Στο δεκαπενταμελές δεν έμαθαν την αξία του χρόνου

Του Θάνου Παπαδόπουλου

Υπάρχον δύο σπουδαίοι εξωοικονομικοί παράγοντες που επηρεάζουν σοβαρά την οικονομία, όπως κα κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα.

Αυτός είναι: ο χρόνος (timing το λένε οι αγγλοσάξονες) και η ψυχολογία, δηλαδή εκείνο το κλίμα που διαμορφώνουν από κοινού καταναλωτές και επενδυτές με βάση τη σταθερότητα ή αβεβαιότητα της διακυβέρνησης. Αυτοί οι παράγοντες συνήθως αλληλοσυνδέονται και συνδιαμορφώνουν το οικονομικό κλίμα, δηλαδή είτε ωθούν σε ανάπτυξη είτε σε στάσιμο πληθωρισμό είτε σε καταστροφική ύφεση….

Αυτά τα γνωρίζουν οι «ανόητοι» τεχνοκράτες όπως και ο οικ. Υπουργός οικονομικών Γ. Χουλιαράκης κα οι διοικητής της τράπεζας της Ελλάδας Ι. Στουρνάρας. Αλλά τα αγνοεί ως μη επαναστατικά ο μπουλουκεμπάσης της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, Αλ. Τσίπρας. Ιδού μερικά χοντρά παραδείγματα της άγνοιας του:

1) Αν το Ιανουάριο του 2015 η κυβέρνηση έβαζε μπροστά να τελειώσει όλα τα έργα του Δ’ ΚΠΣ (ΕΣΠΑ) και ν΄ αρχίσει αμέσως τα έργα του Ε’ ΚΠΣ, συνολικού ύψους μαζί με τις ιδιωτικές επενδύσεις που τα ακολουθούν 28-30 δις. ευρώ και παράλληλα αξιοποιούσε τα 36 δις. ευρώ του πακέτου Γιούνγκερ, τώρα θα ήταν σε εξέλιξη προγράμματα ύψους 65 δις. ευρώ συνολικά. Όμως τα έργα του Δ’ ΚΠΣ τελειώνουν τον Μάρτιο και πιο πέρα, ενώ τα έργα του Ε΄ΚΠΣ υποτίθεται ότι θ΄ αρχίσουν θεωρητικά τον … Σεπτέμβριο! Σπατάλησαν τουλάχιστον δυο χρόνια για να βάλλουν μπροστά προγράμματα που θα έριχναν την ανεργία πολύ κάτω από το 20% και θα έδιναν στην Αγορά πολλά δις ευρω εγκαίρως για να σωθούν κάμποσες επιχειρήσεις και να πληρωθούν φόροι, αέρα ασφαλιστικές εισφορές και δάνεια. Αρκεί οι πόροι και τα πετρέλαια μας τα δίνει η Ευρώπη δωρεάν (όχι δανικά) και δεν χρειάζεται παρά μόνο να προτείνεις να σχεδιάσεις και να εκτελέσεις τα έργα με βάση τους κανονισμούς της Ευρώπης.

2) Αν έκλειναν την διαπραγμάτευση του e-mail Χαρδούβελη μέσα σε μια βδομάδα από τότε που ορκίστηκε η κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 2015 δεν θα είδαμε ούτε δημοψήφισμα ούτε κωλοτούμπα ούτε κλείσιμο τραπεζών και capitals control, ούτε θα επιβάρυναν την εθνική οικονομία με 100 δις ευρώ. Παράλληλα θα διαπραγματεύονται την έξοδο στις Αγορές με ενίσχυση της προσπάθειας από το ΕΣΜ με 30-40 δις. ευρώ.
Επίσης, η Ελλάδα θα έμπαινε τον Αύγουστο του 2015 στο πρόγραμμα χαλάρωσης του Ντράγκι (QE), ενώ θα έπαιρναν από πάνω 10-12 δις. ευρώ επιστροφή κερδών από τις κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης στη δευτερογενή αγορά ελληνικών ομολόγων.

3) Η αβεβαιότητα που δημιουργήθηκε το 2015 από την διαπραγμάτευση της αξιολόγησης από τον εξωγήινο Γιάνη Βαρουφάκη και το 2016 από την διαπραγμάτευση Ευ. Τσακαλώτου μεγάλωσε τα χρέη των Ελλήνων στις εφορίες, τα ασφαλιστικά ταμεία και τα κόκκινα δάνεια στις τράπεζες. Επίσης μείωσε τις επενδύσεις στην Ελλάδα. Τα ξένα κεφάλαια απομακρύνονται ταχύτατα από μία χώρα που με την πολιτική της εξαέρωνε τις επενδύσεις τους. Ο Δρίτσας, ο Σκουρλέτης, ο Στρίντζης και τα άλλα παιδιά του δεκαπενταμελούς έβαζαν εμπόδια στις ιδιωτικοποιήσεις, του Ελληνικκού, της ΤΡΑΙΝΟΣΕΕ, του Φυσικού Αερίου κλπ. Με πόνο ψυχής για τα «ασημικά της χώρας», επειδή τα ήθελαν για την δική τους εξυπηρέτηση (ψηφοθηρία)!…

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για ανάπτυξη, επενδύσεις , νέα τεχνολογία, έργα και γενικά πολύπλοκα καπιταλιστικά σχέδια. Επειδή η κυβέρνηση είναι αντισυστημική. Δηλαδή θέλει δανεικά για να μπορεί να διορίσει νέους έκτακτους υπαλλήλους και να μονιμοποιήσει τους παλιούς με την μέθοδο Παυλόπουλου που τώρα εφαρμόζουν ο ΣΚουρλέτης ,ο Στρίτζης και τα άλλα παιδιά του δεκαπενταμελούς.

Θέλει δανικά για να μπορεί να δίνει πρόωρες συντάξεις, πολλαπλά κοινωνικά επιδόματα σε φίλους και συγγενείς, οδοιπορικά, υπερωρίες, αργίες στους υπαλλήλους του κράτους που δεν τις έχουν δουλέψει , αυξήσεις στις ΔΕΚΟ, επιχορηγήσεις, σε εργολάβους, εμπόρους, αγρότες, ακτοπλόους, κι άλλους φοροφυγάδες και φοροκλέφτες. Γι αυτό λ.χ. δεν θέλει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και το δυσφημεί κι εμποδίζει την εφαρμογή του. Θέλει να έχει ελεύθερα τα χέρια του για να ψηφοθηρεί μαζικά.

Το πραγματικό πρόβλημα της κυβέρνησης είναι η διαρροή ψήφου. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις έχουν χάσει πάνω από τους μισούς ψήφους, πράγμα που σημαίνει ότι η ……….της εξουσίας τελειώνει και γι αυτό γαντζώνονται στις πολυθρόνες τους σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά τους. Με απελπισία. Το δίλημμα λοιπόν που αντιμετωπίζουν έχει ως εξής:

• Να υπογράψουν την αξιολόγηση και να προσπαθήσουν να την περάσουν στη βουλή αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο να κατακρεμαστούν κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή και το «σιχτίρι» ορισμένων βουλευτών, ελπίζοντας ότι θα πιάσουν ένα 20% στις εκλογές ή
• Να μην υπογράψουν την αξιολόγηση και να τραβήξουν τις συζητήσεις έως τον Ιούλιο που λήγει το ομόλογο των 6,2 δις. ευρώ και κάτι άλλα οπότε τότε αποφασίζουν το Grexit ή την υπογραφή, έχοντας φορτώσει με μερικά δις. ευρώ ακόμη την εθνική οικονομία κερδίζοντας λίγους μήνες εξουσίας. Επειδή αυτός είναι ο βασικός στόχος και μετά ας κατρακυλήσουν και κάτω από το 20% των ψήφων!…

Όμως ούτε σε αυτό το δίλημμα είναι ικανοί να απαντήσουν. Τους είχε παραλύσει το μέγεθος της αποτυχίας τους και ψάχνουν σαν γνήσιοι ορθόδοξοι του σταλινισμού ένα θαύμα!
Τη μια ο μπουλουκμπασης του δεκαπενταμελούς εξαγγέλλει το κλείσιμο της αξιολόγησης σε 2-3 μέρες και την άλλη παλεύει τσαμπουκά ότι δεν δέχεται ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα!
Αντιφατική και παράλογα πράγματα που ενισχύουν την αστάθεια και την αβεβαιότητα της οικονομίας. Μα όλη τους η πολιτική δεν ήταν αντιφατική και παράλογη; Μια παράνοια , ένας εφιάλτης χωρίς τέλος;…

Την εξουσία θέλουν και όλα τα άλλα ας πάνε κατά διαόλου.

ΠΗΓΗ: protothema.gr