Μάριος Ιορδάνου:« Μια αστραπή είναι η ζωή, μα προλαβαίνουμε»

«Τα ορισμένα «πού» και τα ορισμένα «πώς» και «πρέπει» διχάζουν τις καρδιές. Ο πολιτισμός και η παιδεία τις φέρνει κοντά», δηλώνει στο «Κ» ο ηθοποιός και μουσικός Μάριος Ιορδάνου. Έχοντας αφιερωθεί στη μεταφορά έργων σπουδαίων λογοτεχνών και ποιητών της Ελλάδας, όπως ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Διονύσιος Σολωμός, στη θεατρική σκηνή εντός και εκτός συνόρων της χώρας καθιστά όποιον παρακολουθεί τις παραστάσεις θαυμαστή του πολιτισμικού πλούτου της χώρας μας.

Στην Πέννυ Κροντηρά

 

Ποια η καλλιτεχνική σας αισθητική όσον αφορά το θέατρο;

Το θέατρο είναι «τόπος» συνάντησης τεχνών, εποχών, ψυχών. Είναι μία γλώσσα διεθνής, μία γλώσσα ουσίας και ως εκ τούτου δε χρειάζεται περιττά στολίδια. Πιστεύω στο θέατρο του Γκροτόφσκι, μία τέχνη όπου ο ίδιος ο ηθοποιός γίνεται το θέατρο, γίνεται το κείμενο, γίνεται το μήνυμα. Όταν δε, έχεις να υπηρετήσεις τόσο σπουδαία κείμενα, όπως αυτά του Νίκου Καζαντζάκη και του Διονύσιου Σολωμού, το θέατρο ξεπερνάει την πιο στενή του έννοια. Γίνεται φόρος τιμής στα πνεύματα αυτά που έφεραν την πνευματική αναγέννηση του τόπου μας και που είναι πνεύματα παγκόσμια.

 

Πώς νιώθετε έχοντας σπουδαία ονόματα ως δασκάλους;

Είχα την τύχη, στην αρχή κιόλας της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας, να συναντήσω σπουδαίους ανθρώπους του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, όπως ο Μίνως Βολανάκης, ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο Θανάσης Βέγγος και πολλοί ακόμα. Άνθρωποι που λάτρευαν αυτό που έκαναν και που έβλεπαν τους νέους ανθρώπους με αγάπη. Όσο για τους «πνευματικούς» μου δασκάλους, όπως ο Καζαντζάκης, ο Νίτσε και ο Σολωμός, εύχομαι να προλάβω να τιμήσω όσους περισσότερους μπορώ μέσα από τις παραστάσεις μου. Άλλωστε, όπως έλεγε και ο Καζαντζάκης «μια αστραπή είναι η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε».

 

ΜΕ ΒΟΛΑΝΑΚΗ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗ

 

Ποια στιγμή σας έχει χαραχθεί ανεξίτηλα από τη συναναστροφή σας με αυτά τα ονόματα;

Όλες οι σκηνοθετικές συμβουλές του Βολανάκη, το γεγονός ότι μοιραζόμουν το ίδιο καμαρίνι με τον Αλεξανδράκη, ότι είχα την τιμή την τελευταία θεατρική σκηνή που έκανε στη ζωή του ο Βέγγος να την έχει μαζί μου, την ντομπροσύνη του Φούντα, την καλοσύνη του Καλογήρου, τον επαγγελματισμό του Μιχαλακόπουλου, της Καραμπέτη και τόσων άλλων σπουδαίων καλλιτεχνών που συνάντησα.

 

Τι είναι αυτό που σας γοήτεψε στο έργο του Ν. Καζαντζάκη και τι στου Δ. Σολωμού; Τι έχετε αποκομίσει από τη μελέτη αυτών των σπουδαίων Ελλήνων;

Το πρώτο δώρο που μου έκανε η μητέρα μου ήταν τα Άπαντα του Διονύσιου Σολωμού. Μου το άφησε επάνω στο γραφείο μου και μου είπε «όταν είσαι έτοιμος». Στην πορεία διάβασα Έλληνες ποιητές, φιλοσόφους και είχα την ευκαιρία σπουδάζοντας ιατρική στη Γερμανία να διαβάσω και το έργο του Νίτσε στη γλώσσα του. Τα κείμενα αυτά λειτουργούν ως έναυσμα να βρεις πραγματικά αυτό που θέλεις να γίνεις, σε ωθούν να σκάψεις βαθιά στην ψυχή σου και σου φωνάζουν πως η αλλαγή έρχεται πρώτα από εσένα τον ίδιο.

Πείτε μας λίγα λόγια για τα επαγγελματικά σας σχέδια;

Στις 22 και 23 Σεπτεμβρίου η παράστασή μου για τον Νίκο Καζαντζάκη, το «Δε φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι…» θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Μόσχα, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για το Έτος Ελληνορωσικής Φιλίας υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας και της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού. Στις 13 και 14 Οκτωβρίου η άλλη μου παράσταση, για τον Διονύσιο Σολωμό «Ο Κρητικός (Ύμνος εις τον Έρωτα)» θα παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Σολωμού στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, με στόχο να παραχωρηθεί στην Αθήνα ένας χώρος που θα ονομαστεί Πλατεία Σολωμού και όπου θα στηθεί ένα μνημείο για τον εθνικό μας ποιητή.

 

Ποια τα τηλεοπτικά σας σχέδια;

Αυτή την περίοδο βρίσκομαι σε γυρίσματα για τη νέα σειρά «Προδοσίες» που προβάλλεται στο ΣΚΑΙ από τις 19 Σεπτεμβρίου.

 

Ποια η δική σας στεριά;

Ο άνθρωπός μου, η Σοφία.

 

Νους και καρδιά: ποιο το συμπέρασμα;

Η σύγκρουσή τους γεννάει σπουδαίους δημιουργούς και η ένωσή τους σπουδαίους ανθρώπους.

 

Μουσικός και ηθοποιός: πώς εκφράζεστε καλύτερα;

Το θέατρο που έχω επιλέξει να κάνω συνδυάζει ποίηση, φιλοσοφία, μουσική, χορό, εικαστικές τέχνες. Με άλλα λόγια είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο ήθελα πάντα να εκφραστώ καλλιτεχνικά.

 

«ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ» ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

Πώς αισθάνεστε που γίνεστε κοινωνός του πολιτισμού μας σε άλλες χώρες;

Αυτό που με συγκινεί περισσότερο είναι που κατάφερα σε κάθε πόλη που ανεβάζω τις παραστάσεις μου εκτός Ελλάδας, να επισκέπτομαι τα σχολεία και τα πανεπιστήμια της ομογένειας και να έχω την ευκαιρία να μιλήσω με μαθητές και σπουδαστές για τον Καζαντζάκη, τον Σολωμό. Αυτό ξεκίνησε από το Παρίσι, όπου μας επετράπη λίγες ημέρες μετά το τρομοκρατικό χτύπημα η είσοδος στο ιστορικό σχολείο Αραγκό και στη Σορβόννη και συνεχίστηκε στη Ζυρίχη και τώρα στη Μόσχα.

 

Ποια η ανταπόκριση που λαμβάνετε;

Η ανταπόκριση σε Ελλάδα και εξωτερικό είναι συγκλονιστική. Ο κόσμος συγκινείται και δε μας αφήνει από την αγκαλιά του όταν πέφτει η αυλαία. Το θέατρο αυτό νομίζω οφείλει να κάνει. Να φέρνει τους ανθρώπους κοντά.

 

Η πολιτεία είναι αρωγός της προσπάθειάς σας;

Η πορεία μας ξεκίνησε στο Βερολίνο υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και συνεχίζεται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών. Η αλήθεια είναι ότι οι αρμόδιοι άνθρωποι που είδαν την παράσταση, την επόμενη κιόλας ημέρα επικοινώνησαν για να τεθεί υπό την αιγίδα τους. Πιστεύω πολύ στις παραστάσεις μας και έχω σκοπό να τις ταξιδέψω όπου μπορώ και όπου υπάρχει άνθρωπος