Μια του Grexit, δυο του… Σένγκεν, τρεις και τι;

Του Θάνου Οικονομόπουλου

Το φοβερό με αυτή την κυβέρνηση, είναι ότι επιμένει εξακολουθεί, παρά τ’ αλλεπάλληλα στραπάτσα που έχει υποστεί,να μην μαθαίνει από τα λάθη της.

Ενώ είδε τα χαΐρια της με τις ανεδαφικές και ιδεοληπτικές εμμονές της στο θέμα της 6μηνης διαπραγμάτευσης με τους εταίρους δανειστές μας, που επιδείνωσαν -οικονομικά αλλά και πολιτικά, από την άποψη της αξιοπιστίας- την εθνική θέση και την ανάγκασαν πανικόβλητη προ του άμεσου κινδύνου grexit ν’ ανακρούσει πρύμναν την ύστατη στιγμή να δεχθεί από απείρως δυσμενέστερη θέση, με κλειστές τράπεζες, τα ταμεία αποστραγγισμένα και την αγορά απονεκρωμένη, την υπογραφή ενός χειρότερου μνημονίου, με το που απέφυγε όπως-όπως το ναυάγιο, ξαναγύρισε στις γνωστές περπατησιές της της ανέμελης ερασιτεχνικής αλαζονείας…

Πιστεύοντας ότι θα… ξαναξεγελάσει τους κουτόφραγκους, άρχισε να διαλαλεί urbi et orbi,ότι το μνημόνιο που υπέγραψε δεν… το πιστεύει, και θα το εφαρμόσει όχι σύμφωνα με τα όσα περιλαμβάνει, αλλά με μια δικιά της εκδοχή, με την βαρύγδουπη ονομασία “παράλληλο πρόγραμμα”. Μ’ αυτή την κοροϊδία (και εκμεταλλευόμενη την αδυναμία και ανετοιμότητα των αντιπάλων της…) έκανε εκλογές, τις κέρδισε και… άρχισε να τρώει το ένα χαστούκι από τους δανειστές μετά το άλλο! “Λεφτά δεν θα δείτε, αν δεν τελειώσει η αξιολόγηση, και η αξιολόγηση δεν θα τελειώσει πριν νομοθετείστε και εφαρμόσετε τα προαπαιτούμενα…”!

Κι’ ενώ βρισκόμασταν σ’ αυτό το ψυχόδραμα, με όλες τις “παράπλευρες συνέπειές” του στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, μας προέκυψε ή έξαρση του τεράστιου προβλήματος, του προσφυγικού-μεταναστευτικού, και “κερασάκι” πάνω του τα δραματικά τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι, ο φόβος και η ανασφάλεια σ’ ολόκληρη την Ευρώπη. Η οποία, αναμενόμενο ήταν, εμβρόντητη (και ανέτοιμη…), άρχισε ν’ αντιδρά δυναμικά και ταυτόχρονα σπασμωδικά για να θωρακισθεί, να κλείσει όσο είναι δυνατόν την απειλή εκτός συνόρων της.

Η Ελλάδα, ως η βασικότερη πύλη εισόδου των προσφυγικών ροών σ’ ευρωπαϊκό έδαφος, δεν ήταν σε θέση, αλλά ούτε και προνόησε να οργανωθεί ανάλογα ώστε και η ίδια να προστατευθεί και την ΕΕ, ως ακρογωνιαίο σύνορό της, να προστατεύσει. Και, πάντως, να μην προκαλέσει την οργή της. Δίκαιη ή ευκαιριακή, αποσπασματική, προσχηματική για να φορτώσει τις ευθύνες (και τις δικές της) του προβλήματος σε άλλους, εκτός πυρήνα της. Επιπροσθέτως, η κυβέρνηση που κλήθηκε να αντιμετωπίσει την θύελλα του προσφυγικού, ο ΣΥΡΙΖΑ (γιατί οι “ψεκασμένοι” έκαναν τον ψόφιο κοριό…), με το που πρωτοανέλαβε ευθύνες εξουσίας τον περασμένο Ιανουάριο έσπευσε- για να “τιμήσει” το θολό, αόριστο, γενικόλογο “διεθνιστικό” και “ανθρωπιστικό”…ιδεοληπτικό στίγμα της- να εφαρμόσει πρόχειρα μιαν απολύτως σουρεαλιστική πολιτική διαχείρισης του τεράστιο προβλήματος.

Κατάργησε τις Αμυγδαλέζες, άφησε τις ορδές των προσφυγομεταναστών να… “λιάζονται” στις πλατείες πριν “χαθούν΄”… μαγικά κατά την εκδοχή της κ. Τασίας, απείλησε με τον “λεβέντη” και… καταΚαμμένο υπουργό άμυνας να “γεμίσει την Ευρώπη με τζιχαντιστές”(!), αρνήθηκε για λόγους μιας νεφελώδους “εθνικής αξιοπρέπειας” να συνεργασθεί με την ευρωπαϊκή FRONTEX στην φύλαξη των συνόρων (όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι… γερμανοτσολιάδες)! Ακόμη και όταν το πρόβλημα πήρε διαστάσεις θανατερού τσουνάμι, όταν αποκαλύφθηκαν σ’ όλο τους το μεγαλείο οι τραγικές ολιγωρίες της αλλά και οι ανεπάρκειες των ελληνικών υποδομών για την ταυτοποίηση και κατηγοριοποίηση των προσφύγων και μεταναστών,αρνιόταν να παραλάβει το ηλεκτρονικό υλικό που γι’ αυτόν τον σκοπό της προσέφερε η Ευρώπη-και για την δική της προστασία! Καπριτσώθηκε στην αντίρρησή της να συνεργασθεί με την FRONTEX στην φύλαξη των συνόρων με Σκόπια και Τουρκία, και δεν δεχόταν την ανθρωπιστική βοήθεια που της πρότεινε η ΕΕ!

Επέμεινε παιδαριωδώς να διατρανώνει ότι “εμείς εδώ είμαστε διαφορετικοί, άλλοι, πιο… εθνικά περήφανοι και ανθρωπιστές από εσάς τους υπόλοιπους…”. Και κατάφερε, όντως να δείξει ότι “εμείς, είμαστε κάτι άλλο…”, με την δραματική φράση Ευρωπαίου αξιωματούχου, “ήμουνα στην Ελλάδα και νόμιζα ότι βρίσκομαι στην Αφρική”! Δεν εκτίμησε δεόντως τις αντιδράσεις και τις δυνατότητες πίεσης από άλλα ευρωπαϊκά κράτη-τα οποία μάλιστα ενεργούν σε καθεστώς φόβου και πανικού.Και φθάσαμε στις ευθείες και επίσημες απειλές για έξοδο της Ελλάδος από την ζώνη SCHENGEN, την απομόνωσή μας από το ευρωπαϊκό “σπίτι” μας που θα έχει και άλλες συνέπειες πλην των πρόδηλων, την γι’ άλλη μια φορά περιθωριοποίηση και αναξιοπιστία της χώρας, για να αναγκασθεί κάνει …όπισθεν ολοταχώς η “εθνικά περήφανη” κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, για να μην χάσει μαζί με τ’ αβγά και τα πασχάλια!

Ακόμη κι’ αν υποτεθεί ότι ήθελε με την “αταλάντευτη” στάση της ν’ αποφύγει γενικότερες επιπλοκές (π.χ. αναγκαστική συνεργασία στο Αιγαίο με την Τουρκία…), έτσι ιδεοληπτικά και μπουνταλάδικα που το χειρίστηκε όταν είχε κάποια περιθώρια, πολύ φοβάμαι ότι τώρα που αναδιπλώνεται πανικόβλητη, θα σκιαμαχεί για να γλυτώσει τα ακόμη χειρότερα. Χωρίς ελπίδες. Και υποψιάζομαι, χωρίς καν να βάλει μυαλό…

* Αναδημοσίευση από το iefimerida.gr