Η κρίσιμη απόφαση

Του Μπάμπη Γριμπάμπη*

Η Ελλάδα, για μια ακόμη φορά, βρίσκεται σε οριακό σημείο και όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, μόνο ο Πρωθυπουργός της χώρας μπορεί να πάρει την ιστορική απόφαση, παρά τις τεράστιες δυσκολίες και  να έλθει σε ένα έντιμο συμβιβασμό με τους δανειστές και να αποφύγει τη χρεωκοπία, η οποία όπως λένε οι ξένοι οίκοι αξιολόγησης και οι διεθνείς χρηματοοικονομικοί οργανισμοί, έρχεται όλο και πιο κοντά, ενώ οι πιθανότητες αυξάνονται καθημερινά και ήδη έχουν ξεπεράσει το 60%.

Είναι πρωτοφανές αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, με το παιγνίδι της χρεωκοπίας. Είναι τόση η εθελοτύφλωση ορισμένων αριστεροδεξιών  πολιτικών και θεωρητικών καθηγητών, που μέσα από τη θολούρα των ψευδαισθήσεων και των ιδεοληψιών τους, προσπαθούν  να μας πείσουν ότι η χρεωκοπία είναι καλό πράγμα και ότι θα βοηθήσει τη χώρα να ανακάμψει σε λίγα χρόνια. Δυστυχώς γι’ αυτούς, ακόμη και τα πιο κατώτερα κοινωνικά στρώματα γνωρίζουν τι σημαίνει χρεωκοπία, πείνα , δυστυχία και τριτοκοσμικές συνθήκες διαβίωσης.

Μια πρόσφατη δημοσκόπηση της GP0 στο Μega [29/4/2015], δείχνει μερικά ενδιαφέροντα πράγματα. Σύμφωνα με αυτή, το75,6% των ερωτηθέντων τάσσεται υπέρ της πάση θυσία  παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη, το 78,1% υπέρ της επίτευξης συμφωνίας με τους δανειστές, χωρίς να οδηγηθούμε σε ρήξη και το 61,9% κατά της προκήρυξης νέων εκλογών, αν δημιουργηθεί αδιέξοδο με τους δανειστές. Παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί την εκλογική του δύναμη [36,5%] και οι ερωτώμενοι συμφωνούν σε ποσοστό 58,3% με την διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης.

Τα συμπεράσματα της δημοσκόπησης είναι κατ’ αρχήν θετικά, υπάρχουν όμως και αντιφάσεις, που δυσκολεύουν τους δημοσκόπους στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Πώς είναι δυνατόν τρεις στους τέσσερις, κατά βάση αντιμνημονιακοί, να συμφωνούν στην πάση θυσία συμφωνία με τους δανειστές και παράλληλα να συμφωνούν και με τη διαπραγματευτική  τακτική της κυβέρνησης; Πώς μπορεί να αποφευχθεί η ρήξη με μια τέτοια τακτική,  που είναι μέχρι σήμερα ερασιτεχνική, ασαφής, αναβλητική και γεμάτη από ιδεοληψίες , που δυσκολεύουν την αξιολόγηση επί συγκεκριμένων στοιχείων, όπως ζητούν οι δανειστές, ενώ εμείς επιζητούμε πολιτική απόφαση.

Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά, πρέπει να αναζητηθεί στον τρόπο σκέψης του Νεοέλληνα. Λόγω ιστορικών καταβολών και εθνικών περιπετειών, ο Νεοέλληνας έχει επηρεασθεί από την ανατολική κουλτούρα, έχει χάσει τα ιστορικά επεισόδια του Διαφωτισμού και της Αναγέννησης, δεν σκέπτεται στη μεγάλη του πλειοψηφία ορθολογικά και δεν έχει ενσωματώσει στην οργάνωση του κράτους και στην πολιτική του συμπεριφορά, τις ιδέες του σύγχρονου δυτικού τρόπου σκέψης.

Αντίθετα είναι επιρρεπής στον ανορθολογισμό, στη συνωμοσιολογία, στον αποκρυφισμό και σε άλλα ανατολικής προέλευσης ανορθολογικά ρεύματα. Γι’ αυτό κάθε τόσο συναντάμε στη δημόσια και ιδιωτική σφαίρα, ιλαροτραγικές ιστορίες για συνωμοσίες, για ψεκασμούς, για εξωγήϊνους και φανταστικούς εχθρούς, που επιβουλεύονται τον εξυπνότερο και ικανότερο λαό του κόσμου.

Με ένα τέτοιο χαρακτήρα ο Νεοέλληνας ρέπει προς τον ευδαιμονισμό, την καλοπέραση, την ήσσονα προσπάθεια, τη διεκδίκηση και τις απαιτήσεις, αλλά όχι την ανάληψη ευθυνών και την εκπλήρωση υποχρεώσεων προς το κράτος και την κοινωνία.

Έτσι εξηγείται, γιατί το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, αλλά και άλλων κομμάτων, δελεάστηκε από την προεκλογική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ και τον έφερε στην εξουσία. Τώρα παρακολουθούν και αυτοί με αγωνία, πού θα οδηγηθεί η χώρα τις επόμενες ημέρες ή εβδομάδες. Και εδώ που έφθασαν τα πράγματα, όλοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους, αλλά η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει στον Πρωθυπουργό, ο οποίος πρέπει να πάρει τη μεγάλη απόφαση και να πάει με την κοινωνία και να αφήσει τους ιδεοληπτικούς του κόμματος και τους θασιώτες της δραχμής, που βρίσκονται χαμένοι στο δικό τους παρωχημένο χρόνο.

*Ο Μπάμπης Γριμπάμπης είναι οικονομολόγος, συγγραφέας του βιβλίου «Η κρίση και… η κρίση μας», από τις εκδόσεις Περίπλους.