Ελλάδα, η χώρα του θεάτρου

Του Αβέρκιου Λουδάρου*

Στην Ελλάδα, προ αμνημονεύτων ετών, «γεννήθηκε» η κορυφαία καλλιτεχνική και ψυχική έκφραση, το θέατρο. Έκτοτε και ειδικά στους νεότερους χρόνους, το πήραμε «σκοινί-κορδόνι» και μετατρέψαμε τον δημόσιο βίο σε ένα απέραντο θέατρο, δυστυχώς κακόγουστο και χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι το θέατρο δεν είναι μία απλή ενσάρκωση ρόλων, ούτε διαδοχή σκηνών, αλλά η έκφραση του τραγικού (αυτό όμως είναι άλλου παπά ευαγγέλιο).

Στη νεοελληνική πραγματικότητα, τα πάντα είναι θέατρο. Ο καθένας παίζει έναν ρόλο ανάλογα με τη συγκυρία, ανάλογα με το τι τον βολεύει κάθε φορά, νομίζοντας ότι δεν θα υποστεί τις συνέπειες που αρμόζουν στις πράξεις του.

Ο νέος πρωθυπουργός παίζει θέατρο όταν λέει ότι θα διώξουμε την τρόικα. Θέατρο παίζει και στην επόμενη σκηνή που λέει ότι θα αντικαταστήσουμε την τρόικα. Δηλαδή, θα διώξουμε την παλιά και θα φέρουμε μία καινούργια. Ο νέος επί των οικονομικών υπουργός γοητεύει το κοινό με τον τσαμπουκά του όταν στα λόγια σκίζει το μνημόνιο και στην επόμενη σκηνή τον βλέπουμε να περιφέρεται στην Ευρώπη διαλαλώντας ότι είμαστε πρόθυμοι να υπογράψουμε ένα άλλο σύμφωνο, το οποίο δεν θα τιτλοφορείται μνημόνιο, αλλά κάπως αλλιώς, που και πάλι θα ελέγχεται από τους πιστωτές και τους εταίρους μας. Δηλαδή, βαφτίζουμε το ψάρι κρέας και μένουν όλοι ευχαριστημένοι και χορτάτοι. Στη θεωρία βέβαια…

Το θέατρο καλά κρατεί και στην αντιπολίτευση. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρώην πρωθυπουργός παίζει τον ρόλο του εν αναμονή πρωθυπουργού, περιμένοντας στη γωνία τον διάδοχό του να του πει «όχι» όπως ακριβώς γινόταν και φαίνεται ότι θα εξακολουθήσει να γίνεται.

Θέατρο και στο εξαϋλωμένο σοσιαλιστικό κόμμα της πρώην συγκυβέρνησης, όπου έχουν απομείνει μια δεκαριά στελέχη, εκ των οποίων τα μισά παίζουν τον ρόλο του υποψήφιου ηγέτη του 4%.

Το κερασάκι στην τούρτα της θεατρικής παράστασης: Τα μέλη της νέας κυβέρνησης περνάνε από το δόγμα «Αμερικάνοι φονιάδες των λαών» στο δόγμα «Αμερικάνοι φίλοι των λαών». Τέτοια αλλαγή από σκηνή σε σκηνή μόνο και μόνο γιατί ο πλανητάρχης είπε για τη νέα κυβέρνηση ότι ακριβώς είχε πει και για τις προηγούμενες.

Τι άλλο θα δούμε, άραγε, στη χώρα του θεάτρου;

*Ο Αβέρκιος Λουδάρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «άκου νεοέλληνα – οι αιτίες που μας οδήγησαν στην παρακμή και τη μεγάλη ύφεση»