Ποιος είναι το άλογο και ποιος ο καβαλάρης

Ένας από τους τελευταίους ουμανιστές της Αναγέννησης, ο Γάλλος Μισέλ ντε Μονταίν (Μονταίνιος εξελληνισμένα), είχε πει ένα περίφημο ρητό: «Δεν υπάρχει τόσο ταπεινωτική απάντηση όσο η περιφρονητική σιωπή». Η ρήση αυτή δίνει την ερμηνεία της στη διάχυτη απορία που διακατέχει μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού.

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, η κυβέρνηση και το κόμμα του, παριστάνοντας μονίμως τις «αθώες περιστερές», κρύβουν κάτω από το χαλί της υποκρισίας όλες τις στρεβλές αποφάσεις τους, τις αβελτηρίες και τις πομπές τους, μικρές ή μεγάλες. Την προηγούμενη εβδομάδα μάλιστα από αυτή εδώ τη σελίδα τονίζαμε την πρωταρχική ευθύνη του πρωθυπουργού για ό,τι συμβαίνει στη χώρα γράφοντας ότι «ο πρωθυπουργός δεν είναι ανεύθυνος άρχων, όπως παλαιότερα οι βασιλείς».

Επειδή τα γεγονότα στα οποία ήταν πρωταγωνιστής την τελευταία δεκαετία ο πρωθυπουργός ήταν άπειρα και είχαν στη συντριπτική τους πλειονότητα αρνητικές επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο, στο ίδιο μέγεθος ήταν και η εκκωφαντική σιωπή, άκρως περιφρονητική, όπως είχε πει και ο Μονταίνιος.

Δεν θα αναφερθούμε στα προεκλογικά του ψέματα με τα οποία ξεγέλασε τους ψηφοφόρους και κατέκτησε την εξουσία: είναι άλλωστε πασίγνωστα στο σύνολό τους. Ούτε θα υπενθυμίσουμε τις μετεκλογικές του κωλοτούμπες όταν με κινήσεις ταχυδακτυλουργικές μετέτρεψε το «όχι» του δημοψηφίσματος σε «ναι». Θα προσπεράσουμε και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου που ανέβασε κατά 100 δισ. το χρέος των Ελλήνων.

Δεν θα σταθούμε στην προσπάθεια αλώσεως του Δημοσίου με τον διορισμό ημετέρων, τις αποφυλακίσεις εγκληματιών και την ανασφάλεια των πολιτών από την έλλειψη αστυνόμευσης, τις άθλιες συνθήκες στους καταυλισμούς των προσφύγων στα νησιά και τα δισ. που σπαταλήθηκαν -άγνωστο πώς-, στους μηχανισμούς προπαγάνδας μέσω ΕΡΤ που κατήγγειλε μέχρι και ο Φίλης και στα ψεύδη για την «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια, την ώρα που η οικονομία είναι βυθισμένη στο τέλμα.

Θα παραβλέψουμε την κατάθεση του διπλού προϋπολογισμού και την εργώδη προσπάθεια να μην κοπούν οι ήδη συρρικνωμένες συντάξεις και ακόμα τα δύο τραγικά γεγονότα που στιγμάτισαν τη διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: την πυρκαγιά στο Μάτι και τις πλημμύρες της Μάνδρας με τον θλιβερό απολογισμό των 125 νεκρών.

Για όλα όσα προαναφέραμε και για άλλα πολλά που έχουμε παραλείψει, η έλλειψη σιωπής ήταν η μεγαλύτερη περιφρόνηση που έχει καταδειχθεί από πολιτικούς προς τους πολίτες και ιδιαίτερα στις χαροκαμένες οικογένειες. Ο πρωθυπουργός αλλά και κανείς άλλος από την κυβέρνηση και το κόμμα του όχι μόνο δεν ζήτησαν συγγνώμη αλλά πολλές φορές διεκδίκησαν και τα ρέστα κατηγορώντας όσους αντιδρούν για τα πεπραγμένα τους ως φασίστες και ακροδεξιούς.

Με την τακτική αυτή θεωρούν ότι περνούν στην αντεπίθεση και «τη βγάζουν καθαρή». Τους χαρακτηρισμούς «φασίστες – ακροδεξιοί» απέδωσαν και σε όσους Έλληνες πήραν μέρος στα μαζικά συλλαλητήρια για τη Μακεδονία ή αντιδρούσαν στη συμφωνία που προετοίμασαν εν κρυπτώ και παραβύστω Τσίπρας και Κοτζιάς με τον Σκοπιανό… Καππαδόκη Ζόραν Ζάεφ.

Ευτυχώς όμως στη ζωή τίποτα δεν μένει κρυπτό υπό τον ήλιο, διαφορετικά δεν θα είχε εξιχνιαστεί κανένα έγκλημα. Όπως π.χ. αυτό που συνετελέσθη με τη Συμφωνία των Πρεσπών και αφορούσε την εκχώρηση του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία» στα Σκόπια, καθώς και τη «μακεδονική» γλώσσα και υπηκοότητα.

Οι συνταρακτικές αυτές αποκαλύψεις από τα πρακτικά των συσκέψεων των πολιτικών αρχηγών στα Σκόπια («Καθημερινή», 2 Οκτωβρίου) ξεσκεπάζουν όχι μόνο τα καθοδηγούμενα από ξένους παράγοντες σχέδια του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών αλλά και τον τρόπο με τον οποίο έγιναν οι διαπραγματεύσεις σε επανειλημμένες συναντήσεις της ελληνικής και της σκοπιανής ηγεσίας.

Όπως αναγράφεται στα πρακτικά των συσκέψεων, στις 27 Ιανουαρίου του 2018 ο Ζόραν Ζάεφ και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκολα Ντιμιτρόφ μίλησαν για τις επαφές με τους Έλληνες ομολόγους τους και αποκάλυψαν το μύχιο σχέδιο του Τσίπρα: Να κλείσει το θέμα με τα Σκόπια όσο πιο σύντομα γίνεται επειδή θέλει να πάει σε πρόωρες εκλογές προβάλλοντας την επιτυχία της εξόδου από τα μνημόνια.

Υπάρχει όμως και μία συνομιλία ανάμεσα στον Κοτζιά και τον Ντιμιτρόφ, όπου συμφωνήθηκε η ονομασία «Δημοκρατία του Ίλιντεν» και ας διαψεύστηκε από την ελληνική πλευρά. Την ονομασία αυτή την πήραν πίσω άρον άρον μετά τις αντιδράσεις στην Αθήνα γιατί το όνομα Ίλιντεν ήταν η επιτομή του αλυτρωτισμού, γεγονός που δεν γνώριζε ο ανιστόρητος Αλέξης Τσίπρας.

Τελικά, στη συνάντηση Τσίπρα – Ζάεφ στις 17 Μαΐου, στη Σύνοδο Κορυφής στη Σόφια, κλείνει η συμφωνία για το όνομα παρά τις αντιρρήσεις των Σκοπιανών ηγετών της αντιπολίτευσης γιατί όπως εξήγησε ο Ντιμιτρόφ πρέπει να συντομεύσουν επειδή η ΝΔ προηγείται στις δημοσκοπήσεις (δηλαδή αν γίνουν εκλογές μπορεί να κερδίσει την εξουσία) και έχει σκληρή θέση για το ζήτημα.

Όλη αυτή η θεατρική παράσταση παίζεται με θεατή τον ελληνικό λαό. ο οποίος ακούει από τους πρωταγωνιστές ότι η επίλυση του θέματος με τα Σκόπια είναι μια μεγάλη επιτυχία για την Ελλάδα γιατί λύνεται ένα θέμα που ήταν σε εκκρεμότητα για 30 χρόνια. Με τη συμφωνία αυτή υποστήριζαν και οι γνωστοί αβανταδόροι της κυβέρνησης ότι η Ελλάδα θα έχει πολλαπλά οφέλη και η Θεσσαλονίκη θα γίνει πρωτεύουσα των… Βαλκανίων.

Όλα αυτά τα ψέματα κατέρρευσαν σήμερα μετά τις αποκαλύψεις από τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών αλλά και το δημοψήφισμα στα Σκόπια, το οποίο ήταν βροντερή αποδοκιμασία στις βλέψεις και τα οράματα του Ζάεφ κι ένα ξεγύμνωμα στα σχέδια των Τσίπρα και Κοτζιά, οι οποίοι με άκρα οίηση περιφρόνησαν τις απόψεις και τις ανησυχίες του ελληνικού λαού.

Ιδιαίτερα περιχαρής ο υπουργός Άμυνας και αρχηγός των ΑΝΕΛ παίζει τον Τσίπρα στο πολιτικό του κομπολόι, πότε λέγοντας φεύγω από την κυβέρνηση και πότε μένω μέχρι τέλους. Σε αυτό το μαρτύριο του διασυρμού, ο Τσίπρας υπομένει άλαλος γιατί έμφορτος με τόσα ανομήματα, δεν του απομένει ίχνος κουράγιου για να αντιδράσει.

Όπως λοιπόν έστρωσε, έτσι θα κοιμηθεί. Και παρά το γεγονός πως διατείνεται ότι είναι αριστερός, φαίνεται ότι ούτε τον Βλαδίμηρο Ίλιτς Λένιν (1870-1924), το επαναστατικό του ίνδαλμα, δεν μελέτησε. Γιατί ο Βλαδίμηρος είχε προειδοποιήσει από τότε λέγοντας: «Σε μία συμμαχία, ο ένας κάνει το άλογο και ο άλλος τον καβαλάρη». Άρα, ο Αλέξης μπορεί να επιλέξει τον… ρόλο του!