κανείς πρέπει να έχει λόγους να υπερηφανεύεται στη ζωή του γιατί αυτό οδηγεί σε παρεξηγήσεις. Μετανιώνω σημαίνει μετανοώ δηλαδή σκέφτομαι μετά, οπωσδήποτε είναι χρέος του καθενός αλλά είναι καλύτερο να σκέφτεται από πριν. Συνεπώς αν προσπαθήσεις να το διορθώσει έχει καλώς αλλά αν «μετανιώνω» σημαίνει παθητικότητα κάνεις μία τρύπα στο νερό. Και στο τέλος γίνεται καψουροτράγουδο. Πάνω στη δουλειά δεν έχω μετανιώσει για τίποτα ποτέ ούτε και έχω νοσταλγήσει κάτι.

Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας για να συνθέσετε τραγούδια;

ΒΓ: Είμαι ένας παρατηρητικός άνθρωπος. Και τώρα που μιλάμε αυτό συνεχίζεται, δεν σταματάει αυτή η διαδικασία ποτέ. Η έμπνευση είναι αέρινη έννοια δεν μπορεί να προσδιοριστεί, είναι μια αυθαιρεσία που κάνει κανείς. Έγραψα ένα τραγούδι που λεγόταν «η μπανιέρα» και μέχρι να το συνηθίσει ο άλλος σου λέει «τι είναι αυτό;». Δεν ξέρω από πού μου ήρθε, είμαστε ένα είδος μέσου, μέσω της έμπνευσης μεταφέρουμε αυτά που νιώθουμε. Εμπνέομαι από ανθρώπους που συναντάω, τοπία που βλέπω, προσωπικές – ψυχικές καταστάσεις δικές μου ή άλλων, από τα ταξίδια, από την καθημερινότητα που δεν είναι ποτέ πληκτική γιατί είναι ωραία. Η έμπνευση χρειάζεται ραστώνη για να κάτσει να σκεφτεί κανείς, είναι ένα είδος ελευθερίας.

«Σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι»: τι να περιμένουμε από την κοινή σας εμφάνιση;

ΒΓ: Ο τίτλος αυτός δόθηκε από  ένα στιχάκι από το τραγούδι μου «κρουαζιέρα»! Σήμερα ο κόσμος διανύει μία περίοδο έντασης και ανακατωσούρας. Έχουμε περάσει από την ένταση στο θυμό. Πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει περάσει στην κατάθλιψη. Το επόμενο βήμα είναι η αποδοχή όχι της κατάστασης αλλά με την έννοια του  να κάνει καθείς τη δουλειά του όσο καλύτερα μπορεί. Η σωστή δουλειά γίνεται μόνο με αγάπη. Το να κατηγορούμε μόνο, μας τρώει χρόνο και ουσία. Δεν με ενδιαφέρει αν ο άλλος αγαπάει ή όχι αυτό που κάνει, ας φάει τα σωθικά του αρκεί να το κάνει καλά για να μην δημιουργήσει πρόβλημα στον επόμενο. Πρέπει να ζήσεις μακριά από αυτό που αγαπάς για να καταλάβεις πόσο αξίζει, να προσπαθήσεις για να το έχεις. Έτσι και εμείς αγαπάμε αυτό που κάνουμε για αυτό είμαστε σε πρόβες ώστε να παρουσιάσουμε το πρόγραμμά μας όσο το δυνατόν καλύτερα. Αυτό το πρόγραμμα έχει κατά βάση τα τραγούδια μας αλλά και κάποιους διαλόγους που βοηθάνε στη ροή του προγράμματος. Το μήνυμα είναι ότι έτσι όπως είναι ο κόσμος στις μέρες μας μονάχα αν ζήσουμε σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι ίσως και να τη βγάλουμε καθαρή, αλλιώς δεν πρόκειται. Το πρόγραμμα είναι κάτι παραπάνω από εμάς τους δύο χωριστά, παραπάνω από μια δουλειά. Είμαστε δύο άνθρωποι ώριμοι αλλά όχι παραιτημένοι και μέσα από το πρόγραμμα εκφράζουμε και τις απορίες μας, είναι ένας διάλογος με το κοινό.

ΕΔ: Άρα όλα ξεκινάνε και τελειώνουν στον έρωτα. Είναι ένα πρόγραμμα που έχει τις μουσικές ταυτότητες και των δύο μας. Νομίζω ότι έχεις την αίσθηση ότι θα θυμηθείς πράγματα, θα πας στο παρελθόν, θα μείνεις στο παρόν, θα ταξιδέψεις και στο μέλλον. Έχουμε μια αναφορά από το πού ξεκινάει ο έρωτας, που έχει σχέση με τους περισσότερους δημιουργούς που έχουν ασχοληθεί μαζί του, δηλαδή από τα μάτια. Όλο μας το  πρόγραμμα είναι μια εξελισσόμενη ιστορία δύο ερωτευμένων ανθρώπων.

Πείτε μας  για το τραγούδι «Να ΄ξερες πόσο σ’ αγαπώ» που τραγουδάτε μαζί.

ΒΓ: Καθόμουν και έγραφα ένα τραγούδι που ήταν ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο ερωτευμένους ανθρώπους. Αυθόρμητα το μυαλό μου πήγε στην Ελένη. Και σκέφτηκα γιατί να μην τραγουδήσουμε και παρέα. Έτσι πήρα τηλέφωνο τον άνδρα της που είμαστε φίλοι, τους επισκέφτηκα και κλείσαμε τη συνεργασία. Υπήρχαν τα θεμέλια και η δομή, έτσι φτιάξαμε καλά το πρόγραμμα. Με την Ελένη έχουμε σχεδόν την ίδια χωροχρονική εμπειρία.

ΕΔ: Ερωτικό τραγούδι έγραψες, που θα πήγαινε; Εκτιμούσα τον Βαγγέλη για αυτά που είχε κάνει μουσικά. Αν δεν μου άρεσε το τραγούδι δεν υπήρχε περίπτωση να είχαμε προχωρήσει. Είναι μία ερωτική μπαλάντα με τόση τρυφερότητα που στις μέρες μας λείπει. Το να λες στον άλλο «να ήξερες πόσο σε αγαπώ» δηλαδή πόσο μπορεί να απέχει η πραγματικότητα από αυτό που βλέπεις και νιώθεις. Είμαι ακόμα ερασιτέχνης τραγουδίστρια δεν είμαι επαγγελματίας, δεν το κατάφερα ποτέ. Δίνω και τη ψυχή μου, είμαι εκεί στρατιώτης αλλά θέλω να περνάω καλά με όποιον συνεργάζομαι και να πηγαίνω με όρεξη για να χαρεί και ο κόσμος μαζί μας.

ΒΓ: Αυτό που είπε η Ελένη για το ερασιτέχνης το ασπάζομαι. Πρέπει να νιώθει κανείς εραστής της τέχνης και όχι κουμανταδόρος της τέχνης.

Η χροιά σας είναι ερωτική ποια η γνώμη σας για τον έρωτα σήμερα;

ΕΔ: Ο έρωτας δεν αλλάζει ποτέ, η οπτική των ανθρώπων αλλάζει. Μπορεί να έχουν αλλάξει οι ρόλοι ωστόσο ο έρωτας είναι κάτι μαγικό. Στις μέρες αυτό έχει αλλάξει ίσως λόγω της ταχύτητας της ζωής μας και της εικόνας που έχουν τα παιδιά από το σπίτι και το πόσο ερωτευμένοι είναι οι γονείς τους. Δεν έρχεται με παραγγελία μπορεί να περάσουν και χρόνια μέχρι να τον βρεις. Εγώ εκτιμώ περισσότερο την αγάπη, αυτό έχω βιώσει, που είσαι με τον άλλο μαζί στα καλά και στα άσχημα και αισθάνεσαι ότι αν χρειαστεί θα κόψεις οτιδήποτε από το σώμα σου για να είναι καλά ο σύντροφός σου. Υπήρξα γυναίκα που έφυγε, που ζήλεψε γιατί ο έρωτας σημαίνει ότι πρέπει να αναπνέεις τον ίδιο αέρα.

Πως θα περιγράφατε ο ένας τον άλλο;

ΒΓ: Έχεις δει πως χοροπηδάνε τα κατσικάκια πάνω στα βράχια; Ένα κατσικάκι που χοροπηδάει πάνω στα βράχια είναι η Ελένη. Είναι ώριμη αλλά όχι παρατημένη. Είναι μεγάλο μυστικό αυτό, ο άνθρωπος μεγαλώνοντας να μην παραιτείται. Είναι σα μικρό κοριτσάκι και στα πείσματά της βαράει το πόδι κάτω και εγώ γελάω! Είναι πάρα πολύ ωραία εικόνα. Αυτή η αντίδραση είναι ο τρόπος της να λέει ότι σε αγαπάει, έτσι είναι ο χαρακτήρας της. Μου αρέσει να βλέπω τον άλλο να έχει μια ένταση. Είναι στακάτη, είναι μια γυναίκα επιθυμητή και δεν εξαρτάται μόνο από την εξωτερική εμφάνιση αλλά από όλο το φάσμα. Είναι πολύ καλή συντροφιά. Και τελευταίο άφησα ότι είναι από τις κορυφαίες τραγουδίστριες που διαθέτουμε ως χώρα γιατί δεν πάτησε πάνω σε καμία παράδοση αλλά έφτιαξε δικιά της. Υπερασπίζεται τη δουλειά της με νύχια και με δόντια και αυτό σημαίνει ότι την αγαπάει πάρα πολύ. Δεν δικαιώνεσαι με τη φήμη, τα φράγκα και τη γνώμη των άλλων αλλά με τη δουλειά σου που είναι το απόσταγμα του «είναι» σου και δεν είναι μια προχειρότητα. Έτσι μένουν κάποια τραγούδια, γιατί έχουν καλά θεμέλια όπως και οι ερμηνευτές τους.

ΕΔ: Είναι κύριος. Η στάση ζωής του ταυτίζεται με τη δουλειά του, και αυτό είναι ένα πάρα πολύ καλό δείγμα για να καταλάβεις πως σκέφτεται ένας άνθρωπος. Είναι σοβαρός αλλά και αστείος, ένας άνθρωπος με χιούμορ. Είναι κοινωνικός, συγκαταβατικός σε σχέση με τον εαυτό του. Γράφει ωραία τραγούδια για τη θάλασσα που αγαπώ. Είναι ένας ώριμος άντρας, όμορφος και χαίρομαι πολύ που τον έχω συναντήσει. Έχω πειστεί πια γιατί αυτό με δίδαξε η ζωή, ότι το σύμπαν συνωμοτεί γιατί αυτή η συνεργασία  έγινε τη σωστή μουσικά στιγμή αφού τα τραγούδια του Βαγγέλη Γερμανού τα έχω αγαπήσει και με έχουν συντροφεύσει. Είναι τρομερά ευχάριστη η συγκυρία της συνεργασίας αυτής.