Βαγγέλης Κορακάκης στο «Κ»: Πονεμένα τα τραγούδια απ’ τον πόνο της ζωής

Της Πέννυς Κροντηρά

«Λαϊκός άνθρωπος σημαίνει απλός, ταπεινός, με τα μάτια χαμηλά, όχι φίρμα. Η λέξη “λαϊκός” είναι τίτλος τιμής για εμένα!» δηλώνει στο «Καρφί» ο αυτοδίδακτος μουσικός, στιχουργός και τραγουδιστής Βαγγέλης Κορακάκης, ο οποίος από την ηλικία των εννιά ετών έδειξε την κλίση και το πηγαίο ταλέντο του στη λαϊκή μουσική. Έχοντας στην πορεία του σπουδαίες συνεργασίες στον χώρο της λαϊκής και έντεχνης μουσικής, όπως ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Γιώργος Νταλάρας, η Γιώτα Νέγκα, ο Αντώνης Καλογιάννης, η Κατερίνα Κούκα κ.ά., συνεχίζει να δημιουργεί τραγούδια που απευθύνονται στη λαϊκή ψυχή μας.

Τι σας εμπνέει;

Η καθημερινότητα, η ζωή μου, ο κόσμος που έχω στο μυαλό και η ηθική που έχω μέσα μου. Όπως κοιτάζω την κοινωνία, την κάθε γωνία, τον κάθε δρόμο γύρω μου, αυτά που βλέπω, που θα ήθελα να βλέπω και που αισθάνομαι, από αυτά εμπνέομαι.

Πιστεύετε ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή νέες γνήσιες λαϊκές φωνές;

Βεβαίως υπάρχουν και δεν προβάλλονται από εταιρείες. Υπάρχει μια γενιά με παιδιά που είναι αξιόλογα, τα οποία είναι εξαιρετικά. Αυτοί που προβάλλονται σήμερα, που τους φτιάχνουν και τους βγάζουν δεν αντιπροσωπεύουν το λαϊκό τραγούδι. Υπάρχει όμως μια γενιά που δεν ακούγεται δεν έχει πρόσβαση, αλλά έχει σημαντικό λόγο και έργο να δώσει. Το λαϊκό τραγούδι θα υπάρχει, γιατί είναι η ρίζα μας, η καθημερινότητά μας, η αλυσίδα που μας δένει με το προγονικό μας σόι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Ποια είναι τα επαγγελματικά σας σχέδια;

Κάθε Παρασκευή και Σάββατο εμφανίζομαι στην περιοχή της Φωκίωνος Νέγρη 57, σε ένα μουσικό καφενείο, που λέγεται «στου Στράτου». Ακόμα, περιμένω το μεγάλο γεγονός της καριέρας μου, ένα δίσκο με τον Γιώργο Νταλάρα, που θα κυκλοφορήσει μέχρι το Φεβρουάριο.

Γιατί τα λαϊκά τραγούδια είναι πονεμένα;

Γιατί η ζωή είναι πόνος, κορίτσι μου.

Δηλώσατε ανοιχτά τη στήριξή σας στο ΚΚΕ. Πώς βλέπετε την πολιτική κατάσταση;

Το Κομμουνιστικό Κόμμα συνδέεται με αγώνες, με ταλαιπωρία και ανθρώπους που μαρτυρήσανε, γι’ αυτό και πιστέψανε βαθιά. Και εδώ στην Καισαριανή, που είμαι εγώ γεννημένος, είναι η ιστορία αυτής της περιοχής. Εγώ δεν ξεχωρίζω τους ανθρώπους από την πολιτική. Εμένα το ΚΚΕ μού δημιουργεί μέσα μου μια συγκίνηση. Νομίζω ότι την Ελλάδα την έχουν δέσει χειροπόδαρα και αυτοί οι άνθρωποι ό,τι μπορούνε κάνουνε. Δεν ξέρω αν έχουνε πολλές επιλογές. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, γιατί υπάρχει κόσμος που δυστυχεί, δεν έχει να φάει και θα του πάρουν το σπίτι. Πέσαμε σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση που ήταν στημένη. Την ψήνανε για πολλά χρόνια και μας βάλανε στη φάκα, αλλά αυτή είναι η μοίρα της Ελλάδας. Πάντα έτσι την είχανε, αλλά η Ελλάδα έβρισκε τον τρόπο να ανασταίνεται και νομίζω ότι θα βρούμε τη δύναμη να ξανασηκώσουμε πάλι το μπόι μας και ελπίζω με περισσότερο μυαλό.

Ο Έλληνας είναι υπεύθυνος για τη σημερινή κατάσταση;

Για να μπορέσεις να αντισταθείς σε αυτά τα πράγματα που φτιάχνουνε και ετοιμάζουνε αυτοί, πρέπει να είσαι φιλόσοφος ή άνθρωπος ψαγμένος. Ο πιο πολύς κοσμάκης είναι ταλαίπωρος που προσπαθεί να ζήσει. Του ρίχνουνε το δόλωμα συνέχεια και σαν κορόιδο πάει και τσιμπάει. Όλοι τσιμπήσαμε και εγώ τσίμπησα και ο καθένας τσίμπησε. Το θέμα είναι ότι θα πρέπει να έχουμε μέσα μας δυνατές αντιστάσεις και πάνω από όλα να γνωρίζουμε τον πολιτισμό μας και τις ρίζες μας. Πρέπει μέσα στα παιδιά να βάλουμε το μεγαλείο της ανθρωπιάς, της Ελλάδας, γιατί είμαστε ένας περήφανος λαός που θα πρέπει να σταθεί στα πόδια του. Τα παιδιά μας πρέπει να έχουν αρχές, δεν πρέπει να τα μεγαλώνουνε με αυτό τον ποταπό τρόπο ζωής που δείχνουνε στις τηλεοράσεις. Να γίνουν τα παιδιά άνθρωποι δυνατοί και να έχουν κρίση να μπορούν να αντιστέκονται. Και να μάθουν ότι όλο το ζουμί της ζωής δεν είναι ούτε στα υλικά αγαθά, ούτε στον πλούτο. Είναι αλλού, αλλού παίζεται το παιχνίδι.

Τι μήνυμα θέλετε να στείλετε στον πρωθυπουργό της χώρας;

Να σκέφτεται από το πρωί μέχρι το βράδυ, πέρα από τα πολιτικά προβλήματα της Ελλάδας, τους ανθρώπους που δυστυχούν και βρίσκονται σε άσχημη θέση, χωρίς ρεύμα και φαγητό για τα παιδιά. Φαντάζομαι ότι και αυτός ό,τι μπορεί κάνει, αλλά δεν ξέρω πόση δύναμη έχει και αυτός να τα βγάλει πέρα με αυτούς που έχει μπλέξει.

Τι συμβουλεύετε τους αναγνώστες μας;

Ότι πρέπει να υπάρχει αισιοδοξία για τη ζωή και για το αύριο. Πάντα ήταν δύσκολη η ζωή και η μοίρα των ανθρώπων, αλλά πάντα οι άνθρωποι έβρισκαν τον τρόπο να ερωτεύονται, να δημιουργούν, να ζούνε και να μεγαλουργούνε.

Πώς ξεκίνησε η αγάπη σας για το λαϊκό τραγούδι;

Το λαϊκό τραγούδι το αγάπησα γιατί, από τη στιγμή που γεννήθηκα, μέσα από τα βιώματά μου, την οικογένειά μου, το μέρος στο οποίο γεννήθηκα, την Καισαριανή, ήταν κάτι πολύ οικείο από τα πρώτα ακούσματά μου. Έγινε για εμένα ο σκοπός της ζωής μου. Το μπουζούκι μού έκανε εντύπωση τη δεκαετία του 1960 μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο και τον Ξανθόπουλο, που έπαιζε στις ταινίες, και με έπαιρνε και με πήγαινε η μητέρα μου όταν ήμουν μικρός. Το έβλεπα και μαγευόμουν. Ήθελα να αποκτήσω ένα μπουζούκι, μέχρι που κάποια στιγμή ο πατέρας μου μου αγόρασε ένα, σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών. Αλλά και μικρότερος που ήμουν, ένας μαραγκός, που βρισκόταν δίπλα στο σπίτι μου, μου είχε φτιάξει ένα αυτοσχέδιο και του είχα βάλει πετονιές ως χορδές και έπαιζα.

Τι σημαίνει για εσάς ο όρος «λαϊκό»;

Λαϊκό είναι αυτό που έχει να κάνει με το αίσθημα της λαϊκής ψυχής του καθημερινού ανθρώπου. Είναι το σύνολο των απλών ανθρώπων που ζούνε κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Λαϊκό είναι αυτό που μιλάει κατευθείαν με απλά λόγια στις ψυχές των ανθρώπων, χωρίς υπεκφυγές. Και φυσικά για εμένα λαϊκό τραγούδι σημαίνει μπουζούκι. Λαϊκός άνθρωπος σημαίνει απλός, ταπεινός, με τα μάτια χαμηλά, όχι φίρμα. Η λέξη «λαϊκός» είναι τίτλος τιμής για εμένα!