Σταύρος Σιόλας: «Οι ταμπέλες είναι για τα μαγαζιά και όχι για το τραγούδι»

«Ο μόνος τρόπος να δηλώσεις την αντίθεσή σου με την ασχήμια, είναι να καταθέσεις την ομορφιά σου»

 

Στην Πέννυ Κροντηρά

 

«Δεν συμπαθώ τις ταμπέλες και δεν τις χρειάζομαι. Είναι απαραίτητες για τα μαγαζιά αλλά όχι για τα τραγούδια. δηλώνει στο «Κ» ο τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός Σταύρος Σιόλας.

Πολυτάλαντος και πολυπράγμων, με έντονες καλλιτεχνικές ανησυχίες, μας έχει χαρίσει υπέροχα μουσικά κομμάτια. Με ουσιώδη λόγο εκφράζει ανοιχτά τις απόψεις του για τον χώρο της μουσικής.

Ποια παιδική σας ανάμνηση είχε καλλιτεχνικό ενδιαφέρον;

Η ανάμνησή μου είναι μάλλον σχολική και έχει να κάνει με την επέτειο του Πολυτεχνείου. Στο λύκειο κλήθηκα από τη φιλόλογο της τάξης κυρία Ουρανία να τραγουδήσουμε μαζί το «Επέσατε θύματα» και της πρότεινα να γράψω εγώ ένα τραγούδι που να εκφράζει τα δικά μου συναισθήματά για τα γεγονότα. Και έτσι έγραψα το πρώτο μου τραγούδι και το τραγούδησα με τρόμο και συγκίνηση μπροστά στους συμμαθητές μου την ημέρα της σχολικής γιορτής και αυτή ήταν η πρώτη μου εμφάνιση σε κοινό. Ο τρόμος και η συγκίνηση με ακολουθούν ακόμα.

Πώς ξεκίνησε η αγάπη σας για τον χώρο της τέχνης;

Aρχικά ως τυχαίο συναπάντημα με μουσικές, ταινίες, βιβλία, πίνακες και όλα όσα έπεφταν στην αντίληψή μου και προκαλούσαν το ενδιαφέρον μου. Έπειτα μέσα από  την προσωπική μου αναζήτηση και ανάγκη να δημιουργήσω και να εκφραστώ με τα δικά μου μέσα για να μεταδώσω στους άλλους την ίδια συγκίνηση που προκαλούσαν σε εμένα τα έργα σπουδαίων δημιουργών.

ΜΕ ΜΗΤΣΙΑ ΚΑΙ ΚΟΤΣΙΡΑ

Πώς αισθάνεστε για τις συνεργασίες που έχετε κάνει;

Πολύ χαρούμενος και περήφανος. Είναι μεγάλη ευτυχία και αναγνώριση να στέκεσαι στο πλάι των καλλιτεχνών που τόσα χρόνια θαύμαζες και να τραγουδάς μαζί τους είτε να τραγουδούν εκείνοι τα τραγούδια σου.

Ποια τα επαγγελματικά σας σχέδια;

Προς το παρόν συνεχίζεται η καλοκαιρινή μας περιοδεία με τον Μανώλη Μητσιά και τη Γεωργία Νταγάκη. Το χειμώνα αναμένονται επίσης πολύ ωραίες και ενδιαφέρουσες συνεργασίες και εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές της Αθήνας και όχι μόνο. Παράλληλα έχει κυκλοφορήσει από τη ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ το πρώτο τραγούδι από τον επερχόμενο δίσκο μου, τον οποίο ετοιμάζω, με τίτλο «ΠΡΟΣΜΟΝΗ». Επίσης, επίκειται η συνεργασία μου με τον Γιάννη Κότσιρα για τον επόμενο δίσκο του, από τον οποίο ακούγεται ήδη στα ραδιόφωνα το τραγούδι «ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ» σε μουσική δική μου και στίχους του Σταύρου Σταύρου. Μια ακόμα ανέλπιστη και ευτυχής συγκυρία είναι ο δίσκος που ετοιμάζουμε με τον Μανώλη Μητσιά σε μουσική δική μου και στίχους σπουδαίων στιχουργών.

Η έμπνευση είναι έμφυτη ή κατακτιέται και τελειοποιείται με το πέρασμα των ετών;

Η έμπνευση παρότι αμφιλεγόμενη αποτελεί το αιώνιο μυστήριο της δημιουργίας. Όσα και να ξέρεις, όσα και να νιώθεις, δεν είναι αρκετά για να εγγυηθούν την καλλιτεχνική αξία του έργου σου αν εσύ δεν είσαι ανοικτός αγωγός, ευαίσθητος και εκπαιδευμένος δέκτης των κρυφών μηνυμάτων που εκπέμπει το σύμπαν και ο εσωτερικός σου κόσμος. Είτε πρόκειται για ένα ποίημα είτε πρόκειται για το soundtrack μιας ταινίας είτε πρόκειται για ένα τραγούδι υπάρχει πάντα ένα κείμενο, ένας ρόλος που πρέπει να κατανοήσεις βαθιά και εύστοχα να αποδώσεις. Αυτή είναι μια ικανότητα που δε διδάσκεται στα ωδεία ούτε στα καλλιτεχνικά εργαστήρια. Είναι ένα ένστικτο που πρέπει να έχεις και φυσικά να καλλιεργήσεις μέσα από τη δουλειά και την ενασχόλησή σου με το αντικείμενο.

Τι φέρνει ευτυχία σε ένα τραγουδιστή;

Τίποτα περισσότερο από την απλή και ουσιαστική επαφή του με το κοινό. Είναι σημαντικό να ακούς τη φωνή σου στο ραδιόφωνο και να ξέρεις ότι την ίδια στιγμή φτάνεις στα αυτιά τόσων ανθρώπων αγνώστων σε σένα στα πιο απίθανα και μακρινά μέρη, αλλά ακόμα πιο σημαντικό είνα να εισπράττεις άμεσα τις αντιδράσεις τους όταν τραγουδάς ζωντανά μπροστά τους.

ΦΤΗΝΙΑ ΚΑΙ ΣΟΥΞΕ…

Πώς βλέπετε τη μουσική παραγωγή της εποχής;

Η μουσική παραγωγή της εποχής έχει από όλα, όπως είχε πάντα. Φτήνια, κυνήγι για σουξέ, reality show, χυδαία αισθητική, εμπνευσμένες και ανέμπνευστες διασκευές, διάττοντες αστέρες, υπερτιμημένους δημιουργούς και τραγουδιστές, χιπστερικές μόδες, και σπάνια όμορφα τραγούδια.

Ονειρεύεστε και τι;

Ονειρεύομαι ανεμελιά και γαλήνη. Την εποχή που θα είμαστε όλοι καλά, πλήρεις και ικανοποιημένοι από τον εαυτό μας και τη ζωή μας και θα χαιρόμαστε τον έρωτα, τη φιλία και την αγάπη σαν να είναι οι μόνοι φυσικοί νόμοι του σύμπαντος.

Ποια η σχέση σας με το κοινό;

Το κοινό όσες φορές με απογοητεύει, τόσες φορές και με εκπλήσσει θετικά. Όπως και να έχει, το σέβομαι και θα το σέβομαι γιατί ποτέ δεν πρέπει να χάνουμε την πίστη μας στο θαύμα που κρύβουμε οι άνθρωποι μέσα μας. Και όσο κι αν νιώθεις πως πορεύεσαι μες στην ασχήμια, είσαι μέρος αυτού του κόσμου κι ο μόνος τρόπος να δηλώσεις την αντίθεσή σου είναι να καταθέσεις την ομορφιά σου.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

Ένα τραγούδι ανήκει στον δημιουργό ή στον κόσμο;

Το τραγούδι μπορεί να το γεννάμε οι δημιουργοί αλλά από τον κόσμο το πήραμε και στον κόσμο το επιστρέφουμε. Ένα τραγούδι θα διαγράψει την πορεία του ανεξάρτητα από την επιθυμία και την πρόθεση του δημιουργού. Προσπαθώ να συμφιλιωθώ με αυτό όσο κι αν δυσκολεύομαι.

Ποιο το αγαπημένο σας τραγούδι και γιατί; Κρύβει κάποια ιστορία ίσως από πίσω;

Αγαπώ πολύ τα «ΔΙΟΔΙΑ» όπως και όλα μου τραγούδια, αλλά δεν μπορώ να μην πω «ΤΗΣ ΑΡΝΗΣ ΤΟ ΝΕΡΟ» που αποτελεί μια προσωπική μου σημαντική στιγμή αλλά και μια υπέρβαση, αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για ένα μοιρολόι αποχωρισμού που ψηφίστηκε πρώτο σε ένα φεστιβάλ τραγουδιού από κοινό και κριτές και μου χάρισε και το βραβείο ερμηνείας.

Τι σας έχει διδάξει ο χώρος;

Δε νιώθω ακόμα έτοιμος να μεταβιβάσω τις εμπειρίες από τον χώρο το τραγουδιού γιατί είναι μάλλον ανεξάντλητος και  διαρκώς αλλάζει. Δουλεύω, εμπνέομαι, ψάχνω τρόπους και δρόμους και προσπαθώ να προστατέψω τον εαυτό μου. Αυτό που ξέρω να πω είναι πως παράλληλα με την τέχνη του, έχει κανείς να διαχειριστεί και ένα σωρό άλλους παράγοντες άσχετους με το αντικείμενό του πολλές φορές δυσάρεστους που δε γνώριζε εξαρχής πως θα αντιμετωπίσει.

Πώς τα πάτε με τις ταμπέλες;

Δεν τις συμπαθώ και δεν τις χρειάζομαι, είναι απαραίτητες για τα μαγαζιά αλλά όχι για τα τραγούδια.

Τι σας κάνει να χαμογελάτε;

Ένα φιλί, ένα τραγούδι, μια αγκαλιά, ένας φίλος, ένα τοπίο, ένα ταξίδι, ο ανιψιός μου κι η αγάπη μου