Πάνος Μεταξόπουλος: «Θα χορεύω όσο χτυπά η καρδιά μου»

«Ο λόγος που συμμετέχω στην εκπομπή so you think you can dance είναι για να δώσω βάρος και οντότητα στο χορευτή για να υπάρχουν αυτά τα παιδιά» δηλώνει στο «Κ» ο χορευτής και δάσκαλος χορού Πάνος Μεταξόπουλος.

Στην Πέννυ Κροντηρά

Ο ίδιος κάνει λόγο για τις χορευτικές ποιότητες των διαγωνιζομένων στο show τουΑΝΤ1 όμως εγώ θα σταθώ στην ποιότητα που  έχει ως προσωπικότητα. Βαθιά ευγενής και αφοπλιστικά ειλικρινής σου προσφέρει μία άκρως ενδιαφέρουσα οπτική πάνω στην τέχνη του το χορό που τόσο αγαπά και σύμφωνα με τον οποίο έχει δομήσει τη ζωή του.

Αυστηρός αλλά ευαίσθητος πως είναι δύο τόσο αντιφατικές ιδιότητες σε έναν άνθρωπο;

Αυτός είναι ο Πάνος. Καταρχάς ευαίσθητος πρέπει να γεννήθηκα. Έτσι με έκανε η ζωή. Ότι βιώματα έχει ο καθένας τα κουβαλάει και αντιδρά σε αυτά. Μικρός ένιωθα ευαίσθητος, ευάλωτος και βρήκα την ισορροπία μου και το νόημα της ζωής μου μέσα από το χορό. Αυστηρός έγινα γιατί αγάπησα πάρα πολύ το χορό και με κράτησε επί της ουσίας. Με όποιον ένιωθα ότι το «προσέβαλλε» ή δεν ανταποκρινόταν στα στάνταρ τα δικά μου ήμουν αυστηρός απέναντί του. Παλαιότερα ήμουν περισσότερο αυστηρός από ότι τώρα γιατί θεωρούσα ότι λέγοντάς σου κάτι καλό δεν θα προοδεύσεις αλλά αν σου τονίσω το λάθος σου θα γίνεις καλύτερος. Οπότε πιέζω τους χορευτές μου και τότε τους αφήνω ελεύθερους.

Τι θαυμάζετε και τι σας νευριάζει στο πατέρα σας Φώτη Μεταξόπουλο;

Θαυμάζω την προσήλωσή του στο χορό. Ο πατέρας μου είναι 82 χρονών και δεν το έχει βάλει ποτέ κάτω και γυμνάζεται καθημερινά. Μέσα από αυτόν δημιουργήθηκαν τα πάντα στα μάτια μου, με δίδαξε πάρα πολλά πράγματα βλέποντάς τον να χορεύει και να συμπεριφέρεται χωρίς να το έχει καταλάβει. Αυτό που με εκνευρίζει στον πατέρα μου είναι ότι είναι σαν τα άλογα που φορούν παρωπίδες. Με το που βάλει κάτι στο μυαλό του, οτιδήποτε και αν είναι αυτό, θα γίνει όπως το έχει σκεφτεί αυτός. Δεν σταματάει πουθενά. Ονειρεύεται χορογραφίες και κάνει σχέδια σα να ξεκινάει τώρα. Είναι μεγάλη δύναμη και ώθηση για μένα.

Ποια συμβουλή του κρατάτε ως οδηγό στην επαγγελματική σας πορεία;

Αυτό που μόλις τώρα είπα ότι με εκνευρίζει, το ότι βάζει ένα στόχο και οτιδήποτε και αν γίνει βάζει το κεφάλι κάτω και πηγαίνει. Δεν το έχω καταφέρει επ ουδενί. Παλαιότερα ήμουν πιο «δυνατός»,  πιο αποφασιστικός, πιο δυναμικός. Μεγαλώνοντας αποκτάς εμπειρία και από την μία είναι καλή γιατί ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις πια όμως σε κρατάει και λίγο κάτω. Από την άλλη όταν είσαι νέος πετάς δεν σε νοιάζει τίποτα. Οπότε αυτό το έχω χάσει σαν Πάνος.

Ένας χορευτής οφείλει να είναι καλός σε όλα τα είδη ή χρειάζεται η εξειδίκευση;

Εξειδίκευση 1000% και μόνο. Είναι σαν να λέμε ένας γιατρός να είναι καλός με όλες τις ειδικότητες. Δεν γίνεται. Απλούστατα όσο πιο ανοιχτά είναι τα μάτια σου τόσο το σώμα σου ρουφάει από άλλες τεχνικές και γίνεσαι καλύτερος σαν χορευτής γιατί βλέπεις το χορό από πολλές οπτικές. Σε βοηθάει πάρα πολύ. Αναλόγως κρίνω και τους χορευτές στο so you  think you can dance, γιατί καταλαβαίνω το βαθμό δυσκολίας σε άλλα είδη χορού.

Ποια η πιο αμήχανη στιγμή στην καριέρα σας;

Πριν αρκετά χρόνια ήμουν σε ένα μπαλέτο το euroballet, στο οποίο συμμετείχαν από κάθε χώρα τρεις χορευτές από την Ελλάδα ήμουν εγώ και δύο κοπέλες. Είμαστε στο Βέλγιο και χορεύουμε σε ένα θέατρο. Για μένα αυτό που ζούσα ήταν όνειρο ζωής να συνεργάζομαι με μία καταξιωμένη ομάδα με χορευτές και χορογράφους. Τελειώνει η παράσταση και είναι η ώρα των υποκλίσεων όταν ακούγονται πέντε παλαμάκια. Εκείνη την ώρα συνειδητοποιώ ότι  το κοινό ήταν δέκα  άτομα, μια απόλυτα αποτυχημένη παράσταση. Το τόσο καταπληκτικό που είχα στο μυαλό μου εξαφανίστηκε, ισοπεδώθηκε. Τότε αναρωτήθηκα τι κάνω σε αυτή τη ζωή, ποιος είμαι και τι ψάχνω να βρω.

Για τι είστε περήφανος και ποιο περιστατικό θέλετε να διαγράψετε από το παρελθόν σας;

Δεν θέλω να διαγράψω κανένα και τα χειρότερα που έχω κάνει στη ζωή μου ήταν από επιλογή μου και δικό μου ρίσκο. Είμαστε οι επιλογές μας. Ένιωσα περήφανος στο πρώτο fame story που όταν βγήκα στη σκηνή αντί να χορέψω όπως όλοι περίμεναν εγώ τραγούδησα. Ήταν ωραία στιγμή για μένα γιατί ήταν πολύ ριψοκίνδυνο και όσο δύσκολα χτίζεις κάτι τόσο εύκολα καταστρέφεται. Ήταν ένα ρίσκο, στόχος  που ήθελα να το πάρω και ένιωσα περήφανος για τον εαυτό μου.

Γιατί ο χορός είναι ένα τόσο ακριβό σπορ αν σκεφτούμε ότι κάποιος που θέλει να ασχοληθεί σοβαρά οφείλει να καταβάλει σημαντικό χρηματικό ποσό παρά την κρίση;

Αυτό που λες γίνεται στους latin χορούς, όλη αυτή η κονόμα και το παραμύθι. Όπως και με τους διαγωνισμούς λάτιν στο εξωτερικό όπου γίνεται η μεγαλύτερη μπίζνα του κόσμου με τους κριτές που παίρνουν χρήματα . Για μένα ο χορευτής δεν είναι αθλητής δεν είναι ο ρόλος του να διαγωνίζεται αλλά  να χορεύει πάνω στη σκηνή. Όποιος κάνει κλασσικό μπαλέτο δεν δίνει τόσα χρήματα είναι φθηνή η εκμάθηση. Με 50 ευρώ το μήνα μπορείς να χορεύεις δύο φορές τη βδομάδα σε ομαδικά μαθήματα ή και καθημερινά με 70-80 ευρώ το μήνα αντιστοίχως. Οπότε οποιοσδήποτε μπορεί να χορέψει.

Ποιος θεωρείται σωστός επαγγελματίας δάσκαλος χορού;

Για να είσαι επαγγελματίας δάσκαλος κλασσικού μπαλέτου πρέπει να έχεις ανέβει πάνω στη σκηνή, να έχεις χορέψει. Δεν γίνεται να έχει εμπειρία κάποιος που δεν έχει χορέψει. Απλώς θα σου διδάξει πως γίνεται μία κίνηση απλά και ωμά. Είναι τελείως διαφορετική η προσέγγιση να σου διδάξει κάτι μέσα από τα βιώματά του ένας δάσκαλος και διαφορετικό ένα παιδί που δεν έχει χορέψει ποτέ του μπροστά σε κόσμο επειδή πήρε ένα δίπλωμα και πάει να ανοίξει μία σχολή χορού. Δυστυχώς υπάρχουν χορευτές που χορεύουν στις αίθουσες των σχολών και πολύ λίγοι που χορεύουν πάνω σε σκηνή. Αυτό που χορεύεις δεν είναι αυτό που έχεις μάθει τεχνικά αλλά αυτό που έχεις ζήσει και έχεις δει πχ σε μία ταινία.

Ποιο το μέλλον ενός χορευτή στην Ελλάδα; Υπάρχει λόγος κάποιος να ασχοληθεί με το χορό στη χώρα μας;

Για αυτό το λόγο βρίσκομαι στο so you think you can dance, για να μεταφέρω ότι πίκρα έχω φάει και είναι πάρα πολλές. Καταρχήν το να λες στην Ελλάδα ότι είσαι χορευτής δεν είναι το ίδιο με το πώς σε αντιμετωπίζουν σε μία ευρωπαϊκή χώρα. Εδώ σου λένε «μπράβο πολύ ωραία» ενώ στο εξωτερικό σου δείχνουν ακριβώς τον ίδιο σεβασμό και μεγαλύτερο από το να πεις είμαι γιατρός ή δικηγόρος. Δεν έχουμε παιδεία πάνω στο συγκεκριμένο τομέα. Ο λόγος που συμμετέχω στην εκπομπή είναι για να δώσω βάρος και οντότητα στο χορευτή για να υπάρχουν αυτά τα παιδιά. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να ζήσεις μέσα από αυτή την τέχνη στην Ελλάδα και γίνεται μόνο διδάσκοντας γιατί τα μεροκάματα που δίνουν είναι για γέλια, απλά οι χορευτές πάνε για να βγάλουν τη ψυχούλα τους, εκτός από τη Λυρική σκηνή που τα παιδιά πληρώνονται κανονικά. Διαφορετικά δουλεύουν ως χορευτές στα μπουζούκια για να βγάλουν χρήματα.

Σεξουαλικότητα και χορός: ποια η γνώμη σας;

Ο καθένας μας είναι ελεύθερος να κάνει σε αυτή τη ζωή ότι του αρέσει το ίδιο και στη σεξουαλική του ζωή. Το ότι υπάρχει μία ταμπέλα για τις κοπέλες που ασχολούνται με το χορό ότι δεν είναι τόσο «καλά» κορίτσια όσο κάποιες που σπουδάζουν ιατρική ή ένα αγόρι που κάνει μπαλέτο ότι δεν είναι τόσο «αγόρι» όσο κάποιο που παίζει ποδόσφαιρο έχω να σου απαντήσω το εξής: ο κάθε άνθρωπος υπάρχει με τον τρόπο που θέλει. Το αγόρι για να γίνει χορευτής πρέπει να έχει διπλά γερό στομάχι γιατί θα αντιμετωπίσει bullying  όπως και οποιαδήποτε κοπέλα που ο μπαμπάς της δεν την αφήνει να ασχοληθεί με το χορό. Εκείνη την ώρα πρέπει να σηκώσει ανάστημα, να πατήσει στα πόδια της που είναι κινητήριος δύναμη, να σπάσει τους τοίχους που θα την πλακώνουν και να προσπαθήσει να κάνει αυτό που θέλει και ας λέει, σκέφτεται ο καθένας ότι θέλει. Πρέπει να σκεφτεί ότι ίσως κάποια μέρα με τη δύναμη της τέχνης του δείξω ότι τα πράγματα είναι ίσως διαφορετικά από αυτό που κάποιος που δεν γνωρίζει πιστεύει.

Τι σημαίνει για εσάς χορός και προτιμάτε τον τίτλο του χορευτή ή του δασκάλου χορού;

Εμένα η σχέση μου με το χορό ξεκίνησε πολύ παράξενα. Η μία σταγόνα έγινε χείμαρρος και μετά θάλασσα. Τόσο έντονα μπήκε στη ζωή μου και δεν μπορούσα να δω τίποτα άλλο παρά μόνο αυτό. Δεν μπορώ να σου πω ότι ο χορός για μένα είναι το παν. Εγώ όταν χορεύω και ανοίγω τα χέρια μου νιώθω εσωτερικά ότι αγκαλιάζω όλο τον κόσμο και οποιαδήποτε μουσική και να ακούσω δεν θα είναι ποτέ πιο δυνατή από αυτή που χτυπάει η καρδιά μου. Αυτή ακούω και πάνω σε αυτό το ρυθμό χορεύω. Οφείλω πολλά σε αυτή την τέχνη για αυτό που είμαι σαν Πάνος. Μέχρι προσφάτως που χόρεψα στη σκηνή του so you think you can dance, είχα να χορέψω πάνω από δέκα χρόνια παρ’ όλα αυτά η ψυχή μου χορεύει. Νιώθω χορευτής. Δάσκαλος είναι πολύ μεγάλη κουβέντα και δεν θα αποδεχτώ τον όρο γιατί θέλω πολλά ψωμιά για να τον κερδίσω. Οπότε κρατάω τον όρο χορευτής που μέσα από τα δικά μου βιώματα προσπαθώ να μεταδώσω στα παιδιά τις δικές μου εμπειρίες. Εύχομαι κάποια στιγμή να νιώσω δάσκαλος, θα είναι ωραίο συναίσθημα να βλέπεις να δημιουργείς μέσα από τα παιδιά και αυτά που εσύ δεν κατάφερες να κάνεις να τα καταφέρνει ο άλλος μέσα από εσένα.  Εγώ θέλω μέσα από το μαθητή να γίνομαι εγώ καλύτερος – να εξελίσσομαι γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που είναι καλύτεροι από εμάς.

Τι θα αλλάζατε στον Πάνο;

Επειδή τώρα προσπαθώ να με ξαναβρώ γενικότερα, είναι η στιγμή που κοιτάω στο παρελθόν, αναθεωρώ πράγματα, τα σωστά και τα λάθη μου, αν έχω κάτι άλλο να πω αυτό που θα άλλαζα θα ήταν η αναποφασιστικότητά μου. Επειδή είμαι τελειομανής αν κάτι δεν είναι τέλειο δεν το κάνω και δεν δίνω τη δυνατότητα λάθους στον εαυτό μου. Νομίζω το επόμενό μου βήμα είναι να δώσω στον εαυτό μου το δικαίωμα να κάνω λάθος.

Έχετε σκεφτεί αν θα μπορούσατε ποτέ να σταματήσετε την ενασχόληση με το χορό;

Και να σταματήσω πάντα θα χορεύω όσο χτυπάει αυτή η καρδιά ακόμα και αν είμαι ακίνητος.

Ποια τα επαγγελματικά σας σχέδια;

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στη θέση του κριτή στο so you think you can dance. Έχω τις σχολές μου στη Γλυφάδα, την Πεύκη και το Περιστέρι στην Αθήνα και στον Εύοσμο στη Θεσσαλονίκη και θα ανοίξω άλλη μία στο κέντρο της. Το να έχω να διαχειριστώ τόσα παιδιά και να κινηθώ σε τόσες σχολές είναι μεγάλο βάρος για μένα. Από την άλλη δεν σου κρύβω ότι το σαράκι του χορευτή ακόμα μου έχει μείνει και με τρώει μήπως κάνω κάνα λάθος και συνεχίσω να χορεύω.