Κρίση «Μπαρμπαρός»: Η ευρωπαϊκή μας τύφλωση

Του Κώστα Μαρδά

Να δείτε ότι και αυτή η ελληνοτουρκική κρίση θα λήξει όπως και οι προηγούμενες: Εις βάρος των δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου. Μόνο που αυτή τη φορά δεν θα υπάρξουν κραυγές καταγγελίας μιας ηττημένης αποκλιμάκωσης. Για τον απλούστατο λόγο ότι σήμερα, δεν υπάρχει μια ισχυρή φωνή από την αντιπολίτευση για να καταδείξει την προσβολή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και την προσωπική ευθύνη  χειρισμού της κρίσης από την συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου.  Η  οποία- για να είμαστε δίκαιοι-δρα σε ένα ασφυκτικό στρατηγικό χώρο που ελέγχει η αμερικανική υπερδύναμη με το νόμο των αεροπλανοφόρων του 6^ου Στόλου…  Άλλωστε και σήμερα η Κύπρος… κείται μακράν από τα ενδιαφέροντα των κυρίαρχων μίντια και από την εμβέλεια των ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών για τα οποία πληρώνει ο αγρίως φορολογούμενος Έλληνας, μίζες επί μιζών.

Ανενόχλητο λοιπόν σουλατσάρει, εδώ και μια βδομάδα, τo τουρκικό ερευνητικό σκάφος  «Μπαρμαπρός» στα θαλάσσια οικόπεδα της Κύπρου, ενεργώντας- λέει- βάσει συμφωνίας με το παράνομο κράτος των τουρκοκυπρίων του Αττίλα. Μιλάμε για μια θαλάσσια εισβολή του Αττίλα 3,  ενώ η χρεοκοπημένη Ελλάδα- λαός και… Κολωνάκι- περιορίζεται σε διαβήματα προς την Τουρκία και σε παρακλήσεις προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον ΟΗΕ και τις ΗΠΑ, να λάβουν αποφάσεις αποτροπής της  νέας  τουρκικής επίθεσης.

Η ρινορραγία που έστειλε τον Πρόεδρο της Κύπρου Αναστασιάδη σε νοσοκομείο των Βρυξελλών ξημερώματα τη συνόδου Κορυφής, φαίνεται πως είναι συμβολική μιας πολιτικής που αντιστοιχεί στη λαϊκή φράση «αν με πιάσεις απ΄τη μύτη θα σκάσω». Γιατί το σημερινό καθεστώς της διχοτομημένης Κύπρου οφείλεται στην πολιτική της Ουάσιγκτον που, δια του Χένρυ Κίσινγκερ, δρομολόγησε την εισβολή του Αττίλα 1 και 2, εκμεταλλευόμενη όμως το εγκληματικό ελληνικό πραξικόπημα των Ιωαννίδη- ΕΟΚΑ Β΄ κατά του Μακαρίου. Πραξικόπημα το οποίο σήμαινε την παραβίαση των Συμφωνιών της Ζυρίχης και την πραξικοπηματική Ένωση του νησιού εις βάρος της ασφάλειας των τουρκοκυπρίων, τους οποίους  απειλούσαν με γενική εξόντωση οι υπερπατριώτες της  Ελληνοορθοδοξίας… Όχι ότι οι τουρκοκύπριοι ήταν τίποτε καλά παιδάκια… Η διαχωριστική συμπεριφορά του Προέδρου – Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και η στρατιωτική – ισοπεδωτική στάση του στρατηγού Γρίβα όπλισε το χέρι της μειονότητας, με τις εντολές της τουρκικής ηγεσίας, η οποία ήδη από το 1958 είχε κυκλοφορήσει στον τουρκικό Τύπο το χάρτη του Αττίλα2.

Ας το πούμε καθαρά: Μετά τον ηρωικό αγώνα της ΕΟΚΑ (1955- 1959) η υπόθεση της ανεξαρτησίας «προδόθηκε» από την φιλο-αμερικανική Καραμανλική κυβέρνηση. ‘Εκτοτε, Ελλάδα και η Κύπρος πληρώνουν τα  εθνικιστικά λάθη και πάθη των Ελλήνων και των Ελληνοκυπρίων. Λάθη βέβαια, που έγιναν με τη διχοτομική υστεροβουλία της Άγκυρας, την κυνική στρατηγική ουδετερότητας της Ουάσινγκτον, τη δόλια πολιτική της Βρετανικής κοινοπολιτείας και την επαμφοτερίζουσα στάση της Μόσχας. Και που όλα αυτά; Στην εύφλεκτη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, στο δρόμο που  προς τον Παράδεισο των Πετρελαίων και στην Κόλαση της προαιώνιας αντιπαράθεσης Ισραηλινών και Παλαιστινίων με το νέο εχθρό της Δύσης τους τζιχαντιστές.

…Και είναι σαν να ακούω το ερώτημα: «Δηλαδή; Να κάνουμε πόλεμο;».

Έχοντας μελετήσει και τις επτά- εις βάρος μας –  ελληνοτουρκικές κρίσεις (1955, 1963-64, 1967, 1974, 1976, 1987, 1995 ) στο βιβλίο μου «Προ- Ίμια Πολέμου» απαντώ:

Πρώτον: Ας κάνουμε τον «πόλεμο» του μη λάθους, αποφεύγοντας να κλιμακώσουμε ανοήτως την αντιπαράθεση,  όπως έκαναν όλες οι πολιτικές ηγεσίες – κοινοβουλευτικές και  «εθνοσωτήριες» δικτατορικές.

Δεύτερον: Ας πάψουν οι ηγεσίες των κομμάτων να παραμυθιάζουν τον ελληνικό λαό ότι η αυτοαποκαλούμενη  «Ευρωπαϊκή Ένωση» μας εγγυάται τα σύνορα Ελλάδας – Κύπρου. Η επιδεικτικά χλιαρή τοποθέτηση της Συνόδου Κορυφής απέναντι στον εισβολέα «Μπαρμπαρός» το αποδεικνύει για άλλη μια φορά. Το ίδιο συνέβη και στην σημιτική ήττα των Ιμίων,  όταν η Κομισιόν εξέδωσε μια ανακοίνωση αυτοσυγκράτησης και των δύο μερών. Και πότε παρακαλώ;  Μια βδομάδα μετά την κηδεμονευτική παρέμβαση του Κλίντον.

Τρίτον: Ας προχωρήσουμε σε σύναψη αδίστακτων συμμαχιών με όσους στη γύρω γειτονιά έχουν λόγους να απαντήσουν κατάλληλα στον λάιτ τζιχαντισμό του Ερντογάν.

Ίσως τότε να μην χρειασθεί κανένας πόλεμος…

(Πάντως, είναι κρίμα που ο Χριστιανισμός δεν έχει επικρατήσει στις διεθνείς σχέσεις…).