Το κάλλος των αρχαίων Ελλήνων και ο κάλος των σύγχρονων

 

 

Δεν υπάρχει πολιτισμός που να εξύμνησε το κάλλος περισσότερο από τον αρχαιοελληνικό. Και δεν υπάρχει σήμερα στις προηγμένες χώρες πολιτιστική συμπεριφορά πιο υποβαθμισμένη από τη νεοελληνική. Η παρακμή της αισθητικής είναι εξόφθαλμη. Μία απλή βόλτα στους βρώμικους και ακαλαίσθητους δρόμους μας θα πείσει κάθε άπιστο Θωμά για του λόγου το αληθές.

 Του Αβέρκιου Λουδάρου

Οι αρχαίοι Έλληνες καλλιτέχνες απεικόνισαν παντοιοτρόπως την ομορφιά και άφησαν σημάδια αθάνατα ενός πολιτισμού προπομπού κάθε επερχόμενου, ενός πολιτισμού ανυπέρβλητου. Μεταξύ των έργων τους υπάρχουν και άσεμνα (στα δικά μας μάτια, με τη δική μας ηθική). Αυτά τα γυμνά αριστουργήματα θαυμάζουν εκατομμύρια τουρίστες ως εμπνεύσεις ανυπέρβλητες που χαρακτηρίζουν το πνεύμα των προγόνων μας. Αλλά ενώ επιδιώκουμε οικονομικά οφέλη από τις καρικατούρες των αρχαιοελληνικών έργων, δεν θέλουμε κανείς να «βεβηλώσει» την Ακρόπολη, επειδή είναι αιώνιο σύμβολο παγκόσμιας κληρονομιάς.

Εάν θέλουμε να είμαστε τίμιοι με τους εαυτούς μας, την ιστορία και την αξιοπρέπειά μας, παράλληλα με το «όχι» (άλλο ένα ιστορικό όχι…) στον οίκο μόδας Gucci, πρέπει να πούμε όχι και στην κάθε είδους εμπορική εκμετάλλευση των αρχαιοελληνικών. Σε ό,τι αφορά το θέμα της βεβήλωσης πρέπει να δούμε μια άλλη παράμετρο και να ζητήσουμε συγγνώμη για τα πανό που οι κάθε λογής ακτιβιστές ανεβάζουν στον ιερό βράχο, αλλά και για τις ημέρες που μένει η Ακρόπολη κλειστή γιατί κάποιοι τρεφόμενοι από το Δημόσιο απεργούν για οικονομικούς λόγους (ίσως με έσοδα διαφόρων εκδηλώσεων λυνόταν και το θέμα των υπερωριών).

Ιταλός δημοσιογράφος σημειώνει ότι οι Έλληνες είναι φτωχοί, αλλά όχι τόσο, ώστε να πουλήσουν την ψυχή της χώρας. Προφανώς, δεν γνωρίζει ότι την ψυχή (και την τιμή) της χώρας την έχουμε πουλήσει πολύ νωρίτερα και τώρα καμωνόμαστε ότι την υπερασπιζόμαστε την τιμή μας, όπως θα έκαναν οι μωρές παρθένες.

Δεν ζήτησε ο οίκος μόδας να γυρίσει ταινία πορνό στην Ακρόπολη, για να ουρλιάζουμε «αιδώς Αργείοι». Κοντά εκατό χρόνια πριν, η φωτογράφιση της Μόνα Πάιβα και της Νικόλσκα (μοντέλων της εποχής) το 1928 από τη Nelly’s, θεωρείται καλλιτεχνικά σπουδαία. Όπως και η φωτογράφηση μοντέλων του Κριστιάν Ντιόρ το 1951 κάτω από τις Καρυάτιδες. Αυτές οι φωτογραφήσεις δεν έκαναν τον γύρο του κόσμου; Τότε ήμασταν βέβηλοι;

Και τι χειρότερο (που δεν συνάδει με την αξία της Ακρόπολης) θα έκαναν τα μοντέλα του οίκου μόδας, οι καλλιτέχνες και οι ηθοποιοί που θα συμμετείχαν στην εκδήλωση, σε σχέση με τους βανδαλισμούς κτηρίων και έργων τέχνης με δράστες σύγχρονους Έλληνες που δεν τιμούν τους προγόνους τους;

Αφήσαμε για κατακλείδα ένα τελευταίο ερώτημα. Πόσοι άραγε σύγχρονοι νεοέλληνες έχουν ανέβει στον Ιερό Βράχο και θαύμασαν ένα κολοσσιαίο δημιούργημα που ξεκίνησε το 447 π.Χ. με την καθοδήγηση των αρχιτεκτόνων Ικτίνου και Καλλικράτη, το έργο των οποίων κανείς μέχρι σήμερα δεν κατάφερε να επαναλάβει; (O ολομάρμαρος ναός της Αθηνάς ολοκληρώθηκε το 438 π. Χ. και οι εργασίες συνεχίστηκαν μέχρι το 432 π. Χ.). Ήταν η εποχή που ονομάστηκε ο «χρυσός αιών» του Περικλέους. Ίσως μέσα από κάποιες εκδηλώσεις (που θα σέβονται βέβαια την ιστορία του Ιερού Βράχου) κεντριστεί το ενδιαφέρον των συμπολιτών μας , για να μάθουν το μέγεθος του αρχαιοελληνικού κάλλους.

Οι Έλληνες πρέπει να είναι υπερήφανοι για την κληρονομιά τους. Και να τη διατυμπανίζουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Όσοι δε προσδοκούν οφέλη από δραστηριότητες με φόντο την Ακρόπολη, να το πληρώσουν αδρά. Για να αντιληφθούν σε όλο τον κόσμο ότι η Ελλάδα δεν είναι ο φτωχός συγγενής που νομίζουν…