Μανώλης Γεωργοστάθης: Απ’ την ΙΖΟΛΑ στο Ηρώδειο

Της Δέσποινας Καραγιαννοπούλου

«Από έρωτα για ένα κορίτσι του χωριού μου ξεκίνησα να παίζω μπουζούκι προκειμένου να μπορέσω να της εκφράσω τα συναισθήματά μου» μας λέει ο Μανώλης Γεωργοστάθης. Τριάντα χρόνια επαγγελματίας μπουζουξής, ο διάσημος μουσικός μας έκανε αναδρομή στην πορεία του και κοντοστάθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, στη συνάντησή του με τον Μίκη Θεοδωράκη. Μια συνάντηση που τον άλλαξε και τον οδήγησε, όπως μας είπε, σε μαγικά ταξίδια.

Πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη μουσική, κ. Γεωργοστάθη;
Από μικρή ηλικία είχα δείξει έφεση στη μουσική. Ωστόσο στα 15 μου χρόνια ξεκίνησα να πειραματίζομαι πιο εντατικά μαζί της. Και ο λόγος; Ερωτεύτηκα ένα κορίτσι στο Λεωνίδιο Αρκαδίας, το χωριό μου. Εκείνη την περίοδο έψαχνα να βρω τρόπο να εκφραστώ, να της δείξω τα συναισθήματά μου. Έτσι ξεκίνησα να φτιάχνω αυτοσχέδια μουσικά όργανα και βρέθηκα με ένα μπουζούκι, το οποίο έπαιζα μανιωδώς. Μπορώ σήμερα να πω ότι είμαι σχεδόν αυτοδίδακτος. Και λέω σχεδόν, γιατί έχω φοιτήσει και στο Ωδείο του Πειραιά, στο οποίο πήγα όταν ολοκλήρωσα τη φοίτησή μου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Πότε ήρθατε στην Αθήνα;
Η πρώτη μου επαφή με τη μεγαλούπολη γίνεται στα 12 μου χρόνια, όπου φοιτώ για έναν χρόνο σε γυμνάσιο στο Καλαμάκι. Στη διαδρομή ξαναγυρίζω στο Λεωνίδιο και επιστρέφω πια μόνιμα στην Αθήνα σχεδόν στα 15 μου, γιατί η ανέχεια στο χωριό είναι πολύ μεγάλη και, όπως πολλά χωριατόπαιδα εκείνης της εποχής, αναζητώ μια καλύτερη τύχη στην πρωτεύουσα. Όμως θέλω να τελειώσω και το σχολείο και έτσι το πρωί πηγαίνω για δουλειά, στη βιομηχανία κατασκευής ηλεκτρικών συσκευών ΙΖΟΛΑ, και το βράδυ παρακολουθώ νυχτερινό σχολείο. Θα ήθελα να πω κάτι για την ΙΖΟΛΑ, για ένα διαμάντι της Ελλάδας που χάθηκε. Εκείνα τα χρόνια η βιομηχανία αυτή ήταν από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη, που έκανε πάρα πολλές εξαγωγές στη Γερμανία, ενώ απασχολούσε περί τους 2.500 εργάτες.

Με την ολοκλήρωση των γυμνασιακών σας σπουδών ξεκινάτε πια να ασχολείστε επαγγελματικά με το μπουζούκι;
Όχι, γιατί με καλεί ο στρατός. Και μάλιστα εκείνα τα χρόνια ο στρατός δεν ήταν όπως σήμερα, που με μερικούς μήνες τη «σκαπουλάρεις». Τότε πήγα 30 μήνες στην αεροπορία. Όταν λοιπόν εκπληρώνω και το συγκεκριμένο μου καθήκον στην πατρίδα, ξαναπηγαίνω εργάτης στην ΙΖΟΛΑ και παράλληλα παρακολουθώ μαθήματα στο Ωδείο του Πειραιά. Θυμάμαι εκείνα τα χρόνια που έφευγαν με απίστευτη μελέτη. Τότε ήρθαν από το μπουζούκι και τα πρώτα μου λεφτά. Έπαιζα με ένα γκρουπ σε μια ταβέρνα που την έλεγαν «Οι κιθάρες» και βρίσκονταν στον Πειραιά. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω το τρακ που αισθάνθηκα όταν βρέθηκα μπροστά στο κόσμο. Μπορεί να έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, όμως εκείνο το συναίσθημα παραμένει ανεξίτηλο μέσα μου.

Τότε ουσιαστικά ξεκινάτε να παίζετε σε ορχήστρα;
Όχι, αυτό δεν συνέβη στην ταβέρνα που σας προανέφερα, στην οποία έμεινα μόνο για ένα τετράμηνο. Σε ορχήστρα ξεκινάω να παίζω αμέσως μετά. Ένας φίλος μού έκανε πρόταση να συμμετάσχω σε ορχήστρα, στην οποία και παρέμεινα τρία χρόνια. Οι άνθρωποι κυριολεκτικά με ανέχτηκαν τρία χρόνια με όλη την αδεξιότητα που είχα. Στη συνέχεια περνάω για δύο χρόνια σε άλλη ορχήστρα, που πλαισίωνε την Καίτη Χωματά και τον Τέρη Χρυσό, και λίγο πριν τα 30 μου χρόνια φεύγω για την Αμερική. Ένα ταξίδι που διήρκεσε λίγο, μόλις έξι μήνες, καθώς, αν και έπαιζα σε ελληνικό μαγαζί, τα τραγούδια που ακούγονταν δεν μου ταίριαζαν καθόλου. Ήταν βασισμένα σε μια τουρκο-ινδικο-αραβική μουσική. Μουσική δηλαδή που δεν είχε καμία σχέση με τα δικά μου ακούσματα, που ήταν Χατζιδάκις, Ξαρχάκος και Θεοδωράκης. Σε μένα αυτό που πάντα προείχε είναι το συναίσθημα που θέλω να έχω στον χώρο που παίζω μουσική. Σημασία έχει να μην καταπιέζομαι. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να επιστρέψω στην Ελλάδα.

Με την επιστροφή σας βρήκατε αμέσως δουλειά;
Ναι. Σχεδόν ταυτόχρονα με την επιστροφή μου δέχομαι από τον συνθέτη Μιχάλη Τερζή πρόταση συνεργασίας, την οποία και αποδέχομαι. Έτσι ξεκινώ να συμμετέχω και σε συναυλίες με μεγάλα ονόματα του πενταγράμμου, όπως ο Κ. Καράλης, ο Γ. Νταλάρας, η Γαλάνη, η Πρωτοψάλτη και άλλοι. Σταδιακά έχω γίνει πια το πρώτο μπουζούκι της ορχήστρας, ενώ παίζω και σε μεγάλα μαγαζιά της νύχτας, όπως τα «Αστέρια», πλαισιώνοντας γνωστούς τραγουδιστές όπως τον Κόκοτα. Στη διαδρομή συνεργάστηκα με όλους τους καταξιωμένους συνθέτες, όπως οι Απόστολος Καλδάρας, Σταύρος Κουγιουμτζής, Ηλίας Ανδριόπουλος, Αριστείδης Μόσχος, Διονύσης Σαββόπουλος και άλλοι.

Έχετε κάποιο παράπονο από την πορεία σας στον χώρο;
Ναι, έχω το ότι ο μουσικός δεν είχε ποτέ την αναγνώριση που έχει ένας τραγουδιστής. Πρέπει κάποτε όλοι να καταλάβουν ότι η ορχήστρα είναι η μηχανή και άρα χωρίς αυτή δεν μπορεί να υπάρξει μουσική.

Η συνάντησή σας με τον μεγάλο μουσικό Μίκη Θεοδωράκη πότε γίνεται;
Το 1997 συναντιέμαι μαζί του σε ένα ιστορικό θέατρο, το Ηρώδειο, όπου και παίζεται το «Άξιον εστί». Συμμετέχω ως σολίστ στη Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» και είμαι το πρώτο του μπουζούκι. Το φορτίο που αναλαμβάνω είναι μεγάλο και ακόμη μεγαλύτερη η καταξίωση που γνώρισα δίπλα του, επί δέκα χρόνια. Ο Μίκης είναι από τις προσωπικότητες που ό,τι και να πεις είναι λίγο. Δίπλα του έμαθα να ταξιδεύω. Έχει μια ενέργεια μαγική, μεταφυσική, θα έλεγα.

Τι σας έχει κάνει μεγάλη εντύπωση από τον Μίκη Θεοδωράκη;
Ότι είναι ένας άνθρωπος χειμαρρώδης, με ανεξάντλητη ενέργεια. Ένας άνθρωπος που έβρισκε πάντα τον τρόπο να σε βάλει μέσα στο πετσί της μουσικής. Θυμάμαι όταν παίζαμε το τραγούδι «Του νεκρού αδελφού», για να πετύχουμε το τέλειο μουσικό αποτέλεσμα, μου έλεγε: «Μανώλη, αυτός ο ήχος πρέπει να μοιάζει με τον ήχο της καμπάνας». Με παραστάσεις με έβαζε μέσα στο τραγούδι.

Καθώς είστε δάσκαλος του μπουζουκιού, πώς σας φαίνεται το παίξιμο των παιδιών του σήμερα, που ασχολούνται επαγγελματικά με το μπουζούκι;
Έχει αλλάξει το κίνητρο. Στα χρόνια μου δέσποζε το συναίσθημα, η αγάπη για το όργανο, σήμερα κυριαρχεί το show. Τα νεαρά παιδιά είναι επιδειξιομανή. Βέβαια, για να πω την αλήθεια, στην ηλεκτρονική εποχή που ζούμε ίσως, αν ξεκινούσα και εγώ σήμερα, να ήμουν κάπως έτσι.

Ολοκληρώνοντας τη συζήτησή μας, κ. Γεωργοστάθη, η Emmetron Music, της οποίας είστε ιδρυτής, πού δραστηριοποιείται;
Δραστηριοποιείται στον χώρο των μουσικών εκδηλώσεων, συναυλιών και παραστάσεων, καθώς και στον χώρο των video, videoclips, καταγραφής εικόνων και ηχητικών επενδύσεων. Η Εmmetron Music συνεργάζεται με κορυφαίους τραγουδιστές, όπως οι Μαρία Φαραντούρη, Μανώλης Μητσιάς, Γλυκερία, Κώστας Μακεδόνας, Δημήτρης Μπάσης, Αναστασία Μουτσάτσου, Κατερίνα Κούκα, Κωνσταντίνα, Πέτρος Γαϊτάνος, Λάκης Χαλκιάς και πολλούς άλλοι.