Δημοσθένης Κόλλιας: Ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και κατάτμηση όλων των μεγάλων περιφερειών

 

Από το 1974 μέχρι σήμερα, ένα από τα πλέον πλειοψηφικά ρεύματα μέσα στην κοινωνία, ανεξαρτήτως ιδεολογικού φάσματος και πολιτικών θέσεων, είναι αυτό της ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού της χώρας μας.

Τι σημαίνει όμως αυτή η πολυσυζητημένη ανανέωση, και κυρίως, πως μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς τα εμπόδια που την ανέβαλλαν όλον αυτό τον καιρό?

Ανανέωση του πολιτικού προσωπικού σημαίνει αντικατάσταση των χρόνιων παικτών του πολιτικού συστήματος με άλλους, όχι αναγκαστικά νεότερους ηλικιακά, αλλά με ανθρώπους της αγοράς και της κοινωνίας των πολιτών, οι οποίοι ουδεμία σχέση είχαν προηγουμένως με την κεντρική πολιτική σκηνή. Πάμε όμως στο ουσιαστικό ερώτημα, το οποίο είναι το εξής: αφού αυτό είναι ένα μαζικό αίτημα των πολιτών για τόσα πολλά χρόνια, γιατί δεν έχει πραγματοποιηθεί?

Κατά τη γνώμη μου, η απάντηση έγκειται στο γεγονός ότι η χώρα μας δεν έχει εγκαταλείψει, ακόμα, το αποτυχημένο σύστημα των αχανών και απρόσωπων εκλογικών περιφερειών που τη χαρακτηρίζει. Σαφώς, η κατάτμηση της Β’ Αθήνας σε τρεις μικρότερες περιφέρειες, και αυτή της Αττικης σε δύο, είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ερωτηματικό όμως παραμένει γιατί η κυβέρνηση δεν προχώρησε σε ανάλογα μέτρα και σε άλλες μεγάλες περιφέρειες, όπως η Α’ Αθήνας, η Α’ και η Β’ Θεσσαλονίκης, αλλα και οι Α’ και Β’ Πειραια, για να αναφέρω κάποιες μόνο από τις πολυεδρικές.

Για έναν άνθρωπο που δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική, το να του ζητηθεί από ένα κόμμα να ριχτεί στην εκλογική μάχη μίας περιφέρειας όπως η Α΄ Αθηνών, όπου ο τελευταίος εκλεγμένος βουλευτής μεγάλου κόμματος είχε 16.000 σταυρούς, αποτελεί εγχείρημα απαγορευτικό, τόσο οικονομικά όσο και πρακτικά, ένα κόστος το οποίο δεν μπορεί να σηκώσει ένα άτομο από τη μέση Ελληνική οικογένεια. Για αυτό και κατά τη γνώμη μου η πολυπόθητη ανανέωση έχει αποτύχει μέχρι σήμερα, ακριβώς επειδή όσοι βρισκόντουσαν εκτός πολιτικής και ‘’τόλμησαν’’ να ασχοληθούν, δεν βρήκαν ίσες ευκαιρίες από το εκλογικό σύστημα, και ως έτσι κυριάρχησαν τα συστήματα και τα παιχνίδια των πιο έμπειρων και παλαιότερων.

Άλλωστε, στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο επτά μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες (Σάμου, Φωκίδας, Λευκάδας, Κεφαλληνίας,Ζακύνθου, Ευρυτανίας,Γρεβενών), στις οποίες δεν είναι τυχαίο, ότι, στο συντριπτικό ποσοστό τους, εκλέγονται Βουλευτές άνθρωποι αυτοδημιούργητοι τόσο επαγγελματικά όσο και πολιτικά. Και αυτό είναι που χρειάζεται η χώρα σήμερα.

Για την εξυγίανση της πολιτικής ζωής και την ενδυνάμωση της δημοκρατίας, η κατάτμηση όλων των μεγάλων περιφερειών σε πολλές μικρότερες είναι μία αναγκαία προϋπόθεση.

 

ΠΗΓΗ: meaculpa.gr