Κρείττον το σιγάν…

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 

Αν κάτι σε εξοργίζει, είναι ότι σε τέτοιες τραγικές ώρες, βγαίνει ο κάθε άσχετος και γραφικός που μία περίεργη μοίρα του έδωσε εξουσία και δημόσιο λόγο και λέει ό,τι ιδεοληπτική μπούρδα του έρχεται στο μυαλό.

Για να μην τρελαθούμε εντελώς… Είναι δυνατό μετά από μία ανείπωτη τραγωδία, να προσπαθεί κάποιος να σπεκουλάρει ιδεολογικά; Η χώρα αυτή τη στιγμή έχει βιώσει μία πολύ μεγάλη καταστροφή. Όχι για τις υλικές ζημιές, αλλά για τις μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Δεν μπορεί κανένας Μπαλαούρας, ή καμιά Καφαντάρη ή όποιος άλλος κοινοβουλευτικός ή κομματικός κατσαπλιάς να βγαίνει και να αμπελοφιλοσοφεί για την κλιματική αλλαγή ή δεν ξέρω ‘γω τι άλλο. Κάτι αντίστοιχα ακούσαμε και το καλοκαίρι από τον κ. Τσιρώνη στην οικολογική καταστροφή. Αλλά τουλάχιστον τότε δεν είχαμε θρηνήσει θύματα…

Τώρα σε πρώτη φάση είναι η ώρα της δράσης. Να ανακουφιστούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι πληγέντες συνάνθρωποί μας. Και να διασφαλιστεί ότι τυχόν επανάληψη των φαινομένων ή επιδείνωση του καιρού δεν θα προκαλέσει και άλλες καταστροφές και άλλα θύματα. Ως προς τις ευθύνες, μπορούμε να τις συζητήσουμε μετά. Πολύ φοβάμαι όμως ότι δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε σε αυτές. Οι μεν θα τις επιρρίπτουν στις προηγούμενες κυβερνήσεις που έκαναν τα στραβά μάτια για οικοδομικές άδειες σε μπαζωμένα ρέματα κλπ. Οι δε θα την αποδίδουν στην έλλειψη σχεδιασμού από κυβέρνηση, περιφέρεια και δημοτικές αρχές για την αντιμετώπιση των καιρικών φαινομένων ενόψει της χειμερινής περιόδου. Την ώρα δε που προηγήθηκαν οι καταστροφές στη νησιωτική χώρα…

Όλα δυστυχώς έχουν βάση. Και πολλά περισσότερα ακόμη. Το έγκλημα που γίνεται στη χώρα είναι διαχρονικό. Και δεν ευθύνεται γι’ αυτό ούτε η κλιματική αλλαγή, ούτε ο… στρατηγός άνεμος. Είναι ένα έγκλημα που έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Όταν δεν υπάρχουν πλέον δασικές εκτάσεις να αναχαιτίσουν νερά και κατολισθήσεις γης, όταν έχουν μπαζωθεί τα ρέματα και έχει φραχτεί η δίοδος των υδάτων προς τη  θάλασσα, όταν δεν καθαρίζονται φρεάτια – και δεν αναφέρομαι ειδικά στην Μάνδρα, συνολικά μιλάω – όταν δεν υπάρχει κανένας αντιπλημμυρικός σχεδιασμός στη χώρα όπως δεν υπάρχει και αντιπυρικός και πολύ φοβάμαι ότι δεν υπάρχει ούτε αντισεισμικός, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για το ποιος έχει την ευθύνη.

Δυστυχώς την έχουμε όλοι μας. Γιατί αν για παράδειγμα επιχειρούσε κανείς να γκρεμίσει ένα αυθαίρετο που έχει χτισθεί πάνω σε μπαζωμένο ρέμα, σε οποιαδήποτε περιοχή, τότε εμείς οι ίδιοι που στηλιτεύουμε το φαινόμενο, θα ρίχναμε κροκοδείλια δάκρυα για τον φουκαρά που τον βγάζουν από το σπίτι του και που προσπαθεί να πέσει μπροστά τις μπουλντόζες προς τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Ο καθένας ξεχωριστά. Από εκείνον που πετά ένα τσιγάρο σε δασική ή θαμνώδη περιοχή και καίει ένα δάσος, μέχρι εκείνον που πετά στον δρόμο χαρτιά και σκουπίδια και φράζει έναν υπόνομο. Αυτοί είμαστε και κατ’ ομοίωσή μας είναι και εκείνοι που μας κυβερνούν. Την ίδια απουσία συνείδησης έχουν, από την ίδια κοινωνία προέρχονται. Αφήστε που τις περισσότερες φορές δεν είναι και οι άριστοι της κοινωνίας εκείνοι που κυβερνούν.

Κάποια στιγμή πρέπει να τραβηχτεί μία γραμμή. Και να χαραχτεί μία πολιτική, ένα σχέδιο που αν δεν αποτρέψει τα πάντα, λόγω ορμής φυσικών φαινομένων, τουλάχιστον να περιορίσει τέτοια δραματικά συμβάντα. Καταστροφές πάντα θα γίνονται. Τουλάχιστον ας έχουμε κάνει ό,τι είναι δυνατό από την πλευρά μας για να τις αποτρέψουμε. Και ας κάνουμε έστω ό,τι μπορούμε για να απαλύνουμε τον πόνο των πληγέντων. Θα συναινέσουν όμως όλες οι πλευρές σε μία τέτοια απόφαση; Θα πάρουν μέτρα και θα τολμήσουν να συγκρουσθούν, να έχουν ακόμη και πολιτικό κόστος για να διορθώσουν τα πράγματα; Ιδού η απορία.

Μέχρι τότε όμως, τουλάχιστον ας γλυτώσουμε από τα κάθε είδους τρολαρίσματα… Ας σιωπήσουν όλοι εκείνοι οι περίεργοι που προσπαθούν μέσα από καταστροφές και δράματα να επικοινωνήσουν την ιδεοληψία τους και να μεταθέσουν ευθύνες. Κρείττον το σιγάν. Γενικώς…

 

 

ΠΗΓΗ: capital.gr