Εύα Καϊλή: «Να σώσουμε ό,τι σώζεται…» από τη λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ..

Της Εύας Καϊλή

Ευρωβουλευτή με την Ελιά – Δημοκρατική Παράταξη

Παιδιά πάμε μπροστά, να σώσουμε ό,τι σώζεται…από τους ανεκδιήγητους κυβερνώντες του ΣΥΡΙΖΑ, που επιχειρούν να ισοπεδώσουν ό,τι στάθηκε όρθιο μετά τη δραματική αύξηση των δημοσίων δαπανών επί ΝΔ στη χώρα μας.

Η τελευταία ευκαιρία, που είχε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ όπως και η Εθνική Κυβέρνηση Συνεργασίας, χάθηκε άδοξα σε μια κοινωνία υπέρμετρων προσδοκιών που είχαν καλλιεργηθεί από την υποσχετική ρητορική της μεταπολίτευσης. Η χαμένη αυτή ευκαιρία είναι και η αιτία κατακερματισμού του προοδευτικού μεταρρυθμιστικού κέντρου.

Ευθύνες αναλογούν, κοινώς ομολογουμένως, σε όλες τις ανεπαρκείς ηγεσίες της μεταπολίτευσης. Επειδή όμως, η συζήτηση περί ευθύνης είναι ατέρμονη αν δεν καταλήγει στο δια ταύτα, πρέπει να βρούμε το κουράγιο και την αυτογνωσία, να κάνουμε ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά, ώστε η επόμενη μέρα της οικονομικής κρίσης να μας βρει ώριμους και εθνικά ενωμένους για να κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο της Ιστορίας μας και να ανοίξουμε ένα καινούργιο, ένα δημιουργικό κεφάλαιο για τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία, με μια νέα αλλά ώριμη εθνική αξιοπρέπεια.

Πραγματικά μέσα σε αυτή την τρικυμία ΣΥΡΙΖΑ, αισθάνομαι πως έχουμε περάσει από το ένα στο άλλο άκρο και έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας για να βγούμε σε λιμάνι.

Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ

Από μια κοινωνία υπέρμετρων προσδοκιών περάσαμε σε μια κοινωνία χαμηλότατων προσδοκιών. Χάσαμε το μέτρο, την πυξίδα, το κέφι μας, την ταυτότητά μας, αφεθήκαμε στον καιρό ανεμοδαρμένοι κι όπου μας βγάλει. Είναι εθνική ανάγκη να αντέξουμε, να αρχίσουμε πάλι από την αρχή, να πιάσουμε τιμόνι, να παραμερίσουμε ό,τι μας χωρίζει και να επουλώσουμε πληγές ιστορικές.

Αν επιτέλους κατορθώσουμε να συμφωνήσουμε σε μια ορθολογική αποτίμηση των τελευταίων ετών, με τη βοήθεια των ιστορικών και διανοουμένων που επιχειρούν να καταγράψουν έναν ιστορικό απολογισμό που λαμβάνει υπόψη αλήθειες και γεγονότα που σημάδεψαν την γενιά των Ελλήνων που έζησε Εμφύλιο, Δικτατορία και Μεταπολίτευση και προσπαθούν να εξηγήσουν το μοτίβο της ελληνικής Ιστορίας μέσα από καταστροφές και θριάμβους, θα μπορέσουμε ίσως, πιο σωστά, να σχεδιάσουμε το Μέλλον για τις επόμενες γενιές.

Για παράδειγμα, εθνική καταστροφή είναι αυτό που βιώνουμε σε πολλά επίπεδα την τελευταία δεκαετία, ενώ μια περίοδο εξαιρετικής ευημερίας βιώσαμε μέχρι τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που έφεραν την Ελλάδα στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν άλλωστε και εκείνες ονοματεπώνυμο και ιδεολογικό πρόσημο και πρέπει σιγά σιγά να θυμηθούμε αυτές τις κατακτήσεις της σύγχρονης Δημοκρατίας μας και να αποδώσουμε τιμές σε εκείνους που θυσίασαν τη ζωή τους για να απολαμβάνουμε εμείς τα αγαθά που καθόλου δεδομένα δεν ήταν λίγες μόλις δεκαετίες πριν.

Αν υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ωριμάσαμε και τελείωσε ο χρόνος της εσωστρέφειας και του αυτομαστιγώματος, τότε πρέπει να συζητήσουμε για την εθνική ανάγκη ισχυρής εκπροσώπησης του χώρου του προοδευτικού κέντρου. Άλλωστε έχει εγκαταλειφθεί εκ των πραγμάτων η αποτυχημένη διεκδίκηση του χώρου μας από τον Σύριζα, καθώς το αψυχολόγητο άνοιγμα του χρονοντούλαπου της Ιστορίας για τα εγκλήματα του κομμουνισμού, οι καθημερινές παράλογες δηλώσεις κυνισμού του μορφώματος που μας κυβερνά, η προπαγάνδα περί ηθικού πλεονεκτήματος της δήθεν Αριστεράς που επικαλείται ως τελευταίο καταφύγιο ο παραδομένος και υποταγμένος στα ξένα συμφέροντα Σύριζα, δείχνει τον πλήρη πανικό του. Οι δε αποκαλύψεις Βαρουφάκη για τους εθνικά εγκληματικούς σχεδιασμούς της κυβερνήσεως Τσίπρα, καθιστούν απαραίτητη την συσπείρωση όλων των δυνάμεων μας και την ριζική επανεφεύρεση του αφηγήματος μας για την επόμενη ημέρα.

 

ΦΡΕΣΚΟΣ ΑΕΡΑΣ

Οι πολλές υποψηφιότητες στον χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης εκτείνουν τις κοινωνικές αναφορές και δίνουν μια ευκαιρία να μπει φρέσκος αέρας. Είναι χρυσή ευκαιρία να ανανεώσουμε το χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας και να κινηθούμε και στον ευρύτερο χώρο του Κέντρου.

Η Δημοκρατική Παράταξη, άλλωστε, και η νέα ηγεσία της θα παίξουν κρίσιμο ρόλο ως δικλείδα ασφαλείας σε όποια επόμενη κυβέρνηση, για τη διατήρηση των κοινωνικών κεκτημένων των Ελλήνων, κάτι που δεν διασφάλισε ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε μπορεί φυσικά η ΝΔ.

Τις κατακτήσεις του ελληνικού λαού και όσα κοινωνικά αγαθά πραγματώθηκαν μέσα από τις μεταρρυθμίσεις, που έγιναν από εξαιρετικά προοδευτικούς πολιτικούς της παράταξής μας, νομιμοποιούμαστε και οφείλουμε να διαφυλάξουμε με ρεαλισμό, σεμνότητα, σοβαρότητα και δουλειά! Οφείλουμε να εκφράσουμε τη δύναμη της κοινωνίας των πολιτών για να απομονωθούν οριστικά τα ακραία στοιχεία και οι πόλοι που έχουν ισχυροποιηθεί λόγω κρίσης. Το αντίθετο από ό,τι επιδιώκει δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, να αποφευχθεί η πόλωση, γιατί αλλιώς η εθνική ασφάλεια κινδυνεύει και μπορεί να υπονομευθεί περαιτέρω .

Τα αυτονόητα όπως το αγαθό της αστικής δημοκρατίας, της ελευθερίας λόγου, της κοινωνικής δικαιοσύνης αποδεικνύεται πως δεν είναι δεδομένα. Η δε ηθική βλάβη, η βλάβη που έχει υποστεί η αξιοπρέπειά μας, η παιδεία, η αριστεία, τα σύμβολα, οι εθνικές επέτειοι, οι παρελάσεις, οι έννοιες του πατριωτισμού, του ηθικού, της γλώσσας, του πολιτισμού, η παράδοσή μας μέσα από τον εκχυδαϊσμό που έφερε στον δημόσιο λόγο η παρέα του Τσίπρα, είναι βλάβες που θέλουν χρόνο και ισχυρή εθνική συνείδηση για να αποκατασταθούν.

Επαναλαμβάνω συχνά πως είναι η ώρα της γενιάς μας να διεκδικήσει τον ρόλο της στις εξελίξεις, να αναλάβει και η γενιά μας τις ευθύνες που της αναλογούν, να μαζέψουμε ό,τι σώζεται και να αποφασίσουμε να πάμε μπροστά εμείς πλέον, εκείνους που τους χρωστάμε όσα μας διασφάλισαν, ειρήνη, δημοκρατία, ελευθερίες, δωρεάν υγεία, παιδεία… και να αφήσουμε πίσω εκείνους που τα ρίσκαραν όλα στα ζάρια της ιδιοτέλειάς τους.

 

 

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Αν κάτι οφείλουμε στην παράταξή μας, είναι όσοι μείναμε στα δύσκολα, να θυμηθούμε πώς φτάσαμε εδώ και να ξεκινήσουμε βάζοντας τάξη στο ίδιο μας το σπίτι. Τη διαφάνεια στα οικονομικά, την ανεξαρτησία των οργάνων της παράταξης, το τέλος του ιδεολογικού ετεροπροσδιορισμού, τη συλλογική λήψη αποφάσεων, την ποσόστωση υπέρ των νέων, την ισορροπία της συμμετοχής των φύλων, την εκπροσώπηση όλων των κλάδων της οικονομίας και της παραγωγής, το τέλος των υπερεξουσιών του προέδρου, τη συζήτηση για θητείες και τον μετριασμό των φαινομένων οικογενειοκρατίας, την έκφραση ξεκάθαρου πολιτικού λόγου και θέσεων σε κρίσιμα ζητήματα, τη χάραξη εθνικής πολιτικής με αυξημένη πλειοψηφία και φυσικά την εκμετάλλευση των νέων τεχνολογιών, χωρίς συμπλέγματα, για να μειωθεί το κόστος διεξαγωγής εκλογών είτε παραταξιακών είτε εθνικών και την απαραίτητη δυνατότητα συμμετοχής των Ελλήνων του εξωτερικού! Πολλά μπορούμε και πολλά οφείλουμε να πετύχουμε τα επόμενα χρόνια για να ξανακερδίσουμε τη χαμένη εμπιστοσύνη της πολιτικής.

Ελπίζω με αφορμή τις εκλογές στον πολιτικό μας χώρο, που επιτέλους δρομολογήθηκαν με ανοιχτές και δημοκρατικές διαδικασίες, να γίνει ένας γόνιμος δημόσιος διάλογος, να βγει μπροστά η γενιά των 40άρηδων, να τολμήσουμε να αναλάβουμε την ευθύνη για το Μέλλον μας. Και μόνο χωρίς βαρίδια κυβερνητισμού θα αρχίσει ο νέος κόσμος να μας ακούει και θα επιστρέψουν εκείνοι που μας πίστεψαν και μας περιμένουν για να πιάσουμε δουλειά για τη χώρα!