Που βρίσκεται τη στιγμή αυτή η διαπραγμάτευση με τους δανειστές

Του Θοδωρή Καλούδη

Θα επιχειρήσω μια πρώτη εκτίμηση από την κινητικότητα της κυβέρνησης το Σαββατοκύριακο και τις διαρροές τόσο της Αθήνας όσο και των βασικών εταίρων μας για το μέλλον της “Ελληνικής διαπραγμάτευσης”:

1. Η κυβέρνηση άνοιξε την παρτίδα με σκληρή γραμμή ( Κυρίως εκφράστηκε από τον Αλέξη Τσίπρα και τον Γιανη Βαρουφάκη που μετέφεραν στον πρόεδρο του Eurogroup, ως εθνική θέση, τη λογική της εσωτερικής ρητορικής του ΣΥΡΙΖΑ).

2. Ως τακτική, είτε θορύβησε πράγματι τους δανειστές μας είτε το είδαν πιό ψύχραιμα, ως “διαπραγματευτική διαδικασία”. ´Οπως και να το είδαν, προχώρησαν και από την πλευρά τους σε ανάλογες κινήσεις στη σκακιέρα και έτσι παρακολουθήσαμε κάθε λογής δηλώσεις. Από απειλητικές έως καθησυχαστικά συμβιβαστικές – ανάλογα με τις επιδιώξεις και τις ιδιαίτερες πολιτικές κάθε χώρας και κάθε Ευρωπαϊκού θεσμού. Το Σαββατοκύριακο είδαμε και ακούσαμε και “καλούς” και “κακούς” ανακριτές από την πλευρά των Ευρωπαϊκών χωρών και των θεσμών της ¨Ενωσης. Ακούσαμε και τον Αμερικανο πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, που στάθηκε δίπλα μας, στηρίζοντας στην ουσία όσους στην Ευρώπη επιθυμούν μια αναπτυξιακή πολιτική,που θα αντικαταστήσει την κατά Μερκελ λιτότητα – που είναι αντίθετη στην αμερικανική λογική.

3. Αν πρέπει να κάνουμε ένα πρώτο “ταμείο”, τα βασικά συμπεράσματά μας είναι τα εξής:

– Ελάχιστοι στην Ευρωπαϊκη ´Ενωση επιθυμούν άτακτη χρεωκοπία και πολύ περισσότερο έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Θα προσπαθήσουν όλοι να βρεθεί μια λύση. Ας την ονομάσουμε “συμβιβασμό”.π

– ´Ολο και περισσότεροι αναγνωρίζουν την ανάγκη χαλάρωσης της πολιτικής σκληρής λιτότητας που έχει επιβληθεί στη χώρα. ´Ολο και περισσότεροι θεωρούν πως η εξίσωση του χρέους δεν βγαίνει και “κάτι πρέπει να γίνει”.

– Δεν είναι ωστόσο διατεθειμένοι να αποδεχτούν τη “φριχτή ρητορική της Αθήνας” ως βάση συζήτησης για το Ελληνικό πρόβλημα. Θα επιδιώξουν να προσγειώσουν τον ´Ελληνα πρωθυπουργό σε ένα “Ευρωπαϊκό” διάλογο και, στη συνέχεια, θα του δώσουν πιθανόν κάποια σοβαρή ανάσα χρόνου και πρόσκαιρης ρευστότητας, προκειμένου να προετοιμαστεί και να προτείνει (προσοχή : η Ελλάδα προτείνει) ένα “εναλλακτικό ρεαλιστικό πρόγραμμα” διάσωσης της χώρας.

– Προϋπόθεση αυτού του προγράμματος θα είναι ο σεβασμός των έως τώρα συμφωνηθέντων και η υιοθέτηση “δομικών μεταρρυθμίσεων”. Οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί και τα κοινοβούλια των ισχυρών χωρών θα εγκρίνουν μόνο πιστώσεις, οι οποίες θα συνοδεύονται από όρους και θα μπορούν να ελέγχονται. Κακά τα ψέμματα, ένα νέο “μνημόνιο” με “αναπτυξιακό” τίτλο. Αυτό είναι βέβαιο. Δεν θα ελέγχονται από τη σημερινή τρόϊκα, αφού αποτελεί “αγκάθι” για την Ελληνική κυβέρνηση, αλλά σίγουρα θα ελέγχονται από κάποιο άλλο όργανο των Ευρωπαϊκών θεσμών, που… δεν θα λέγεται “τρόϊκα”.

– Η κυβέρνηση θα πρέπει να βρεί τις λύσεις που χρειάζεται η χώρα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής λογικής. Διαφορετικά,θα μπει και αυτή και η χώρα σε περιπέτειες.

– ´Οσο για το “κούρεμα” του χρέους, κανείς αξιωματούχος θεσμών ή κυβερνήσεων δεν το αποδέχεται σήμερα. Καλά θα κάνει η κυβέρνηση να αναζητήσει άλλη διέξοδο. Πιό κοντα στα μέτρα και τις δυνατότητες των δανειστών μας που θα ανακουφίσει σίγουρα και τα δημόσια οικονομικά μας.

Και γενικά καλά θα κάνουν όσοι έχουν τις τύχες της χώρας σήμερα να αναζητήσουν κοινή γλώσσα επικοινωνίας με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Αυτοί κυβερνούν την Ευρώπη και με αυτούς διαπραγματευόμαστε τη σωτηρία της χώρας. Οι “λαοί” τα “κινήματα” κλπ δυστυχώς δεν έχουν ρόλο και δεν υπογράφουν επιταγές προς την Ελλάδα. Είναι μια άλλη ιστορία, να τη συζητάμε τα βράδια στο τζάκι με ζεστά κάστανα.

Ας γίνουμε ρεαλιστές. Εδώ ακόμα και ο κ. Τσίπρας σπεύδει να συναντήσει τον “Ολανδρέου” να του ζητήσει να βάλει πλάτη, ως ο πλησιέστερος φίλος της χώρας…