Τα γελάκια, τα πολιτικά δαιμόνια και οι αλήθειες για τη Μακεδονία

Οι αντιδράσεις για τη Συμφωνία των Πρεσπών εντός και εκτός Ελλάδος συνεχίζονται και μαζί τα δακρυγόνα, οι συλλήψεις, ο εκφοβισμός και η στοχοποίηση. Αγαπάς την πατρίδα σου; Εθνίκι… Πας σε συλλαλητήρια; Πατριδοκάπηλος. Διαφωνείς; Ρατσιστής και φασίστας… Μ΄ αυτή την «δημοκρατική» πρακτική προσπαθούν οι κυβερνώντες να ελέγξουν τις αντιδράσεις των πολιτών και ν’ αναστρέψουν το βαρύ γι’ αυτούς κλίμα.

Της Μαρίας Σπαντιδάκη

Όμως αυτό δεν αναστρέφεται, κλιμακώνεται. Και όσο περνούν οι μέρες, τόσο θα γίνεται και βαρύτερο. Εκχώρησαν όνομα – εκχώρησαν γη. Ταπείνωσαν έναν ολόκληρο λαό προσβάλλοντας την εθνική του συνείδηση. Μας έδωσαν στεγνά… Με την εικόνα των Πρεσπών στα μάτια και με την άλλη του Ζαππείου να τη συμπληρώνει, προσπαθούμε να διαχειριστούμε την αγανάκτηση και την οργή μας. Αναρωτιόμαστε μέχρι πού θα φτάσουν… Προετοιμαζόμαστε… Ο Εφιάλτης είναι εδώ…
Επί μέρες, και ενώ πλησιάζαμε στην επαίσχυντη για την πλειονότητα των Ελλήνων συμφωνία, φωνές, κυβερνητικές και μη, την υπερασπίζονταν με επιχειρήματα… ιστορικά.
Με ύφος περισπούδαστο και άκρως αποδοκιμαστικό για όποιον ήθελε διαφωνήσει, κυβερνητικοί βουλευτές και προσκείμενοι παρέπεμπαν όλους εμάς, που εμβρόντητοι παρακολουθούσαμε, πότε στην Ενδιάμεση Συμφωνία και πότε στη Συνθήκη του Βουκουρεστίου που δήθεν προέβλεπε τον ποσοστιαίο διαμοιρασμό της μακεδονικής γης και, ως εκ τούτου, αποτελούσε αυτονόητη δέσμευση για την απόφασή τους να εκχωρήσουν στους Σκοπιανούς όσα με την υπογραφή τους εκχώρησαν.
Πουθενά στη Συνθήκη δεν αναφέρονται ποσοστά διαμοιρασμού της Μακεδονίας. Στο επίσημο κείμενο δεν αναφέρεται ούτε η Μακεδονία ως γεωγραφικός όρος, ούτε τα ποσοστά που οι ένθερμοι της συμφωνί-ας διαρκώς ανέφεραν σαν… καραμέλα προκειμένου να μας πείσουν για το επικείμενο «έγκλημα». Πουθενά δεν αναφέρεται ότι το 51% του εδάφους της πέρασε στην Ελλάδα, το 39% στη Σερβία (δηλ. η ΠΓΔΜ), το 9,5% στη Βουλγαρία και το 0,5% στην Αλβανία. Τι μας έλεγαν όλες εκείνες τις μέρες; Μα αυτό που ξέρουν καλύτερα… Ψέματα..
«ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ»
Και όσο για την ακατανόητη, πράγματι, «Ενδιάμεση Συμφωνία» που εμπεριείχε το όνομα «Μακεδονία» και αποδυνάμωνε τη διαπραγμά-τευση, δεν ήταν δεσμευτική για τις αποφάσεις τους, όπως υποστήριζαν, γιατί ο χαρακτήρας της ήταν προσωρινός και υπογράφηκε για να αντικατασταθεί με μια μόνιμη Συνθήκη μόλις τα δυο κράτη έρχονταν σε πλήρη συμφωνία για το όνομα. Μπορούσε να παραβλεφθεί λένε οι επαΐοντες… Απλώς εκείνοι δεν το έκαναν..
Οι βλέψεις για τη Μακεδονία, ως γνωστόν, εκδηλώθηκαν επισήμως με την επικράτηση των Μπολσεβίκων στη Ρωσία. Τότε άρχισε να δημιουρ-γείται η ιδέα της δημιουργίας μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Κομ-μουνιστικής Διεθνούς. Πρώτος ενδιαφερόμενος ο… πατερούλης Στάλιν, δεύτερος ο Τίτο, με το ίδιο όραμα διευρυμένο… Με το ένα του πόδι στην Ανατολή και το άλλο στη Δύση ο τότε ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας και δήθεν σύμμαχός μας, ισορροπιστής στην περιοχή, με την άδεια των ΗΠΑ έκανε… παιχνίδι εις βάρος μας δημιουργώντας, όταν τα τσούγκρισε με τον Στάλιν, τη «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Στόχος του η Θεσσαλονίκη. Εμείς, καθημαγμένοι από τον Εμφύλιο και δεμένοι χειροπόδαρα στο άρμα των Αγγλοαμερικάνων, απλώς σιωπήσαμε… Έτσι, φτάσαμε στο 1991, στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με τα Σκόπια να γίνονται ανεξάρτητο κράτος και ως FYROM, μέλος του ΟΗΕ. Η συνέχεια γνωστή…

ΑΣΚΗΣΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑΣ
Όμως οι επεκτατικές ορέξεις των γειτόνων για τη Μακεδονία προϋπήρχαν. Έτσι προκύπτει από την πλουσιότατη βιβλιογραφία και το βιβλίο του Γιώργου Μουσταΐρα, «Γιουγκοσλαβία και «Μακεδονικό», που τώρα ξαναδιαβάζω. Το βιβλίο αυτό, αποτέλεσμα προσωπικής του έρευνας, εκδόθηκε το 1986, εποχή που η Γιουγκοσλαβία ήταν ακόμα ενωμένη και εμείς συνεπαρμένοι και ανυποψίαστοι βιώναμε την ΠΑΣΟΚική αλλαγή και την αρχή της δανεικής μας ευημερίας ενώ οι γείτονες δούλευαν με μεθοδικότητα τον στόχο τους στους διεθνείς οργανισμούς… Στον πρόλογό του ο συγγραφέας ως μάντης επερχόμενων κακών παρουσιάζει το πόνημά του ως «άσκηση ετοιμότητας». Πόσο πικρά ειρωνικό ακούγεται αυτό σήμερα… Από τις σελίδες του, με τα σταράτα λόγια και την ουσιαστική παράθεση στοιχείων, σας μεταφέρω αποσπάσματα χαρακτηριστικά της επιμονής και μεθόδευσης των βορείων γειτόνων μας για την αρπαγή της μακεδονικής γης.
Η επεκτατικότητα των βορείων γειτόνων μας Σέρβων εις βάρος της χώ-ρας μας δεν άρχισε επί Τίτο, όπως καθημερινά εν όψει συμφωνίας α-κούγαμε, αλλά από τα πρώτα κιόλας χρόνια της πρωθυπουργίας του Χαριλάου Τρικούπη. «Τότε το Βελιγράδι απαίτησε με περισσό θράσος να επεκτείνει την επιρροή του στις περιοχές Καστοριάς, Κορυτσάς, Μοναστηρίου και Βορείου Βιλαετίου της …Θεσσαλονίκης. Ήταν η απάντηση στην ελληνική προσπάθεια για σύσφιξη σχέσεων απέναντι στον κοινό εχθρό, τους Τούρκους. Και ήταν μόνο η αρχή.
Από το 1887 άρχισε έντονη πλέον η προσηλυτιστική προσπάθεια μεταξύ των Σλαβοφώνων της Μακεδονίας, πρώτα στο Βιλαέτι του Κοσσυφοπεδίου και στο Βιλαέτι της Θεσσαλονίκης και μετά στην κοιλάδα της Στρώμνιτσας. Η Σέρβικη προπαγάνδα επεκτάθηκε στο Μοναστήρι, στη Θεσσαλονίκη, στις Σέρρες και σ’ αυτή τη Χαλκιδική όπου δεν υπήρχε Σλαβόφωνος ούτε για δείγμα.»

ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
«Τον Σερβικό αγώνα διεύθυνε ο Εθνικός σύλλογος “Άγιος Σάββας” από το Βελιγράδι, διορίζοντας Σλαβόφωνους δασκάλους και κληρικούς που τελούσαν την λειτουργία στην Σλαβική γλώσσα. Στο μεταξύ μέσα στο πλαίσιο της γενικής Σλάβικης προσπάθειας για απόκτηση Βάσεων εξόρμησης σε εδάφη της Μακεδονίας, έχουμε και την μαζική εγκατάσταση Σλάβων μοναχών στο Άγιον Όρος. Έτσι βλέπουμε για πρώτη φορά Σέρβους στο Άγιον Όρος και δεν πρόκειται για απλή παρουσία αλλά για διείσδυση υποβοηθούμενη άμεσα από την Τσαρική Ρωσία, την εποχή που πόνταρε στο Σέρβικο άλογο για διέξοδο στο Αιγαίο. Σιγά σιγά η Σερβική εισβολή αυξάνεται, μέχρι που παίρνουν στα χέρια τους τη Μονή Χιλιανδαρίου. Το 1896, ο βασιλιάς της Σερβίας Αλέξανδρος Α΄ γιόρτασε το Πάσχα του στη Μονή αυτή και λίγο μετά, πλήρωσε 6.000 χρυσές λίρες το χρέος της….
Για να καταλάβουμε το μέγεθος της προσπάθειας προσηλυτισμού των εντοπίων, φτάνει να αναφερθεί ότι από τον κρατικό προϋπολογισμό της Σερβίας του 1887, διατέθηκε ποσό 4.000.000 χρυσών φράγκων, για τα έξοδα του Σερβικού Κομιτάτου της Μακεδονίας.
Και, βέβαια, αυτοί τη δουλειά τους έκαναν και την έκαναν καλά ενώ αντίθετα εμείς, πέρα από την γνωστή μας ανοργανωσιά, υπήρξαν και άτομα που παίζοντας τον ρόλο του Εφιάλτη, άνοιξαν δρόμο στον εχθρό.
Ένα τέτοιο άτομο ήταν και ο Πατριάρχης Άνθιμος ο Ζ΄που χωρίς ντροπή έδωσε άδεια το 1895 να διδάσκεται η Σέρβικη γλώσσα στα Ελληνικά Σχολεία των Σλαβοφώνων Ελληνικών Κοινοτήτων της Μακεδονίας. Ακόμα έδωσε την έγκρισή του να γίνεται η λειτουργία στα Σέρβικα, σε εκκλησίες της… Θεσσαλονίκης, της Έδεσσας, της Βέροιας και της Πελαγωνίας. Όμως ο λαός -που μόνος του πάλευε για την εθνική του επιβίωση- ξεσηκώθηκε και η εντολή του προδότη Πατριάρχη δεν υλοποιήθηκε.
Τον επόμενο χρόνο όμως με την ανοχή του, οι Σέρβοι κατέλαβαν την μεγάλη Ελληνική εκκλησία των Σκοπίων. Τον ίδιο καιρό η Σέρβικη Κυβέρνηση, αρνήθηκε να αναγνωρίσει τον νεοεκλεγμένο ‘Έλληνα Επίσκοπο Σκοπίων Αμβρόσιο…». Αυτά όλα μόνο τον 19ο αιώνα. Υπάρχει και η συνέχεια στο επόμενο φύλλο…

ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΑΜΕ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥΣ
Εν τέλει οι Σκοπιανοί με την επιμονή τους, το ισχυρό λόμπι τους και την ευνοϊκή γι’ αυτούς αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής κατάφεραν να αναγνωριστούν με το όνομα που δεν τους ανήκει… Είναι δυνατόν να σταματήσουν τώρα που ως κρατική οντότητα τούς αναβαθμίσαμε; Το όραμά τους είναι η Μακεδονία του Αιγαίου. Γιατί η τόση επιμονή στο ελληνικό όνομα Μακεδονία αν στόχος, δικός τους και των αφεντικών τους, δεν είναι η δημιουργία μακεδονικού κράτους, κατακομματιάζο-ντας και συρρικνώνοντας την Ελλάδα; Αυτός είναι ο απώτερος στόχος και αυτή την πόρτα ανοίξαμε. Ακόμα και το ΚΚΕ, που στο ίδιο εκείνο μέρος των Πρεσπών το 1949 είχε πάρει αντίστοιχες αποφάσεις όταν αντιλήφθηκε τον κίνδυνο για την Ελλάδα από μια πλαστή μακεδονική εθνότητα και γλώσσα, τις πήρε πίσω. Το ΚΚΕ το έκανε, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όχι…
Για να τελειώνουμε, είπαν… Μα μόλις αρχίσαμε… Μας είπαν ακόμα και για… συνανάπτυξη προκαλώντας μας μαζί γέλια και κλάματα… Σε ποιους τομείς; Σε μερικά ακόμα καζίνο που θα ακουμπάνε τα εναπομείναντα λεφτά τους οι Έλληνες ή μήπως στην ψυχαγωγική κάνναβη; Ή μήπως προσβλέπουν στα όνειρα της Μέρκελ για τη διάνοιξη του Αξιού; Ξέχασαν ότι το κρατίδιο αυτό σε μεγάλο βαθμό το στηρίζουμε εμείς, ακόμα και ως πτωχευμένοι; 400 ελληνικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στην επικράτειά του. Οι γείτονές μας όμως, αγνώμονες και προκλητικότατοι όπως πάντα, πριν καν… στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής, και τον γεωγραφικό προσδιορισμό κατήργησαν και Μακεδόνες αυτοαποκαλούνται και για… μειονότητα στην Ελλάδα έκαναν λόγο και τη δήθεν μακεδονική γλώσσα τους στη Βουλή μας ακούσαμε και στρατό… Μακεδόνων μας μοστράρισαν και. μ’ άλλα λόγια, οι προθέσεις τους… φωνάζουν!
Ποιος μπορεί να ξεχάσει εκείνο το «εμείς οι Μακεδόνες και εσείς οι Έλληνες» του Ζάεφ στις Πρέσπες πριν καν την υπογραφή; Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι ουδείς αντέδρασε, έστω και προσχηματικά; Η έννοια τους βρισκόταν στη τζίφρα, στα χαριεντίσματα με τη… γραβάτα και στο «happy birthday» σε κείνον που επί 25 χρόνια πηγαινοερχόταν μέχρι να βρει τους πρόθυμους για την εκχώρηση. Και ύστερα ήρθε ο κ. Φίλης που μας πέταξε κατάμουτρα πως η Αριστερά περίμενε 70 χρόνια γι’ αυτή τη μέρα… Φράση κατά πολύ χειρότερη από εκείνην του Ζάεφ κάτω από την τέντα…
Αυτή είναι η ιστορική επιτυχία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αλλά στην ιστορία αυτή υπάρχει και ο λαός… Αυτός ο «ετερόκλητος όχλος» που κάποτε μπορεί να γίνει και δράκος…