Η πρώτη -και σίγουρα τελευταία- φορά Αριστερά γκρέμισε τον μύθο

Ότι στη χώρα επικρατούν συνθήκες διάλυσης, αν και δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, είναι κοινό τοις πάσι. Η πρώτη -και σίγουρα τελευταία- φορά Αριστερά έχει διαλύσει τα πάντα. Έχει συντρίψει τα πάντα, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.

Μάλιστα, η καταστροφική της μανία είναι τέτοια που ξεσπά και εναντίον του εαυτού της. Για να ακριβολογούμε, ξεσπά εναντίον της (ψεύτικης και κίβδηλης) εικόνας που είχαν σχηματίσει πολλοί πολίτες για το τι εστί Αριστερά. Κοντολογίς, η πρώτη -και σίγουρα τελευταία- φορά Αριστερά κατάφερε να γκρεμίσει και τους μύθους που τη συνόδευαν. Και να αποκαλύψει ότι οι μύθοι αυτοί ήταν απλώς μυθεύματα και αποκυήματα της φαντασίας.

του Αντώνη Λουδάρου

 

Ας μη σταθούμε στα χιλιοειπωμένα (αν και η επανάληψη είναι μητέρα της μαθήσεως), ότι γκρέμισε τους ίδιους τους απατηλούς ισχυρισμούς, ότι θα κατατρόπωνε τους ανάλγητους δανειστές και θα έκανε τις αγορές να χορεύουν όπως ο θηριοδαμαστής τα θηρία στο κλουβί. Ούτε στο ότι δεν θα πετσόκοβε τις συντάξεις και τους μισθούς, ούτε στο ότι θα έσκιζε τα μνημόνια και θα διέγραφε το επαχθές και επονείδιστο χρέος.

Η πρώτη -και σίγουρα τελευταία- φορά Αριστερά γκρέμισε τον μύθο ότι αυτή και μόνο αυτή μπορεί να αποτελέσει το αποκούμπι κάθε φτωχού και κατατρεγμένου. Πλημμύρισε η Δυτική Αττική, χάθηκαν ζωές και η κυβέρνηση με τον κρατικό μηχανισμό κοιμόντουσαν και κοιμούνται. Δεν έπραξαν ούτε τα αυτονόητα όπως θα ήταν η παρουσία του πρωθυπουργού και των αρμόδιων υπουργών στις πληγείσες περιοχές για να δώσουν συμβολικά το σύνθημα κινητοποίησης του κρατικού μηχανισμού για να ανακουφιστούν οι πληγέντες.

Ο Τσίπρας πέρασε μία βόλτα από μια ασφαλή περιοχή έξω από τη Μάνδρα, κάθισε ένα πεντάλεπτο και αναχώρησε για τη μισητή Εσπερία για να βγάλει ένα λογύδριο υπέρ της αλλαγής της Ευρώπης και μετά να φωτογραφηθεί ανέμελος με την Αχτσιόγλου.

 

Στη Δυτική Αττική δεν ζουν κροίσοι και διαπλεκόμενοι, διαβιούν μεροκαματιάρηδες, ζουν εκείνοι στους οποίους ο Τσίπρας απευθυνόταν προεκλογικά και τους έπειθε ότι με εκείνον στο τιμόνι της χώρας θα ζουν με αξιοπρέπεια. Γκρέμισε και αυτόν τον μύθο, ότι η πρώτη φορά Αριστερά θα φέρει πίσω τη χαμένη αξιοπρέπεια. Και δεν τον γκρέμισε μόνο στη Δυτική Αττική, τον γκρέμισε και με την τόσο μα τόσο απλή διαδικασία χρήσης του ηλεκτρονικού εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες, αναγκάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να συνωθούνται στις ουρές για μία κάρτα. Όπως τον γκρέμισε και όταν ανάγκασε, με τους άνευ νοήματος και κενού περιεχομένου λεονταρισμούς του ίδιου και του ανεκδιήγητου Βαρουφάκη, τους πολίτες να στήνονται στις ουρές για ένα εικοσάρικο από τα ΑΤΜ.

 

Μέσα σε δύο χρόνια γκρέμισε και τον μύθο ότι έρχεται το νέο που θα κλείσει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας το παλιό και θα αλλάξει τη μοίρα αυτού του τόπου. Τον μύθο ότι υπάρχει το διαφορετικό και αυτό εκπροσωπείται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που εμφάνιζε ως νέο αποδεικνύεται στην καθημερινότητα, στην οικονομία, στη διπλωματία, σε όλους τους τομείς της ζωής ένας εφιάλτης διαρκείας.

 

Με την ίδια άνεση και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, καθώς χρειάστηκε μόλις μία υπογραφή, γκρέμισε τον μύθο ότι η Αριστερά είναι η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να εγγυηθεί την προστασία του εθνικού πλούτου και της δημόσιας περιουσίας. Ο Τσίπρας είναι εκείνος που υπέγραψε την υποθήκευση της εθνικής περιουσίας για εκατό χρόνια. Εκείνος που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του και κραύγαζε: «Go back, madam Merkel». Που είχε υπουργό τον Λαφαζάνη, ο οποίος ήταν έτοιμος να εφορμήσει στο Νομισματοκοπείο.

 

Ο Τσίπρας έρχεται δεύτερος μόνο σε μία απομυθοποίηση, αυτήν της συνεργασίας με τον Διάβολο, ότι η Αριστερά δεν μπορεί να συνεργαστεί με τη Δεξιά. Εδώ προηγούνται οι Φλωράκης και Κύρκος που συνεργάστηκαν με τον Μητσοτάκη για να αρπάξουν με τη λασπολογία και τη σκανδαλολογία την εξουσία από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Η συνεργασία Τσίπρα – Καμμένου έδωσε τη χαριστική βολή στον μύθο της αντιπαλότητας μέχρι θανάτου της Αριστεράς με την Ακροδεξιά, καθώς οι δύο «ηγέτες» έφεραν δίπλα δίπλα τις συνιστώσες με τους ψεκασμένους. Τόσο ισχυρός ο δεσμός τους που δένεται ακόμη και με σκάνδαλα. Οπότε γκρέμισαν και τον μύθο, ότι η Αριστερά έχει το ηθικό πλεονέκτημα. Βέβαια, για ποια ηθική μπορούμε να μιλάμε όταν έχουν φλομώσει τον κόσμο στο ψέμα;

 

Τα δύο συνεταιράκια από τη μία υπογράφουν συμφωνίες με τον επάρατο εχθρό, τον Τραμπ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, για τα εξοπλιστικά (από τα οποία θα πλουτίσουν οι Αμερικάνοι) θολώνοντας μάλιστα τα νερά για το κόστος όλης αυτής της ιστορίας, και από την άλλη συνεργάζονται με μεσάζοντες για συμφωνίες με τους Άραβες απειλώντας όποιους κάνουν αποκαλύψεις για τη δυσώδη υπόθεση. Αυτό είναι το ηθικό πλεονέκτημά τους!

 

Όλο αυτό το έργο της απομυθοποίησης είναι το μοναδικό θετικό που θα αφήσει πίσω της αυτή η ανερμάτιστη κυβέρνηση, όταν θα καταρρεύσει παταγωδώς και θα πάρει τη θέση που πραγματικά της αξίζει τόσο στη συνείδηση των πολιτών όσο και στην πολιτική μας ιστορία. Γιατί με το γκρέμισμα όλων αυτών των μύθων που έχτιζαν όσο βρίσκονταν στα πολιτικά αζήτητα, ακόμα και ο πιο ανυποψίαστος πολίτης καταλαβαίνει πλέον ποιοι πραγματικά κρύβονται πίσω από αυτούς που υποστήριζαν ότι εκπροσωπούν το νέο και το άφθαρτο: οι ολετήρες.