Αυτό διαλέξαμε… αυτό μας έρχεται

Του Γιώργου Κράλογλου 

Με δραχμή ή χωρίς δραχμή. Με αριστερή ή (στην καλύτερη περίπτωση) κεντροαριστερή κυβέρνηση. Με κουμανταδόρους της οικονομίας κράτος και κρατικοδίαιτους η Ελλάδα του 2018 θα θυμίζει (για δεκαετίες) την κακομοιριά του πρώην ανατολικού μπλοκ της Σοβιετικής Ένωσης. Πιθανή κεντροδεξιά «αναλαμπή» θα είναι μικρή παρένθεση. Ας δούμε, λοιπόν, τι βλέπουν οι Ομπάμα, Γιούνκερ, Μέρκελ, Λαγκαρντ και «χαϊδολογούν» ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα.

Κατ’ αρχήν δεν χρειάζεται ειδική προσπάθεια να αντιληφθείς (χωρίς ευχές και ψευτοοράματα) την κατάσταση στην οικονομία, μετά το 2009 όταν το «στρίβειν δια των εκλογών» του Κ. Καραμανλή το διαδέχθηκε η «ευφυής» στροφή… στο «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου και το ακολούθησε η «σοφή λαϊκή επιλογή» των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με διαχειριστές τους Τσίπρα, Βαρουφάκη, Γκαλμπραίηθ και ένα-δυο ασιάτες για συμπλήρωμα…

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «ανακάλυψε» (εμείς τα ψάχνουμε ακόμη) ότι από το 2009 και μετά χάσαμε κάπου 300.000 επιχειρήσεις και βγήκαν στην ανεργία 1.000.000 εργαζόμενοι από τους οποίους (όπως προσθέτουν τα επίσημα δικά μας στοιχεία) 427.000 άτομα με επιστημονικές και ειδικές τεχνικές γνώσεις μετανάστευσαν και δουλεύουν ήδη εκτός Ελλάδος.

Ποιος, νομίζετε εσείς, θα ανοίξει τις επιχειρήσεις, ποιος θα φέρει πίσω τους 427.000 μετανάστες. Και ποιος θα απασχολήσει το άλλο 1.100.000 άνεργους που ζούνε στην Ελλάδα από την τσέπη του πατέρα ή του παππού;

Οι δε νοσταλγοί των Κινέζικων επενδύσεων καλό είναι να προσαρμοστούν στην ιδέα ότι θα κρατήσουν ακόμη μια εβδομάδα… για τις τηλεοράσεις και τα καθοδηγούμενα από τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα ενημέρωσης. Γιατί οι Κινέζοι είναι σοβαροί και ως επενδυτές και δεν προσφέρονται για πολλά παιχνίδια…

Εάν, επίσης, ξεπεράσουμε τις αστειότητες (κύκλων των κρατικοδίαιτων) οι οποίοι (στηρίζοντας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ) «βλέπουν» επενδύσεις και λένε πως η οικονομία θα λειτουργήσει ως ελατήριο… (και άλλα παρόμοια κομπογιαννίτικα) θα προσγειωθούμε στην πραγματικότητα που άλλα λέει.

Ότι  επενδυτής δεν πατάει το ποδάρι του στην Ελλάδα μέχρι το 2018 και (ιδίως) πριν ξεκαθαρίσει ο ορίζοντας στην οικονομία.

Το γιατί το απαντάει και η αγαπημένη της κυβέρνησης, εισηγήτρια της αναδιάρθρωσης του χρέους  κ. Λαγκάρντ η οποία ζητάει (από προχθές) να φροντίσουμε ώστε οι επιχειρησιακές συμβάσεις να υπερισχύουν των κλαδικών και ο εθνικός κατώτατος μισθός να καθορίζεται από την κυβέρνηση.

Επιμένει ακόμη να αυξηθούν οι ομαδικές απολύσεις από το 5% στο 10% και να μην ανακατεύεται το υπουργείο Εργασίας στις απολύσεις.

Για λόγους «ιστορικούς»… ας θυμηθούμε ότι το 2008 οι κλαδικές συμβάσεις υπερίσχυαν των επιχειρησιακών σε ποσοστό 90%. Το 2011 η σχέση αυτή πήγε στο 75%. Και σήμερα είναι κάτω από το 40%…

Συνεπώς όταν η (απολύτως βεβαία) προοπτική των εργασιακών σχέσεων στην Ελλάδα, από το 2018 και μετά, είναι η πλήρης κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων (άσε τι λέει και τι θα λέει ο Κατρούγκαλος), η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και η κατάργηση (επί της ουσίας) του υπουργείου Εργασίας ποιος και γιατί να έλθει να κάνει επενδύσεις στην Ελλάδα πριν το 2018 (για να απασχολήσει το 1.500.000 ανέργους). Όταν και μετά το 2018 δεν είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσει να προσφέρει επενδυτικές ευκαιρίες πρόσβασης στην Ευρώπη.

Αυτό άλλωστε αποτυπώνει και η «απροθυμία» των Ρώσων, των Γάλλων, των Αμερικανών, και των Γερμανών να δυναμώσουν το αγοραστικό ενδιαφέρον των ελληνικών ιδιωτικοποιήσεων (ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΟΛΘ, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ ) πριν να μεταβληθούν και οι σχέσεις εργασίας όσων μείνουν, στις ΔΕΚΟ, μετά την ιδιωτικοποίησή τους.

Ακόμη και οι κανονιές μεγάλων επιχειρήσεων της βιομηχανίας (που ακόμη λειτουργούν και υπολειτουργούν στην Ελλάδα) θα ανασταλούν (εντελώς προσωρινά)  αφού στο τέλος του 2016 θα έχουν μια καλύτερη οπτική των εργασιακών σχέσεων (όπως αποτυπώνονται και από την βούληση του ΔΝΤ).

Και πάμε και στις πραγματικές αμοιβές όπου (σύμφωνα και με χθεσινά στοιχεία της Καθημερινής που μετέφερε το Capital.gr) το 90% των Ελλήνων φορολογουμένων το 2018 (μετά την ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου) θα εμφανίζει εισόδημα όχι μεγαλύτερο των 1.000 ευρώ.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, μέχρι το 2018, τα 7 εκατομμύρια πολίτες, σε σύνολο 8 εκατομμυρίων, εργαζομένων και συνταξιούχων, θα ζουν με καθαρές αποδοχές κάτω των 12.000 ευρώ το χρόνο.
Αφαιρέστε τώρα από τα 1.000 ευρώ εισόδημα, (εάν υπάρχει προσφορά εργασίας) τις πάγιες δαπάνες (φως, νερό τηλέφωνο, σχολεία). Και ακόμη τι θα πληρώνει κάθε εργαζόμενος για στέγαση από το 2018 που οριστικά εξαφανίζεται κάθε μορφής προστασία δανείων και σε πρώτη κατοικία.

Αυτή την Ελλάδα που έρχεται από το 2018 και μετά (με ευρώ ή με δραχμή) είναι αδύνατον να την κυβερνήσουν άλλοι από τους αριστερούς. Στην φτωχή αυτή και μικρή Ελλάδα, του ανύπαρκτου οικονομικού οράματος με κρατική οικονομία και τους ολιγοστούς ελεγχόμενους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, οι δημοκρατικοί κανόνες και τα δικαιώματα των άλλων Ευρωπαίων πολιτών θα γίνουν περιττή πολυτέλεια. Όμως αυτό διαλέξαμε… αυτό μας έρχεται.