Όταν ο Νίκος Κακαουνάκης είχε δηλώσει για την 17Ν: Μεγάλη δίκη για μικρούς ανθρώπους

Με αφορμή τον Κουφοντίνα αξίζει να υπενθυμίσουμε πως αυτή η εφημερίδα που κρατάτε σήμερα στα χέρια σας, το «ΚΑΡΦΙ», και ο ιδρυτής της και μεγαλύτερος ρεπόρτερ της Μεταπολίτευσης Νίκος Κακαουνάκης, πρωταγωνίστησαν σε αποκαλύψεις την περίοδο της εξάρθρωσης της εγκληματικής συμμορίας «17 Νοέμβρη».
Μια εξάρθρωση που αποτέλεσε πρώτη είδηση διεθνώς σε όλα τα μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα του πλανήτη και έγινε επί ΠΑΣΟΚ, και με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη.
Και αυτό οφείλουν να μην το ξεχνάν και να το τονίζουν και στις δημόσιες παρμβάσεις τους τα στελέχη του Κινήματος Αλλαγής.
Δείτε παρακάτω πως ο Νίκος Κακουνάκης, περιέγραφε με την μοναδική του πένα, κάποιες από τις στιγμές της δίκης των τρομοκρατών – δολοφόνων της «17 Νοέμβρη» τον Μάρτιο του 2003.
Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι.

«Μία εβδομάδα στον Κορυδαλλό για έξι ώρες τη μέρα.

Είδα και άκουσα πολλά. Δεν γράφονται όλα.

Όχι γιατί πρέπει να σεβαστώ τους τρομοκράτες, που δεν το αξίζουν, αλλά γιατί πρέπει να σεβαστώ άλλους παράγοντες της δίκης.

Ελπίζω, λοιπόν, ότι στις 15 τόσες σελίδες του ρεπορτάζ θα μπορέσετε να βγάλετε τα πρώτα συμπεράσματα. Να αντιληφθείτε πού το πάνε κατηγορούμενοι, δικηγόροι και λοιποί παράγοντες της δίκης.

Το δικό μου πρώτο συμπέρασμα;

Αποτυπώνεται στην πρώτη σελίδα.

Μεγάλη δίκη για μικρούς ανθρώπους!

Και δεν μιλώ ούτε για το μπόι ούτε για το πάχος. Μιλάμε για το μέγεθος του μυαλού και το μέγεθος της καρδιάς. Είναι μικρόκαρδοι, μικρόψυχοι. Ούτε μία λέξη για τα θύματά τους.

……………………………………………..

 

Και αρχίζω από τον Κουφοντίνα.

Έχει συνέπεια. Όταν πήρε την απόφαση να παραδοθεί, είπε ότι είναι πολιτικός κρατούμενος.

Παραδέχτηκε, βέβαια, και την ποινική πλευρά της υπόθεσης.

Εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι οι εκτελέσεις, οι φόνοι των ανθρώπων ήταν παράπλευρη απώλεια και αυτά χωρίς κανένα πρόβλημα. Με εκνευριστική άνεση.

Είναι φανερό, επίσης, ότι παίρνει τη ρεβάνς από τον Γιωτόπουλο.

Βγάζει προς τα έξω την εικόνα του επαναστάτη που αναλαμβάνει τις ευθύνες, ενώ εκείνος βολεύεται με τη θέση του δειλού.

Παρόλο που σιχαίνεται τον Σάββα Ξηρό, του δείχνει στοργή και κατανόηση, παρά τους χαφιεδισμούς και τα καρφώματά του.

Δεν υπολογίζει τους άλλους δυο Ξηρούς.

Όταν, για παράδειγμα, ο Χριστόδουλος σηκώθηκε για να αντικρούσει το μάρτυρα Μπακατσέλο, το ύφος του Κουφοντίνα έλεγε «τι λέει αυτός ο μαλάκας;».

Δείχνει απόλυτη αφοσίωση στη Σωτηροπούλου.

Όταν σημειώνει ―και το κάνει συνέχεια― και εκείνη ρίχνει κάποια ματιά, σπεύδει να της εξηγήσει τι εννοεί.

Τα λοξά μάτια του γίνονται στρογγυλά, όταν συχνά «καρφώνουν» τον εισαγγελέα, τον πρόεδρο ή κάποιο μάρτυρα.

Ξέρει τις ποινές που θα φάει και πόσα χρόνια θα μείνει φυλακή, αλλά θέλει να περάσει προς τα έξω ότι σπέρνει κάποιους σπόρους.»

Δημοσιεύθηκε στο Καρφί το Σάββατο 6 Μαρτίου 2021