9 ομοιότητες στο χειρισμό Τσίπρα σε κρίση και μεταναστευτικό

Ο τρόπος που αντιμετώπισε η κυβέρνηση Τσίπρα το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα παρουσιάζει καταπληκτικές ομοιότητες με τον τρόπο που χειρίστηκε η ίδια κυβέρνηση την οικονομική κρίση. Ας τις δούμε συνοπτικά:

1. Εύκολες και ανώδυνες λύσεις διακήρυττε ότι κατείχε ο Αλέξης Τσίπρας και για τα δύο ζητήματα. Αρκούσε να έρθει ο ίδιος στην εξουσία και να τις εφαρμόσει.

2. Σαν το ισχυρό μέρος που μπορούσε να εκβιάσει του Ευρωπαίους εταίρους παρουσίαζε την Ελλάδα. Δεν υπήρχε «ούτε μία στο εκατομμύριο να αρνηθεί η Μέρκελ», ακριβώς όπως οι εταίροι θα ήταν αναγκασμένοι να δεχθούν τους μετανάστες στους οποίους η Ελλάδα θα έδινε ταξιδιωτικά έγγραφα για να φύγουν.

3. Δεν υπήρχε καμιά προετοιμασία και κανένας σχεδιασμός, παρά μόνο ατάκες και ευφυολογήματα για την ικανοποίηση του εσωτερικού ακροατηρίου: «Τι μας λέγαν και για το μνημόνιο; Θα σας βγάλουμε από το ευρώ. Τι μας λένε τώρα; Θα σας βγάλουμε από τη Σένγκεν. Ε, ας μας βγάλετε απ’ τη Σένγκεν, προκειμένου να λύσουμε ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα» ήταν τα λόγια στου Αλέξη Τσίπρα.

4. Η παγίδευση σε ιδεολογικά στερεότυπα δεν επέτρεψε στην κυβέρνηση να αντιληφθεί τους κινδύνους. Η πολιτική των ανοιχτών συνόρων προσέθεσε στο ήδη μεγάλο προσφυγικό κύμα και χιλιάδες οικονομικούς μετανάστες που τώρα εγκλωβίζονται στην Ελλάδα. Άνθρωποι από ειρηνικές χώρες –όπως το Μαρόκο, που έχει χερσαία και θαλάσσια σύνορα με την Ισπανία– ήρθαν στην άλλη άκρη της Μεσογείου όταν δόθηκε το μήνυμα ότι από εδώ τα πράγματα είναι εύκολα.

5. Η διαχειριστική ανεπάρκεια επιδείνωσε την κατάσταση και στην οικονομία και στο μεταναστευτικό. Η εμπιστοσύνη στην οικονομία χάθηκε, οι δείκτες επιδεινώθηκαν, η ανάπτυξη έγινε ύφεση. Παράλληλα, μέχρι το τέλος του καλοκαιριού δεν υπήρχε καμία μέριμνα και οι πρόσφυγες που έφθαναν «λιάζονταν» στην πλατεία Βικτωρίας. Δεν απορροφήθηκαν κοινοτικοί πόροι εκατοντάδων εκατομμυρίων και δεν βοήθησε ο στρατός για να μη χαλάσει το προφίλ του υπουργού Άμυνας.

6. Η προσωπική πολιτική που ασκούσαν οι υπουργοί Βαρουφάκης και Χριστοδουλοπούλου, με την ανοχή του πρωθυπουργού, έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Χρειάστηκε να αλλάξουν οι υπουργοί για να γίνουν διορθώσεις.

7. «Δεν διεκδικούμε ούτε ένα ευρώ» έλεγε μελοδραματικά στη Βουλή (30/10/15) ο Αλέξης Τσίπρας για το προσφυγικό, σαν να μας περίσσευαν χρήματα ή σαν να μην ήταν δίκαιο να συμμετέχει και η ΕΕ στις δαπάνες για τους πρόσφυγες. Θύμισε τα στελέχη της κυβέρνησής του όταν έλεγαν ότι δεν ζητάμε χρήματα από τους εταίρους, παρά μόνο αξιοπρέπεια (για να καταλήξουμε σε νέο δάνειο 86 δις).

8. Μεγάλη χρήση του συναισθήματος και της ηθικολογίας έγινε και στο μεταναστευτικό, όπως είχε γίνει και όλα τα χρόνια της κρίσης. Ο Αλέξης Τσίπρας επιδίωξε να εμφανιστεί σαν ο εκπρόσωπος των φτωχών και των κατατρεγμένων που τους κατατρέχουν οι κακοί πλούσιοι ξένοι. Έτσι όμως έκανε χειρότερη τη ζωή των φτωχών και των ανέργων στη χώρα μας. Αντίστοιχα, εκμεταλλευόμενος την αλληλεγγύη των πολιτών, έλεγε στην ίδια ομιλία του στη Βουλή: «Η Ελλάδα διδάσκει ανθρωπιά, διδάσκει στους Ευρωπαίους εταίρους ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης». Πράγμτι αρκετοί πολίτες βοήθησαν τους πρόσφυγες, ωστόσο οι παρατημένοι στις πλατείες και οι εγκλωβισμένοι της Ειδομένης είναι αποδείξεις της κυβερνητικής υποκρισίας.

9. Ο Αλέξης Τσίπρας απειλούσε με το «πυρηνικό όπλο» της καταστροφής του ευρώ από την ελληνική κατάρρευση. Για το μεταναστευτικό ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς έλεγε «θα υπάρξουν εκατομμύρια μετανάστες και χιλιάδες τζιχαντιστές που θα έρθουν στην Ευρώπη, αν καταρρεύσει οικονομικά η Ελλάδα» (6/3/15), ενώ ο Καμμένος απειλούσε να στείλει τους τζιχαντιστές στο Βερολίνο. Όταν ήρθε η κρίσιμη στιγμή, μια βδομάδα μετά το… ηρωικό «όχι» του δημοψηφίσματος, ο Αλέξης Τσίπρας υποχώρησε σε όλα. Ακριβώς όπως υποχώρησε και μπροστά στην απειλή για έξοδο από τη συνθήκη Σένγκεν.

Εξαπάτηση, παλικαρισμοί, συνειδητή άγνοια του διεθνούς περιβάλλοντος, συναισθηματικές κορόνες, ηθικολογία, προσωπική πολιτική, βολονταρισμός, απειλές, διαχειριστική ανεπάρκεια και στροφή στο χείλος του γκρεμού είναι τα κοινά χαρακτηριστικά της κυβερνητικής πολιτικής, τόσο στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης όσο και στη διαχείριση του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος.

Μπορεί να αποφύγαμε την τελευταία στιγμή το Grexit από την Ευρωζώνη, μπορεί να αποφεύγουμε, προς το παρόν, την αποβολή από τη συνθήκη Σένγκεν, όμως οι αυτοσχεδιασμοί των τελευταίων μηνών υποβάθμισαν την θέση της χώρας και την απομάκρυναν από την ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Η επιβολή των κεφαλαιακών ελέγχων προκαλεί μια, εκ των πραγμάτων, τοποθέτηση της Ελλάδας σε μια ειδική κατηγορία, εφόσον δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα ευρώ μας όπως τα χρησιμοποιούν οι πολίτες των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης.

Η ανάπτυξη των δυνάμεων της Frontex στα σύνορα της Ελλάδας με τη FYROM σκοπεύει στον έλεγχο όχι της εισόδου στη χώρα μας, αλλά της εξόδου από αυτή. Στην πραγματικότητα η Frontex μεσολαβεί ανάμεσα στην Ελλάδα και στις χώρες προορισμού των μεταναστών. Αν η ελληνική κυβέρνηση είχε πράγματι το θάρρος, θα έπρεπε να διεκδικήσει εγκαίρως τη δημιουργία νόμιμης και ασφαλούς πύλης εισόδου των προσφύγων στον Έβρο (αν η ταυτοποίησή τους δεν μπορούσε να γίνει στην Τουρκία) ώστε να γλιτώσουμε πνιγμούς και διακινητές.

Αυτό όμως θα σήμαινε είσοδο μόνο των προσφύγων και αποκλεισμό των μεταναστών. Πράγμα που ήταν αντίθετο με τα ιδεολογικά στερεότυπα εκείνων που ήθελαν ανοιχτά σύνορα. Ήταν οι ίδιοι που έλεγαν ότι θα άλλαζαν την Ευρώπη. Με τα γνωστά αποτελέσματα.