Κυβερνητικές… αρρυθμίες – Βαρίδι η παραλυτική ασάφεια των υπουργών

Του Γιώργου Γερόπουλου

Χωρίς σχέδιο πτήσης εν μέσω σκληρής διαπραγμάτευσης του Αλέξη Τσίπρα με τους Ευρωπαίους εταίρους κινούνται οι υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ψάχνοντας ενάμιση μήνα μετά τις εκλογές κοινό βηματισμό μεταξύ τους και πολιτικές διαχείρισης της καθημερινότητας, νομοθετικό έργο και ταμειακά διαθέσιμα για την εκπλήρωση προεκλογικών δεσμεύσεων.

Η περίπτωση του Γιάνη Βαρουφάκη αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου στις παραλυτικές αρρυθμίες της κυβέρνησης. Το στιλ του υπουργού Οικονομικών μπορεί να ταίριαξε γάντι στις επικοινωνιακες ανάγκες της πρώτης διαπραγμάτευσης στο Eurogroup, ωστόσο αποδείχτηκε ότι δημιούργησε περισσότερα προβλήματα στις σχέσεις του πρωθυπουργού με τους εταίρους μας και θολό τοπίο στο εσωτερικό σε ό,τι αφορά την οικονομική πολιτική.

Ο επικοινωνιακός Αρμαγεδδών του κ. Βαρουφάκη τελικώς προκάλεσε «σοκ και δέος» στην κοινωνία και όχι στους δανειστές, ενώ κινήθηκε εκτός γραμμής Αλέξη Τσίπρα. Ενδεικτικό των προθέσεων του Μαξίμου να αφήσουν τον νυν υπουργό Οικονομικών εκτός του σκληρού πυρήνα των συνεργατών του πρωθυπουργού είναι όχι μόνο η δημόσια έμμεση αποδοκιμασία του αλλά και η προτροπή του κ. Τσίπρα να σταματήσει τις συνεντεύξεις. Το βασικό παιχνίδι της διαπραγμάτευσης το έχει πάρει πάνω του ο κ. Δραγασάκης, ο οποίος χαράζει τη στρατηγική, και γίνεται απευθείας από τον πρωθυπουργό με τους Ευρωπαίους θεσμικούς παράγοντες και πρωθυπουργούς. Ο κ. Βαρουφάκης, όπως όλα δείχνουν, ακολουθεί πορεία αποστασιοποίησης και εξόδου από την κυβερνητική καθημερινότητα.

Μόνο που η παραλυτική βαρουφάκειος ασάφεια έχει επεκταθεί σε όλο το κυβερνητικό σχήμα με αποκορύφωμα το φιάσκο διαχείρισης της πρώτης κυβερνητικής κρίσης με αφορμή το υπηρεσιακό έγγραφο για τους μετανάστες, που προκάλεσε σάλο στην κοινή γνώμη και αλαλούμ μεταξύ δύο αναπληρωτών υπουργών, των Γ. Πανούση και Τ. Χριστοδουλοπούλου. Στην περίπτωση αυτή αναδείχτηκε αφενός μεν η έλλειψη ενός συντονιστικού κέντρου διαχείρισης πολιτικών και επικοινωνιακών κρίσεων, αφετέρου δε το ατελέσφορο του σχήματος των υπουργών και αναπληρωτών υπουργών, οι οποίοι επικαλύπτονται και αλληλοαναιρούνται στην κυβερνητική δραστηριότητα.

Επί του πρακτέου, το πολιτικό έλλειμμα αφορά την απουσία ενός συνεκτικού και κοστολογημένου προγράμματος για τις πρώτες νομοθετικές κινήσεις της κυβέρνησης. Ωστόσο, πηγές στο Μαξίμου αποκρούουν τέτοια επιχειρήματα, επικαλούμενες το γεγονός ότι πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής συναρτώνται άμεσα με την πορεία της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, και σημειώνουν ότι δύσκολα νομοσχέδια, όπως αυτό για την ΕΡΤ, ήταν έτοιμα και κατατέθηκαν στη Βουλή.

ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΟΙ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΙ
Ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται ότι η ανοχή που απολαμβάνει από την κοινή γνώμη στο θέμα της διαπραγμάτευσης κινδυνεύει να αναλωθεί από την υπουργική παραλυσία που ενισχύεται από τις εσωκομματικές αντιδράσεις. Η Αριστερή Πτέρυγα στην Κουμουνδούρου κατάφερε να ενισχύσει τις θέσεις της στην πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και να επιβάλει επικοινωνιακά τη θεωρία περί συνωμοσίας και εκβιασμών ντόπιων και ξένων δυνάμεων.
Ο Αλέξης Τσίπρας υποχωρώντας στο θέμα της ψήφισης της συμφωνίας ουσιαστικά απώλεσε την ευκαιρία να υποτάξει τους εσωκομματικούς αμφισβητίες στη στρατηγική του, αφού θα υπερψήφιζαν ή θα βρίσκονταν εκτός νυμφώνος. Γι’ αυτό επέμενε ο ευρωβουλευτής Δ. Παπαδημούλης στην πολιτική αναγκαιότητα συζήτησης και ψήφισης του κειμένου συμφωνίας από τη Βουλή. Ο εκπρόσωπος της «Πλατφόρμας 2010» προειδοποίησε τον πρωθυπουργό ότι η αναμενόμενη σύγκρουση με την εσωκομματική αντιπολίτευση είναι η ευκαιρία να γίνει τώρα, στην αρχή της θητείας του, αφού διαθέτει πρόσφατη ευρεία λαϊκή εντολή.

Παράλληλα, θα συσπείρωνε υπό το πρόσωπό του όλη την αντιπολίτευση (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) και θα έδινε ένα μήνυμα εθνικής συσπείρωσης στη βάση της πολιτικής του. Οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος βαυκαλίζονται ότι η στρατηγική της αριστερής παρένθεσης θα έχει αποτέλεσμα, αλλά δεν αντιλαμβάνονται ότι η κοινή γνώμη επιζητεί ενότητα και άλλο στιλ αντιπολίτευσης, καθώς και κοινό μέτωπο απέναντι στους δανειστές προκειμένου η χώρα να έχει τα βέλτιστα οφέλη.

Η Ζωή τεστάρει τα νεύρα του Αλέξη
Σε αυτόνομο πολιτικό πόλο φιλοδοξεί να αναδειχτεί η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία με ορμητήριο το Κοινοβούλιο παρεμβαίνει επί παντός επιστητού και χαράσσει στρατηγική για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτο κρούσμα η στάση της σε ό,τι αφορά τη συμφωνία στο Eurogroup, για την οποία η κ. Κωνσταντοπούλου τάχθηκε απέναντι στον πρωθυπουργό. Μια στάση που φρόντισε τεχνηέντως να δημοσιοποιήσει δίνοντας έτσι το στίγμα της παραπέρα πορείας της.
Το θέμα είχε συνέχεια, αφού κατάφερε να επιβάλει, βοηθούντος και του συγκυβερνώντος κ. Καμμένου, να μην έρθει προς ψήφιση το σχετικό κείμενο στη Βουλή. Αν και ο κ. Τσίπρας επέλεξε για λόγους συμβολισμού να δεχτεί την άποψη της προέδρου της Βουλής, ωστόσο έχασε μια σημαντική ευκαιρία να επιβάλει την κυριαρχία του στο πολιτικό σκηνικό.

Η κ. Κωνσταντοπούλου κατέγραψε, όπως θεωρεί, μια πρώτη νίκη και γι’ αυτό προχώρησε ένα βήμα παραπέρα ανοίγοντας πολιτικό μέτωπο, αφού ανακοίνωσε ότι «υπάρχει ζήτημα εγκυρότητας ρυθμίσεων που ψηφίσθηκαν με ονομαστική ψηφοφορία, έλαβαν λιγότερες από 151 ψήφους και στις συνεδριάσεις δεν συμμετείχαν βουλευτές της Χρυσής Αυγής». Aυτή η θέση προκάλεσε τη διαφωνία του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Φίλη και τη δυσαρέσκεια του Μεγάρου Μαξίμου. Ουσιαστικά επιχειρεί να αμφισβητήσει ψηφισμένες μνημονιακές ρυθμίσεις και να βάλει από το παράθυρο θέμα ακυρότητας και μη εφαρμογής τους, δημιουργώντας ένα επιπλέον πρόβλημα με τους δανειστές.
Μπορεί στο επικοινωνιακό επίπεδο να εκφράζει τμήμα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που έλκονται από λαϊκιστικές και θεατρικές ενέργειες, επί της ουσίας όμως θέτει υπό αμφισβήτηση την στρατηγική του πρωθυπουργού και τη στροφή προς ρεαλιστικότερες θέσεις.

Ορισμένοι που γνωρίζουν τις μύχιες σκέψεις του πρωθυπουργού υπογραμμίζουν ότι η τοποθέτηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο τρίτο κατά σειρά πολιτειακό αξίωμα είχε στόχο να βρεθεί πρόσκαιρα εκτός κυβερνητικού παιχνιδιού. Ωστόσο, η συμπεριφορά της προκαλεί εκνευρισμό στο Μαξίμου και μπορεί να αναδειχτεί σε μεγάλο πονοκέφαλο για τον Αλέξη Τσίπρα, καθώς το βήμα της Βουλής προσφέρεται για να ξεδιπλώσει τις φιλοδοξίες της.