Η ώρα των αποφάσεων

Του Μπάμπη Γριμπάμπη*

Η Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης, έχει χάσει τον προσανατολισμό της, βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση, δεν ξέρει πώς να βγει από αυτήν και ένας έκδηλος παραλογισμός επικρατεί παντού. Ειδικά  μετά τις πρόσφατες εκλογές, επικρατεί μια γενικευμένη παράνοια , υπάρχει ένα θολό τοπίο και κανένας δεν ξέρει με σιγουριά, τι πρόκειται να συμβεί τις επόμενες εβδομάδες.

Η χώρα, που ποτέ δεν οργανώθηκε ορθολογικά και με βάση τα σύγχρονα δυτικά πρότυπα και στην οποία ευδοκιμεί το συναίσθημα, οι ιδεοληψίες και οι φαντασιώσεις, οδηγήθηκε στη σημερινή οικονομική, πολιτική και πολιτιστική κατάρρευση, για την οποία ευθύνες έχουν όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης και ιδιαίτερα των τελευταίων ετών, με τα λάθη, τις παραλείψεις και τις ανεπάρκειες τους.

Μια μικρή απαρίθμηση των χρόνιων ελληνικών παθογενειών και της αλλοπρόσαλλης σημερινής πολιτικής της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αναδεικνύει τις κυριότερες αιτίες, που προκάλεσαν τα σημερινά αδιέξοδα.

-Διχαστική ροπή. Ο διχασμός, η πόλωση, οι εμφύλιες διαμάχες και η ασυνεννοησία, είναι στο DNA του Έλληνα, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ενδεικτικά παραδείγματα: από τους ομηρικούς χρόνους η έριδα του Αχιλλέα με τον Αγαμέμνονα, από τους κλασσικούς η αντιζηλία Θεμιστοκλή και Αριστείδη, από τους νεώτερους οι διαμάχες των οπλαρχηγών του 1821, το χάσμα των βασιλικών με τους βενιζελικούς και τέλος  ο αδελφοκτόνος εμφύλιος πόλεμος.

-Μετάθεση ευθυνών. Ο Έλληνας, λόγω  ιστορικών καταβολών και κουλτούρας, δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν. Αντίθετα, επιλέγει την εύκολη μετάθεση των ευθυνών του, στους ξένους, στα εξωθεσμικά κέντρα και γενικά στους εχθρούς του ελληνισμού, που τον  επιβουλεύονται για το ένδοξο παρελθόν του. Με τον τρόπο όμως αυτό, δεν διορθώνονται οι ελληνικές παθογένειες.

-Ιδεολογικές αγκυλώσεις. Η νέα κυβέρνηση κινείται στα όρια του θεσμικού πλαισίου της Ενωμένης Ευρώπης, είναι υπέρ του κρατισμού, με ότι αυτό συνεπάγεται και είναι κατά των ιδιωτικοποιήσεων και του ελεύθερου ανταγωνισμού. Δεν προσελκύει νέες επενδύσεις, δε δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και νέο πλούτο, αφού είναι εχθρική με την ιδιωτική επιχειρηματικότητα.

-Σύγχυση κυβερνητικής πολιτικής. Η κυβέρνηση, δέσμια τη προεκλογικής της ρητορικής, είναι γεμάτη παλινωδίες και όταν απευθύνεται στους ξένους, έχει στο μυαλό της το εσωτερικό ακροατήριο. Υπάρχει ακόμη σύγχυση, για το τι θα γίνει με τις αποκρατικοποιήσεις, τον ΟΛΠ, τα αεροδρόμια κ.λ.π. Οι δημιουργικές ασάφειες και τα άλλα επικοινωνιακά τεχνάσματα, δεν είχαν εξ΄αρχής καμιά τύχη.

-Διαχειριστική ανεπάρκεια. Η <<πρώτη φορά Αριστερά>>, χωρίς προηγούμενες εμπειρίες, με πολιτικό προσωπικό από θεωρητικούς καθηγητές και στελέχη του κομματικού σωλήνα, δεν έχει την απαραίτητη τεχνογνωσία για την αποτελεσματική διαχείριση  των τρεχόντων πολιτικών και οικονομικών προβλημάτων, ούτε αξιοποιεί τεχνοκράτες, τους οποίους δεν εμπιστεύεται ο πολυπράγμων υπουργός των οικονομικών.

-Διαπραγματευτική τακτική. Η διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης είναι περίεργη και αλλοπρόσαλλη. Στη δεινή οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, με τη θηλιά της οικονομικής ασφυξίας στο λαιμό, και τον ορατό κίνδυνο του πιστωτικού γεγονότος, θα έπρεπε να αναζητεί φίλους και όχι να έχει απέναντι της και τους 18 εταίρους του Eurogroup.

-Το λόμπυ της δραχμής. Υπάρχουν ορισμένοι αφελείς θεωρητικοί και ιδεοληπτικοί κομματικοί, που υποστηρίζουν ανοικτά την επιστροφή στη δραχμή και την έξοδο από το ευρώ. Αν αυτό δεν αποτελεί διαπραγματευτική απειλή, αλλά υποδηλώνει την ύπαρξη <<σχεδίου Β>> μέσα στην κυβέρνηση, τότε αυτό συνιστά εξόχως καταστρεπτική πολιτική, που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από κανένα λογικό άνθρωπο.

Εδώ που έφθασαν τα πράγματα, βρισκόμαστε κυριολεκτικά στο παρά πέντε των πιο κρίσιμων αποφάσεων, που θα επηρεάσουν καθοριστικά τη μελλοντική πορεία της χώρας. Και επειδή, όπως αποδείχτηκε από τη συζήτηση των πολιτικών αρχηγών στη βουλή, η συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών κομμάτων είναι πρακτικά αδύνατη, όλο το βάρος αυτή τη στιγμή πέφτει στην κυβέρνηση. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσει τις τεράστιες ευθύνες που αναλαμβάνει και να πάρει τις σωστές αποφάσεις για το καλό της πατρίδας, όπως άλλωστε επιτάσσει και η λαϊκή εντολή της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης, για την παραμονή της χώρας στο ευρώ και την Ενωμένη Ευρώπη.

*Ο Μπάμπης Γριμπάμπης είναι οικονομολόγος, συγγραφέας του βιβλίου «η κρίση και… η κρίση μας», από τις εκδόσεις Περίπλους.