Συνέδριο διαλόγου χωρίς «συναλλαγές» κορυφής

Της Κατερίνας Μπατζελή,

μέλους Κεντρικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ

Η ανακοίνωση για συνέδριο δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως περίοδος «εσωτερικών σιωπών», εσωτερικών διαπραγματεύσεων και συναλλαγών. Οφείλει να είναι η απαρχή ενός ανοίγματος του πολιτικού λόγου, των σκέψεων αλλά και των συμμαχιών μας.
Το ΠΑΣΟΚ είναι σκόπιμο να ξαναστραφεί στη βάση του και να κάνει συμμαχίες με εκείνες τις παραγωγικές δυνάμεις που αναπτύσσουν ιστορικά μία κοινωνική δυναμική.

Άλλωστε, διαχρονικά η κοινωνική του βάση στους μαζικούς χώρους όπου έχει αναμετρηθεί έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των εργαζομένων και των πολιτών. Αλλά πάνω από όλα δεν θα ξεκινήσει η ανασυγκρότηση του χώρου  με πυξίδα ότι θα συγκυβερνά το μελλοντικό νέο κόμμα.
Οι μελλοντικές κυβερνητικές συνεργασίες, εάν αυτές απαιτηθούν, δεν θα μας βρουν κάτω από τις ίδιες συνθήκες, όπως αυτές των μνημονίων. Θα έχουν δρομολογηθεί οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, οι οποίες θα μας οδηγήσουν σε συνεργασίες στη βάση ενός σχεδίου  μεταρρυθμίσεων  και ενός νέου κοινωνικού  συμβολαίου με τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου.

Η Κεντροαριστερά και η σοσιαλδημοκρατία πρέπει να γοητεύουν με τις πολιτικές τους και το ανθρώπινο πρόσωπο των πράξεων τους. Να διαπραγματεύονται δυναμικά τις εθνικές συλλογικές πολιτικές που οδηγούν τη χώρα στην ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. Να ανασυγκροτούν τη χώρα με μεταρρυθμίσεις που να  αντιστρέφουν κάθε υποτίμηση της εθνικής οικονομίας. Να ενδυναμώνουν το εθνικό αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας, το οποίο πρέπει να  βασίζεται  σε ένα κοινωνικό και παραγωγικό συμβόλαιο συνεργασίας και συνύπαρξης.

Την ιστορική αυτή στιγμή δεν πρέπει να τη χάσει το ΠΑΣΟΚ ή να χαθεί σε μια απέραντη εσωστρέφεια και ένα κυνήγι μαγισσών ή σε αγωνιώδεις κινήσεις για την ανεύρεση συμμαχιών κορυφής. Διότι το μόνο που θα πετύχει είναι  μία εκ νέου «εργαστηριακή» συγκρότηση της Κεντροαριστεράς, η οποία από την αρχή θα σχοινοβατεί σε αντιθέσεις και τακτικισμούς συμμαχιών επιβίωσης.

Και να μην ξεχνάμε ότι οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων και εκείνων των συντηρητικών στην Ευρώπη συνεχώς θα εντείνονται. Με τους πρώτους να ζητούν την αλλαγή των πολιτικών λιτότητας και την αντικατάστασή τους  με πολιτικές για την ανάπτυξη και την απασχόληση, αλλά ακόμη και την αλλαγή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Ενός Συμφώνου με το οποίο τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές είχαν διαφωνήσει, εκτιμώντας ότι οι δαπάνες για την ανάπτυξη δεν μπορεί να συνυπολογίζονται.

Ας προχωρήσουμε λοιπόν δυναμικά με ισχυρές ευρωπαϊκές συμμαχίες.