Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου: Το δύσκολο και επικίνδυνο ελληνικό «ταξίδι»

Ένα λάθος που πάντα κάνουμε σε αυτή τη χώρα είναι ότι σχεδιάζουμε ή λειτουργούμε σαν να είμαστε αποκομμένοι από το διεθνές περιβάλλον.

Αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις σαν να μην μας επηρεάζουν όσα γίνονται γύρω μας, σαν να μην έχει καμία σημασία για τις εξελίξεις στη χώρα και στον τρόπο που επιχειρεί να χαράξει το μέλλον της το διεθνές περιβάλλον. Αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις είναι ένα σχόλιο του πάντα έγκυρου Γιάννη Αγγέλη στο «Κεφάλαιο» του περασμένου Σαββάτου για τον «κόσμο» πίσω από την 21η Αυγούστου. Σε ποιο περιβάλλον δηλαδή θα πορευτεί η χώρα στην πρώτη μετά από 8 μνημονιακά χρόνια «αυτόνομη» πορεία της.

Μία χρονική συγκυρία που συμπίπτει με τη συμπλήρωση μίας 10ετίας από την κατάρρευση της Lehman Brothers που ήταν ουσιαστικά το τράβηγμα της περόνης για τη διεθνή κρίση που ακολούθησε. Μόνο που ο «κόσμος» που θα βρεθεί η χώρα είναι πολύ πιο δύσκολος, πολύ πιο εύθραυστο και δύσκολο το οικονομικό περιβάλλον απ’ ό,τι δέκα χρόνια πριν. Και τα βάρη που συνοδεύουν τη χώρα στην έξοδο της από το Πρόγραμμα δεν είναι διόλου μικρά και διόλου εύκολα διαχειρίσιμα.

Πάρτε για παράδειγμα το χρέος παγκοσμίως. Είναι πλέον, ιδιωτικό και κρατικό περίπου 70 τρισ. δολάρια μεγαλύτερο (στα 237 τρισ. το 2017) από ό,τι ήταν πριν δέκα χρόνια, όταν έσκασε η Lehman Brothers! Σε αυτή την παράμετρο προσθέστε και τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν διεθνώς από τον παγκόσμιο σχεδόν οικονομικό και εμπορικό πόλεμο που έχει εξαπολύσει ο Ντόναλντ Τραμπ. Και βάλτε στον λογαριασμό και τα τρισ. δολάρια που έχουν «δανείσει» στις αγορές και τις οικονομίες οι κεντρικές τράπεζες. Κάπου 15 τρισ…

Ποιος θα τα καλύψει όλα αυτά; Οι οικονομίες; Πώς; Με την εξοντωτική αντιαναπτυξιακή περιοριστική πολιτική; Η οποία όμως έχει πολύ σοβαρές παρενέργειες στις κοινωνίες και ευνοεί την εμφάνιση ακραίων πολιτικών και εθνικιστικών φαινομένων και την αυξανόμενη οργή απέναντι στο διαρκές «σφίξιμο της ζώνης»… Και την ίδια στιγμή να μαίνεται το προσφυγικό ζήτημα που αποσαρθρώνει περαιτέρω ιδιαίτερα την Ευρώπη τη στιγμή που αντιμετωπίζει εντονότατα σχεδόν αδιέξοδα προβλήματα στην ανάπτυξη και το τραπεζικό σύστημα…

Σε αυτό το περιβάλλον θα πρέπει να πορευτεί πλέον «αυτόνομη» η Ελλάδα. Με προβληματική θωράκιση από τις παλινωδίες στα χρόνια των Μνημονίων. Αυτά είναι μεταξύ άλλων ορισμένα που πρέπει να αναλογιστούν οι πολιτικές δυνάμεις στη χώρα. Αυτά περιμένουν τον επόμενο ή τους επόμενους διαχειριστές της εξουσίας. Ας τα σκεφτούν πολύ καλά.

ΠΗΓΗ: capital.gr