Το μετέωρο βήμα της Φώφης

 Του Γιάννη Σιδέρη

Το πλέον αντιπαραγωγικό στην πολιτική είναι να κλωθογυρίζεις αμήχανες πολιτικές ανακοινώσεις, για να θυμίσεις (παραφρασμένη από μας για την περίπτωση) τη γνωστή φράση της Διαθήκης, και τούτα ειπείν κακείνα μη αφιέναι!

Χθες δόθηκε στη δημοσιότητα το πολιτικό κείμενο – πλαίσιο 10 θέσεων του Συντονιστικού Συμβουλίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, με προτάσεις για την πορεία της χώρας, τα χαρακτηριστικά, την ταυτότητα και τις σχέσεις απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ.

Το κείμενο κατακεραυνώνει την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ως «μια κυβέρνηση αδύναμη και ανίκανη να διαπραγματευθεί, να διασφαλίσει την έξοδο από την κρίση, να οδηγήσει στην ανάπτυξη. Είναι μια κυβέρνηση που υπονομεύει τους δημοκρατικούς θεσμούς, διχάζει συνειδητά τους Έλληνες, διέπεται απόλυτα από καθεστωτικές αντιλήψεις. Είναι μια κυβέρνηση επικίνδυνη για τον τόπο».

Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ «δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και της κεντροαριστεράς. Πρόκειται για ένα πολιτικό χώρο με κυρίαρχα τα χαρακτηριστικά του εθνολαϊκισμού και με έντονες τάσεις καθεστωτισμού. Ας μην περιμένουν ανταπόκριση στις “εκκλήσεις” στελεχών τους. Συνένοχοι στα αδιέξοδα που δημιουργούν για την χώρα δεν θα γίνουμε», γράφουν οι θέσεις.

Είναι απόλυτη η άρνηση; Όχι ακριβώς! Αμέσως μετά το κείμενο τονίζει : «Καμία συνεργασία μαζί τους που δεν εντάσσεται αυστηρά στο πλαίσιο της εθνικής συνεννόησης όλων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, δεν μας αφορά».

Άρα προτείνεται «η εθνική συνεννόηση και η συμφωνία όλων των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων, σε μια εθνική γραμμή, με ένα πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης, με χρονικό ορίζοντα την έξοδο από την κρίση και τα Μνημόνια. Επίσης επιβάλλεται ο σχηματισμός μιας κυβέρνηση ευρείας στήριξης».

Αμήχανο, κατά τη ταπεινή μας άποψη, το κείμενο, χωρίς ευκρινή και κυρίως ρεαλιστικό στόχο, δημιουργεί κάποιες απορίες:

Εθνική συνεννόηση αρκεί να είναι ευρωπαϊστές. Άγνωστο πως απονέμει στον ΣΥΡΙΖΑ τα εύσημα του ευρωπαϊκού κόμματος και ταυτόχρονα τον καταγγέλλει ως χώρο «με κυρίαρχα τα χαρακτηριστικά του εθνολαϊκισμού και με έντονες τάσεις καθεστωτισμού, που εκμεταλλεύθηκε με λαϊκισμό την κρίση, εξαπάτησε τους πολίτες».

Πως θα στελεχωθεί αυτή η κυβέρνηση ευρείας στήριξης; Με ποια κατανομή δυνάμεων στη σύνθεσή της; Με τα ποσοστά που ο ΣΥΡΙΖΑ απέσπασε τον Σεπτέμβρη του 15 ή με τα σημερινά που, κατά το ΠΑΣΟΚ, καταρρέει; Αν συγκροτηθεί με τα ποσοστά του 15, δεν θα είναι παραχάραξη της λαϊκής εντολής αφού σε ενδεχόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχε πλέον τη μερίδα του λέοντος στα ποσοστά της ψήφου και τον αριθμό των κοινοβουλευτικών εδρών;

Και γιατί δεν είναι αυτό φιλί ζωής σε έναν καταρρέοντα ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί δεν είναι τεχνητή διατήρηση στην εξουσία; – κάτι που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε έχει δρομολογήσει με τη νομοθέτηση της απλής αναλογικής, ώστε στην περίπτωση που η ΝΔ δεν έρθει αυτοδύναμη στην κυβέρνηση, να υπάρξει κυβέρνηση με τη στήριξη ευρύτερων δυνάμεων, άρα και του ΣΥΡΙΖΑ;

Πόσο αξιοπρεπές είναι για το ΠΑΣΟΚ, να είναι πρόθυμος συγκυβερνήτης ενός κόμματος, το οποίο ελεεινολόγησε και επί της ιστορίας του, και επί των ηγετικών του στελεχών;

Γιατί η Δημοκρατική Συμπαράταξη (όσο και το Ποτάμι, αλλά αυτό είναι κατανοητό για τον κ. Θεοδωράκη), ρίχνουν τον λίθο του αναθέματος στη διενέργεια εκλογών; Πόσο καταστροφικές θα είναι για τη χώρα; Το ’15, μαζί με το δημοψήφισμα είχαμε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Δεν ήταν οι αναμετρήσεις αυτές καθ’ εαυτές που λειτούργησαν καταστροφικά για τη χώρα αλλά η… αυταπατώμενη πολιτική του Βαρουφάκη, υπό την εποπτεία του Τσίπρα.

Ποιος θα βρεθεί αξιωματική αντιπολίτευση σε μια κυβέρνηση ευρείας στήριξης των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, αφού σε αυτές εντάσσει η Συμπαράταξη και τον ΣΥΡΙΖΑ; ΗΧρυσή Αυγή, με όσες επιπτώσεις συνεπάγεται αυτό!

Μα θα βγει η ΝΔ κυβέρνηση, είναι η απάντηση. Το πιο πιθανό. Αλλά σημασία έχει ότι θα βγει κυβέρνηση το κόμμα που θα ψηφίσει ο λαός, και ο οποίος αυτή τη φορά με τόσα που έπαθε, ας αναλάβει και την ευθύνη. Το μας «κορόιδεψε ο Τσίπρας», δεν περιποιεί τιμή. Και αν δεν βγει αυτοδύναμο ένα κόμμα, τότε αναγκαστικά θα ενεργοποιηθούν τα σενάρια του είδους της κυβέρνησης που ευαγγελίζεται το ΠΑΣΟΚ- Δημοκρατική Συμπαράταξη.

Σε κάθε άλλη περίπτωση η κ. Γεννηματά θα υποστεί την ρετσινιά ότι τα λέει όλα αυτά γιατί θέλει υπουργική καρέκλα. Το έχει ήδη ξανακούσει, και αυτό λειτουργεί υπονομευτικά για το κόμμα της που άντεξε τόσο, μετά από τόσα που υπέστη, κυρίως εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ.
*Αναδημοσίευση από το Liberal.gr.