Ειδησεογραφικό site

Η ώρα της ευθύνης

67

Του Μπάμπη Γριμπάμπη*

Οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, είναι από τις πιο άστοχες της νεώτερης πολιτικής ιστορίας μας. Είναι οι τρίτες εκλογές σε διάστημα οκτώ μηνών και γίνονται μόνο για την επίλυση εσωτερικών προβλημάτων του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα άλλο χαρακτηριστικό των εκλογών αυτών, είναι η απουσία διακυβεύματος. Όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές αυτές, θα πρέπει να εφαρμόσει το τρίτο Μνημόνιο, χωρίς τη δυνατότητα σημαντικών αλλαγών.

Παρ’ όλα αυτά, διεξάγονται σε ένα κλίμα σύγχυσης, πόλωσης και φανατισμού. Η προαιώνια κατάρα της ελληνικής φυλής, η διαίρεση και ο διχασμός, είναι πάντα εδώ και δεν αφήνουν χώρο στη συναίνεση και στη συνεννόηση για την υπέρβαση της κρίσης, που ταλανίζει τη χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια.

Τα αίτια της καταστροφικής αυτής συμπεριφοράς, οφείλονται στην έμφυτη τάση του Έλληνα να βάζει το ατομικό πάνω από το εθνικό συμφέρον και να σκέπτεται με το θυμικό και το συναίσθημα και όχι με τη λογική. Και αυτό ακριβώς συνέβη και στη παρούσα κρίση, η οποία δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και κοινωνική και πολιτισμική.

Άλλο χαρακτηριστικό του Έλληνα, είναι η έλλειψη αυτογνωσίας και η μετάθεση ευθυνών. Ο λαός κατηγορεί τους πολιτικούς και το πολιτικό σύστημα για τη χρεωκοπία της χώρας, ενώ οι πολιτικοί καταλογίζουν στο λαό ανευθυνότητα, ρουσφετολογικά αιτήματα, αθέμιτες εξυπηρετήσεις και γενικά την υποστήριξη στις εκλογές λαϊκιστών πολιτικών, που τάζουν ευχάριστα πράγματα στους πολίτες. Η γνωστή ρήση, ότι κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει, φαίνεται ότι έχει πλήρη εφαρμογή στην ελληνική περίπτωση.

Τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., που κυβέρνησαν τη χώρα κατά την μεταπολίτευση, είχαν θετικό έργο να επιδείξουν, όπως την εμπέδωση της δημοκρατίας, την πολιτική σταθερότητα, την οικονομική ανάπτυξη, την δικαιότερη κατανομή του εισοδήματος, την είσοδο στην Ε.Ε., κ.λ.π., είχαν όμως μολυνθεί από τον ιό του λαϊκισμού, της ευνοιοκρατίας, της διαφθοράς και της συναλλαγής, και οδήγησαν τελικά σε χρεωκοπία τη χώρα. Ο λαός τιμώρησε με τη ψήφο του τα κόμματα αυτά και το μεν ΠΑΣΟΚ συρρικνώθηκε σε μονοψήφιο ποσοστό, η δε Ν.Δ. έχασε πολύ μεγάλο μέρος της δύναμης της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δημιούργημα της οικονομικής κρίσης, με σημαία τον αντιμνημονιακό λόγο, εκμεταλλεύτηκε το θυμό, την αγανάκτηση και τη δυσαρέσκεια των πολιτών, τάζοντας τα πάντα στους πάντες, σε μια έξαρση λαϊκισμού και κατόρθωσε να σχηματίσει κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ. Αυτή όμως η κυβέρνηση, αποτελεί παγκόσμιο αρνητικό παράδειγμα αναποτελεσματικότητας. Όχι μόνο δεν έχει να επιδείξει θετικό έργο σε κανένα τομέα, αλλά χρέωσε τη χώρα με 60 δις. ευρώ, σε σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση. Όπου πήρε πρωτοβουλίες, αντί για μεταρρυθμίσεις, έκανε αντιμεταρρυθμίσεις, όπως π.χ. στην παιδεία. Χαρακτηριστικό της αδράνειας της, αποτελεί και η περίπτωση του μεταναστευτικού, όπου όπως έγραψαν οι εφημερίδες, ο υπηρεσιακός υπουργός έκανε στο τομέα αυτό σε μια εβδομάδα, περισσότερο έργο, από ότι η υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ σε επτά μήνες. Είναι φανερό λοιπόν, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί την αρχή του νέου, αλλά το τέλος του παλιού.

Η χώρα βρίσκεται σε πολύ κρίσιμη φάση και από τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, μπορεί να κριθεί το μέλλον της για πολλά χρόνια. Είναι βέβαιο ότι από τις εκλογές αυτές, δεν πρόκειται να προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ενώ και οι Βρυξέλλες διαμηνύουν ότι θα δώσουν λύση στο πρόβλημα του χρέους, μόνο με τη δημιουργία ενός μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού.

Είναι λοιπόν μοναδική ευκαιρία, ο λαός να επιβάλλει και τα κόμματα να αποδεχθούν τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, από όλα τα κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου, μακράς πνοής. Η κυβέρνηση αυτή θα πρέπει να καταρτίσει και να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα εξόδου από τα Μνημόνια και παράλληλα να ετοιμάσει ένα σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης, για τα επόμενα χρόνια. Μετά τις δυσάρεστες εμπειρίες των τελευταίων χρόνων, κάθε εχέφρων άνθρωπος σ’ αυτή τη χώρα, έχει πεισθεί πλέον ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, εκτός ίσως από κάποιους φανατικούς ιδεοληπτικούς, που ανήκουν σε άλλες εποχές.

*Ο Μπάμπης Γριμπάμπης είναι οικονομολόγος, συγγραφέας του βιβλίου «η κρίση και… η κρίση μας», από τις Εκδόσεις Περίπλους.

Τα σχόλια είναι κλειστά.