Ο Tσίπρας δίνει τη Σούδα στους «Φονιάδες των λαών»

«Πρόεδρέ μου, ιδού η Σούδα σας!».

Αυτή θα είναι η φράση που θα πει ο πρωθυπουργός Αλέξιος Τσίπρας στον πλανητάρχη Ντόναλντ Τραμπ, κατά σύγχρονη παράφραση του «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας!» που ανεφώνησε ο υπουργός Άμυνας του δεξιού Εθνικού Συναγερμού Παναγιώτης Κανελλόπουλος, συνοδεύοντας τον Αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ σε επιθεώρηση Ελλήνων στρατιωτών που είχαν εξοπλιστεί από την Ουάσινγκτον για να νικήσουν -όπως και έπραξαν- τον κομμουνιστικό στρατό του 1949.

Η αλήθεια είναι ότι η ιστορική πραγματικότητα δικαίωσε την προσχώρησή μας στην αμυντική προστασία των ΗΠΑ, καθώς έτσι απετράπη η υπαγωγή της χώρας μας στη σιδερένια δικτατορία του πατερούλη Στάλιν, χωρίς να σημαίνει ότι και οι λάιτ πατερούληδες πρόεδροι των ΗΠΑ -από τον Τρούμαν μέχρι σήμερα- δεν σφαγίασαν τα εθνικά μας οράματα στην Κύπρο, στην Κωνσταντινούπολη, στα Σκόπια, στη Βόρεια Ήπειρο και ειδικώς στο Αιγαίο εν ονόματι της αντικομμουνιστικής σταυροφορίας-υστερίας.

Να σημειώσουμε πάντως ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ απετέλεσε ρεαλιστική επιλογή της κεντροαριστερής κυβέρνησης του Νικολάου Πλαστήρα το 1952, ενώ η άνευ όρων παραχώρηση στρατιωτικών βάσεων στις ΗΠΑ έγινε επί κυβερνήσεως του στρατάρχη Παπάγου το 1953.

Η Κεντροαριστερά, όμως, ακόμη και στις πιο επικίνδυνες περιόδους του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης είχε την εθνική ευαισθησία να υψώσει φωνή αυτονομίας εν αντιθέσει με την υποτακτική Δεξιά του παλατιού, της καραμανλικής νοοτροπίας και της παρακρατικής Ακροδεξιάς.

Για τους αγράμματους περί την ιστορία Συριζαίους να σημειώσουμε ότι το 1959, ο Σοφοκλής Βενιζέλος, υποσκελίζοντας σε τόλμη την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά, επισκέφθηκε επισήμως τον πρόεδρο της φοβερής και τρομερής Σοβιετικής Ένωσης Χρουστσόφ, δηλώνοντας από το Κρεμλίνο ότι αποδέχεται την πρόταση για απύραυλη Βαλκανική, εξοργίζοντας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ο οποίος -εκλεκτός τότε της βασίλισσας Φρειδερίκης- αποδέχθηκε την εγκατάσταση πυρηνικών πυραύλων τύπου Νίκη – Ηρακλής στο Κορωπί, προκαλώντας τις πυρηνικές απειλές της Μόσχας.

Επιπλέον, να θυμίσουμε ότι στη δεκαετία του ’80 ο μεγάλος οραματιστής ηγέτης, Ανδρέας Παπανδρέου, παρ’ ότι υπέγραψε νέα συμφωνία παραμονής των βάσεων αποδεχόμενος το ΝΑΤΟ, όμως στο κείμενο της συμφωνίας έμεινε πιστός στο άρθρο για την απομάκρυνση, αποστέλλοντας τον Μάιο του 1989 στην αμερικανική πρεσβεία επιστολή έναρξης της δεκαεπτάμηνης προθεσμίας, η οποία πήγε στράφι λόγω της αριστεροδεξιάς κυβέρνησης Τζανετάκη.

Επιπροσθέτως, ο ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, όντας πρωθυπουργός ολίγων μηνών, άσκησε τον Δεκέμβριο του 1981 βέτο στη Σύνοδο της Ατλαντικής Συμμαχίας στις Βρυξέλλες, μπλοκάροντας -για πρώτη φορά στα χρονικά του ΝΑΤΟ- την έκδοση του καθιερωμένου κοινού ανακοινωθέντος, επειδή οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να εντάξουν στο κείμενο εγγύηση των συνόρων μας στο Αιγαίο.

Ακόμη: η κυβέρνηση του Ανδρέα (η πραγματικά πρώτη φορά αριστερή-δημοκρατική κυβέρνηση στην Ελλάδα ) ηγήθηκε παγκόσμιου κινήματος για τον πυρηνικό αφοπλισμό, κάνοντας τον τότε ένοικο του Λευκού Οίκου Ρέηγκαν να αφρίζει από το κακό του.

Ναι! Ο μεγάλος ηγέτης του ιστορικού Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος μπορεί να έκανε πίσω σε πολλά αντιιμπεριαλιστικά οράματα, μπορεί να έκανε ασυγχώρητα λάθη στην εσωτερική διακυβέρνηση, μπορεί στα τελευταία του να ήταν ιδιαίτερα ευάλωτος όσον αφορά τις προσωπικές του σχέσεις… Αλλά: Μέχρι το τέλος της ζωής του, πριν αναγκαστεί να πει το «Ναι» στους Αμερικάνους έλεγε δέκα « Όχι». Όχι που τα εννοούσε και όχι όπως τα… τσιπραίικα.

Διότι, η ίδια η πραγματικότητα επιβεβαιώνει ότι ο κύριος Τσίπρας ακολουθεί τη φιλοαμερικανική πολιτική Μητσοτάκη δίδοντας εν λευκώ τη χρήση των αεροναυτικών εγκαταστάσεων στην Κρήτη για τις επιχειρήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών εναντίον του Ισλαμικού κράτους, χωρίς να υπάρχει απόφαση της ελληνικής Βουλής. Ήδη στις 29 Αυγούστου παρόντος έτους δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ μία ακόμη ετήσια παράταση της συμφωνίας των βάσεων που έχει εκπνεύσει από το 1998.

Και η προσφορά του Τσίπρα είναι ανεκτίμητη για τους Αμερικανούς, ισάξια δε της προσφοράς του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στον πρόεδρο Μπους, ο οποίος μετά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, επισκεπτόμενος τη βάση της Σούδας στις 19 Ιουλίου 1991, έχοντας δίπλα του τον πατέρα του σημερινού αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είπε σε πανηγυρική εκδήλωση:

«Από τις 2 Αυγούστου του 1990 η Σούδα συντήρησε 97 πλοία, φόρτωσε και ξεφόρτωσε 13 χιλιάδες τόνους, εξυπηρέτησε 31 χιλιάδες πτήσεις και τροφοδότησε αεροσκάφη με 4,5 εκατομμύρια λίβρες υγρών καυσίμων. Λειτούργησε 24 ώρες το 24ωρο με εξουθενωτικούς ρυθμούς, 400% πιο γρήγορα από τους κανονικούς!». (Τα στοιχεία είναι από το βιβλίο του Κώστα Μαρδά «Η Ελλάδα στα δίχτυα των βάσεων», εκδόσεις Καστανιώτη και «Βάσεις, αίμα και πετρέλαιο» εκδόσεις Λιβάνη).

Για να είμαστε ιστορικά δίκαιοι πρέπει να πούμε ότι και επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου η Σούδα υπήρξε βάση εξόρμησης γαλλικών αεροσκαφών Μιράζ που βομβάρδιζαν τη Λιβύη του Καντάφι από τον Μάρτιο του 2011 έως τον Οκτώβριο του 2011 στην αμερικανονατοϊκή επιχείρηση εξόντωσης του Λίβυου δικτάτορα με παράλληλη εγκατάσταση πετρελαϊκών εταιρειών της Δύσης, όπως συνέβη και με την εξόντωση του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ.

Αυτό το ανεκτίμητο στρατιωτικό κρατίδιο προσφέρει ο αριστερός (εδώ γελάνε) κύριος Τσίπρας στον πλανητάρχη Τραμπ, ιδεολογικό φίλο του συγκυβερνήτη του Πάνου Καμμένου. Πρόκειται για την πιο φιλοαμερικανική κυβέρνηση από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους! Πιο υποτακτική ακόμα και από τη δυτικόφιλη κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή που τον Αύγουστο του 1974 τόλμησε να βγάλει την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ για έξι χρόνια! Πιο αμερικανόδουλη ακόμα και από τον νεοδεξιό Κωστάκη Καραμανλή που άσκησε βέτο το 2008 στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ για να μην μπουν τα Σκόπια στη Συμμαχία!

Θα αναγνωρίζαμε στον κύριο Τσίπρα τη ρεαλιστική επιλογή της συστράτευσής του με την Ουάσινγκτον αν έβγαινε και το έλεγε ντόμπρα στον ελληνικό λαό, επικαλούμενος την ανάγκη επέκτασης της συμφωνίας ως αντάλλαγμα της παρέμβασης των Ηνωμένων Πολιτειών για αποτροπή του Grexit και ανάσχεσης της τουρκικής απειλής στο Αιγαίο.

Αντιθέτως, ο πρωθυπουργός προτιμάει και στο μέγα αυτό εθνικό θέμα να υποδύεται τον… αριστερό ιδεολόγο όταν έχει πια αποκαλυφθεί πόσο υποκριτικά φώναζε το «Φονιάδες των λαών αμερικάνοι», ηγούμενος της νεολαίας του Σύριζα στην επεισοδιακή διαδήλωση εναντίον του Κλίντον που επισκέφθηκε την Αθήνα τον Νοέμβριο του 1999.

Τελικά, μεγαλύτερο… «εθνικό» ψεύτη δεν έβγαλε αυτός ο τόπος!