Οι «πρόθυμοι» των Πρεσπών βρέθηκαν…

Την ώρα που φαίνεται ο κυβερνητικός συνασπισμός να «αγοράζει» πολιτικό χρόνο στην εξουσία, μετά την αποτυχία του δημοψηφίσματος στη γειτονική χώρα για τη Συμφωνία των Πρεσπών λόγω της αναιμικής συμμετοχής των πολιτών, το Μαξίμου βρίσκεται σε αναζήτηση μιας νέας κυβερνητικής πλειοψηφίας για… παν ενδεχόμενο.

Της Στέλλας Νοβάκη

Κι αυτό γιατί όσο η πολιτική ζωή τής χώρας είναι άμεσα εξαρτημένη από τις πολιτικές εξελίξεις στη γειτονική χώρα, η «απειλή» του Πάνου Καμμένου, να άρει την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση -ακόμη και στην περίπτωση που αυτό είναι δρομολογημένο από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους-, θα αποτελεί πάντα το κυβερνητικό μειονέκτημα. Ο Πάνος Καμμένος, προκειμένου να αποφύγει τον κοινοβουλευτικό αφανισμό στον οποίο οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια, χρειάζεται να κάνει την «πατριωτική του επανάσταση» κι αυτό είναι κάτι που γνωρίζει το Μαξίμου, το οποίο μέχρι πρότινος εμφανιζόταν αδύναμο και χωρίς «αντισώματα» απέναντι στο ενδεχόμενο το Σκοπιανό να αποτελέσει τη θρυαλλίδα εξελίξεων που θα οδηγήσουν στην πτώση της και σε πρόωρες εκλογές.
Ο κίνδυνος να μη φανεί «συνεπής» η κυβέρνηση στο deal με τους διεθνής παράγοντες ή με τον Ζόραν Ζάεφ, προκειμένου να «κλείσει» το θέμα της ονομασίας και να κυρωθεί αυτή από την ελληνική Βουλή, οδήγησε το Μαξίμου σε έναν μαραθώνιο για να βρει τους «πρόθυμους» να δώσουν την ψήφο τους στη Συμφωνία των Πρεσπών, με ανταλλάγματα ή χωρίς, κατά τη γνωστή πια τακτική της κυβέρνησης.

ΤΑ «ΜΑΞΙΛΑΡΑΚΙΑ»
Η αγωνία ωστόσο πολλών πολιτικών προσώπων να βρουν μια θέση στο ψηφοδέλτιο ενός κόμματος που οι δημοσκοπήσεις τού δίνουν έστω και την πιθανότητα να μπει στη Βουλή είναι ένα ακόμη στοιχείο του πολιτικού παρασκηνίου που, προφανώς, το Μαξίμου θα εκμεταλλευτεί και θα «διαπραγματευτεί» προς όφελός του, ακόμη κι αν χρειαστεί το κεντροαριστερό και κεντροδεξιό του άνοιγμα εν ονόματι της διεύρυνσης να αλλοιώσει οριστικά και αμετάκλητα το αριστερό του προφίλ και στίγμα. Φαίνεται ότι οι προσπάθειες, ανέλπιστα και για τους ίδιους, απέδωσαν καρπούς αφού ήδη βρίσκονται μπροστά σε μια «συμμαχία προθύμων» από άλλα κόμματα που θα καλύψουν την ημέρα τη ψηφοφορίας, όποτε και όταν αυτή έρθει στην Ολομέλεια της ελληνικής Βουλής το «ρεπό» του Πάνου Καμμένου. Το Μαξίμου φαίνεται ότι βρήκε τα «μαξιλαράκια» που χρειάζεται για να περάσει η Συμφωνία, αν αυτή έρθει πριν τις εθνικές εκλογές και δεν καταφέρει να περάσει η «καυτή πατάτα» του Σκοπιανού στην επόμενη κυβέρνηση και στον Κυριάκο Μητσοτάκη, και σ’ αυτό οφείλονται και οι διαξιφισμοί μεταξύ του μικρού κυβερνητικού εταίρου, του Πάνου Καμμένου, και του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά.
Ο Νίκος Κοτζιάς μέτρησε τα κοινοβουλευτικά «κουκιά» και όπως αποδεικνύεται και από τη βεβαιότητα με την οποία εκφράζει την εκτίμηση ότι «η Συμφωνία θα περάσει», σκοπεύει να μετατρέψει σε νέο «Φώτη Κουβέλη» τον Πάνο Καμμένο. Διότι με αυτή την κίνηση ο Πάνος Καμμένος όχι μόνο θα μείνει «απ’ έξω» και στα αζήτητα αλλά και με τη ρετσινιά ότι εγκατέλειψε την κυβερνητική συμμαχία σε μια κρίσιμη στιγμή για τη χώρα, κάτι που θα τον καταστήσει ακατάλληλο για οποιαδήποτε μετεκλογική συνεργασία στο μέλλον.

ΒΟΛΙΔΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ
Οι προθέσεις μεμονωμένων βουλευτών και εφεδρειών που ήδη το Μαξίμου «μετράει» εδώ και καιρό βολιδοσκοπώντας τις ΚΟ, είτε μέσω προσωπικών επαφών είτε μέσω των προθέσεων που έχουν ήδη εκφραστεί για το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών, αθροίζονται σε αριθμό ικανό ώστε να περάσει η Συμφωνία. Μάλιστα, η αναζήτηση των «προθύμων» γίνεται με κάθε τίμημα ακόμη κι αν αυτή η λειτουργήσει διαλυτικά τόσο απέναντι στον κυβερνητικό εταίρο όσο και στις ΚΟ κάθε κόμματος.
Στη γραμμή αυτή το Μαξίμου ήδη μετράει «εφεδρείες» που προσθέτονται στους 145 βουλευτές του κυβερνόντος κόμματος, μαζί με την κ. Μεγαλοοικονόμου που προστέθηκε στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ήδη εκφρασμένες διαφοροποιήσεις στους ΑΝΕΛ μετά το ισχυρό ρήγμα -φαινομενικά, εφόσον ισχύει το σενάριο του προαποφασισμένου διαζυγίου στον κυβερνητικό συνασπισμό- που έφερε στο κόμμα η τοποθέτηση του Πάνου Καμμένου ότι θα ρίξει την κυβέρνηση με αφορμή το Σκοπιανό, φαίνεται ότι θα αποτελέσουν και τη λύση που αναζητά η κυβέρνηση προκειμένου να περάσει τη Συμφωνία για το Σκοπιανό όταν αυτή έρθει στη Βουλή.
Το Μαξίμου μετράει πλέον στους σίγουρους, από τους ΑΝΕΛ, τον κ. Θανάση Παπαχριστόπουλο. Πολλοί όμως εκτιμούν ότι δεν θα είναι ο μόνος που θα διαφοροποιηθεί από τη γραμμή του κόμματος αλλά κι ότι κι άλλοι βουλευτές θα τον ακολουθήσουν και να ψηφίσουν τελικά τη Συμφωνία. Στελέχη μάλιστα των ΑΝΕΛ, όπως ο Τέρενς Κουίκ, μπορεί να μην έχει το δικαίωμα να διαφοροποιηθεί την ημέρα της ψηφοφορίας αφού δεν έχει το δικαίωμα της ψήφου αλλά διαφοροποιείται απέναντι στο ζήτημα της άρσης της εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Τα σενάρια που ήθελαν την υπουργό Τουρισμού Έλενα Κουντουρά να ακολουθεί τον δρόμο της διαφοροποίησης, επιβεβαιώθηκαν και μάλιστα από τον ίδιο τον πρόεδρο του Κόμματος. Στην τελευταία επεισοδιακή συνεδρίαση της ΚΟ των ΑΝΕΛ, ο Πάνος Καμμένος «έδειξε» ως «ύποπτη» και την κ. Κουντουρά. Άλλωστε, τον τελευταίο καιρό το όνομα της Έλενας Κουντουρά εμφανίζεται και στη λίστα του ΣΥΡΙΖΑ με τους υποψηφίους που θα στηρίξει το κόμμα για τον Δήμο Αθηναίων.
Σοβαρό ερωτηματικό υπάρχει για τη στάση του Κώστα Ζουράρι, ο οποίος δεν συμφωνεί μεν με τη Συμφωνία, ωστόσο δεν θέλει να ρίξει την κυβέρνηση γι’ αυτό. Στην περίπτωση αυτή και επειδή η Συμφωνία θα περάσει κατά πλειοψηφία μεν αλλά επί των παρόντων βουλευτών, ίσως και να επιλέξει την αποχή ή ψήφο ανοχής κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας. Το πολιτικό άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ προς την Κεντροδεξιά, που εκφράστηκε, όχι με επιτυχία κατά πολλούς, με την είσοδο της Κατερίνας Παπακώστα στην κυβέρνηση, φαίνεται ότι είχε διπλό στόχο, αν όχι μόνο έναν και ξεκάθαρο, αυτό της ψηφοφορίας για τη Συμφωνία. Σύμφωνα με το Μαξίμου, η νέα υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη αποτελεί το κεντροδεξιό της άνοιγμα της κυβέρνησης, καθώς η ίδια εμφανίζεται ως άνθρωπος του Κώστα Καραμανλή και η κυβέρνηση θέλησε με την κίνηση αυτή να διευρύνει την κομματική της δεξαμενή. Αυτή η new entry όμως στην κυβέρνηση για πολλούς είχε έναν και μοναδικό σκοπό: Η κ. Παπακώστα ήταν μια «άστεγη» βουλευτίνα, εκπροσωπούσε μόνο τον εαυτό της και σε καμία περίπτωση την κεντροδεξιά παράταξη και φυσικά «μετρήθηκε» από το Μαξίμου ως μια ακόμη θετική ψήφος για τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Η ΔΕΞΑΜΕΝΗ
Πηγή… πρόθυμων βουλευτών που θα στηρίξουν την κυβέρνηση το βράδυ της ψηφοφορίας της Συμφωνίας των Πρεσπών αποτελεί το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη, το Ποτάμι. Πέρα από τις δημόσιες τοποθετήσεις και τις εκτιμήσεις των ίδιων των βουλευτών του, το έχει αναφέρει και ξεκάθαρα ο Ζόραν Ζάεφ στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών των Σκοπίων, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα στο δημοσίευμα της «Καθημερινής». Μπορεί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού να επιχειρήθηκε μια… δεξιά στροφή και σύγκλιση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη όμως φάνηκε ότι η προσπάθεια αυτή δεν… περπάτησε. Τα σενάρια και όχι μόνο, αφού υπάρχουν και δημόσιες ξεκάθαρες τοποθετήσεις, θέλουν βουλευτές από το Ποτάμι να στρέφουν το βλέμμα και πάλι προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Σπύρος Λυκούδης ήδη έχει εκφραστεί και δηλώσει ότι η Συμφωνία είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο κ. Διανέλλης, επίσης από το Ποτάμι, φαίνεται ότι εξακολουθεί να είναι θετικός και… κάτι παραπάνω. Δημόσια παραδέχθηκε ότι ο ίδιος ο Σπύρος Λυκούδης και ο κ. Μαυρωτάς είναι πρόθυμοι να ψηφίσουν τη Συμφωνία ενώ δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο και ο ίδιος ο Σταύρος Θεοδωράκης να το κάνει, χωρίς ωστόσο να θέλει να μιλήσει εξ ονόματός του. Μετά τον… μαρτυριάρη κ. Διανέλλη, εύκολα επιβεβαιώνονται και τα σενάρια που θέλουν προς τη θετική κατεύθυνση να είναι και οι προθέσεις του κ. Μαυρωτά. Εκτιμάται ωστόσο ότι το σκοτσέζικο ντους από το Ποτάμι θα εξακολουθήσει, καθώς την οριστική απάντηση και κατεύθυνση θα τη δώσει ο Σταύρος Θεοδωράκης. Από το Ποτάμι ωστόσο οι μόνοι που φαίνεται ότι δεν θα ψηφίσουν τη Συμφωνία είναι ο κ. Γιώργος Αμυράς και Γρηγόρης Ψαριανός που επιμένουν στη… δεξιά στροφή. Τέλος, τα σενάρια θέλουν το Μαξίμου στις εφεδρείες να υπολογίζει και τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, ωστόσο με ένα ερωτηματικό.

ΝΕΕΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ
Η ρευστότητα που επικρατεί εν όψει εθνικών εκλογών στους κόλπους των μικρότερων κοινοβουλευτικών κομμάτων οδηγεί πολλούς βουλευτές στην επιλογή να προτιμήσουν να σώσουν τους εαυτούς τους και όχι τα κόμματά τους. Και είναι λογικό να σκέφτονται το πολιτικό τους μέλλον όταν οι δημοσκοπήσεις «αφανίζουν» τα κόμματά τους, ακόμη και το τίμημα να διαλυθούν οι κομματικοί σχηματισμοί με τους οποίους εκλέχτηκαν, επικαλούμενοι μεταξύ άλλων και τη δικαιολογία την ανάγκη διαμόρφωσης νέων πολιτικών ισορροπιών.
Αυτή την ανάγκη άλλωστε επικαλούνται και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων εξουσίας Κυριάκος Μητσοτάκης και Αλέξης Τσίπρας, προκειμένου να διαμορφώσουν και οι ίδιοι τις απόλυτες συνθήκες εσωκομματικής ισορροπίας, όσο αυτό είναι δυνατόν, με την ταυτόχρονη διεύρυνση των κομμάτων τους. Από τη μία είναι η ανάγκη της κυβέρνησης να εξασφαλίσει κοινοβουλευτικά μαξιλαράκια εν όψει της ψήφισης της Συμφωνίας για το Σκοπιανό αλλά και η ανάγκη της για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη χρονική παράταση της θητείας της. Από την άλλη, η ανάγκη ή και η εκπεφρασμένη πρόθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη για διαρκή αμφίπλευρα ανοίγματα της ΝΔ τόσο προς το Κέντρο όσο και προς την Κεντροδεξιά. Χωρίς να υπολογίζεται η δύναμη των ήδη ανεξάρτητων βουλευτών του ελληνικού Κοινοβουλίου, που συνεχώς αυξάνεται, η αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και πολλοί εκτιμούν θα υπάρξουν και νέες εξελίξεις.
Είτε με αφορμή το Σκοπιανό είτε με αφορμή την κούρσα των εκλογών, αναμένεται ο κοινοβουλευτικός χάρτης να αλλάξει. Εκτός από τους Γιώργο Αμυρά και Γρηγόρη Ψαριανό, του Ποταμιού που βρίσκονται προ των πυλών της ΝΔ ενώ τον αντίθετο δρόμο -προς τον ΣΥΡΙΖΑ- φαίνεται να παίρνει ο Σταύρος Δανέλλης, ανάλογες εξελίξεις αναμένονται και στην Ένωση Κεντρώων. Με δεδομένο ότι εκτός Ένωσης Κεντρώων οδεύει και ο Γιάννης Σαρίδης η δύναμη του κόμματος του Βασίλη Λεβέντη στη Βουλή αναμένεται να περιοριστεί σε τέσσερα μόνο στελέχη (Βασίλη Λεβέντη, Μάριο Γεωργιάδη, Δημήτρη Καβαδέλλα και Αν. Μεγαλομύστακα), κάτω δηλαδή από το πλαφόν των πέντε βουλευτών που ορίζει ο Κανονισμός για τον σχηματισμό Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι μετά από μια τέτοια εξέλιξη οι Μ. Γεωργιάδης και Αν. Μεγαλομύστακας θα έρθουν πολύ κοντά στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη