Η ελληνική παράνοια

Του Μπάμπη Γριμπάμπη*

Η χώρα ζει κυριολεκτικά τα τελευταία επεισόδια του ελληνικού δράματος και στα επόμενα λίγα εικοσιτετράωρα θα φανεί αν θα έλθει σε συμφωνία με τους δανειστές ή θα κατρακυλήσει στην άβυσσο της χρεωκοπίας, της εξαθλίωσης και της περιθωριοποίησης. Είναι λυπηρό για τη χώρα, με μια τέτοια λαμπρή ιστορία, να αποτελεί το αρνητικό παράδειγμα της Ευρώπης τα τελευταία πέντε χρόνια και να μοιάζει σαν να ζει σε λάθος εποχή, να αρνείται την πραγματικότητα και το περιβάλλον στο οποίο ζει και να μη μπορεί να ενσωματωθεί ουσιαστικά στο φυσικό της χώρο, την Ενωμένη Ευρώπη.

Τα αίτια της σημερινής κατάρρευσης, όπως έχει εξηγηθεί από τους ειδικούς, βρίσκονται στο ψυχισμό του Έλληνα και στον τρόπο με τον οποίο σκέπτεται. Από την ιστορία της αρχαίας Ελλάδας γνωρίζουμε, ότι μαζί με τη λογική [Αριστοτέλης], συνυπήρχε σε μεγάλο βαθμό και ο μύθος, το υπερβατικό, ο αποκρυφισμός και το φαντασιακό. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν φημισμένοι για τη μυθολογία τους, τις θρησκείες τους, την επική ποίηση και άλλες φαντασιακές δοξασίες, οι οποίες είναι μεν καλές για τον ατομικό ψυχισμό, τα γράμματα και τις καλές τέχνες, όχι όμως για τη συγκρότηση, λειτουργία και αποτελεσματική διοίκηση του κράτους. Με την επικράτηση του χριστιανισμού η λογική υποχώρησε ακόμη περισσότερο, γιατί σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία, με τη λογική δεν μπορείς να συναντήσεις το θεό, παρά μόνο με την πίστη.

Η σημερινή οικονομική κρίση, είναι το αποτέλεσμα της ανορθολογικής συμπεριφοράς του πολιτικού κόσμου, που με την ανεύθυνη, πελατειακή και λαϊκιστική πολιτική του, οδήγησε σε μεγάλα ελλείμματα και τεράστιο χρέος, καθώς επίσης και του τρόπου αντίδρασης της κοινωνίας, μετά τη ματαίωση των προσδοκιών της για μια διαρκή υλική ευημερία, πέρα από τις πραγματικές της δυνατότητες.

Με την κρίση βγήκαν στο προσκήνιο, όλες οι χρόνιες παθογένειες της ελληνικής φυλής και επεκράτησε μια πρωτοφανής σύγχυση, ένα ιδεολογικό αλαλούμ και μια γενικευμένη παράνοια, σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Το κίνημα των ‘’Αγανακτισμένων’’, το οποίο καπέλωσε γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η αυθόρμητη εκδήλωση ενός ΄΄κοινωνικού παιδισμού’’, όπως έχει πει και ο Στέλιος Ράμφος, ως αίτημα επανόδου στο προ κρίσης πελατειακό και λαϊκιστικό καθεστώς και σε προνεωτερικές και ανατολικού τύπου συμπεριφορές και νοοτροπίες.

O ΣΥΡΙΖΑ δεν καπέλωσε εξαρχής μόνο την οργή, την απογοήτευση και τη διαμαρτυρία των ‘’Αγανακτισμένων’’ για τη ματαίωση των ονείρων τους, αλλά ιδεολογικοποίησε και τις αντιθέσεις με τους δανειστές και στο εσωτερικό συνέχισε την αντιμνημονιακή ρητορική, το λαϊκισμό και την εθνικολαϊκή κυριαρχία. Τα συνθήματα για την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια της χώρας, για τη λαϊκή κυριαρχία, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, έγιναν το ευαγγέλιο της ρητορικής το ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στους ανυποχώρητους θεσμούς, που είχαν μόνο οικονομικά και τεχνοκρατικά κριτήρια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα της ριζοσπαστικής και κινηματικής Αριστεράς, πολλαπλασίασε τις δυνάμεις του στα χρόνια της κρίσης και παρουσίασε ένα καινούργιο πολιτικό φαινόμενο στην Ευρώπη. Δυστυχώς όμως υπερτίμησε τις δυνάμεις του, έδειξε μικρομεγαλισμό, άγνοια της λειτουργίας του διεθνούς πολιτικού και οικονομικού περιβάλλοντος και του συσχετισμού των δυνάμεων στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να παρασυρθεί από φαντασιακές και ουτοπικές επιδιώξεις, που ξεπερνούσαν τις όποιες δυνατότητες του.

Φαντασιώθηκε ότι θα αλλάξει την Ευρώπη, ότι θα δημιουργήσει το κίνημα του Νότου, ότι θα διαγράψει το επονείδιστο χρέος, ότι θα βρει χρηματοδότηση από τη Ρωσία και την Κίνα και ότι θα κάνει συμμαχίες με τις χώρες των BRICS και άλλα ανεδαφικά πράγματα. Άρκεσαν μόνο πέντε μήνες για να πέσει έξω σε όλα, να δημιουργήσει εχθρούς, να χάσει φίλους και να απομονωθεί διεθνώς. Και το κυριότερο, η περήφανη και πατριωτική του διαπραγμάτευση, θα στοιχίσει στον ελληνικό λαό πάνω από 8 δις ευρώ τα δύο επόμενα χρόνια, δηλαδή τετραπλάσια απ΄ ότι προβλεπόταν με το email Χαρδούβελη.

Οι ώρες λιγοστεύουν και πολύ σύντομα θα ξέρουμε αν ο κ. Τσίπρας θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα υπογράψει την επώδυνη συμφωνία. Στην αντίθετη περίπτωση, σαν άλλος Ηρόστρατος, θα έχει το θλιβερό προνόμιο να γραφεί με μαύρα γράμματα στην ελληνική ιστορία, το τεράστιο κόστος όμως θα το πληρώσει ολόκληρο ο ελληνικός λαός.

*Ο Μπάμπης Γριμπάμπης είναι οικονομολόγος, συγγραφέας του βιβλίου «η κρίση και… η κρίση μας», από τις εκδόσεις Περίπλους.