Νηστικοί και… διψασμένοι κόντραραν τους Γερμανούς οι Αλγερινοί!

Με την ψυχή στο στόμα κατόρθωσε τελικά η Γερμανία να ξεπεράσει το εμπόδιο της Αλγερίας και να περάσει στους «8» του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αφού στο φαβορί της αναμέτρησης δεν έφτασαν τα 90′ του κανονικού αγώνα, αλλά χρειάστηκε και η παράταση.

Φαίνεται πως το Μουντιάλ της Βραζιλίας συνεχίζει όπως ξεκίνησε, με συναρπαστικά ματς ακόμα και εκεί που δεν τα περιμένεις. Γιατί σίγουρα ήταν λίγοι εκείνοι που υπολόγιζαν στην αντίσταση της Αλγερίας απέναντι στη Γερμανία.

Σε κάθε περίπτωση, η Γερμανία έδωσε ακόμα μια εκδοχή του πόσο «εφτάψυχη» είναι στα δύσκολα, επιβεβαιώνοντας πως «στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί».

Ο κανονικός αγώνας έληξε χωρίς τέρματα από τις δύο ομάδες, όμως στην παράταση τα «πάντσερ» με δύο γκολ από τους Σίρλε και Εζίλ «κλείδωσαν» την πρόκριση, ενώ το γκολ του Αλγερινού Τζαμπού στις καθυστερήσεις δεν ήταν αρκετό για να αλλάξει το αποτέλεσμα.

Στα… χαρτιά οι ρόλοι ήταν μοιρασμένοι. Στο γήπεδο όμως συνέβαινε το αντίθετο. Διότι η εξαιρετική Αλγερία μόνο ως αουτσάιντερ δεν αγωνιζόταν. Ίσα-ίσα που είχε υπνωτίσει για τα καλά την (μέτρια) Γερμανία που δεν έβρισκε για κανένα λόγο χώρους κι αν οι Αφρικανοί ήταν πιο «δυνατοί» στην τελική τους προσπάθεια (με Σλιμανί και Γκουλάμ) ενδεχομένως να είχαμε νωρίς-νωρίς… δράματα.

Το «μυστικό» των Αλγερινών – έπαιζαν νηστικοί λόγω Ραμαζανιού!
Εκείνο που προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι το γεγονός πως οι παίκτες της Αλγερίας έπαιζαν χωρίς να έχουν βάλει στο στόμα τους ούτε μια μπουκιά ψωμί, ούτε μια γουλιά νερό, καθώς δεν δέχθηκαν να «σπάσουν» το Ραμαζάνι, την γιορτή που επιβάλλει νηστεία και αποχή ακόμα και από το νερό για όλη τη διάρκεια της ημέρας, μέχρι να δύσει ο ήλιος!

Η διπλή ζώνη άμυνας που εφάρμοζε ο Χαλίλχοτζιτς δεν άφηνε κανένα περιθώριο. Με τον Κρόος να το παλεύει σχεδόν μόνος, τον Εζίλ να είναι… εκτός τόπου και χρόνου και τον Μίλερ να είναι «μπλεγμένος» στην επίθεση, δεν υπήρχε… γιατρειά. Κι όσο ο χρόνος περνούσε, όλο και δυσκόλευαν περισσότερο τα πράγματα, με τους Σουντανί και Σλιμανί απ’ την άλλη να μην επιτρέπουν στους αμυντικούς των «πάντσερ» να ηρεμήσουν. Κι αν δεν ήταν ο Νόιερ να παίζει… λίμπερο, ποιος ξέρει τι θα συνέβαινε σε ορισμένες απόπειρες; Θα μπορούσαν, βέβαια, αν και «χλωμοί» να προηγηθούν οι Γερμανοί, αλλά ο Μπολί είπε «όχι» σε Κρόος και Γκέτσε, αφήνοντάς τους με την… όρεξη!

Έλειπε το… κάτι απ’ την Γερμανία. Κι αυτό το «κάτι» κλήθηκε να το προσφέρει ο Σίρλε. Και είναι αλήθεια πως το έδωσε με την είσοδό του, με την εθνική του να ‘χει κλείσει την Αλγερία στα καρέ της, να πιέζει, αλλά τον γκολκίπερ της να είναι πραγματικά απροσπέλαστος (σε βολίδα του Λαμ). Κι αφού πέρασε μια ώρα αγώνα, ο ρυθμός «πάγωσε». Ή για να είμαστε δίκαιοι, τον πάγωσαν οι Αλγερινοί με το στυλ παιχνιδιού τους, με τον Λεβ να ψάχνεται στον πάγκο, αλλά να μην μπορεί να κάνει και πολλά (μετά την αναγκαστική αλλαγή του Μουστάφι).

Προφανώς, οι Γερμανοί δεν ήθελαν να πάνε σε παράταση. Έπρεπε να κάνουν μια τελευταία προσπάθεια για το «χρυσό» γκολ. Αλλά ο Κλόζε έμενε στον πάγκο και έπρεπε οι άλλοι να βγάλουν το… φίδι απ’ την τρύπα. Και στο τελευταίο δεκάλεπτο οι παίκτες του Λεβ δημιούργησαν μια τρομερή «πολιορκία», με τους Σβαϊνστάιγκερ και Μίλερ να χάνουν τα… άχαστα, τον Μπολί να κατεβάζει ρολά και την παράταση να γίνεται αναπόφευκτη εξέλιξη του αγώνα για να καθορίσει ενδεχομένως τον θριαμβευτή.

Και με το… καλημέρα, ο άνθρωπος που στο δεύτερο μέρος είχε αλλάξει την εικόνα της Γερμανίας, ο Σίρλε φρόντισε να δώσει ακόμα σπουδαιότερο λόγο για να αποθεωθεί απ’ τους συμπατριώτες του. Γιατί με ένα τακουνάκι -που ίσως και να μην ήθελε- έβαλε μπροστά την ομάδα του και όλα έδειξαν να παίρνουν το… δρόμο τους. Οι Αλγερινοί δεν το έβαλαν κάτω, ήθελαν να φέρουν τα πάνω-κάτω, αλλά μάλλον είχαν μείνει από δυνάμεις. Λογικό αφού έπαιζαν νηστικοί και… διψασμένοι. Και την ώρα που ο Μοστεφά έχανε την… μοναδική ευκαιρία των Αφρικανών για… ζωή, ήρθε ο Εζιλ να «εκτελέσει» με… ριμπάουντ και να τελειώσει (στο 119’) την υπόθεση, αφού το γκολ του Τζαμπού το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να διαμορφώσει το τελικό σκορ στις καθυστερήσεις!