Κλείνουν μια – μια οι έδρες των ελληνικών σπουδών στα ξένα ΑΕΙ

Μέχρι την αρχή της οικονομικής κρίσης 2009 – 2010, είχαμε 345 πανεπιστημιακές έδρες Νεοελληνικών Σπουδών σε όλο τον κόσμο, από Αμερική, έως Αφρική και από Ασία έως Λατινική Αμερική. Και θα έφθαναν το 2017 τις 500!!!

Στο Πεκίνο ήδη λειτουργεί με πρωτοβουλία καθηγητών – θαυμαστών της Ελλάδας και 450 φοιτητών τους, έδρα Νεοελληνικής Γλώσσας για να γνωρίσουν την Αρχαία γραμματεία και να μπορέσουν να προσεγγίσουν τον ελληνικό πολιτισμό

Του Γρηγόρη Καλοκαιρινού

Μας έχουν πείσει, εκφράζοντας την αληθή κατάσταση ή για λόγους ιδιοτελών στόχων – χωρίς να μην είναι συζητήσιμη βεβαίως σε ορισμένες περιπτώσεις η συνύπαρξη και των δύο – πως τα κορυφαία προβλήματα που απασχολούν την πατρίδα μας, είναι αποκλειστικά και μόνο τα οικονομικά. Από αυτά εξαρτάται μας λένε συνεχώς, το παρόν και το μέλλον του τόπου, με επίκεντρο του ενδιαφέροντος, δήθεν, τα νιάτα, τα οποία …φροντίζουν να ξενιτεύονται. Και αυτός ο ραδιοτηλεοπτικός «βομβαρδισμός» συνεχίζεται επί έξι χρόνια τώρα, με αποτέλεσμα την επιβολή ενός επικίνδυνου μονομανούς πανικού σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, εκτός των ολίγων εκείνων που μετέχουν στο… παιχνίδι, με το… αζημίωτο φυσικά.

Έχουμε αναρωτηθεί όμως, εάν η επίλυση των όποιων, έστω και δυσβάστακτων, οικονομικών εκκρεμοτήτων, αρκεί για να εξασφαλίσει σε μια κοινωνία και μάλιστα την ελληνική με εκ παραδόσεως ιδιαιτερότητές, ισορροπίες, ευρυθμία, εσωτερική γαλήνη, ευτυχία, την ποιότητα ζωής που της πρέπει και εξ αυτών, ανέφελη, παραγωγική και πολύμορφα αναπτυξιακή πορεία, με προοπτική όχι μόνον ένα καλύτερο οικονομικό μέλλον; Γιατί τα οικονομικά ενός κράτους, μπορεί να αποτελούν την «ανάσα ζωής», αλλά δεν αρκούν ώστε να διαμορφωθεί μια ολοκληρωμένη κοινωνία, η οποία για να λειτουργεί χωρίς συνεχείς κλυδωνισμούς, μέσα σε υγιές δημιουργικό κλίμα, απαιτούνται και άλλα στοιχεία που θα συνθέτουν, μαζί με την οικονομία, το σύνολο μιας θετικής υπαρξιακής πορείας. Και μια τέτοια πορεία δεν δύναται να υπάρχει, εάν δεν συνοδοιπορούν με τα οικονομικά και άλλοι παράγοντες: η υγεία, η δικαιοσύνη, ο σεβασμός στους νόμους, το πολιτικοκοινωνικό ήθος, καθώς και πολλά εξ αυτών παρελκόμενα, με απαραίτητο προαπαιτούμενο όμως, τον τομέα της παιδείας. Γιατί χωρίς παιδεία και μάλιστα ελληνική, δεν μπορεί να ευδοκιμήσει τίποτε το ευεργετικά παραγωγικό σε ολόκληρο το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό φάσμα ενός κράτους με στόχους και φιλοδοξίες.

Η… ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Πόσοι Έλληνες όμως, έχουν, έστω και επιφανειακώς, ασχοληθεί, αναζητώντας εκείνα τα κομμάτια του παζλ, τα οποία, μαζί με τα οικονομικά, θα συνθέσουν το ποθούμενο για μια ισχυρή Ελλάδα; Δυστυχώς, ελάχιστοι, τους οποίους έχει φροντίσει η «καθεστηκυΐα τάξη» να απομονώσει. Έτσι έχουμε φθάσει στη σημερινή κατάντια των, ανά τον κόσμο, επαιτών. Όμως εμείς, ακούσια ή εκούσια, παραμένουμε προσκολλημένοι στην «επιβληθείσα εξοικείωση» της …θεοποιήσεως του χρήματος, το οποίο σαφώς και δεν αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο για την ιστορική επιβίωση του έθνους μας.

Αυτά τα ερωτήματα θα έπρεπε να μας απασχολούν παράλληλα με τους ευρω-δανεισμούς και τα περίφημα εκβιαστικά Eurogroup. Όμως, τα επίσης άλλα μεγάλα προβλήματα «εξαφανίζονται εντέχνως», ώστε να κυριαρχεί επί των λαών -σαν …μπαμπούλας- η τεχνητή οικονομική λαίλαπα και με αυτόν τον τρόπο να εξυπηρετούνται τα γεωπολιτικά και οικονομικά παιχνίδια των ισχυρών  της Ευρώπης και της Αμερικής και όχι μόνο, καθώς και εκείνα των διεθνών τοκογλύφων εις βάρος – στην περίπτωσή μας – της πλειοψηφίας των Ρωμιών, ερήμην φυσικά των δικών μας πολιτικών ταγών. Αυτά λοιπόν, τα …άλλα θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε, επιλέγοντας εκείνα από τα οποία θα έπρεπε να ξεκινά κάθε ελληνική προσπάθεια. Και τότε θα έρχονταν πολύ φυσιολογικά οι λύσεις και επί των οικονομικών.

Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Για να επιβιώσει ένα έθνος και μάλιστα σαν το ελληνικό, που είναι περιτριγυρισμένο από προαιώνιους «άρπαγες γείτονες», είναι απολύτως απαραίτητο να διατηρήσει το σύνολο της ταυτότητός του. Και για τον Έλληνα τρία είναι τα άρρηκτα μεταξύ τους στοιχεία που την συναποτελούν: Η γλώσσα η οποία κατέχει την πρωτοκαθεδρία στην ελληνική παιδεία, η πληθυσμιακή οντότητα και φυσικά η ενότητά της και η Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία. Η μακραίωνα ιστορία μας αποτελεί τον αψευδή μάρτυρα αυτής της μοναδικής αλήθειας. Δεν έχουμε γύρω μας φίλους. Όλοι μας εποφθαλμιούν. Το ζήσαμε, το ζούμε και θα συνεχίζουμε να το ζούμε, γιατί, σε κάθε δεδομένη ευκαιρία, εκδηλώνουν τις …καλές διαθέσεις τους. Και μη βρεθεί έστω και ένας Ρωμιός θολοκουλτουριάρικων απόψεων και προσπαθήσει να μας πείσει για το αντίθετο, πως δεν υπάρχουν δηλαδή πια κράτη – έθνη που κουβαλάνε στο DNA τους φανατικά εθνοφυλετικά κατάλοιπα, αλλά κυριαρχούν πλέον οι ενωμένες κοινωνίες …αδελφωμένων λαών και άλλα τέτοια αποκυήματα νοσηρών αλλά επικίνδυνων μυαλών, γιατί παρόμοιες ιδέες αποτελούν Δούρειους Ίππους μέσα σε μια πατρίδα που αγωνίζεται να κρατηθεί όρθια.

Επειδή όμως και για τα τρία «συστατικά» που συνθέτουν την ελληνική ταυτότητα μπορούν να γραφούν χιλιάδες πολυσέλιδοι τόμοι, στο παρόν σημείωμα θα ασχοληθούμε μόνο με την ελληνική γλώσσα και την παιδεία, όσο πιο πυκνά αλλά ουσιαστικά γίνεται. Στην υπογεννητικότητα θα αναφερθούμε άλλη φορά. Και ξεκινάμε από απλές αλλά οδυνηρές διαπιστώσεις:

ΟΔΥΝΗΡΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

Αδυνατώντας το κράτος να ανταποκριθεί στις σημερινές ανάγκες και απαιτήσεις μιας συγχρόνου ελληνικής παιδείας, η οποία θα πρέπει να συνεχίσει την παράδοση αιώνων, α) καταργεί το θεμέλιο των ελληνικών γραμμάτων, τη διδασκαλία δηλαδή των αρχαίων ελληνικών που αποτελεί την βάση της γλώσσας και κατά φυσική συνέπεια, όλων των επιστημών, β) η απόφαση αυτή του Γεωργίου Ράλλη ως υπουργού Παιδείας πριν 40 χρόνια, οδηγεί στο εθνικό «έγκλημα» αποφοιτήσεως πλέον ημιμαθών εκπαιδευτικών, οι οποίοι, μη γνωρίζοντας αρχαία, δεν έχουν την δυνατότητα να διδάξουν επιτυχώς τη νεοελληνική γραμματεία και γλώσσα. Και αυτό, γιατί όποιος δεν γνωρίζει την αρχαιοελληνική, δεν δύναται να ανταποκριθεί σωστά στις απαιτήσεις της καθομιλουμένης νεοελληνικής. (Αξίζει εδώ μια μικρή παρένθεση: Συζητώντας πριν από αρκετά χρόνια ο υπογράφων αυτές τις αράδες για το θέμα της αναγκαίας επανόδου διδασκαλίας των αρχαίων σε γυμνάσια και λύκεια, με πολιτική βούληση του Κοινοβουλίου, ο συνομιλητής μου, παλιός καλός φίλος Πέτρος Γέμτος, δύο φορές εκλεγμένος πρύτανης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, μου απήντησε με θλίψη: «Και οι τριακόσιοι της Βουλής να το αποφασίσουν, μπορείς να μου πεις ποιοι καθηγητές γνωρίζουν να τα διδάξουν;»… Αυτό, πολύ πρακτικά σημαίνει, πως απαιτούνται τουλάχιστον 50 χρόνια για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις επανόδου των αρχαίων ελληνικών στα σχολεία και εξ αυτού, η αποκατάσταση της κατακρεουργημένης σήμερα νεοελληνικής γλώσσας, γ) ως υπουργός Παιδείας ο Γιωργάκης Παπανδρέου, δηλώνει: «Είμαι υπέρ της ήσσονος προσπάθειας των μαθητών» !!!… Όταν ο καθ΄ ύλην αρμόδιος κυβερνητικός παράγοντας προτρέπει τα παιδιά να διαβάζουν λιγότερο, πως είναι δυνατόν να βγάλουμε ανταγωνιστικά μυαλά στην Ευρώπη; , δ) ο σημερινός υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, περιορίζει τις ώρες διδασκαλίας, δήθεν για να επιτευχθεί καλύτερο ποιοτικό αποτέλεσμα, ενώ στην πραγματικότητα, με την απόφασή του αυτή, κρύβει κάτω από το …χαλί την ανικανότητα παροχής υψηλού επιπέδου γνώσεων. Παράλληλα, αφήνει να αιωρείται η είδηση, πως θα καταργήσει και τις Πανελλήνιες Εξετάσεις και έτσι θα μπαίνουν στα ΑΕΙ και ΤΕΙ όλοι(!!!), με τον βαθμό του λυκείου ως κριτήριο επιλογής. Μ΄ άλλα λόγια, με τα …εικοσαράκια των καθηγητών θα καταργηθούν έστω και τα ελάχιστα κριτήρια αριστείας που διαχώριζαν μέχρι τώρα τους αρίστους, τους καλούς, τους μετρίους και τους κακούς μαθητές. Ισοπέδωση των πάντων. Το «αείν αριστεύειν», θα γίνει πλέον «αείν …μετρίους είναι»… Γι αυτό και όσες οικογένειες αντέχουν, στέλνουν για σπουδές τα παιδιά τους στο εξωτερικό.

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗ ΚΑΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ

Τα «εγκλήματα» εις βάρος της νεολαίας μας, είναι αναρίθμητα. Έτσι λοιπόν, θα κλείσουμε δυστυχώς, με ένα μόνο αλλά τεραστίας σημασίας τερατούργημα νοσηρών ή υπόπτων εγκεφάλων. Αφορά την μεταλαμπάδευση της ελληνικής γλώσσας, άρα και του συνόλου της παιδείας μας σε ολόκληρο τον κόσμο. Μέχρι την αρχή της οικονομικής κρίσεως 2009 – 2010, είχαμε 345 πανεπιστημιακές έδρες Νεοελληνικών Σπουδών σε όλο τον κόσμο. Από Αμερική, έως Αφρική, Ασία και Λατινική Αμερική. Το Ελληνικό Κράτος φρόντιζε, όχι μόνον για την ίδρυση, αλλά και τη συνεχή ενίσχυσή τους, με πρώτη και καλύτερη υποστήριξη την αποστολή εξ Ελλάδος εκπαιδευτικών, γεγονός που τιμούσαν ιδιαιτέρως οι πρυτανικές αρχές των ξένων πανεπιστημίων, γιατί μάθαιναν κατ΄αρχήν οι σπουδαστές τους από πρώτο χέρι την ελληνική γλώσσα, αλλά και όλα τα υπόλοιπα που αφορούσαν και αφορούν την Ελλάδα. Γι αυτό και το αγκάλιασμα των ελληνικών γραμμάτων από όλα τα πνευματικά ιδρύματα του εξωτερικού, ήταν ενθουσιώδες. Το ενδιαφέρον τους επικεντρωνόταν και επικεντρώνεται ακόμη στα αρχαία ελληνικά, γιατί, πολύ σωστά η παγκόσμια πνευματική κοινότητα πιστεύει πως τα πάντα έχουν αφετηρία το αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Μόνον λοιπόν εάν γνωρίσουν την αρχαία γραμματεία, θα μπορέσουν να προσεγγίσουν τον ελληνικό πολιτισμό, τα νεοελληνικά γράμματα, τη σύγχρονη ελληνική γλώσσα, την παράδοση, τη λογοτεχνία μας, την ιστορία φυσικά, ακόμη και την ορθοδοξία, την οποία, παρά την όποια θρησκευτική τους καταβολή ή την άθεη επιλογή τους, τη θεωρούν μνημείο γραμμάτων, ποιήσεως, τεχνών και γενικότερα κοιτίδα του παγκοσμίου πολιτισμού που κυριαρχεί έως τις μέρες μας.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΠΕΚΙΝΟΥ

Αυτές οι έδρες σπουδών μάλιστα, είχε προγραμματιστεί από πολλά ξένα πανεπιστήμια και θα έφθαναν το 2017 τις 500!!!. Στο Πεκίνο ήδη λειτουργεί με πρωτοβουλία θαυμαστών της Ελλάδος, καθηγητών και 450 φοιτητών έδρα Νεοελληνικής γλώσσας. Εάν λοιπόν, συνεχιζόταν από ελληνικής πλευράς το ίδιο ενδιαφέρον και εκπονείτο ανάλογο πρόγραμμα 30 χρόνων, με κέντρα φιλοξενίας αυτών των σπουδαστών στην πατρίδα μας χωρίς περιορισμό χρόνου και την παράλληλη συνεργασία των ελληνικών ΑΕΙ, οι 500 και πλέον έδρες, με μέσο όρο 400-500 αποφοίτους κάθε πενταετία, στο τέλος αυτού του προγράμματος, θα έφερναν κοντά μας 1,5 με 2 εκατομμύρια, άρτια ελληνόφωνους, ελληνομαθείς, φιλέλληνες, διαφημιστές της χώρας μας από όλο τον κόσμο, οι οποίοι με την σειρά τους θα δημιουργούσαν νέες γενιές ελληνοφιλομαθών στις πατρίδες τους!!!… Και αυτή η διαδικασία θα συνεχιζόταν σε βάθος χρόνου…  Αντ΄ αυτού, εμείς κάναμε και πάλι τη ζημιά εις βάρος μας. Για να μην πάμε παλαιότερα, ας σταθούμε στο 2010, όπου το κονδύλιο ενισχύσεως αυτής της προσπάθειας από την Ελλάδα, είχε ήδη περιοριστεί στα 60 εκατομμύρια ευρώ. Για φέτος βρίσκεται στα…9 εκατομμύρια ευρώ!!!…Έτσι λοιπόν και, τα ανά την οικουμένη, πανεπιστήμια έχουν αρχίσει και δυσφορούν, γιατί και εκείνα δεν μπορούν να συντηρούν τις νεοελληνικές έδρες αποκλειστικά με δικά τους χρήματα. Έχουν περιοριστεί σε αλλοδαπούς σπουδαστές οι οποίοι δέχονται , για να μάθουν ελληνικά, να πληρώνουν δίδακτρα. Όπως πληρώνουν και οι ομογενείς, οι οποίοι όμως έχουν περιοριστεί σε αριθμό, λόγω τρίτης και τέταρτης …αδιάφορης πλέον γενιάς. Ορισμένα ιδρύματα, όπως του Ωνάση και του Νιάρχου, καθώς και εύποροι ομογενείς βοηθούν ακόμη, αλλά δεν φθάνει… Έτσι η Ελλάδα, σταδιακά, μεθοδευμένα και υποκριτικά, συνεχίζει την πορεία συρρίκνωσής της. Αντίθετα, αυτές τις έδρες καταλαμβάνουν άλλες χώρες, ανάμεσά τους και η Τουρκία που διαθέτει χρήματα για την προβολή και επέκταση της οποιασδήποτε μορφής εμβελείας της, επιδεικνύοντας, για παράδειγμα, το αρχαίο θέατρο της Εφέσου σαν έργο του …πορθητή. Και να σκεφθεί ο καθένας μας , ότι το φετινό κονδύλι είναι ίσο με τα χρήματα που εισέπραξε ο Ολυμπιακός από την πώληση του Μαζουακού… Όσο για τον κ. Φίλη, αναμένουμε τη θέση του επί του κολοσσιαίου εθνικού προβλήματος που θέσαμε…