Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου: Στο μυαλό του Τσίπρα: Μάιο ή Σεπτέμβριο;

 

Παρά το γεγονός ότι ορισμένοι βλέπουν κάλπες… καθημερινά, η απαιτούμενη σοβαρότητα επί του θέματος, θέτει επί τάπητος δυο ημερομηνίες. Τέλος Μαΐου ή Σεπτέμβριο.

Ποιες είναι οι παράμετροι που θα κρίνουν το πότε; Ας επιχειρήσουμε να βάλουμε κάτω ορισμένα δεδομένα και πιθανότητες. Κατ’ αρχήν, είναι σαφές ότι ο κ. Τσίπρας δεν πρόκειται να πάει σε εκλογές αν δεν ολοκληρώσει αφενός τη συμφωνία των Πρεσπών – η οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην περάσει – και αφετέρου αν δεν ολοκληρωθεί η ψήφιση νομοθετημάτων πολύτιμων (όπως θεωρεί) για την κυβέρνηση στην προεκλογική περίοδο. Όπως είναι οι 120 δόσεις, ο νέος νόμος για την προστασία της πρώτης κατοικίας, η στήριξη της στεγαστικής πίστης (επιδότηση ενοικίου, πιθανώς και δόσεων). Αυτό για τροφή σκέψης για όσους βιάζονται…

Από εκεί και πέρα λοιπόν, υπέρ της ταυτόχρονης διεξαγωγής δημοτικών-περιφερειακών και βουλευτικών εκλογών συνηγορεί πιθανώς στο μυαλό του κ. Τσίπρα η πιθανότητα να περιορίσουν οι ταυτόχρονες κάλπες την αποχή. Μία αποχή που φοβούνται στο Μαξίμου. Υπάρχει η εκτίμηση ότι οι δημοτικές εκλογές θα φέρουν μέχρι τα εκλογικά τμήματα και κόσμο που μπορεί να μην πήγαινε να ψηφίσει στις βουλευτικές. Καθώς σύμφωνα με το σενάριο αυτό, ένα μέρος της πιθανής αποχής προέρχεται από τη δεξαμενή των ψηφοφοριών του ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές. Αν αυτοί – σου λέει…- πάνε για τις δημοτικές – περιφερειακές υπάρχει πιθανότητα να ψηφίσουν και στις βουλευτικές…

Επίσης υπέρ του σεναρίου του Μαΐου συνηγορεί και η σχεδόν… λευκή πετσέτα που έχει ρίξει ο κ. Τσίπρας στους 3 μεγάλους Δήμους της χώρας, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιά με υποψηφιότητες που στοχεύουν να λειτουργήσουν αν όχι συσπειρωτικά τουλάχιστον να μην ενοχλήσουν τον κομματικό πυρήνα. Όπως και η υποψηφιότητα Δούρου στην Αττική που δείχνει ότι δεν θέλει ο πρωθυπουργός κομματικούς μπελάδες, με ένα πρόσωπο που δεν έχει καμιά πιθανότητα καθώς έχει στην πλάτη ως περιφερειάρχης δύο πολύνεκρες τραγωδίες.

Είναι λοιπόν ωσάν σε επίπεδο πολιτικών εντυπώσεων οι αυτοδιοικητικές εκλογές να μην θεωρούνται μείζονος σημασίας για τον πρωθυπουργό. Ίσως βεβαίως και να μην μπορεί απλώς να κάνει τίποτα… Υπέρ βεβαίως του Μαΐου παίζει ασφαλώς και η πιθανότητα διασυρμού στις Ευρωεκλογές, που θα έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση το κυβερνών κόμμα στο διάστημα που θα απέμενε μέχρι τον Σεπτέμβριο. Αλλά και σε επίπεδο εντυπώσεων τον Μάιο θα είναι πρόσφατα ακόμη σε ένα συγκεκριμένο εκλογικό κοινό τα οφέλη της επιδοματικής πολιτικής. Τέλος, αν υποθέσουμε ότι τον ενδιαφέρει – όπως θα έπρεπε αλλά δεν πολυπροκύπτει -, η χώρα είναι χρήσιμο να έχει μία κυβέρνηση με νωπή εντολή για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικότερα τα νέα δεδομένα που πιθανώς θα διαμορφώνονται στην ΕΕ μετά τις Ευρωεκλογές.

Πάμε τώρα στον Σεπτέμβριο. Εδώ κατ, αρχήν ισχύει το «αφού θα χάσουνε γιατί να μην αποκομίσουμε οφέλη μέχρι την τελευταία στιγμή»…. Από εκεί και πέρα παίζουν πιθανώς και ένα δυο ακόμη πράγματα. Ενδεχομένως λοιπόν στο μυαλό του πρωθυπουργού να παίζει το ενδεχόμενο ενός πολιτικού τζόγου. Σε δυο άξονες. Πρώτον σε σχέση με την υπόθεση «Κεντροαριστερά». Προφανώς ουδείς αμφισβητεί ότι στον χώρο αυτό ο κ. Τσίπρας είναι ο ισχυρότερος παίκτης. Το ΚΙΝΑΛ και το Ποτάμι έχουν τάσεις διάλυσης. Και ο χρόνος που κυλά δεν δείχνει ότι μπορεί να τα ευνοεί. Μέχρι στιγμής ωστόσο το… προσκλητήριο δεν πείθει και έχει αποφέρει μόνο κάτι… υπόλοιπα. Όμως ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον;

Ο δεύτερος πολιτικός τζόγος έχει να κάνει με τις Ευρωεκλογές. Εκεί μπορεί ενδεχομένως να θέλει να ρίξει μια ζαριά, ποντάροντας όχι σε καλό ποσοστό του Σύριζα αλλά σε χαμηλά ποσοστά γενικότερα. Ελπίζοντας ότι αν αυτό συμβεί και η άλλη πλευρά θα υποστεί ήττα εντυπώσεων και θα έχει πρόβλημα στο διάστημα μέχρι τις εκλογές. Αδύνατο; Μα για τζόγο μιλάμε… Για ποντάρισμα απελπισίας πάνω στο ευρύτερα αρνητικό κλίμα προς κάθε συστημική πλευρά, που δείχνει να έχει φουντώσει στην Ευρώπη.

Πώς θα μετρήσουν όλα αυτά; Άγνωστο, καθώς έχει φανεί ότι ο σχεδιασμός δεν είναι το δυνατό σημείο της κυβέρνησης. Τακτικιστές μεν είναι, αλλά προσαρμοζόμενοι στις συγκυρίες. Και στο πώς θα μετριασθούν οι απώλειες. Μην ξεχνάμε ότι ένα μεγάλο μέρος του κυβερνώντος κόμματος ήδη έχει επιλέξει τη στρατηγική της εν δυνάμει διαχειρίσιμης ήττας. Τι θα μετρήσει λοιπόν περισσότερο τώρα;

 

ΠΗΓΗ: capital.gr