Βράζει το… καζάνι του Λαφαζάνη

Toυ Γιάννη Χρηστάκου

Έξω από το κάδρο των μνημονίων φιλοδοξεί να βρεθεί ο Παναγιώτης Λαφαζάνης της Αριστερής Πλατφόρμας αλλά και να γίνει βασικός εκφραστής της αντιμνημονιακής πολιτικής σκηνής, μετά τη στροφή του πρωθυπουργού και τη στήριξη μιας βαριάς συμφωνίας. Ο ίδιος ξεκίνησε περιοδείες, σε χαλαρό όμως ύφος, και προσεκτικές κινήσεις στη βάση των επισκέψεων σε χώρους εργασίας για ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων. Η αυτόνομη κάθοδος στις εκλογές, παρά τα φημολογούμενα, δεν είναι στις αρχικές ή και βασικές προθέσεις του πρώην υπουργού, καθώς συντρέχει ένα βασικό επιχείρημα: δεν άλλαξε θέση ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν άλλαξε το πρόγραμμά του, άλλαξαν θέση ο πρωθυπουργός και οι στενοί του συνεργάτες.

Οι εξελίξεις στο εσωτερικό μέτωπο του κυβερνώντος κόμματος έχουν πολλές παραμέτρους και αστάθμητους παράγοντες. Επίσης έχουν έναν σημαντικό βαθμό δυσκολίας, αφού το μαθηματικό πρόβλημα «πώς γίνεται να μείνουμε ενιαίο κόμμα, αλλά οι μισοί να είναι ριζικά αντίθετοι στην κυβερνητική πολιτική» δεν λύνεται με ευχές. Ο κύριος εκφραστής του αντιμνημονιακού μετώπου είναι αναμφισβήτητα ο Π. Λαφαζάνης, ο οποίος μετριοπαθής και χωρίς κραυγές και εξαλλοσύνες καταφέρνει τουλάχιστον να είναι συμπαθής στο κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που αντανακλούν οι απόψεις για έξοδο από το ευρώ και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Θα κατέβει στις εκλογές με νέο κομματικό σχηματισμό; Αυτό θα φανεί το αμέσως προσεχές διάστημα, αν και η απειρία διαχείρισης υψηλού ρίσκου πολιτικών κινήσεων χαρακτηρίζει τόσο το Μαξίμου όσο και την πλευρά Λαφαζάνη.

ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ «ΟΧΙ»

Όσοι είναι μυημένοι στα παλιά κόλπα της Αριστεράς γνωρίζουν ότι οι ομάδες λειτουργούν συνωμοτικά και υπό άκρα μυστικότητα, όταν πρόκειται για κινήσεις που δεν πρέπει να γίνουν γνωστές ακόμη και σε φίλους. Υπό αυτό το πρίσμα, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι αυτές τις ώρες γίνονται στο παρασκήνιο αρκετές συζητήσεις σχετικά με την προετοιμασία για ίδρυση νέου κόμματος στην περίπτωση που τα πράγματα οδηγηθούν στα άκρα. Οι δύο πλευρές Τσίπρα-Λαφαζάνη δεν θέλουν να χρεωθούν τη διάσπαση, παρόλο που έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι δρόμοι τους από δω και πέρα θα είναι χωριστοί. Στο ενδιάμεσο υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ακόμα ότι υπάρχει τρόπος να μην επέλθει η ρήξη. Πρόκειται για θιασώτες της άκρας δημοκρατικής διαδικασίας που έχει υιοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και σύμφωνα με την οποία όλες οι φωνές είναι ελεύθερες και τα όργανα αποφασίζουν. Απέχουν όμως από την πραγματικότητα, που είναι η κυβερνητική εξουσία. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχοντας συνηθίσει και βολευτεί ενδεχομένως από την κινηματική συμπεριφορά και την άρνηση για κάθε μορφή εξουσίας αρνούνται να κατανοήσουν ότι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση και μάλιστα με καθαρή εντολή. Η απότομη στροφή του Αλέξη Τσίπρα στο μνημόνιο τους προκάλεσε vertigo και, για να επανέλθουν σύντομα στην προτέρα κατάσταση, προτιμούν να μείνουν έξω από την προσπάθεια και να κλειστούν στη «θαλπωρή» της καταγγελίας και του αντιμνημονίου. Μόνο που έχουν πια ένα σημαντικό επιχείρημα: όλα όσα κατήγγειλαν, όλα όσα υποσχέθηκαν, όλα όσα οραματίστηκαν αποτελούσαν το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν θα ήταν διαφορετικά από ό,τι κάνουν συνήθως όλα τα άλλα κόμματα στη Μεταπολίτευση, εάν δεν ήταν η «πρώτη φορά Αριστερά» που τους γοήτευσε. Και τώρα τους απογοήτευσε. Στα παρασκήνια της Αριστεράς εκτιμούν ότι ο Λαφαζάνης θα είναι έτοιμος στην ώρα του, αν τελικά έχει αποφασίσει να κατέβει αυτόνομα στις εκλογές.

Οι συμμαχίες

Όσο αξιοπρόσεκτη είναι η κομματική διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ σε μια νύχτα (δεν είναι φοβερό, τα ίδια έπαθαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ), τόσο αξιοπρόσεκτη για αριστερό κόμμα είναι και η προσήλωση της πλειοψηφίας των βουλευτών γύρω από τον Αλέξη Τσίπρα στη νέα του προσπάθεια να ψηφίσει και να εφαρμόσει πρόγραμμα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι και ο στόχος του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Στο παρασκήνιο εκτιμάται ότι εξαιτίας των αναταράξεων που έρχονται αναμένεται να κατέβουν και άλλοι από το τρένο. Στις παρασκηνιακές ζυμώσεις που γίνονται, πολλοί βουλευτές και στελέχη έχουν μεν εξοικειωθεί με την ιδέα της ψήφισης του νέου μνημονίου και της προκήρυξης στη συνέχεια εκλογών, όχι όμως και με άλλες εξελίξεις που θα τους αναγκάσουν να βγουν εκτός του συγκεκριμένου σκεπτικού. Σε αυτό το πεδίο, ζητούμενο είναι οι συμμαχίες του Π. Λαφαζάνη με στελέχη όπως ο Γιάννης Βαρουφάκης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Μηλιός, ο Λαπαβίτσας. Για τους δύο πρώτους, δεν είναι ξεκάθαρο αν θα υπάρξει συστράτευση κάτω από μια κομματική ομπρέλα ή απλώς συνύπαρξη των φιλοδοξιών τους να διατηρήσουν ακέραιο τον αντιμνημονιακό τους χαρακτήρα. Λίγοι πάντως σχολίασαν την εμφάνιση του Δ. Στρατούλη στον μαραθώνιο απολογισμό εξαμήνου(!) θητείας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ο οποίος προτίμησε να είναι στη Βουλή την ώρα που ο Π. Λαφαζάνης περιόδευε στη Θεσσαλονίκη. Παρά το γεγονός ότι ο πρώην υπουργός άντεξε τα πρώτα σαράντα πέντε λεπτά και μετά αποχώρησε, εντούτοις πρόκειται για την πρώτη, έστω και συμβολική, συνύπαρξη Πλατφόρμας και Ζωής. Οι κακές γλώσσες (του ΣΥΡΙΖΑ) λένε ότι η κ. Κωνσταντοπούλου δεν έχει ερείσματα στο κυβερνών κόμμα και παρ’ όλες τις συμπάθειες προς το πρόσωπό της δύσκολα κάποιος θα της εμπιστευόταν το πολιτικό του μέλλον. Όσο για τον Βαρουφάκη, εκείνος μάλλον δύσκολα θα χωρούσε σε ένα σχήμα στο οποίο δεν θα πρωταγωνιστούσε ο ίδιος αλλά κάποιος άλλος και μάλιστα ένας επικεφαλής μιας πρώην συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ.

* Η Αριστερή Πλαφόρμα έχει αποκτήσει ένα υπερόπλο πολύτιμο στον αγώνα που δίνει. Πρόκειται για την ιστοσελίδα iskra, τα κείμενα της οποίας έχουν διαβαστεί πάνω από 32.000.000 φορές. Αυτό ήταν αδιανόητο πριν από μερικούς μήνες για μια ιστοσελίδα κάποιας συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τώρα η εκδήλωση που διοργάνωσε πρόσφατα προκάλεσε σάλο και είχε τεράστια επικοινωνιακή επιτυχία.