Στο κενό της ιστορίας: Τα στερνά τιμούν τα πρώτα

Του Γιάννη Μιχαήλ

Οποίος λαϊκισμός (να τους τελειώσουμε, να ξεμπερδεύουμε μ’ αυτούς). Οποία οίηση (να φύγει το παλιό, εμείς είμαστε το καινούριο). Οποία αλαζονεία (εμείς κάναμε αληθινή διαπραγμάτευση, έγιναν πάρα πολλά σε 7 μήνες). Ακούγοντας κανείς, την πληθώρα των πολιτικών ομιλιών του οδεύοντος τα …άντα, αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ (και εφταμηνίτη πρωθυπουργού), θα νόμιζε κανείς ότι έχει χάσει πολλά επεισόδια από την απώτερη και πρόσφατη ιστορία της χώρας. Ιδιαίτερα, αν στο βάθος της μνήμης, έχουν αποθηκευθεί πάρα πολλά γεγονότα, τότε τα λόγια που προαναφέραμε δεν ηχούν απλώς παράταιρα, αλλά προκαλούν απορίες (και σε πολλούς αλγεινή εντύπωση), επειδή είναι λόγια αφ’ ενός διχαστικά και αφ’ ετέρου ανιστόρητα.

Τι σημαίνει λοιπόν, κ. Τσίπρα η φράση «να τους τελειώσουμε» ή «να ξεμπερδεύουμε μ’ αυτούς»; Αν την υιοθετήσουμε τότε διχάζουμε την κοινωνία. Από εδώ οι ημέτεροι και από εκεί οι έτεροι. Όπως έλεγε και ο ευαγγελιστής Ματθαίος «ο μη ων μεθ’ ημών καθ’ ημών εστί», δηλαδή όποιος δεν είναι με το μέρος μας είναι εναντίον μας.

Αυτές οι απόψεις και οι προτροπές, πέρα από διχαστικές, ενέχουν και τον χαρακτήρα του εμφυλίου σπαραγμού. Καταβολικές ρίζες, μπορούν να αναζητηθούν στα βάθη της ιστορίας, καθώς οι αναφορές είναι πάμπολλες για τον εθνοσπαραγμό, με πιο πρόσφατο τον πενταετή της περιόδου ‘44-’49. Αυτές, όμως, οι πληγές έγινε τεράστια προσπάθεια για να κλείσουν από πολιτικούς ηγέτες του διαμετρήματος ενός Κωνσταντίνου Καραμανλή ή του Ανδρέα Παπανδρέου. Ας μην τις ξανανοίγουμε, όμως, με άκριτα φληναφήματα, προκειμένου να ικανοποιηθεί το ακροατήριο της πλατείας, που έδειχνε τέτοιες τάσεις και διαθέσεις στις προ τετραετίας λαοσυνάξεις.

Εκφράσεις τέτοιου περιεχομένου και τηλεοπτικά σποτ, πρέπει αυθωρεί να κοπούν με το μαχαίρι, γιατί δηλητηριάζουν τις σχέσεις ακόμα και φιλικών προσώπων. Επίσης, από μόνη της η λέξη «ξεμπερδεύουμε» έχει και μια πιο απαξιωτική χροιά, προς αυτόν τον οποίο απευθύνεται. «Να ξεμπερδεύω μαζί σου, να σε πετάξω στα σκουπίδια», είναι η συνήθης επωδός μαφιόζων εκτελεστών.

Σε ότι αφορά το παλιό και το καινούριο, το οποίο κατά κόρον αναφέρει ο κ. Τσίπρας, προφανώς εννοεί ότι ο ίδιος είναι ενδεδυμένος με την χλαμύδα του εκσυγχρονισμού, την οποία κατασκεύασαν σε ειδικά εργαστήρια διάφοροι μετρ, οι οποίοι είχαν εντρυφήσει σε παλαιούς οίκους μόδας, στους οποίους εδίδαξαν οι Μαρξ, Λένιν, Στάλιν, Τσε, Κάστρο και άλλοι επιφανείς κοπτοραπτάδες του σοσιαλιστικού μοντέλου.

Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση που αφορά το παλιό και το νέο, την οποία φαίνεται να αγνοεί ο 40άρης φέρελπις πολιτικός ή και να την αποποιείται σκοπίμως. Δεν θέλω να αναφερθώ σε ηλικίες ή σε ιδέες. Όποιος έχει καθαρό και ορθολογιστικό μυαλό, ανεξαρτήτως ηλικίας είναι πολύ νέος, σε σχέση με εκείνους που είναι αγκυλωμένοι σε ένα ξεθωριασμένο και ξεπερασμένο παρελθόν.

Ο κύριος Τσίπρας, οφείλει να σέβεται το παρελθόν (το πρόσφατο των 40 ετών), γιατί στο περιβάλλον αυτό μεγαλούργησε και η δική του οικογένεια. Τόσο ο πατέρας του, όσο και ο θείος του, ως μεγαλοκατασκευαστές, βοήθησαν να χτιστεί αυτό που είναι σήμερα η Ελλάδα. Η οποία από τη δεκαετία του ’50 και εντεύθεν, χρόνο με το χρόνο άλλαζε μορφή και έγινε μια σύγχρονη και δημοκρατική χώρα, καταλαμβάνοντας εξέχουσα θέση στο κλαμπ των ισχυρών κρατών. Γι’ αυτό, κύριε Τσίπρα, μην πετάτε στον Καιάδα το κάθε παλιό. Να εξαποστείλετε μόνον το κάθε στρεβλό. Γιατί όπως έλεγαν και οι παλαιότεροι «τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Κι αυτή η ρήση πρέπει να είναι παρακαταθήκη ιδιαίτερα για τους νεότερους.

Τέλος, σχετικά με την έπαρση του ΣΥΡΙΖΑ για τα επιτεύγματα του 7μήνου, εμάς δεν μας πέφτει λόγος, για την αυτοϊκανοποίησή σας. Άλλωστε απάντηση στα λεγόμενα σας είχε δώσει, με ένα εμπνευσμένο έργο ο Λουίτζι Πιραντέλλο «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε». Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του εκδοχή για την πραγματικότητα.