Σιγά…η Πατρίδα κοιμάται…την ώρα που συντελούνται πολιτικές αναταράξεις στην υφήλιο

Την ώρα που Ευρώπη αρχίζει να χάνει ζωτικά της όργανα με το Brexit και ο «σουλτάνος» Ερντογάν απλώνει το χέρι σε Ρωσία και Ισραήλ, στη μίζερη Αθήνα τα πολιτικά κόμματα ασχολούνται με τον εκλογικό νόμο και η κυβέρνηση πώς θα τορπιλίσει τη συμφωνία με την Cosco…

 

Του Γιάννη Χρηστάκου

 

Τη βαθιά έλλειψη πολιτικής στρατηγικής και την αδυναμία να παρακολουθήσουν τις ιστορικές εξελίξεις που συντελούνται στην περιοχή αποδεικνύουν για μία ακόμη φορά οι κομματικοί σχηματισμοί στη χώρα. Την ώρα που Ευρώπη αρχίζει να χάνει ζωτικά της όργανα με το Brexit, την ώρα που ακόμη και ο «σουλτάνος» Ερντογάν απλώνει το χέρι σε Ρωσία και Ισραήλ, στη μίζερη Αθήνα ασχολούνται με τον εκλογικό νόμο και ετοιμάζονται για… ράλι επενδύσεων, έχοντας τορπιλίσει τις δύο πιο σημαντικές από αυτές, την Cosco και το Ελληνικό.

Στην πιο κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της χώρας, ένα πολιτικό σύστημα που δεν κατάφερε να βγάλει την Ελλάδα έξω από το πρόγραμμα εδώ και 7 ολόκληρα χρόνια, όταν άλλες χώρες βγήκαν σε 2-3 το πολύ, για μία ακόμη φορά σχεδιάζουν τα πλάνα τους με βάση την παραμονή ή την κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας. Η άσκηση μίας πραγματικά εμπνευσμένης πολιτικής με στόχο να αρχίσουν να συνέρχονται οι Ελληνες από τα βασανιστήρια που υφίστανται δείχνει ακόμη και σήμερα όνειρο απατηλό.

Κυβέρνηση και κόμματα της αντιπολίτευσης φαίνονται καθαρά στα μάτια της κοινής γνώμης να κυκλοφορούν με παρωπίδες και ο μόνος στόχος είναι των μεν «μεγάλων» κομμάτων να κυκλοφορούν στο Μέγαρο Μαξίμου και των μικρότερων να μπουν στη Βουλή για να έχουν τα προνόμια που απορρέουν από αυτό με κυριότερη τη μεγάλη οικονομική ενίσχυση. Για δεύτερη εβδομάδα κι ενώ ο πλανήτης κλονίζεται από τις νέες συνθήκες, ενώ άλλοι ηγέτες έχουν ήδη αρχίσει τις κινήσεις προσαρμογής στα νέα δεδομένα αλλάζοντας μέσα σε μία ώρα τη στρατηγική τους, η Αθήνα ψάχνει εκλογικούς νόμους και ψήφο στους 17άρηδες, σχεδιάζονται γιαλαντζί καιροσκοπικές «διευρύνσεις» του… κέντρου και φυσικά όλοι ετοιμάζονται να πάνε με ηρεμία διακοπές.

 

ΤΟ BREXIT ΚΑΙ ΟΙ PODEMOS

 

Οι δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα μετά την ιστορική τελευταία σύνοδο των «28» στις Βρυξέλλες δείχνουν και το περιεχόμενο της κεντρικής ανάλυσης που έγινε στο Μαξίμου για το Brexit. Οι αναφορές για την έλλειψη δημοκρατικής Ευρώπης, την επιμονή στις πολιτικές λιτότητας και η απομόνωση της βούλησης των πολιτών από τα διευθυντήρια είναι ο κύριος άξονας των όσων είπε. Τα οποία όμως επισκιάστηκαν από το ευφυολόγημα που χρησιμοποίησε στον Ντ. Κάμερον για το πώς χειρίστηκε το δημοψήφισμα που έβγαλε «όχι». Οι «Financial Times» δημοσίευσαν, και δεν διαψεύστηκε, ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός είπε «υπάρχουν δύο αποτελέσματα σε ένα δημοψήφισμα και πρέπει να είσαι προετοιμασμένος και για τα δύο», δηλώνοντας έκπληκτος για την κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο. Εάν αυτό ήταν ένας εύσχημος τρόπος να εξηγήσει στον Βρετανό πρωθυπουργό το «πώς μετατρέπεις το «όχι» σε «ναι» σε ένα δημοψήφισμα», σχολιάστηκε σχεδόν σε όλες τις αντιπροσωπείες της Συνόδου. Στην πράξη όμως οι καταστάσεις και οι ισορροπίες αλλάζουν όπως επίσης και οι συμπεριφορές απέναντι σε μία χώρα που είχε συνηθίσει να βρίσκεται επί 6 χρόνια στην κορυφή της ευρωπαϊκής ατζέντας, με τους «28» να έχουν δώσει τρία προγράμματα διάσωσης και περίπου 360 δισ. ευρώ δανεικά.

Διαβάζοντας με την αριστερή ματιά τα όσα έγιναν στα χρόνια του μνημονίου, η κυβέρνηση επιμένει, και σωστά, να καυτηριάζει τη συχνά τιμωρητική διάθεση των δανειστών απέναντι στην Ελλάδα που είναι μπολιασμένη με μία ισχυρή δόση λαϊκισμού στους λαούς που δανείζουν με το επιχείρημα ότι «τα λεφτά σας πηγαίνουν σε μαύρες τρύπες αλλά θα τα πάρουμε πίσω με τόκο». Σήμερα η κυβέρνηση φαίνεται να καθοδηγεί τη σκέψη της με τα ίδια επιχειρήματα που είχε και προ του Brexit. Στελέχη της κυβέρνησης μάλιστα, μετά από αλλεπάλληλες συσκέψεις που έγιναν, συγκλίνουν στην άποψη ότι το Brexit μπορεί να έχει, με τον κατάλληλο χειρισμό, θετικά αποτελέσματα για την αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος. Γι’ αυτό και ήδη ετοιμάζουν να επαναφέρουν στο προσκήνιο μία στρατηγική που είχαν και ως αντιπολίτευση. Αυτή δεν είναι άλλη από την πολιτική του «νότιου άξονα», ενός δηλαδή μεσογειακού πόλου, κάτι που θέλει και ο Ολάντ, θέλει ο Ρέντσι και ο Πορτογάλος πρωθυπουργός Αντόνιο Κόστα. Στο «κόλπο» θα ήταν και η Ισπανία εάν δεν τους χαλούσε τα σχέδια η απογοήτευση με τους Podemos και τον πολιτικό ξάδελφο Πάμπλο Ιγκλέσιας που βγήκε τρίτος στις εκλογές. Κι εδώ όμως, η εμμονή να διαβάζει κανείς μόνο με αριστερή ματιά τα αποτελέσματα στην Ισπανία, προκαλεί και λάθος αναλύσεις. Ο Ιγκλέσιας ήρθε τρίτος, διότι ψηφοφόροι του άλλου δεξιόστροφου κόμματος Ciudadanos , φοβήθηκαν τις απειλές του Ραχόι και τον στήριξαν γι’ αυτό ανέβηκαν τα ποσοστά του λένε. Οι Podemos δεν έχασαν απ’ ό,τι είχαν πάρει στις προηγούμενες εκλογές. Πράγματι. Αλλά υπάρχει μία λεπτομέρεια: Δεν ανέβηκαν κιόλας. Άρα δεν έπεισαν.

 

ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ… ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ

 

Το πώς βλέπει η κυβέρνηση τις εξελίξεις στην ευρώπη είναι ένα θέμα. Ένα άλλο είναι το τι κάνει, πώς κυβερνά και κυρίως τι αποτέλεσμα έχει αυτό για τη χώρα και τους πολίτες. Σήμερα, τα αποτελέσματα είναι ορατά σε κάθε σπίτι. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει ξεκάθαρα τις διαχωριστικές γραμμές, κυρίως από τη ΝΔ, σε μία προσπάθεια να την απομονώσει από τις πολιτικές εξελίξεις και ειδικότερα να τη σταματήσει από την όποια απήχηση μπορεί να έχει στους ψηφοφόρους. Πέρα από αυτό όμως, λείπουν οι πρωτοβουλίες για συνεννόηση μετά το Brexit. Ενώ, για παράδειγμα, η κυβέρνηση ζήτησε εθνική συνεννόηση για τη Συνταγματική Αναθεώρηση και μάλιστα ο Αλέξης Τσίπρας κάλεσε τους αρχηγούς υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους ξανακάλεσε προ ημερών για τον εκλογικό νόμο, δεν έχει ως κυβέρνηση μία πρόσκληση του τύπου «ελάτε να δουμε σε τι κατάσταση βρισκόμαστε και τι κάνουμε μετά την έξοδο των Βρετανών».

Αντ’ αυτού, η μάχη εξακολουθεί να δίνεται στο άτοπο, άκαιρο και αδιάφορο για τους Έλληνες σήμερα, πεδίο του εκλογικού νόμου. Όχι ότι δεν είναι σοβαρό θέμα. Αλλά μάλλον προέχει μία ανάλυση για το πώς θα μας αντιμετωπίσουν, για παράδειγμα, οι δανειστές μας από σήμερα. Θα είναι συμπονετικοί μαζί μας μετά τη στεναχώρια για το Brexit; Θα έχουν πάρει το μήνυμα ότι οι λαοί θέλουν άλλη Ευρώπη; Ή θα συνεχίσουν στην ίδια γραμμή γνωρίζοντας ότι στο τέλος η κυβέρνηση υπογράφει και ψηφίζει; Σοβαρά ερωτήματα για να ξεκινήσει κανείς μία σοβαρή ανάλυση σήμερα στην Ελλάδα για το αν το Grexit φοβίζει πια ή όχι τους Ευρωπαίους. Ο πρώτος έφυγε από την ΕΕ σιγοψιθυρίζουν δειλά – δειλά στις Βρυξέλλες, γιατί όχι και ο πρώτος από την Ευρωζώνη; Τα είπαν άλλωστε με τον δικό τους τρόπο οι Σόιμπλε, Μοσκοβισί, Ντάισελμπλουμ στις δηλώσεις και τις ενημερώσεις σε Έλληνες δημοσιογράφους. Καμπανάκια πολλά, στρατηγική καθαρή. Αυτά θα έπρεπε να απασχολούν σήμερα τα πολιτικά κόματα στη χώρα και γι’ αυτά θα πρέπει να καθίσουν, ναι, μέσα στο κατακαλόκαιρο και χωρίς διακοπές και παραλίες, εάν το πολιτικό σύστημα ήταν εστω κατ’ ελάχιστον σοβαρό.

 

ΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΞΑΝΑ ΤΟΥ GREXIT

 

Η απόφαση των Βρετανών έχει αλλάξει τα πάντα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στερεότυπα του τύπου «μα αυτά δεν γίνονται» κατέρρευσαν. Όλα γίνονται. Το μέγεθος της καταστροφής από την έξοδο της Βρετανίας είναι μεγάλο. Κι ας μην το λένε. Μεγάλο και για τις δύο πλευρές. Πολιτικά, πάντως, το Βερολίνο αισθάνθηκε μεγάλη ανακούφιση. Οι πρώτες αναλύσεις σε τεχνοκρατικό και πολιτικό επίπεδο δείχνουν ότι ο Σόιμπλε θα… ξεσαλώσει. Προχθές επιτέθηκε στην Κομισιόν γιατί δεν εφαρμόζει τις συνθήκες για όσους έχουν ελλείμματα. Ο Μοσκοβισί είπε σε Έλληνες δημοσιογράφους ότι οι στόχοι για μεγάλα πλεονάσματα θα παραμείνουν μέχρι και το 2018, το ίδιο επανέλαβε λίγες ώρες μετά και ο Ντάισελμπλουμ, αφήνοντας και υπαινιγμούς για τον λαϊκισμό της κυβέρνησης που υποσχέθηκε ψεύδη στους Έλληνες. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Απλούστατα, ένα μήνυμα στην Αθήνα εν όψει των διαπραγματεύσεων του Σεπτεμβρίου ότι «ξεχάστε τις θεωρίες και εφαρμόστε ό,τι συμφωνήσατε τον Ιούλιο». Το μήνυμα πήγαινε μόνο στην κυβέρνηση; Ασφαλώς και όχι. Ποιος ζήτησε πρώτος μικρότερα πλεονάσματα και μεγαλύτρη ανάπτυξη ως στόχο διαπραγμάτευσης; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Οπότε, θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα πρώτα μηνύματα μετά το Brexit για την τύχη της Ελλάδας πιο πολύ προς Συγγρού μεριά πήγαιναν παρά προς Μαξίμου. Άλλωστε, αυτά τα ξέρει πολύ καλά ο Ευκλείδης, για τον οποίο όλοι λένε πολύ καλά λόγια. Κι ας είναι στους… 53!

Κοντολογίς, το νέο δόγμα του Βερολίνου τώρα πια είναι «όποιος μπορεί και θέλει, μένει. Οι κανόνες είναι αυτοί και δεν αλλάζουν. Αποφασίστε και κάντε το γρήγορα…». Μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό; Ασφαλώς και μπορεί. Όχι όμως με ανύπαρκτες συμμαχίες του Νότου. Μόνο με σοβαρότητα και εθνικό πραγματοποιήσιμο σχέδιο σοβαρών μεταρρυθμίσεων. Μπορεί να μην παίζει στα Μέσα Ενημέρωσης, αλλά αυτό που γίνεται τις τελευταίες ώρες με κάποιες από τις συστημικές τράπεζες είναι άνευ προηγουμένου. Αν και το τραπεζικό σύστημα αλλάξει χέρια μαζί με όλα τα άλλα, οι δυνατότητες των κυβερνήσεων να κυβερνούν δεν θα είναι μεγάλες.

 

ΓΑΛΑΖΙΑ… ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ

 

Για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης η κατάσταση σε ό,τι αφορά τις πολιτικές πρωτοβουλίες δεν αλλάζει. Το Brexit δεν έφερε αλλαγή ατζέντας σε ό,τι είχε δρομολογηθεί και πριν το δημοψήφισμα. Από τη Συγγρού έλειψαν οι πρωτοβουλίες για μία ευρεία συζήτηση σε υψηλό επίπεδο για την ιστορική αλλαγή στην Ευρώπη και το πώς αυτό μπορεί να επηρεάσει την Ελλάδα. «Μία τέτοια πρωτοβουλία θα ήταν εξαιρετικά θετική και θα έβαζε τη ΝΔ μπροστά στις εξελίξεις, δείχνοντας μία σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική δύναμη», απάντησαν βουλευτές στη σχετική επισήμανση που έγινε από το «Καρφί». Ωστόσο κανείς δεν πήρε πρωτοβουλία, δείχνοντας για μία ακόμη φορά σκουριασμένα αντανακλαστικά.

Το κορυφαίο θέμα όμως, παραμένει: Η βασική γραμμή της ΝΔ για διαπραγμάτευση μείωσης των στόχων για υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα από το 3,5 στο 2% με παράλληλη ανάπτυξη 4% είναι κάτι που απέρριψαν σύσσωμοι οι βασικοί πρωταγωνιστές του ελληνικού προγράμματος εκ μέρους των δανειστών, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα. Απέναντι σε αυτή την εξέλιξη, η ΝΔ μάλλον αφήνει το χρόνο να κυλήσει πολύ περισσότερο όταν γι’ αυτό το θέμα δεν δέχεται κριτική από την κυβέρνηση. Σε αυτή τη φάση, η ΝΔ προχωρά στη σύνταξη του προγράμματός της με καινοτομίες όπως αυτή για τη γνώμη των πολιτών σε καίρια ζητήματα, με ένα ερωτηματολόγιο που έχει αναρτηθεί. Όλο το καλοκαίρι θα συνεχιστεί αυτή η διαβούλευση με τους πολίτες και τον Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ θα ανακοινωθεί το οικονομικό πρόγραμμα. Θα έχει ως στόχους αυτά που έχουν απορρίψει από σήμερα οι δανειστές; Θα δείξει. Σημασία έχει ότι δεν φαίνεται μία στρατηγική για το προς τα πού πρέπει να βαδίσει η χώρα μετά τις κοσμογονικές αλλαγές, ακόμη και με πρωτοβουλία της ΝΔ στο πλαίσιο του εθνικού διαλόγου που κάνει για το πρόγραμμά της.

 

ΤΗΝ… ΠΗΡΕ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ

 

Τα πράγματα δεν διαφέρουν και πολύ στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη είναι εγκλωβισμένη σε έναν διάλογο για συνεργασία με το Ποτάμι, την επιστροφή του Γ. Παπανδρέου και άλλων στελεχών της εποχής Σημίτη. Ήδη, αυτό έχει τορπιλιστεί από τη στάση του Στ. Θεοδωράκη, άρα χαμένος χρόνος σε μία περίοδο που συντελούνται τεράστιες αλλαγές. Ζητούμενο; Το αν θα πάρουμε 5-6 έδρες παραπάνω. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη θα συμφωνήσει με τον εκλογικό νόμο Τσίπρα, εκτός, λένε, αν φέρει τίποτα περίεργα την τελευταία στιγμή γιατί δεν του έχουν εμπιστοσύνη. Και καλό καλοκαίρι. Ούτε από εκεί πρωτοβουλίες για συνεννόηση εθνικού επιπέδου για την μετά-Brexit εποχή. Στην άλλη άκρη της γης, ο Ομπάμα με τον Μεξικάνο και τον Καναδό ομολόγους του επέσπευσαν τις συμφωνίες για συνεργασίες με ιδιαίτερη προσοχή στις οικονομικές σχέσεις. Υπέγραψαν και το περιβόητο TPP. Και όπως είπαμε πιο πάνω, ο Ερντογάν μοιράζει συγνώμες στη Μόσχα και φτιάχνει μετά από χρόνια ξανά σχέσεις με το Ισραήλ. Ούτε ένας δεν έχει μπει στον κόπο από την Ελλάδα να εξηγήσει τι σημαίνει αυτό για τις μεγάλες τριμερείες με Αίγυπτο και Ισραήλ για την ενεργειακή συμφωνία και την ΑΟΖ. Ούτε μία επικοινωνία ούτε μία πρωτοβουλία. Θα συνεχιστούν αυτά ή θα κολλήσουν λόγω Τούρκων που έσπευσαν να κινηθούν στην περιοχή; Αλλά ποιος νοιάζεται; Τον άλλο μήνα θα χαρίσουν όλοι θέαμα για τα κανάλια καθώς θα τσακώνονται για τον εκλογικό νόμο.