Γιατί ο κ.Τσίπρας εγκαταλείπει τη «δημιουργική ασάφεια» και υιοθετεί τη λογική των δανειστών

Του Θοδωρή Καλούδη

Η συνάντηση των Βρυξελλών είχε ένα σημαντικό αποτέλεσμα: Ο Αλέξης Τσίπρας, που είχε την πρωτοβουλία να πάρει επάνω του τη διαπραγμάτευση, αντελήφθη πλήρως πως η συνέχεια της χώρας στη ζώνη του Ευρώ -και η σωτηρία της από την πτώχευση- περνάει μέσα από το σεβασμό σε όσα συμφωνούνται. Και πως οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα τηρήσουν στο ακέραιο τη δανειοδότηση τους μόνο αν η Ελληνική κυβέρνηση τιμήσει τις δεσμεύσεις της (που αμφισβητεί διαρκώς το μισό υπουργικό συμβούλιο και αρκετές φορές και ο ίδιος ο πρωθυπουργός).

Στις Βρυξέλλες η “δημιουργική ασάφεια” του κ. Βαρουφάκη εξαφανίστηκε από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα που ανακοίνωσε την επιστροφή των διαπραγματεύσεων στις “ράγες” του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου. Και ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε πως, προκειμένου να επαναληφθεί η χρηματοδότηση της χώρας, θα προσκομήσει σε 10 ημέρες στο Eurogroup στοιχειοθετημένα μέτρα που θα έχουν συγκεκριμένο δημοσιονομικό όφελος. Στο λογικό αίτημα του να αγνοήσει τα μέτρα που είχε συμφωνήσει η προηγούμενη κυβέρνηση οι εταίροι φάνηκαν ελαστικοί. “OK Alexis” φαίνεται πως του είπαν. “Μπορείς να αλλάξεις τα μέτρα ή ορισμένα μέτρα που εκκρεμμούν στην 5η αξιολόγηση του Μνημονίου και να υιοθετήσεις μέτρα που σου ταιριάζουν καλύτερα. Αλλά τα μέτρα που θα μας προτείνεις θα πρέπει να έχουν το ίδιο δημοσιονομικό αποτέλεσμα”.

Αυτή ήταν η ουσία της διαπραγμάτευσης Τσίπρα σε πολιτικό επίπεδο. Ο πρωθυπουργός μπορεί να ισχυριστεί ότι πέτυχε την αποδέσμευση από την πολιτική εμπλοκή της υποχρεωτικής αξιολόγησης της τελευταίας φάσης του μισητού Μνημονίου. Τώρα όμως έχει αναλάβει προσωπικά την ευθύνη να παρουσιάσει άμεσα κοστολογημένες εναλλακτικές “μεταρρυθμίσεις” που οδηγούν σε συγκεκριμένο δημοσιονομικό όφελος. Τα μέτρα αυτά (που αντικαθιστούν ορισμένες από τις δεσμεύσεις Χαρδούβελη) θα αξιολογηθούν επίσης (όπως και πρίν) από τις τεχνικές επιτροπές των “θεσμών” και το Eurogroup και μόνο αν εγκριθούν θα γίνουν νόμοι της χώρας, θα πάνε στη Βουλή για ψήφιση και θα ανοίξουν το δρόμο της χρηματοδότησης της εθνικής οικονομίας.

Η εξέλιξη αυτή -κακά τα ψέματα- επαναφέρει την οικονομία σε εσπευσμένες εισπρακτικές πολιτικές και σε ένα νέο πρόγραμμα σφικτής δημοσιονομικής πολιτικής, από την πιστή τήρηση του οποίου θα εξαρτώνται οι πιστωτικές της δυνατότητες.

Το στοίχημα του κ.Τσίπρα, τώρα που “το πήρε επάνω του” (αφού “είδε το χάρο της πτώχευσης με τα μάτια του”) είναι να αλλάξει έξυπνα γραμμή. Και να ενεργοποιήσει μια κυβέρνηση εν πολλοίς άπειρων και ανειδίκευτων πολιτικών στελεχών (πολλά από τα οποία κυριαρχούνται από απίθανες ιδεοληψίες) σε δράσεις ιδιαίτερης τόλμης, φαντασίας και αποτελεσματικότητας που, ενώ θα πετυχαίνουν τους δημοσιονομικούς στόχους, θα μπορούν παράλληλα να ισχυρίζονται ότι ακολουθούν αναπτυξιακές πολιτικές και σέβονται το “πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης”. Πράγμα δύσκολο – που καθίσταται δυσκολότερο από την ισχυρή αντίδραση που θα αντιμετωπίσει ο πρωθυπουργός, μέσα στην ίδια του την κοινοβουλευτική ομάδα, λόγω της αναγκαίας υποστολής των προεκλογικών δεσμεύσεων και της εφαρμογής ενός νέου προγράμματος “made in Brussels”

Αναδημοσίευση από 7imeres.gr