Δυο εγκαιροφλεγείς βόμβες στην κυβέρνηση    

 Του Γιώργου Λακόπουλου

Η νέα κυβέρνηση κάθεται ήδη επάνω σε δυο εγκαιροφλεγείς βόμβες.  Τις περιέχει για την ακρίβεια. Ίσως για να αποδειχθεί η «κατάρα του Τσίπρα»: δέκα σωστές κινήσεις να κάνει, στο τέλος θα κάνει και μια στραβή ενδέκατη και θα υπονομεύσει τις προηγούμενες.

Αυτή τη φορά η ενδέκατη έχει από τη μια το πρόσωπο του Πάνου Σκουρλέτη και από την άλλη του Κώστα Ζουράρι.

Αν ο Πρωθυπουργός θέλει να προφυλάξει την κυβέρνησή του καλό είναι να τις ασφαλίσει από τώρα. Να τους δείξει την άγουσα προς τα αποδυτήρια. Οι ηγέτες όταν κάνουν λάθος το διορθώνουν αμέσως.

Ο υπουργός Πάνος Σκουρλέτης μετακινούμενος από το ένα υπουργείο στο άλλο δήλωσε ότι «και μέσα από τη Βουλή θα υπερασπιστώ το να μην πωληθεί το 17% της ΔΕΗ»». Δικαίωμα του. Αλλά μπορεί να παραμένει υπουργός με αυτή τη θέση;

Δεν παίζει απλώς με τα νεύρα του Τσίπρα -που είχε την άτυχη έμπνευση να διαπραγματευτεί μαζί του και να τον κρατήσει- αλλά και με την κοινή λογική. Νόμος είναι το δίκιο του Σκουρλέτη.  Δεν πάει να λέει ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση…

Για να έλθει θέμα πώλησης της ΔΕΗ στη Βουλή σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα έχει πάρει τις αποφάσεις της. Πως νοείται ένας υπουργός να λέει εκ των προτέρων ότι θα διαφωνήσει; Που ακριβώς θα διαφωνήσει; Στο υπουργικό συμβούλιο; Δεν νοείται να εισηγείται η κυβέρνηση νόμο με έναν υπουργό διαφωνούντα. Άρα προαναγγέλλει ότι θα ρίξει την κυβέρνηση ως βουλευτής.

Αν η ΔΕΗ ήταν ο λόγος της μετακίνησής του από το υπουργείο Ενέργειας,  για ποιο λόγο να παραμείνει υπουργός με άλλο χαρτοφυλάκιο; Τι αλλάζει στη -μη- συνοχή μιας κυβέρνησης όταν ένας υπουργός της αρνείται να υλοποιήσει απόφασή της- είτε είναι καθ’ υλην αρμόδιος είτε όχι;

Γιατί ο Σκουρλέτης παρεμβαίνει ήδη στο ενδεχόμενο έργο ενός άλλου υπουργού; ‘Η δεν κατάλαβε ότι δεν είναι πλέον αρμόδιος για τη ΔΕΗ, ή δεν κατάλαβε πως λειτουργούν οι κυβερνήσεις και τα Κοινοβούλια. Οπότε θα ήταν καλύτερα για τον Τσίπρα να ξεκαθαρίσει την κατάσταση από τώρα.

Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Κώστας Ζουράρις είναι πλέον υφυπουργός. Ως πανεπιστημιακός, θαμών σε τηλεοπτικά παράθυρα και βουλευτής του Καμμένου, μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Ως μέλος της κυβέρνησης Τσίπρα όμως μπορεί να δίνει παραστάσεις όπως μετά την πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού Συμβουλίου;

«Αισθάνομαι υπουργός σε κυβέρνηση σε μια χώρα υπό κατοχήν, όπως ακριβώς ήταν ο Άρης Βελουχιώτης αρχηγός του μεγαλύτερου στρατού που απελευθέρωσε την Ελλάδα υπό κατοχήν, όπως ήταν ο Σβώλος υπό κατοχήν…».

Έλεος. Δεν ξέρουμε τι ζόρι τραβάει ο Πρωθυπουργός με τον Καμμένο, ούτε με ποια ψυχολογία ωθείται σε παρόμοιες επιλογές. Είναι όμως Πρωθυπουργός Ευρωπαϊκής χώρας. Δεν του χρωστάμε τίποτε να μας φοράει καπέλο ως υφυπουργό, κάποιον που τσαμπουνάει αυτές τις μπούρδες.

Σε τελευταία ανάλυση ο ίδιος θα πληρώσει -αν δεν κόψει τώρα την πλάκα «υπουργοποίηση Ζουράρι». Για τον όποιο ο Βολτέρος θα έλεγε: «Αυτός ο άνθρωπος προσπαθεί να μοιάσει στο Διογένη και δεν μοιάζει ούτε στο σκύλο του». 

*Αναδημοσίευση από το capital.gr.