Ενα πολύπρακτο δράμα

Του Χριστόδουλου Στεφανάδη

Πρώτη πράξη

Ηταν 29 Mαΐου του έτους 1453, ημέρα Τρίτη. Η Κωνσταντινούπολη κυριεύτηκε από τους οθωμανούς, αφού χρειάστηκαν περίπου 200 χρόνια για να φτάσουν στον Ελλήσποντο από τις ασιατικές στέπες.

Τα τείχη της πόλης, που πάνω τους συνετρίβησαν στρατιές βαρβάρων, βαριά τραυματισμένα από τα κανόνια του σουλτάνου Χαν Μωάμεθ B’, δεν άντεξαν την τελική επίθεση.

Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης άρχισε στις 5 Απριλίου 1453. Ο αριθμός των πολιορκητών ξεπερνούσε τις 400.000.

Οι οθωμανοί κύκλωσαν την Πόλη από παντού, ενώ τα κανόνια τους άνοιξαν μεγάλα ρήγματα στα τείχη, απ’ όπου μπήκαν μέσα.

Στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού γίνεται μάχη σώμα με σώμα. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος προτιμά να πεθάνει μαζί με την Πόλη, παρά να επιζήσει ως αιχμάλωτος. Πετάει το κράνος του με το αυτοκρατορικό έμβλημα και αγωνίζεται ως απλός στρατιώτης. Kάποια στιγμή τραυματίζεται θανάσιμα…

Η Πόλη κυριεύεται…

Δεύτερη πράξη

Μετά την κατάρρευση του μετώπου της Μικράς Ασίας, τον Αύγουστο του 1922 ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στη Σμύρνη. Πολλοί άντρες του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος κατέφυγαν στα παράλια, με καταρρακωμένο ηθικό, πολλοί τραυματισμένοι αλλά όλοι εξοργισμένοι για την τραγωδία που βίωνε ο Ελληνισμός. Πρώτοι από τους Τούρκους μπήκαν στην πόλη οι τσέτες, οι άτακτοι αντάρτες που συνόδευαν τον στρατό του Κεμάλ. Αμέσως άρχισαν τις θηριωδίες. Εκτελούσαν όσους άνδρες έβρισκαν στον δρόμο τους, λεηλατούσαν τα σπίτια, βίαζαν γυναίκες και τους άρπαζαν χρυσαφικά και τιμαλφή…

Στις 13 Σεπτεμβρίου ξεκίνησε η μεγάλη πυρκαγιά που κατέστρεψε την ιστορική πόλη της Σμύρνης. Αυτό ήταν το οριστικό τέλος της ισχυρής και λαμπρής παρουσίας του ελληνισμού στη Μικρά Ασία, που είχε κρατήσει για πολλούς αιώνες. Στη Σμύρνη τότε ζούσαν 270.000 άνθρωποι, από τους οποίους οι 140.000 ήταν Ελληνες.

Στη γενοκτονία εκείνη του Ελληνισμού, οι συμμαχικές δυνάμεις έμειναν προκλητικά αμέτοχες…

Τρίτη πράξη

Την αυγή της 20ής Ιουλίου 1974, οι Τούρκοι εισέβαλαν στη Βόρεια Κύπρο. Η επιχείρηση είχε την κωδική αλλά και τη συμβολική ονομασία «Αττίλας». Στην επιχείρηση συμμετείχαν 40.000 στρατιώτες. Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν επρόκειτο για εισβολή, αλλά για «ειρηνική επέμβαση», με σκοπό την επαναφορά της συνταγματικής τάξης…

Στην Αθήνα η δικτατορική κυβέρνηση, αιφνιδιασμένη από αυτή τη δραματική εξέλιξη, κηρύσσει γενική επιστράτευση, η οποία εξελίσσεται σε φιάσκο, δείχνοντας την κατάσταση που βρισκόταν τότε ο Ελληνικός Στρατός.

Παρά τη σθεναρή και ηρωική αντίσταση των Κυπρίων, οι Τούρκοι καταλαμβάνουν σταδιακά το βόρειο τμήμα της Μεγαλονήσσου και μέχρι σήμερα, 42 χρόνια μετά, παραμένουν εκεί…

Τέταρτη πράξη

Ο στόχος των γειτόνων μας είναι ο ίδιος και αμετακίνητος. Ο ανδριάντας του Κεμάλ, που είναι στημένος πάνω από το λιμάνι της αρχαίας Εφέσου (Κουσάντασι), δείχνει με το δάχτυλο τον στόχο. Δείχνει προς τα δυτικά…Προς τα ελληνικά νησιά. Προς το Ελληνικό Αιγαίο. Προς την Ελλάδα!

Οι Τούρκοι, σε αντίθεση με εμάς, έχουν μάθει να περιμένουν. Να περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία και την κατάλληλη στιγμή. Την παρακμή του Βυζαντίου. Τα τραγικά λάθη της χώρας μας στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Τα ασυγχώρητα λάθη της δικτατορίας στην αντιμετώπιση του κυπριακού προβλήματος.

Σήμερα, η Ιστορία υπάρχει φόβος να επαναληθευτεί.

Η χώρα μας συνθλίβεται σε θανάσιμο κλοιό. Η οικονομική κρίση, οι αποικιοκράτες εταίροι μας της Κεντρικής Ευρώπης που έχουν συμβάλει τα μέγιστα στην αποσταθεροποίηση της περιοχής, και οι άλλοι καχύποπτοι εταίροι μας που προέρχονται από τον ανατολικό συνασπισμό που κατέρευσε.

Και οι Τουρκοι, αυτή τη φορά με προκάλυψη τις εκατοντάδες χιλιάδες των δύστυχων και απελπισμένων προσφύγων που προωθούν συστηματικά στη χώρα μας, φαίνεται να ετοιμάζονται για νέο επιθετικό γύρο, με νέα στρατηγική.

Η ευθύνη του πολιτικού προσωπικού είναι ιστορική και τεράστια.

Δεν χρειάζεται οικουμενική κυβέρνηση.

Χρειάζεται οικουμενική και ιστορική συνείδηση!

Ο Στέλιος Ράμφος έγραψε: «Πρέπει να μην ξεχνάμε ότι το μυαλό του Ελληνα είναι μια θυμωνιά που παίρνει συνεχώς φωτιά από τις φαντασιώσεις του. Αλλά πρέπει να ξέρουμε ταυτοχρόνως ότι υπάρχουν φωτιές που σβήνουν με νερό και φωτιές που σβήνουν με αίμα!».

Οπως το ελληνικό αίμα που κοκκίνισε τον Βόσπορο. Το λιμάνι της Σμύρνης. Το λιμάνι της Κερύνιας!

Αναδημοσίευση από protothema.gr