Μελίνα Τούντα: «Η αγάπη είναι το παν και ΔΕΝ πονάει»

στην Πέννυ Κροντηρά

Τελικά πως είναι η ψυχολογία της γυναίκας για την οποία τόσος λόγος γίνεται; Τι κάνει μία γυναίκα ευτυχισμένη στη ζωή;

Η γυναίκα από τη φύση της είναι μια τρυφερή ύπαρξη και δίνει απλόχερα την αγάπη της. Επιδιώκει τη συναισθηματική ηρεμία, τη συνεννόηση με το σύντροφό της και με τους γύρω της. Ευτυχία σημαίνει η πλήρης ευχαρίστηση και ικανοποίηση που αισθάνεται κάποιος από τη ζωή του. Άρα πρόσωπα όπως τα παιδιά μιας γυναίκας ή ο σύντροφός της ή οι φίλοι της καθώς και οι ευοίωνες συγκυρίες στη ζωή της την κάνουν ευτυχισμένη. Όσον αφορά τη ψυχολογία της πρωταγωνίστριας της αληθινής ιστορίας του βιβλίου με τον τίτλο Η Αγάπη ΔΕΝ πονάει (που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή) έχει ανακουφιστεί. Με τη συγγραφή και την έκδοση αυτού του πονήματος της δόθηκε βήμα να εξωτερικεύσει το πρόβλημα της ενδοοικογενειακής βίας  καθώς και τα επακόλουθά της.

Πως ξεκινήσατε τη συγγραφή βιβλίων;

Η συγγραφή είναι μια εσωτερική ανάγκη που πιέζει ψυχολογικά αν ο άνθρωπος  που την αισθάνεται δεν την απελευθερώσει, γράφοντας. Αυτή λοιπόν η ψυχολογική πίεση με ώθησε στη συγγραφή.

Όσα γράφετε είναι βιωματικά ή μυθοπλασία; Μπορεί να υπάρξει συγγραφέας χωρίς φαντασία;

Τα προηγούμενα τέσσερα μυθιστορήματά μου στηρίζονται σε μυθοπλασία. Είναι η πρώτη φορά που έγραψα βιβλίο  που στηρίζεται σε αληθινή ιστορία. Κατά την άποψη μου δεν μπορεί να υπάρξει συγγραφέας που δεν διαθέτει φαντασία. Όσον αφορά εμένα η  ψυχολογική φόρτιση πυροδοτεί τη φαντασία μου με αποτέλεσμα τη συγγραφή  κάθε βιβλίου μου.

Θεωρείτε ότι ένα βιβλίο για να αγαπηθεί από το αναγνωστικό κοινό πρέπει να κινείται πάνω σε μία πεπατημένη;

Θεωρώ πως κάθε βιβλίο είναι μοναδικό και δεν θα πρέπει να στηρίζεται σε μια πεπατημένη. Άλλωστε κάθε συγγραφέας διαθέτει το δικό του τρόπο γραψίματος.

Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα όπως η ενδοοικογενειακή βία;

Την ηρωίδα του βιβλίου μου Μαρία Βαγενά τη γνωρίζω πάνω από δέκα χρόνια στη διάρκεια των οποίων κι εντελώς άθελά μου της παρείχα ψυχολογική υποστήριξη. Κάποια στιγμή πήραμε απόφαση τη συγγραφή αυτού του βιβλίου στοχεύοντας αφενός στην ευαισθητοποίηση του κοινού για  την προσπάθεια εξάλειψη της ενδοοικογενειακής βίας  και αφετέρου να ωθήσουμε τις γυναίκες που έχουν υποστεί την όποια μορφή βίας  να σπάσουν τη σιωπή τους.

Η αγάπη τελικά δεν πονάει;

Η Αγάπη δεν πονάει!!! Άλλωστε γιατί να πονάει; Η αγάπη από μόνη της παραπέμπει σε ένα απαλό , τρυφερό και ταυτόχρονα ευχάριστο συναίσθημα. Πως θα μπορούσε λοιπόν να είναι συνυφασμένη με τον πόνο που παραπέμπει σε ένα συναίσθημα με αρνητικές επιδράσεις για τον ψυχισμό μας;

Η βία μπορεί να κρύβει αγάπη;

Είμαι κάθετη. Η βία σαφώς και δεν κρύβει αγάπη. Όποιος αγαπάει πραγματικά στις διαπροσωπικές του σχέσεις δεν χρησιμοποιεί ούτε λεκτική,ούτε ψυχολογική, ούτε σωματική βία!

Μπορεί ένας άνθρωπος να ξεπεράσει τα βιώματα της παιδικής ηλικίας και να αποστασιοποιηθεί από το να υιοθετήσει και ο ίδιος στο μέλλον ανάλογη συμπεριφορά;

Πιστεύω πως είναι πολύ δύσκολο ένας άνθρωπος να ξεπεράσει από μόνος του τα βιώματα της παιδικής του ηλικίας. Δυστυχώς οι στατιστικές δείχνουν πως τα παιδιά που έχουν υποστεί βία στην ενήλικη ζωή τους ή  υιοθετούν ανάλογη συμπεριφορά ή την αποδέχονται αδιαμαρτύρητα γιατί τους είναι οικεία!

Ποια τα επαγγελματικά σας σχέδια;

Σε λίγο καιρό ολοκληρώνω το έκτο μου μυθιστόρημα ενώ έχω ήδη έτοιμο πλάνο για τα επόμενα τρία βιβλία μου.

 Τι σας δίδαξε η επαφή σας με την πρωταγωνίστρια του βιβλίου εφόσον είναι πραγματική ιστορία;

Η επαφή μου με αυτή την ιστορία με δίδαξε πως όλα όσα θεωρούσα δικά μου προβλήματα ήταν άνευ ουσίας και σημασίας.

Το παρελθόν πόσο καθορίζει το μέλλον;

Πιστεύω πως το παρελθόν καθορίζει απόλυτα το μέλλον ενός ανθρώπου.

Τι χρειάζεται για μία νέα αρχή;

Αν ένας άνθρωπος έχει βιώσει από την παιδική του ηλικία δύσκολες καταστάσεις είναι πολύ δύσκολο να έχει διάθεση να κάνει καινούρια αρχή.  Η χαμηλή του αυτοεκτίμηση και η έλλειψη αυτοπεποίθησης δεν τον αφήνουν ούτε να το σκεφτεί. Γενικά για να κάνουμε μια καινούρια αρχή στη ζωή μας χρειαζόμαστε να έχουμε  πίστη στον εαυτό μας, επιμονή και υπομονή.

Ποια τα συναισθήματα που σας γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου καθώς ήσασταν ταυτοχρόνως ακροάτρια της ιστορίας;

Ακούγοντας και γράφοντας την ιστορία της Μαρίας Βαγενά βίωνα είτε το ήθελα είτε όχι αυτές τις δύσκολες καταστάσεις. Άθελά μου μπήκα – όσο γινόταν φυσικά- στον ψυχισμό της. Ταυτίστηκα σε μεγάλο βαθμό μαζί της και την εποχή της συγγραφής του βιβλίου   άλλαξε ο ψυχισμός μου. Ένιωθα τον πόνο, την απόγνωσή της και πολλές φορές ξεσπούσα σε λυγμούς. Υπήρχαν φορές που διαφωνούσα μαζί της όμως η εμμονή της να πάρει αγάπη κατάφερε στο τέλος να κάμψει τη λογική και τις αντιστάσεις μου.

Η αγάπη διδάσκεται ή όχι;

Είναι σημαντικό για εμάς τις μητέρες που τα παιδιά μας είναι το μέλλον του κόσμου που ζούμε να τα διαπαιδαγωγούμε μόνο με αγάπη και να μη χρησιμοποιούμε την όποια μορφή βίας. Ένα παιδί που μαθαίνει να παίρνει και να δίνει αγάπη  γίνεται ενήλικας που δίνει και παίρνει αγάπη.