Επτά μεγάλα στοιχήματα που πρέπει να κερδίσουν ΠΑΣΟΚ και Ανδρουλάκης

Επτά μεγάλα στοιχήματα έχει μπροστά του ο Νίκος Ανδρουλάκης, τα οποία πρέπει να τα κερδίσει, αν θέλει το ΠΑΣΟΚ να αναδειχτεί σε πρωταγωνιστή της Κεντροαριστεράς στη χώρα μας και ως η βασική εναλλακτική, προοδευτική πρόταση απέναντι στη ΝΔ.

του Χρήστου Δ. Δρούζια

Η «διαλυτική κρίση» που οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ σε πολυδιάσπαση, άλλωστε, γεννά ακόμη μεγαλύτερες ελπίδες στην Χαριλάου Τρικούπη ότι μπορεί το ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής, υπό προϋποθέσεις, να αποτελέσει τον νέο πόλο συσπείρωσης ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων, ώστε να διεκδικήσει τα ηνία διακυβέρνησης της χώρας.

Το πρώτο και κύριο στοίχημα είναι το ΠΑΣΟΚ να παγιωθεί στη συνείδηση των πολιτών ως χρήσιμη, αξιόπιστη και υπεύθυνη αντιπολίτευση, με έναν σοβαρό – τεκμηριωμένο λόγο, χωρίς λόγια του αέρα και χωρίς λαϊκισμό.

Η στρατηγική της υπεύθυνης, προγραμματικής και μαχητικής αντιπολίτευσης και στη Βουλή και στην κοινωνία θα πρέπει να συνεχιστεί, όπως τα προηγούμενα χρόνια που το ΠΑΣΟΚ επέδειξε μια  συγκροτημένη, τεκμηριωμένη, σοβαρή – χωρίς οξύτητα, χωρίς τοξική αντιπαράθεση στον δημόσιο λόγο –στάση σε μια σειρά από ζητήματα, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ .

«Η αντιπολίτευση της αερολογίας και του λαϊκισμού έχει ηττηθεί ανεπιστρεπτί. Οι Έλληνες πολίτες απαιτούν ξεκάθαρες προτάσεις που θα επιλύουν τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους» τονίζουν βουλευτές και στελέχη του κόμματος, συμπληρώνοντας πως «ο δρόμος του ΠΑΣΟΚ είναι ο δρόμος του ρεαλισμού, της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας».  

Στο πλαίσιο αυτό, επισημαίνουν πως το κόμμα δεν θα πρέπει να παραστρατήσει από τον δρόμο της θεσμικής, υπεύθυνης αντιπολίτευσης και συνεννόησης ανά περίπτωση, επιμένοντας ταυτόχρονα στην κατάθεση ρεαλιστικών και απολύτως σαφών προτάσεων για όλα τα φλέγοντα ζητήματα, με βάση τις βέλτιστες πρακτικές από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Προτάσεις και πολιτικές που θα απηχούν απολύτως το σοσιαλδημοκρατικό πρόσημο και θα στοχεύουν στην αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων.

Το δεύτερο στοίχημα είναι να καλλιεργηθεί η πεποίθηση στους προοδευτικούς ψηφοφόρους ότι το κόμμα μπορεί να αποτελέσει το αντίπαλο δέος στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αυτό αφορά και τον τρόπο που θα ασκήσει τα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα στη Βουλή.

Η «τρύπα» που αφήνεται στα αριστερά της Χαριλάου Τρικούπη με φόντο την κρίση που σοβεί στον ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί αυτομάτως την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να αφήσει στην άκρη τον διμέτωπο των προηγούμενων χρόνων και να στρέφει τα βέλη της κατά κύριο λόγο προς τη ΝΔ.

Με τον μονομέτωπο αγώνα, ο Πρόεδρος του Κινήματος Νίκος Ανδρουλάκης δείχνει ότι θέλει να επιστρέψει στα χρόνια του δικομματισμού ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, ενώ επιλέχτηκε ως στρατηγική και για ένα ακόμα λόγο.

Να ενεργοποιήσει τα αντιδεξιά και «αντιμητσοτακικά» αντανακλαστικά της κοινωνίας, αλλά και των πρώην ψηφοφόρων της Δημοκρατικής Παράταξης, που εµπιστεύτηκαν τα προηγούμενα χρόνια τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα αναζητούν νέα προοδευτική στέγη. Σύμφωνα μάλιστα με τις δημοσκοπήσεις, το ΠΑΣΟΚ καταγράφει στις τελευταίες δημοσκοπήσεις αξιοσημείωτες εισροές από αυτή τη «δεξαμενή» της τάξης του 9,1%.

Η στρατηγική του μονομέτωπου προς την κυβέρνηση θα συνδυαστεί με «χάιδεμα των αυτιών» των Κεντρώων πολιτών, καθώς πρόκειται για μια δεξαμενή καθοριστικής σημασίας για την επίτευξη των εκλογικών στόχων της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για ψηφοφόρους που είχαν ψηφίσει μαζικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις τελευταίες δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Προφανώς έπαιξε το ρόλο του σ’ αυτό και ο… μπαμπούλας του ΣΥΡΙΖΑ, που αποδείχτηκε… ξεφουσκωμένο μπαλόνι. Άρα πλέον αυτός ο φόβος-λόγος εξέλειψε δια παντός για χιλιάδες ψηφοφόρους που ήδη έβαλαν ρότα επιστροφής στη μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη.

Πρόκειται επίσης για εκείνο το κομμάτι των πολιτών, που ανήκουν –ή θέλουν να ανήκουν- στη «μεσαία τάξη» και που έχουν το χαρακτηριστικό πως είναι «μετακινούμενοι ψηφοφόροι», αφού αποχωρούν εύκολα από ένα κόμμα αν νιώσουν ότι διαψεύδονται οι προσδοκίες τους. Το ποσοστό των συγκεκριμένων ψηφοφόρων στο σύνολο του εκλογικού σώματος ανέρχεται σήμερα στο 15% περίπου, σύμφωνα με τα ευρήματα των ερευνών.

Για να κερδίσει εκ νέου την εμπιστοσύνη αυτών των ψηφοφόρων, οι οποίοι έχουν απαλλαγεί από τον φόβο επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ, και δείχνουν διάθεση να επιστρέψουν στο φυσικό πολιτικό τους  χώρο αναζητώντας την αξιοπιστία, τη συνέπεια αλλά και μια συγκροτημένη και τεκμηριωμένη πολιτική πρόταση που βελτιώνει την καθημερινότητά τους και δίνει προοπτική στη ζωή τους, το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να μιλάει με τη «γλώσσα της αλήθειας» και να απευθυνθεί προς αυτό το κοινό με μια θετική ατζέντα και με έναν σύγχρονο και προοδευτικό λόγο, μακριά από λαϊκισμούς, που πλήγωσαν 15 χρόνια τον ελληνικό λαό οδηγώντας στην τοξικότητα και το διχασμό.

 

Ξεκάθαρο στίγμα και όραμα για τη νέα γενιά

 

Το τρίτο μεγάλο στοίχημα για το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, είναι να δώσει στους πολίτες ένα ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα, ορίζοντας ξανά τι είναι σήμερα προοδευτικό.

Να καταθέσει μια ξεκάθαρη προγραμματική πρόταση και μια μεταρρυθμιστική ατζέντα που θα διορθώνει τις παθογένειες του συστήματος, θα απευθύνεται στα παραγωγικά στρώματα και τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας και θα βρίσκεται απέναντι στους δύο «-ισμούς» που χρεοκόπησαν τη χώρα: τον κρατισμό και τον «αριστερότροπο» λαϊκισμό.

Το τέταρτο στοίχημα που πρέπει να κερδίσει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, είναι η επανασύνδεση του κόμματος με τη νεολαία. Μάλιστα, όλοι σχεδόν οι αναλυτές είναι πεπεισμένοι ότι τα διαρκώς αυξανόμενα (και για την Ελλάδα πρωτόγνωρα) ποσοστά της «αποχής», κυρίως, αφορούν τους νέους.

Παρά το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ κατέγραψε στις εθνικές εκλογές σημαντική άνοδο στην επιρροή του στη νέα γενιά, υπολείπεται αισθητά του επιθυμητού. Συγκριτικά με τις βουλευτικές εκλογές του 2019, το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛ έφτασε στο 9,7% στην ηλικιακή κατηγορία 17 – 24 ετών (άνοδος 4,7%), 10,5% στην ψήφο των φοιτητών/ριών (άνοδος 6,5%) και 10,2% σε νέες και νέους 25 – 34 ετών (άνοδος 4,2%).

Η προσέγγιση της νεολαίας αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για την Χαριλάου Τρικούπη, που θα πρέπει να παρουσιάσει ένα όραμα που θα απαντά στις μεγάλες του

μέλλοντος και θα είναι ελκυστικό στο συγκεκριμένο target group. Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που θα έχει να κάνει με το μέλλον των νέων ανθρώπων και θα ακουμπά στις ανάγκες τους.

Μια άλλη κατηγορία ψηφοφόρων, στην οποία δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, είναι τα νέα ζευγάρια. Γι’ αυτό και έχει κάνει σημαία  την κοινωνική στέγαση και την προσφορά φθηνής προς ενοικίαση στέγης σε νέα ζευγάρια, νέους εργαζόμενους και σπουδαστές.

Το πέμπτο στοίχημα που μπαίνει για το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, είναι η κατάθεση μιας σαφούς προγραμματικής πρότασης και η εκπόνηση ενός συνεκτικού σοσιαλδημοκρατικού αφηγήματος που θα εμπνεύσει τα ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας. Πέρα από το νέο, πειστικό αφήγημα απαιτείται και μια συνεκτική πολιτική ομάδα που θα το πιστέψει και θα το επικοινωνήσει.

 

Η ενότητα και το ανοιχτό προσκλητήριο θεμέλια επιτυχίας

 

Το επόμενο στοίχημα και η πρόκληση για το ΠΑΣΟΚ, είναι η ενότητα, ο κοινός βηματισμός και μια νέα συλλογικότητα, ώστε να επιτευχθεί ο κοινός στόχος που δεν είναι άλλος από την επιστροφή της Παράταξης στη θέση που της αξίζει.

Η Χαριλάου Τρικούπη βρίσκεται, επίσης, αντιμέτωπη με το στοίχημα της διεύρυνσης της Παράταξης, ανακτώντας δηλαδή δυνάμεις και από τον χώρο του κέντρου αλλά και από την αριστερά. Προς αυτή την κατεύθυνση, το κόμμα θα απευθύνει με κάθε ευκαιρία προσκλητήριο προς κοινωνικές δυνάμεις και ψηφοφόρους που τα προηγούμενα χρόνια αποστασιοποιήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ και στήριξαν άλλα κόμματα, ενώ όσον αφορά την επανένταξη πρώην στελεχών του που μετακινήθηκαν τα χρόνια της κρίσης στον ΣΥΡΙΖΑ, η κάθε περίπτωση θα εξετάζεται ξεχωριστά.

Στον αντίποδα, το προσκλητήριο δεν έχει αποδέκτες όλα εκείνα τα στελέχη που «πλήγωσαν» στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ και το εγκατέλειψαν για να λάβουν αλλού καρέκλες και αξιώματα εξουσίας.

«Οι συμμαχίες θα γίνουν με όρους πολιτικούς και όχι εξουσίας», επαναλαμβάνει σε κάθε τόνο και με κάθε δυνατό τρόπο ο Νίκος Ανδρουλάκης, ξεκαθαρίζοντας ταυτόχρονα ότι αντιτίθεται στη λογική των συγκολλήσεων κορυφής, ενώ θέτει ως προτεραιότητα  να συνεχίσει η ανανέωση με ανθρώπους, που ανήκουν στην Κεντροαριστερά και την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία φύσει θέσει, πρόσωπα τα οποία πιστεύει και όχι πρόσωπα τα οποία είναι οι λεγόμενοι… «άριστοι κάθε χρήσης”».